รักอลวัน หอพักอลเวง

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10 : ในห้องเรียน

              "จะสิบเอ็ดโมงแล้ว  เข้าชั้นเรียนกันเถอะ  เดี๋ยวไม่ทันชั่วโมงโฮมรูม"  ลอล่าเพื่อนใหม่พูดขึ้น  ทุกคนเห็นด้วย  ลุกจากเก้าอี้และเตรียมตัวจะขึ้นห้องเรียน

              "แต่ผมต้องไปรายงานตัวกับอาจารย์ที่ห้องธุรการก่อนน่ะ"  เจสสิก้าบอก

              "อ้อ...จริงสิ  เป็นนักเรียนใหม่นี่นะ"

              "แต่ผมไปไม่ถูกน่ะ  ห้องธุรการอยู่ตรงไหนเหรอ"

              "ไม่เป็นไร  เดี๋ยวผมพาไปก็ได้"  แมคกิลอาสา  แล้วหันไปบอกเพื่อนอีกสามคนที่เหลือ  "พวกนายไปกันก่อนเถอะ  เดี๋ยวฉันตามไป"

              "ตกลง"

              "แล้วเจอกันนะ  แมค  คริส"

              "แล้วเจอกัน"  เจสสิก้าบอก  เมื่อทั้งสามคนไปแล้วจึงหันมาหาแมคกิล  "ขอบคุณนะ  แมค"

              "ไม่เป็นไร  ไปกันเถอะ"  แมคกิลยิ้ม  ก่อนจะเดินนำเจสสิก้าไปยังห้องธุรการ 

              เมื่อแมคกิลพาเจสสิก้ามาส่งที่หน้าห้องธุรการแล้วทั้งคู่ก็เอ่ยลากัน  จากนั้นแมคกิลก็เดินกลับห้องเรียนก่อนที่ชั่วโมงโฮมรูมจะเริ่มในอีกสิบนาที

              บรรยากาศในห้องเรียนเต็มไปด้วยเสียงอึกทึก  นักเรียนในห้องพูดคุยกันเสียงดังเพราะบางคนไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่ปิดเทอมจึงมีเรื่องให้พูดคุยและเล่าสู่กันฟังมากเป็นพิเศษ  แมคกิลที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องเรียนก็ไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนๆกลุ่มเดิมที่คุยกันอยู่

              "เฮ้ย!  ลุค  วันนี้เจ้าราล์ฟไม่มาเหรอวะ"  เสียงนักเรียนชายคนหนึ่งตะโกนถามเพื่อนที่เดินเข้ามาไล่หลังแมคกิลได้ไม่นาน

              "มาดิ  เมื่อเช้ายังเห็นอยู่เลย"  นักเรียนชายอีกคนตอบแล้วเดินเข้ามาหาเพื่อนๆในกลุ่มที่ดูจะเป็นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดเพราะมีคนนั่งคุยกันอยู่เยอะกว่ากลุ่มอื่นๆและจะเป็นนักเรียนชายซะส่วนใหญ่

              "แล้วมันไปไหนของมันวะ  ป่านนี้ยังไม่เข้าห้องเรียนอีก  ชั่วโมงโฮมรูมจะเริ่มแล้วนะโว้ย" 

              "พิธีปฐมนิเทศน์ในห้องประชุมก็หายหัวไปไหนไม่รู้  ไม่เห็นเข้า" 

              "คงจะโดดอีกตามเคย  หมอนี่มันไม่ค่อยจะเข้าโฮมรูมอยู่แล้ว  ยิ่งพวกพิธีการยิ่งแล้วใหญ่"

              "สงสัยไปแอบงีบอยู่ที่ห้องพยาบาลแหง"

              แล้วบทสนทนาของนักเรียนทั้งห้องก็หยุดลงเมื่ออาจารย์แนะแนวก้าวเข้ามาในห้องเรียน  ทุกคนแยกย้ายกันไปนั่งประจำที่ที่โต๊ะของตัวเอง  ส่วนเจสสิก้ายืนอยู่หน้าห้องเพื่อรออาจารย์ประจำชั้นเรียกตัวเข้าไป

