ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 10 : เมเดียส vs ตากาลอส
บัดนี้คณะเดินทางจากเดเมี่ยนได้เข้ามาในเขตพระราชฐานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดลงจากรถม้า ทหารองครักษ์กลุ่มหนึ่งที่มารอรับก็พาพระองค์และคณะเข้าไปในพระราชวัง มุ่งสู่ท้องพระโรงเพื่อเข้าเฝ้ากษัตริย์ตากาลอสที่ประทับรออยู่ก่อนแล้วบนพระราชบัลลังก์
\"โอ้ มากันแล้วรึ\" เจ้าของสุรเสียงที่ประทับอยู่บนบัลลังก์เอ่ยทักทาย
ทหารราชองครักษ์ของเมเดียสค้อมศีรษะถวายความเคารพ ตามด้วยเมเดียสที่เสด็จมาหยุดยืนต่อหน้าที่ประทับ ก่อนจะค้อมศีรษะถอนสายบัว
\"หม่อมฉันนางกำนัลพินเซล ขอถวายบังคมเพคะ\"
\"ไหนๆ เงยหน้าขึ้นให้ข้าได้เห็นหน้าเจ้าชัดๆซิ\" ตากาลอสตรัสกับเมเดียส
ก่อนหน้านี้เพียงไม่นาน ตากาลอสได้ฟังรายงานจากทหารนายหนึ่งว่ามีนางกำนัลจากเดเมี่ยนมาขอเข้าเฝ้า เพราะสันดานเจ้าชู้ทำให้พระองค์ตื่นเต้นยินดี กระสันต์อยากจะเห็นหน้านางกำนัลผู้นี้เหลือเกินว่ารูปโฉมเป็นเช่นใด
พอทันทีที่เมเดียสเงยพระพักตร์ขึ้นสบพระเนตรกับอีกฝ่าย ตากาลอสก็ตะลึงงัน ก่อนจะโพล่งขึ้นมาทันที
\"งาม งามมาก.....\"
\"ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท พระองค์เองก็ทรงสง่างามใช่ย่อย\" เมเดียสแสร้งทำเหนียมอาย
ตากาลอสสรวลลั่นด้วยความชอบใจ \"เจ้านี่นอกจากงดงามแล้วยังปากหวาน ข้าชอบๆ เสียดายที่ดันเป็นสนมของเมเดียสซะนี่\"
\"ฝ่าบาททรงเข้าใจผิดแล้วเพคะ หม่อมฉันเป็นแค่นางกำนัลผู้ต่ำต้อย ไม่อาจเอื้อมสูงถึงองค์เหนือหัวผู้ทรงมีพระบรมเดชานุภาพสูงส่ง\"
\"เจ้าเป็นแค่นางกำนัลจริงเร้อ ข้าไม่อยากจะเชื่อ รูปร่างหน้าตาอย่างเจ้าไม่น่าหลุดรอดสายตาของเมเดียสไปได้หรอก\"
\"หม่อมฉันพูดด้วยความสัตย์จริงเพคะ\"
พระเนตรของตากาลอสลุกวาวด้วยความถูกพระทัยที่สดับฟังคำตอบ \"เมเดียสนี่มีตาแต่หามีแววไม่ สาวงามอย่างเจ้าถ้าเมเดียสไม่แลล่ะก็ข้ายินดีจะเมตตาเจ้าแทนได้นา\"
\"ขอบพระทัยเพคะ ฝ่าบาททรงมีพระมหากรุณาธิคุณอันล้นพ้นยิ่ง\" พระโอษฐ์เมเดียสแย้มยิ้มเอาใจ \"แต่ที่หม่อมฉันมาที่นี่ก็เพื่อจุดประสงค์เดียวเท่านั้น คือเป็นตัวแทนพระองค์มาเจรจาต่อรองกับท่าน\"
\"ต่อรอง? ไหนว่ามาซิ เมเดียสต้องการต่อรองอะไรกับข้า\"
