คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ลุ้นรัก...คุณชายขี้เก๊ก ตอนที่ 4 100%
Hangeng talk’ s
" ฮันคยองนายอยู่ไหนเนี้ยแต่งตัวเสร็จยัง เดี๋ยวถ้าฉันไปเรียนสาย ฉันจะโทษนาย " มันตะโกนเรียกผมแล้วครับไอ่สิงโตนั้นตายยากจริง ๆ ว่าแล้วก็เตรียมของแล้วรีบลงไป
" ทำไมช้านัก ถ้าช้ากว่านี้ฉันจะทิ้งนายให้ไปเรียนเองจริง ๆ ด้วย " เฮ้อ...ขู่จริง ๆ ขู่อยู่นั้นแหละ
ไอ่สิงโตเอ่ย
" ก็แล้วแต่นายสิ ใครใช้ให้รอล่ะ"
" นี้นายกล้าย้อนฉันเหรอ ฉันเป็นเจ้านายนะวันนี้ฉันจะปล่อยนายไปก่อน แต่ฉันจะจดบันทึกในบัญชีดำว่านายหยอกย้อนฉัน แล้วจะเอามาลงโทษในภายหลัง " ยังยิ้มเอาเหอะ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเถียงมันนะครับ ถ้าถามัวแต่เถียงกันแบบนี้มีหวังสายเป็นสอเท่าแน่นอน
" เอาเลยครับไอ่คุณชาย จะลงโทษวันในจดบัญชีดำกี่หน้าก็ตามใจ แต่ถ้ามัวแต่ยืนอยู่แบบนี้นะ
สายแน่นอน =_= "
" ก็ขึ้นรถดิ " แล้วพวกเราก็พร้อมที่จะออกเดินทางกันเสียที เฮ้อ..อยู่ด้วยกันมาสองอาทิตย์ได้บริหารน้ำลายทุกวันเลยเรา
คนบ้าอะไรก็ไม่รู้ นึกว่าเอ๋อเป็นอย่างเดี๋ยวนี้กล้าด่ากล้าเถียง ผมเห็นเค้าในตอนนี้เป็นแพนด้าพูดมากไปแล้ว
แต่...น่ารักดีแหะ ^ ^ ตั้งแต่ขึ้นรถมาเนี้ยเค้าก็ยังไม่ยอมพูดกับผมเลยครับ จนผมทนไม่ไหวแล้วต้องเอ่ยก่อน
" นี้เป็นใบ้เหรอ ถึงเงียบแบบนี้เนี้ย "
" ..... " หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาติดต่อใหม่ภายหลัง
เงียบครับ เค้าไม่ยอมพูดกับผมเลยง่ะ แถมยังหันหน้าไปที่กระจกไม่หันมามองผมมอีกด้วย กล้านักนะ ฮันคยอง
" ฮันคยอง ฉันกำลังคุยกับนายอยู่นะ " เค้าหันหน้ามามองผมแว่บหนึ่งครับ แต่หันกลับไปที่กระจกเหมือนเดิม ไอ่หมอนี้กวนประสาทได้อีกนะ เห็นว่าน่ารักหรอกนะ เลยยอม
" วันนี้หลังเลิกเรียน รอฉันด้วยนะ "
" วันนี้ผมอยู่เวรทำความสะอาดเลิกช้า " เวลาพูดยังไม่ยอมมองเราอีก ไม่อยากเห็นหน้าเราขนาดนั้นเลยหรือไง
" นี้เวลาพูดหันมามองฉันหน่อยสิ " ได้ผลแหะฮันคยแงเค้าหันมามองผมอีกครั้ง