              "สวัสดีนักเรียน  ปิดเทอมนี้คงจะไปเที่ยวและได้พักผ่อนกันอย่างเต็มที่สินะ  ครูหวังว่าคงจะไม่มีใครที่ยังหาทางกลับบ้านไม่ถูก  เพราะเท่าที่ดูๆแล้วก็อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันดี"  ลูซี่  แมกไกวน์  อาจารย์สาววัยสามสิบต้นๆท่าทางใจดีพูดทักทายกับนักเรียนอย่างเป็นกันเอง  เรียกเสียงหัวเราะดังขึ้นจากบรรดานักเรียน  "ไม่สิ  ขาดเจ้าเดิมไปคน  แล้วนี่หัวหน้าห้องตัวดีไปไหนซะล่ะ"

              "คงจะโดดตามเคยล่ะฮะ  อาจารย์  ป่านนี้คงกำลังนอนซบตักอาจารย์สาวสวยที่ห้องพยาบาลอยู่แหงๆ"

              เสียงหัวเราะเฮดังลั่น  อาจารย์ลูซี่ส่ายหัวอย่างเอือมระอากับลูกศิษย์  เธอไม่ว่าอะไรเจ้าตัวมากนัก  เพราะยังไงนี่ก็แค่ชั่วโมงโฮมรูม  ถึงโดดไปก็ไม่มีผลกระทบต่อการเรียน  ยังดีนะที่เป็นนักเรียนดีเด่น  การเรียนเป็นเลิศ  ไม่อย่างนั้นบรรดาอาจารย์ทั้งหลายคงไม่ปล่อยแบบนี้หรอก

              "เอาล่ะๆ  เข้าเรื่องซะที"  อาจารย์ลูซี่โบกมือเป็นสัญญาณให้ทุกคนเงียบ  "วันนี้ครูจะพานักเรียนใหม่มาแนะนำให้รู้จัก  บางคนคงจะรู้แล้วว่าปีนี้โรงเรียนเรารับนักเรียนใหม่คนหนึ่งเข้ามาในระดับชั้นไฮสคูลเป็นกรณีพิเศษ  หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไม  แต่ทั้งนี้เพราะเป็นการอนุมัติจากท่านผอ.ของเราเนื่องจากนักเรียนใหม่คนนี้เป็นหลานชายบุญธรรมของท่านที่เพิ่งกลับจากต่างประเทศ  และนักเรียนคนนั้นก็เป็นนักเรียนห้องเราด้วย  ขอให้ทุกคนต้อนรับเขาอย่างเป็นมิตร"  เธอพูดจบก็เดินไปเปิดประตูห้องเรียน  "คริสโตเฟอร์  เธอเข้ามาได้"

              เจสสิก้าก้าวเข้ามาในห้องเรียนอย่างตื่นๆท่ามกลางสายตาของทุกคนในห้องที่จับจ้องอย่างไม่วางตา  ไม่นานเสียงดังเซ็งแซ่ก็เกิดขึ้น  การปรากฏตัวของเธอเรียกเสียงฮือฮาจากทุกคนในห้องได้ไม่น้อยทีเดียว

              "นี่ไง  คนนี้ไงที่ฉันเห็นที่หน้าห้องประชุมน่ะ"

              "ผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะนั่น"

              "สวยจัง"

              "เท่ห์จังเลย"

              "กระเทยรึเปล่าวะนั่น!"