\"เอ่อ..หากสิ่งที่หม่อมฉันพูดไปเป็นการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ฝ่าบาทคงมีรับสั่งลงโทษหม่อมฉันเป็นแน่\"
\"เอาเถอะ ข้าอนุญาต บอกมาเลยได้ทุกอย่าง\" พระองค์ตรัสอย่างอารมณ์ดี แหม..สวยๆแบบนี้ใครจะสั่งลงโทษได้ลงคอ
\"ถ้าฝ่าบาททรงมีพระบรมราชานุญาตแล้วหม่อมฉันก็จะขอกราบทูลตามตรง\" เมเดียสตรัส \"องค์เมเดียสได้ข่าวมาว่าท่านกำลังคิดก่อการกบฏ เจรจากับประเทศราชอื่นๆอย่างลับๆเพื่อหาแนวร่วมในการก่อสงครามหวังช่วงชิงอำนาจจากพระองค์ ที่หม่อมฉันทูลไปทั้งหมดนี่เป็นความจริงใช่หรือไม่เพคะ\"
ตากาลอสชะงักอึ้งหลังจากที่ฟังจบ ไม่ยักรู้ว่าทางเดเมี่ยนจะหูไวตาไวรู้ข่าวได้เร็วปานนี้ แล้วทั้งๆที่รู้ก็ยังส่งคนมาเสี่ยงถึงที่ หรือว่าเจ้าเมเดียสนั่นจะมีลูกไม้อะไรกับเขา เอาซี่ ขอลองดูหน่อยเถอะว่าเจ้ากษัตริย์หยิ่งผยองนั่นจะมาไม้ไหน
คิดได้ดังนั้นพระองค์ก็ตอบไปตามความจริง \"ที่เจ้าพูดมาเป็นความจริงทั้งหมด แล้วไง เมเดียสรู้เรื่องแล้วเลยส่งพวกเจ้ามาสังหารข้าเป็นการตัดปัญหางั้นรึ\"
ตากาลอสสรวลดังลั่น ทำให้เหล่าเสนาบดีและทหารราชองครักษ์ของพระองค์พากันหัวเราะตาม
เมเดียสแย้มยิ้ม \"หาไม่เพคะ องค์เมเดียสไม่ได้ต้องการลบหลู่ดูหมิ่นท่านแม้แต่น้อย แต่พระองค์ทรงมีรับสั่งว่า หากสิ่งที่พระองค์ทราบมาเป็นความจริงก็ขอให้ฝ่าบาทรับข้อเสนอของพระองค์ด้วยเกียรติ์ของผู้ปกครองแผ่นดิน\"
\"ข้อเสนองั้นรึ ข้าชักอยากรู้แล้วสิว่ากษัตริย์ของพวกเจ้ามีข้อเสนออะไร\"
\"ง่ายมากเพคะ เพียงแค่ฝ่าบาทส่งตัวแทนออกมาหนึ่งคนเพื่อประลองกับตัวแทนจากฝ่ายหม่อมฉัน\"
\"ประลอง? น่าสนใจดีนี่ แล้วถ้าฝ่ายข้าชนะจะได้อะไร\"
\"ถ้าฝ่าบาทชนะ นอกจากประเทศของท่านจะเป็นอิสระจากการตกเป็นประเทศราชแล้ว เดเมี่ยนก็จะกลายเป็นของท่านทันที แต่ถ้าหากฝ่ายของหม่อมฉันชนะ พันธะสัญญาระหว่างเดเมี่ยนกับควาญย่าห์จะเป็นเหมือนเดิม ควาญย่าห์ต้องเป็นประเทศราชของเดเมี่ยนต่อไปและห้ามคิดก่อกบฏอีกอย่างเด็ดขาด\"
ดำรัสจากเมเดียสสร้างความตื่นตะลึงให้กับเหล่าทหารราชองครักษ์ของพระองค์ ด้วยคิดไม่ถึงว่าองค์เหนือหัวของพวกเขาจะสร้างข้อเสนอที่เสี่ยงเช่นนี้