" อะไรนักหนาเนี้ย พูดมากน่ารำคาญ " ง่ะ...ก็แค่อยากคุยอยากเห็นหน้านี้น่า ดุจริงโวยยยย
แต่เค้าก็รักน่า ^O^
" วันนี้ฉันจะชวนไปข้างนอกตอนเย็น มาเร็ว ๆ ก็แล้วกันนะ "
" เฮ้อ...ก็ผมบอกแล้วไงว่าไม่ว่าง เซาซี้อยู่ได้ " เค้าทำหน้าเหมือนรำคาญผมเต็มที แต่ก็ไม่รู้ทำไมผมต้องเป็น
ฝ่ายง้อเค้าด้วยนะ ทั้ง ๆ ที่ผมเป็นเจ้านายเค้านะเนี้ย
" ไม่รู้ล่ะ ยังไงนายก็ต้องมา ฉันนัดหน้าประตูโรงเรียนนะ สี่โมงเย็น ตามนั้น " ผมเอ่ยเหมือนเด็ก
เอาแต่ใจ สักพักหนึ่งเสียงรถก็จอดสนิทนี้เราถึงโรงเรียนแล้วหรอเนี้ย แล้วฮันคยองก็เปิดประตูลงจากรถ
ผมจึงเอ่ยพูดเตือนกับเค้าอีกครั้งว่า
" สี่โมงเย็นวันนี้ อย่าลืมนะ " แต่เค้าก็ไม่ตอบและไม่สนใจผมเลย แล้วเดินขึ้นตึกโรงเรียนไป
Hangeng talk’ s
น่ารำคาญจริง ๆ เลย ทำไมฉันต้องไปกับนายด้วยว่ะอยากไปก็ไปคนเดียวดิ แล้วก็มีเสียงหนึ่งเอ่ยชื่อผม
" อาหมวยคยองกี้ " ใครหว่ากล้ามาเรียกเราว่าแบบนี้ เมื่อผมหันไปดูนั้นมัน เจย์ นี้หว่า OoO กลับมาจากจีนตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย
จริงสิผมกับเจย์นั้นเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็กครับ แต่เจย์นั้นมีฐานนะดีกว่าผมเยอะ 555+ ช่วยไม่ได้ผมมันเป็นพวกหวังบุญน้อยเลยไม่รวยเหมือนคนอื่นเขา จับคนรวย ๆ เป็นแฟนดีกว่าไหมเนี้ย
" นายกลับมาตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย คิดถึงเป็นบ้าเลย " ว่าแล้วผมก็เข้ากอดเค้าทันที เจย์นั้นยกผมตัวลอยแล้วหมุมไปมาเป็นวงกลม เหมือนผมเป็นนางเอกมิวสิกเห็นพระเอกกลับมาโพบเข้ากอดด้วยความ
ดีใจอะไรประมาณนั้น แล้วมันก็วางผมลง
" 55+ กลับมาตอนเที่ยงคืนเมื่อวานนะ จะโทรหาเมื่อวานแล้ว แต่กลัวนายจะนอนไปแล้วเลยมาหานายที่โรงเรียนจะดีกว่า "
" เหรอแล้วปิดเทอมแล้วหรือไง ถึงได้มาเกาหลีเนี้ย "
" ป่าวหรอก เพราะตั้งแต่พรุ่งนี้ไปฉันจะมาเรียนที่นี้กลับนายนะ อาหมวย " ห๊า ! มาเรียนที่นี้ด้วย
" OoO นายจะมาเรียนที่นี้ด้วยเหรอ " มันพยักหน้างึก ๆ เฮ้อ...