              "ใส่เครื่องแบบมาผิดหรือเปล่า  น้องสาว"

              เสียงหัวเราะเสียงผิวปากปนกับเสียงพูดคุยเซ็งแซ่  และก่อนที่จะมีใครพูดอะไรที่ดูเลวร้ายลงและเป็นการเสียมารยาทกับนักเรียนใหม่มากขึ้นเรื่อยๆ  อาจารย์จึงรีบเบรกไว้ก่อน

              "เอาล่ะ  เงียบ  คริสโตเฟอร์  แนะนำตัวสิ"  ประโยคหลังอาจารย์ลูซี่หันไปพูดกับเจสสิก้า

              เจสสิก้าก้าวมายืนตรงกลางก่อนเอ่ยแนะนำตัวเสียงดังฟังชัด  "สวัสดีครับ  ผมคริสโตเฟอร์  คอนเนลลี่  เป็น'ผู้ชาย'ทั้งแท่ง  แล้วก็ไม่ใช่กระเทย  เพราะผมไม่มีรสนิยมชอบเพศเดียวกันโดยเฉพาะ'พวกที่ดูถูกแม้แต่เพศเดียวกันเอง'  ผมจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป  ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ" 

              เจสสิก้าตอกกลับหนักแน่นเพื่อลบคำสบประมาท  เรียกเสียงหัวเราะเบาๆจากบรรดานักเรียนหญิงที่หันไปทางกลุ่มนักเรียนชายต้นเรื่อง  ส่วนพวกผู้ชายกลุ่มที่กล่าวหาเธอว่าเป็นกระเทยนั่งเงียบ  บางคนหน้าจ๋อย  บางคนก็ทำหน้าไม่พอใจที่ดูเหมือนถูกประชด

              "เอาล่ะ  คริสโตเฟอร์  เธอไปนั่งที่ได้  ตรงที่นั่งว่างหลังสุดนั่นน่ะ"  อาจารย์ลูซี่หันมาบอกพลางชี้ไปที่โต๊ะว่างหลังสุดดังกล่าว 

              เจสสิก้าสังเกตเห็นว่ามีโต๊ะว่างอีกตัวอยู่ข้างๆเธอแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไร  แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะอย่างว่าง่าย

              "ถ้าสงสัยอะไรหรือมีปัญหาเรื่องการเรียนก็ปรึกษาหัวหน้าห้องได้  อ้อ  จริงสิ  ตอนนี้หัวหน้าห้องไม่อยู่  งั้นถามรองหัวหน้าห้องแทนก็ได้  เขาชื่อเจมส์  การ์เซีย"

              เจมส์ที่นั่งอยู่แถวด้านหน้าหันมายิ้มให้เจสสิกก้าอย่างเป็นมิตรซึ่งเธอก็ยิ้มตอบกลับไปเช่นกัน  จากนั้นอาจารย์ก็เริ่มแนะแนวเรื่องการเรียนการสอนต่างๆ  นักเรียนบางคนก็ตั้งใจฟัง  บางคนก็หันไปพูดคุยกันเบาๆ

              "สวัสดี  คริสโตเฟอร์  ฉันอลิเซีย  ยินดีที่ได้รู้จักนะ"  หญิงสาวที่นั่งข้างเจสสิก้าอีกด้านหนึ่งหันมาแนะนำตัว  เธอยิ้มให้พลางยื่นมือออกมาทักทาย

              "ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน  อลิเซีย"  เจสสิก้ายิ้มตอบแล้วยื่นมือออกไปทักทายตอบ

              "ถ้าไม่เข้าใจอะไรก็ถามฉันได้นะ  หรือไม่ก็ถามรองหัวหน้าเจมส์ก็ได้  ไม่ต้องเกรงใจ  ยังไงตอนนี้พวกเราก็เป็นเพื่อนร่วมห้องกันแล้ว"  หญิงสาวบอก

              "ขอบคุณ"  เจสสิก้าหันไปมองโต๊ะว่างข้างๆเธอแล้วหันไปถาม  "ที่นั่งว่างข้างๆผมนี่ของใครเหรอ  หรือว่าไม่มีเจ้าของ"

              "อ๋อ  ที่นั่งของราล์ฟ  หัวหน้าห้องน่ะ  เห็นพวกเพื่อนบอกว่าโดดไปแอบนอนอยู่ห้องพยาบาล"  อลิเซียบอกโดยประโยคหลังพูดเสียงกระซิบ

              "ราล์ฟ?"  เจสสิก้าเอ่ยทวนเสียงเบา  คิ้วเรียวขมวดมุ่นอย่างสงสัย 

              ชื่อคุ้นๆแฮะ  เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน.....             