พระขนงของตากาลอสขมวดขึ้นด้วยความแปลกใจกับข้อเสนอที่ดูเหมือนว่าฝ่ายพระองค์จะได้เปรียบกว่าถ้าชนะ \"ข้อเสนอของพวกเจ้าไม่มักน้อยไปหน่อยรึ\"
\"องค์เมเดียสไม่โลภมากหรอกเพคะ พระองค์แค่ต้องการความสงบสุขและดำรงรักษาสิ่งที่อดีตกษัตริย์แอเรียสเคยทำไว้ไม่ให้เปลี่ยนแปลงเท่านั้น\"
\"ตกลง ข้ารับข้อเสนอ\" ตากาลอสตรัสทันทีทันควัน \"แล้วฝ่ายเจ้าใครจะเป็นตัวแทนออกมาประลองในครั้งนี้\"
แฮร์เรสทำท่าจะก้าวออกมา แต่เมเดียสยื่นพระกรออกมาขวางไว้ ก่อนที่พระองค์จะเป็นฝ่ายเสด็จก้าวออกมาเอง \"หม่อมฉันเองเพคะ\"
\"ฝ่าบาท ทรงทำอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า\" แฮร์เรสกระซิบเสียงเครียด ในใจนึกหวาดหวั่นต่อการตัดสินใจขององค์เหนือหัว
\"เฉยเถอะน่า ข้าจัดการเรื่องนี้เอง\" พระองค์กระซิบตอบกลับไป
\"เจ้าน่ะรึ!?\" พระเนตรของตากาลอสเบิ่งกว้างอย่างคาดไม่ถึง \"นี่ทหารของเดเมี่ยนไร้ฝีมือถึงขนาดต้องส่งนางกำนัลลงมาแทนรึไง\"
เมเดียสยกพระกรขึ้นขวางอีกครั้งเมื่อแฮร์เรสมีท่าทางเป็นเดือดเป็นร้อนต่อพระดำรัสดูถูกของตากาลอส \"แล้วทางฝ่าบาทล่ะจะส่งใครมา\"
\"ฝ่าบาท หม่อมฉันขอรับอาสา\" องครักษ์ของควาญย่าห์คนหนึ่งหันมาทูลกับตากาลอส
พระองค์โบกพระหัตถ์ไล่ \"ไม่ต้องๆ ข้าจะลงเอง ขืนให้คนอื่นสู้แม่สาวงามนั่นจะบุบสลายเอาน่ะสิ ข้าน่ะดีแล้ว คนใจดีอ่อนโยนกับผู้หญิงอย่างข้าจะรีบประลองให้มันจบๆไปเร็วๆ นางจะได้ไม่เหนื่อยมาก รับรองไม่ปล่อยให้มีรอยขีดข่วนให้ผิวสวยๆนั่นเสียแม้แต่นิดเดียว\" ประโยคหลังหันมาทอดพระเนตรมองเมเดียสด้วยสายตาเจ้าชู้
\"นับเป็นเกียรติ์ของหม่อมฉันที่ได้ประลองฝีมือกับฝ่าบาทเพคะ\"
\"เรื่องรบราฆ่าฟันกับผู้หญิงน่ะข้าไม่ค่อยถนัดนักหรอก แต่เรื่องอื่นน่ะข้าถนัดนัก อยากให้เจ้าได้พิสูจน์เสียจริง\"
เมเดียสเมินพระพักตร์หนีด้วยความขยะแขยงแวบหนึ่งก่อนจะหันกลับมายิ้มหวานตามเดิม \"ถ้างั้นก็เริ่มเลยนะเพคะ\"
เมเดียสหันไปรับดาบของแฮร์เรสที่เจ้าตัวส่งมาให้
\"โปรดรักษาพระองค์ด้วย\" แฮเรสกระซิบอีกครั้ง
พระองค์ไม่ได้ตอบ เพียงแต่ยิ้มน้อยๆให้อีกฝ่ายมั่นใจ ก่อนจะเสด็จไปประทับยืน ณ กลางห้องที่ถูกเคลียร์พื้นที่ให้โล่งว่างเรียบร้อยแล้ว
\"ฝ่าบาทจะว่าอะไรไหมถ้าหม่อมฉันจะขอเพิ่มข้อเสนออีกซักข้อ\" เมเดียสตรัสเมื่อเผชิญหน้ากับตากาลอสกลางห้อง