" ทำเรื่องเรียบร้อยแล้วล่ะ วันนี้เลยมาปรับตัวและก็สำรวจสถานที่นะ " ผมพยักหน้า มันยิ้มเสียตนตาหวานหยาดเยิ้ม เล่นผมขนลุกซู่เลยง่ะ
" อะฮึ่ม...จะจ้องหน้าจนท้องเหมือนปลากัดเลยไหม " เสียงนี้มัน ไอ่ขี้เก๊กซีวอนนี้หว่า มาตั้งแต่เมื่อไรว่ะเนี้ย
" อาหมวยนี้ใครเหรอ " เจย์เอ่ยถามผมครับ แต่ยังไม่ทันทีผมจะเอ่ยอะไร ก็มีมือจากที่ไหนไม่รู้มาโอบรอบเอวของผมไว้ ไอ่ขี้เก๊กนี้หว่าแล้วทำไมต้องโอบเอว ชั้นนนนน~~~~ ด้วยเนี้ย แล้วผมก็พยายามแกะมือปลาหมึกนั้นให้ออก แต่ผมทำไม่ได้ง่ะ แรงผมน้อยกว่ามันง่า T_T
" ก็บอกเค้าไปสิจ๊ะที่รักว่าเราเป็นอะไรกัน " ชีวอนยิ้มมาห้ผม แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกับว่าผมนั้นจะรู้สึกถึงรังสีอำมหิตของทั้งซีวอนและก็ของเจย์ยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกเหมือนจะมีลางสังหรณ์
ที่ไม่ดีเลยแหะ
Siwon talk’ s
เมื่อมาถึงห้องเรียนผมไม่เจอ ฮันคยองเลยออกตาหา แต่แล้วดันมาเจอเค้าอยู่กับ ไอ่หมุ่นหน้าไหนก็ไม่รู้ แถมยังมองตาหวานเยิ้มอีก คืนนี้ไม่สั่งสอนก็ไม่ไม่หลาบจำสินะ เค้ายังคงอ่ำอึ้งอยู่อย่างนั้น
ไม่ยอมตอบว่าผมนั้นเป็นใคร เป็นอะไรกับเค้า ให้มันได้แบบนี้สิ มีแฟนแบบฉันมันน่าอายมากเลยหรือไง
" เค้าเป็นใครกันอาหมวย " ไอ่หน้าจืดก็ยังถามฮันคยองอยู่แบบนั้น
" โอ๊ย !! ไม่รู้แล้วโวย " ว่าแล้วฮันคยองก็สะบัดตัวผมหลุดจากการโอบของผมแล้ววิ่ง ออกไปเลย
ทั้งผมและไอ่หน้าจืดนั้น งง เป็นสิงโตตาแตกไปเลยครับ แต่แล้วผมก้ได้สติก่อนแล้วพูดไปที่ไอ่หน้าจืดว่า
" เลิกยุ่งกับฮันคยองซะ เพราะว่าหมอนั้นเป็นของฉันแล้วเราเป็นแฟนกัน เข้าใจไหม " มันมองมาที่ผมยิ้มเยาะ พร้อมกับขยับปากของมันพูดว่า
" อาหมวย เค้าพูดกับนายตอนไหน เค้ายังไม่ได้พูดอะไรเลยนี้เท่าที่ฉันได้ยิน ฉะนั้นเค้าไม่ได้เป็นแฟนแก "
" นี้แกพูดแบบนี้ แสดงว่าแกอยากจะลองดีกับฉันใช่ไหม " ผมเอ่ยอย่างโมโห กวนเบื้องล่างสุด ๆ เลยไอ่หมอนี้ไม่ถูกชะตาโวย
" ฉันกับนายเรามาท้ากันไหมล่ะ ไอ่หน้าสิงโต " ท้า... มันจะท้าอะไรเราว่ะ
" เรื่อง... "
" ภายในสามเดือนเรามาแข่งกันจีบ ฮันคยองไม่ล่ะ คนแพ้นั้นไม่มีสิทธิ์จะมายุ่งในตัวของฮันคยองอีกเลย ตกลงไหม " ผมใช้เวลาคิดแป๊ปนึงก่อนที่จะพยักหน้าตอบตกลง
" ย่อมได้ สามเดือนนี้ ฮันคยองต้องเป็นของฉันแน่นอน "
" มั่นใจในตัวเองเหมือนกันนี้น่า นายนะ " ผมยิ้มให้แล้วบอกว่า
" ก็พอตัว "
" เริ่มตั้งแต่วันนี้ไปเลยนะ ไอ่สิงโต " ผมรับคำท้ามันไปแล้ว ไม่ว่ายังไงผมไม่ยอมเสียฮันคยองให้ใครหรอก ผมขอเอาชีวิตของตัวเองเป็นเดิมพัน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++=
ได้เวลามาอัพเรื่องนี้เสียที อาครับ หลังจากที่ไม่ได้มาอัพเรื่องนี้เลย หวังว่าคงหนุกกันนะครับ
เป็นกำลังใจให้หน่อยนะครับ ^ ^
รักรีดเตอร์ทุกคนเลยครับผม
ความคิดเห็น