              เวลาผ่านไปจนกระทั่งหมดชั่วโมงโฮมรูม  เมื่ออาจารย์ลูซี่ออกจากห้องบรรดานักเรียนบางคนก็จับกลุ่มคุยกัน  บางคนก็เดินกลับหอเลย  เจสสิก้าเดินไปสมทบกับกลุ่มแมคกิลที่ยังคงนั่งคุยกันอยู่  เพื่อนร่วมห้องหลายคนเดินเข้ามาพูดคุยและแนะนำตัวกับเจสสิก้า  ซึ่งเธอก็ตอบรับอย่างเป็นมิตร  ไม่ถือตัว  และไม่แสดงอาการหยิ่ง  ทำให้เป็นที่ชื่นชอบของเพื่อนๆทั้งหญิงและชาย 

......................................................

              อีกด้านหนึ่งในห้องพยาบาล 

              "นี่...เธอ"  เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างๆ  ปลุกให้ชายหนุ่มลืมตาขึ้น  "มาทำอะไรที่นี่  ไม่เข้าโฮมรูมรึไง"

              ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงในห้องพยาบาลลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงีย  หันไปมองผู้พูด  ชายร่างสูงที่ปลุกเขาอยู่ในชุดเสื้อกาวน์สีขาวยาวถึงเข่า  ผมตรงยาวสีดำถูกรวบไว้ด้านหลัง  ดวงตาสีฟ้าอมน้ำเงินภายใต้กรอบแว่นตา  รูปร่างสูงโปร่ง  ใบหน้าคมหล่อเหลาแลดูอ่อนวัย  จัดว่าเป็นชายที่มีรูปร่างหน้าตาดีคนหนึ่งเลยทีเดียว

              "คุณเป็นใคร"  ราล์ฟเอ่ยถามเมื่อก้าวลงจากเตียงมายืนตรงหน้าชายแปลกหน้าที่เขาไม่เคยพบเห็นมาก่อน

              "ฉันเรย์แลนด์  เป็นอาจารย์ห้องพยาบาลคนใหม่"  ชายหนุ่มตอบ 

              "แล้วอาจารย์คนก่อนไปไหน"  ราล์ฟเอ่ยถามถึงอาจารย์สาวสวยคนเก่าที่เคยประจำอยู่ที่ห้องพยาบาล  อาจารย์สาวใจดีที่มักจะยอมให้เขาโดดมานอนที่นี่เสมอโดยไม่ฟ้องอาจารย์คนอื่น

              "ได้ยินว่าถูกย้ายไปประจำที่โรงพยาบาล"  เรย์แลนด์ที่ปลอมตัวในคราบของหมอหนุ่มตอบ  "เธอคงเป็นนักเรียนไฮสคูลสินะ  มาทำอะไรที่นี่  ทำไมไม่เข้าโฮมรูม  ไม่สบายงั้นหรอ"

              "โดด"  ราล์ฟตอบสั้นๆง่ายๆพลางบิดขี้เกียจ

              เรย์แลนด์อึ้งไปนิดในความตรงไปตรงมาของนักเรียนชายตรงหน้า  ก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างขำขัน  "ป่านนี้โฮมรูมคงเลิกแล้วล่ะ  ครูว่าเธอควรกลับหอได้แล้วนะ"

              "จริงด้วย"  ราล์ฟนึกขึ้นได้  ก่อนจะออกเดินจากห้องพยาบาลทันทีโดยไม่ลืมที่จะหันมาขอบคุณ  "ขอบคุณนะฮะอาจารย์ที่ช่วยปลุก"  จากนั้นก็ปิดประตูออกไปโดยมีสายตาของเรย์แลนด์มองตามอย่างงุนงงแกมขำขัน