\"อะไรอีกล่ะ\"
\"หากฝ่าบาทสามารถสร้างรอยแผลหรือแม้แต่รอยขีดข่วนเพียงน้อยนิดบนผิวเนื้อของหม่อมฉันได้ล่ะก็ หม่อมฉันยินดีถวายตัวรับใช้และทำตามรับสั่งของฝ่าบาททุกประการ\"
เป็นอีกครั้งที่ข้อเสนอนี้สร้างความตระหนกให้กับเหล่าราชองครักษ์ประจำพระองค์ แต่ตากาลอสกลับสรวลดังลั่นอย่างชอบใจ
\"เป็นข้อเสนอที่ถูกใจข้ามากทีเดียว เจ้า... ชื่อพินเซลสินะ พินเซล ในเมื่อเจ้าพูดแล้วห้ามเปลี่ยนใจล่ะ\"
\"ไม่มีทางหรอกเพคะ\"
ตากาลอสยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ที่แท้นางกำนัลคนนี้ก็พอใจในตัวเขาถึงกับสร้างข้อเสนอที่ดูเหมือนว่าจะเข้าข้างเขาเสียมากกว่า ถ้าอย่างนั้นคงจะต้องตอบสนองความต้องการของสาวงามหน่อยแล้ว
เมเดียสแค่นยิ้มอย่างรู้เท่าทันความคิดของอีกฝ่าย ปล่อยให้เจ้าเฒ่าหัวงูนั่นเข้าใจผิดไปน่ะดีแล้ว!
การประลองเริ่มขึ้นโดยที่เมเดียสเป็นฝ่ายออกดาบก่อน และตากาลอสก็เป็นฝ่ายเอาแต่ตั้งรับ ไม่ออกแรงจริงจังเท่าที่ควรจนเหมือนเล่นหมาหยอกไก่มากกว่าการสู้รบ แต่กษัตริย์เฒ่าหารู้ไม่ว่าคู่ต่อสู้ที่พระองค์เห็นว่าอ่อนหัดเหลือเกินนั้นเพิ่งจะแสดงฝีมือไม่ถึงครึ่ง ส่วนแฮร์เรสที่ไม่เข้าใจในแผนการของเมเดียสได้แต่มองภาพการประลองข้างหน้าด้วยความหวาดหวั่นร้อนรน หากองค์เหนือหัวของพวกเขาแพ้ ปัญหาอันใหญ่หลวงของเดเมี่ยนคงจะต้องตามมาอย่างแน่นอน
หัวหน้าองครักษ์หนุ่มมัวแต่วิตกกังวลจนลืมไปเสียสนิทว่า จากที่เคยประดาบกับเมเดียสเมื่อครั้งที่ทั้งสองฝึกดาบด้วยกัน ฝีมือการใช้ดาบของพระองค์ทรงไม่ด้อยไปกว่าเขาเลย
และเหตุการณ์ที่ทำให้ผู้ชมฝ่ายเดเมี่ยนแทบลืมหายใจก็เกิดขึ้น เมื่อดาบของตากาลอสตวัดโดนพระภูษากระโปรงของเมเดียสจนขาดเป็นทางยาวขณะที่พระองค์สะบัดกายหนีจากคมดาบได้อย่างหวุดหวิด พระเพลาเรียวยาวอันขาวเนียนประจักษ์แก่สายพระเนตรของตากาลอสจนทำให้พระองค์จ้องเขม็ง แววพระเนตรบ่งบอกความคิดที่น่ารังเกียจอย่างปิดไม่มิด
ตากาลอสส่ายพระพักตร์ \"เสียดาย เสียดายจริงๆ อีกนิดเดียวแท้ๆ\"
\"ฝ่าบาททรงมีพระปรีชาสามารถมากเพคะ ทำเอาหม่อมฉันเกือบเสียท่าเสียแล้ว\" เมเดียสแสร้งทำสีหน้าล่งอก จงใจขยับพระเพลาให้รอยขาดของกระโปรงแหวกออกเพื่อยั่วให้อีกฝ่ายเสียสมาธิ ซึ่งก็ได้ผล เพราะกษัตริย์ตากาลอสเอาแต่จ้องพระเพลาเรียวของพระองค์ไม่วางตา ทั้งยังลอบกลืนพระเอฬาเมื่อในหัวมีแต่เรื่องอกุศล
เอาสิ อยากจ้องก็จ้องไป เจ้าเฒ่าหัวงูเอ๊ย ในที่สุดก็ติดกับเราจนได้
เมเดียสแย้มมุมพระโอษฐ์อย่างพอใจในผลงานของพระองค์เอง การที่พระองค์เกือบเสียท่าจนถูกฟันกระโปรงขาดไม่ใช่ความบังเอิญหรือเพราะฝีมือของตากาลอส แต่มันเป็นการจงใจที่พระองค์เบี่ยงตัวให้ดาบของอีกฝ่ายฟันถูกเอง เพราะต้องการเบี่ยงเบนสายตาของคู่ต่อสู้และทำให้เสียสมาธิในการประลอง
\"อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลยฝ่าบาท เรามาเริ่มประลองกันต่อเถอะ\"
\"ได้เลย\"
และการประลองก็ดำเนินต่อไป แต่หากครั้งนี้แตกต่างไปจากครั้งแรกจนตากาลอสและผู้ชมคนอื่นๆในท้องพระโรงสังเกตได้ จากเดิมที่ผู้เป็นสตรีเพศเป็นฝ่ายตั้งรับ แต่ตอนนี้กลับกัน ฝ่ายบุรุษผู้ทรงอำนาจต้องล่นถอยออกมาตั้งรับดาบที่ทั้งรวดเร็วและรุนแรงกว่าเดิมหลายเท่า สถานการณ์ตอนนี้พลิกผัน กลายเป็นเมเดียสที่เป็นฝ่ายได้เปรียบ
พระเสโทของตากาลอสไหลอาบพระพักตร์ด้วยความตกตะลึงและหวาดหวั่นเมื่อตระหนักถึงฝีมือของคู่ต่อสู้ที่ตัวเล็กและมีรูปร่างบอบบางกว่าหลายเท่า นึกแปลกใจว่าทำไมฝีมือของอีกฝ่ายถึงได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือถึงเพียงนี้ หากแต่พระองค์ก็ไม่มีเวลามามัวคิดหาคำตอบ เมื่อต้องคอยตั้งรับดาบของคู่ต่อสู้ที่เหมือนเป็นคนละคนกับเมื่อก่อนหน้านี้
และแล้วสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นเมื่อตากาลอสรับดาบพลาดจนเปิดโอกาสให้เมเดียสตวัดดาบสุดท้ายขึ้นพาดพระศอของบุรุษผู้เป็นกษัตริย์ และการประลองครั้งนี้ก็จบลงด้วยชัยชนะของฝ่ายเดเมี่ยน
\"การประลองสิ้นสุดแล้ว หม่อมฉันเป็นฝ่ายชนะนะเพคะ\"
\"เจ้าขี้โกงนี่!\" ตากาลอสตวาด
\"ฝ่าบาทเอาสิ่งใดมาวัดว่าหม่อมฉันโกง ในเมื่อเราก็ต่อสู่กันอย่างถูกต้องและยุติธรรมดีทุกอย่างท่ามกลางสายตาสักขีพยานของทุกคนในห้อง\"
\"ก็เจ้าออมมือในตอนแรกทำให้ข้าหลงคิดว่าฝีมือเจ้าด้อยกว่า แล้วค่อยมาจริงจังในตอนหลัง อย่างนี้มันเรียกว่าขี้โกงชัดๆ\"
เมเดียสสรวลเสียงเบา \"แบบนั้นเรียกว่าขี้โกงที่ไหน มันคือกลยุทธอย่างหนึ่งในการต่อสู้ต่างหาก ใครๆก็ใช้ได้ ฝ่าบาทเองต่างหาก เมื่อแพ้แล้วก็ควรยอมรับความพ่ายแพ้อย่างลูกผู้ชาย ตัวฝ่าบาทจะได้มีความน่านับถืออยู่บ้าง\"
\"ข้าไม่ยอมรับ!\"
\"ไม่เอาน่าฝ่าบาท ท่านแพ้แล้ว อย่าลืมทำตามเงื่อนไขระหว่างเราด้วยนะเพคะ\"
\"ถ้าข้าไม่ทำซะอย่างเจ้าจะทำไม\" ตากาลอสแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ \"อย่าลืมสิว่าตอนนี้เจ้ากำลังอยู่ที่ไหน ทหารทั้งในวังนอกวังมีเป็นร้อยอย่าคิดว่าจะหนีออกไปได้ พวกเจ้าที่เป็นลูกไก่อยู่ในกำมือข้าขณะนี้จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด แต่ถ้าเจ้าอ้อนวอนข้าดีๆล่ะก็ข้าก็จะเมตตา\"
\"ฝ่าบาทคิดจะตระบัดสัตย์!\" เสียงของเมเดียสเคร่งขึ้นด้วยความโกรธ
\"ใช่\" ตากาลอสตรัสอย่างเป็นต่อก่อนจะหันไปสั่งการกับบรรดาทหาร \"ทหาร! จับพวกมันเอาไว้!\"
และแล้วสิ่งที่เมเดียสคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าก็เป็นจริงจนได้ คนเจ้าเล่ห์ปลิ้นปล้อนอย่างตากาลอสคงไม่รักษาคำพูดตัวเองแน่
\"โอ้ มากันแล้วรึ\" เจ้าของสุรเสียงที่ประทับอยู่บนบัลลังก์เอ่ยทักทาย
ทหารราชองครักษ์ของเมเดียสค้อมศีรษะถวายความเคารพ ตามด้วยเมเดียสที่เสด็จมาหยุดยืนต่อหน้าที่ประทับ ก่อนจะค้อมศีรษะถอนสายบัว
\"หม่อมฉันนางกำนัลพินเซล ขอถวายบังคมเพคะ\"
\"ไหนๆ เงยหน้าขึ้นให้ข้าได้เห็นหน้าเจ้าชัดๆซิ\" ตากาลอสตรัสกับเมเดียส
ก่อนหน้านี้เพียงไม่นาน ตากาลอสได้ฟังรายงานจากทหารนายหนึ่งว่ามีนางกำนัลจากเดเมี่ยนมาขอเข้าเฝ้า เพราะสันดานเจ้าชู้ทำให้พระองค์ตื่นเต้นยินดี กระสันต์อยากจะเห็นหน้านางกำนัลผู้นี้เหลือเกินว่ารูปโฉมเป็นเช่นใด
พอทันทีที่เมเดียสเงยพระพักตร์ขึ้นสบพระเนตรกับอีกฝ่าย ตากาลอสก็ตะลึงงัน ก่อนจะโพล่งขึ้นมาทันที
\"งาม งามมาก.....\"
\"ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท พระองค์เองก็ทรงสง่างามใช่ย่อย\" เมเดียสแสร้งทำเหนียมอาย
ตากาลอสสรวลลั่นด้วยความชอบใจ \"เจ้านี่นอกจากงดงามแล้วยังปากหวาน ข้าชอบๆ เสียดายที่ดันเป็นสนมของเมเดียสซะนี่\"
\"ฝ่าบาททรงเข้าใจผิดแล้วเพคะ หม่อมฉันเป็นแค่นางกำนัลผู้ต่ำต้อย ไม่อาจเอื้อมสูงถึงองค์เหนือหัวผู้ทรงมีพระบรมเดชานุภาพสูงส่ง\"
\"เจ้าเป็นแค่นางกำนัลจริงเร้อ ข้าไม่อยากจะเชื่อ รูปร่างหน้าตาอย่างเจ้าไม่น่าหลุดรอดสายตาของเมเดียสไปได้หรอก\"
\"หม่อมฉันพูดด้วยความสัตย์จริงเพคะ\"
พระเนตรของตากาลอสลุกวาวด้วยความถูกพระทัยที่สดับฟังคำตอบ \"เมเดียสนี่มีตาแต่หามีแววไม่ สาวงามอย่างเจ้าถ้าเมเดียสไม่แลล่ะก็ข้ายินดีจะเมตตาเจ้าแทนได้นา\"
\"ขอบพระทัยเพคะ ฝ่าบาททรงมีพระมหากรุณาธิคุณอันล้นพ้นยิ่ง\" พระโอษฐ์เมเดียสแย้มยิ้มเอาใจ \"แต่ที่หม่อมฉันมาที่นี่ก็เพื่อจุดประสงค์เดียวเท่านั้น คือเป็นตัวแทนพระองค์มาเจรจาต่อรองกับท่าน\"
\"ต่อรอง? ไหนว่ามาซิ เมเดียสต้องการต่อรองอะไรกับข้า\"
\"เอ่อ..หากสิ่งที่หม่อมฉันพูดไปเป็นการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ฝ่าบาทคงมีรับสั่งลงโทษหม่อมฉันเป็นแน่\"
\"เอาเถอะ ข้าอนุญาต บอกมาเลยได้ทุกอย่าง\" พระองค์ตรัสอย่างอารมณ์ดี แหม..สวยๆแบบนี้ใครจะสั่งลงโทษได้ลงคอ
\"ถ้าฝ่าบาททรงมีพระบรมราชานุญาตแล้วหม่อมฉันก็จะขอกราบทูลตามตรง\" เมเดียสตรัส \"องค์เมเดียสได้ข่าวมาว่าท่านกำลังคิดก่อการกบฏ เจรจากับประเทศราชอื่นๆอย่างลับๆเพื่อหาแนวร่วมในการก่อสงครามหวังช่วงชิงอำนาจจากพระองค์ ที่หม่อมฉันทูลไปทั้งหมดนี่เป็นความจริงใช่หรือไม่เพคะ\"
ตากาลอสชะงักอึ้งหลังจากที่ฟังจบ ไม่ยักรู้ว่าทางเดเมี่ยนจะหูไวตาไวรู้ข่าวได้เร็วปานนี้ แล้วทั้งๆที่รู้ก็ยังส่งคนมาเสี่ยงถึงที่ หรือว่าเจ้าเมเดียสนั่นจะมีลูกไม้อะไรกับเขา เอาซี่ ขอลองดูหน่อยเถอะว่าเจ้ากษัตริย์หยิ่งผยองนั่นจะมาไม้ไหน
คิดได้ดังนั้นพระองค์ก็ตอบไปตามความจริง \"ที่เจ้าพูดมาเป็นความจริงทั้งหมด แล้วไง เมเดียสรู้เรื่องแล้วเลยส่งพวกเจ้ามาสังหารข้าเป็นการตัดปัญหางั้นรึ\"
ตากาลอสสรวลดังลั่น ทำให้เหล่าเสนาบดีและทหารราชองครักษ์ของพระองค์พากันหัวเราะตาม
เมเดียสแย้มยิ้ม \"หาไม่เพคะ องค์เมเดียสไม่ได้ต้องการลบหลู่ดูหมิ่นท่านแม้แต่น้อย แต่พระองค์ทรงมีรับสั่งว่า หากสิ่งที่พระองค์ทราบมาเป็นความจริงก็ขอให้ฝ่าบาทรับข้อเสนอของพระองค์ด้วยเกียรติ์ของผู้ปกครองแผ่นดิน\"
\"ข้อเสนองั้นรึ ข้าชักอยากรู้แล้วสิว่ากษัตริย์ของพวกเจ้ามีข้อเสนออะไร\"
\"ง่ายมากเพคะ เพียงแค่ฝ่าบาทส่งตัวแทนออกมาหนึ่งคนเพื่อประลองกับตัวแทนจากฝ่ายหม่อมฉัน\"
\"ประลอง? น่าสนใจดีนี่ แล้วถ้าฝ่ายข้าชนะจะได้อะไร\"
\"ถ้าฝ่าบาทชนะ นอกจากประเทศของท่านจะเป็นอิสระจากการตกเป็นประเทศราชแล้ว เดเมี่ยนก็จะกลายเป็นของท่านทันที แต่ถ้าหากฝ่ายของหม่อมฉันชนะ พันธะสัญญาระหว่างเดเมี่ยนกับควาญย่าห์จะเป็นเหมือนเดิม ควาญย่าห์ต้องเป็นประเทศราชของเดเมี่ยนต่อไปและห้ามคิดก่อกบฏอีกอย่างเด็ดขาด\"
ดำรัสจากเมเดียสสร้างความตื่นตะลึงให้กับเหล่าทหารราชองครักษ์ของพระองค์ ด้วยคิดไม่ถึงว่าองค์เหนือหัวของพวกเขาจะสร้างข้อเสนอที่เสี่ยงเช่นนี้
พระขนงของตากาลอสขมวดขึ้นด้วยความแปลกใจกับข้อเสนอที่ดูเหมือนว่าฝ่ายพระองค์จะได้เปรียบกว่าถ้าชนะ \"ข้อเสนอของพวกเจ้าไม่มักน้อยไปหน่อยรึ\"
\"องค์เมเดียสไม่โลภมากหรอกเพคะ พระองค์แค่ต้องการความสงบสุขและดำรงรักษาสิ่งที่อดีตกษัตริย์แอเรียสเคยทำไว้ไม่ให้เปลี่ยนแปลงเท่านั้น\"
\"ตกลง ข้ารับข้อเสนอ\" ตากาลอสตรัสทันทีทันควัน \"แล้วฝ่ายเจ้าใครจะเป็นตัวแทนออกมาประลองในครั้งนี้\"
แฮร์เรสทำท่าจะก้าวออกมา แต่เมเดียสยื่นพระกรออกมาขวางไว้ ก่อนที่พระองค์จะเป็นฝ่ายเสด็จก้าวออกมาเอง \"หม่อมฉันเองเพคะ\"
\"ฝ่าบาท ทรงทำอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า\" แฮร์เรสกระซิบเสียงเครียด ในใจนึกหวาดหวั่นต่อการตัดสินใจขององค์เหนือหัว
\"เฉยเถอะน่า ข้าจัดการเรื่องนี้เอง\" พระองค์กระซิบตอบกลับไป
\"เจ้าน่ะรึ!?\" พระเนตรของตากาลอสเบิ่งกว้างอย่างคาดไม่ถึง \"นี่ทหารของเดเมี่ยนไร้ฝีมือถึงขนาดต้องส่งนางกำนัลลงมาแทนรึไง\"
เมเดียสยกพระกรขึ้นขวางอีกครั้งเมื่อแฮร์เรสมีท่าทางเป็นเดือดเป็นร้อนต่อพระดำรัสดูถูกของตากาลอส \"แล้วทางฝ่าบาทล่ะจะส่งใครมา\"
\"ฝ่าบาท หม่อมฉันขอรับอาสา\" องครักษ์ของควาญย่าห์คนหนึ่งหันมาทูลกับตากาลอส
พระองค์โบกพระหัตถ์ไล่ \"ไม่ต้องๆ ข้าจะลงเอง ขืนให้คนอื่นสู้แม่สาวงามนั่นจะบุบสลายเอาน่ะสิ ข้าน่ะดีแล้ว คนใจดีอ่อนโยนกับผู้หญิงอย่างข้าจะรีบประลองให้มันจบๆไปเร็วๆ นางจะได้ไม่เหนื่อยมาก รับรองไม่ปล่อยให้มีรอยขีดข่วนให้ผิวสวยๆนั่นเสียแม้แต่นิดเดียว\" ประโยคหลังหันมาทอดพระเนตรมองเมเดียสด้วยสายตาเจ้าชู้
\"นับเป็นเกียรติ์ของหม่อมฉันที่ได้ประลองฝีมือกับฝ่าบาทเพคะ\"
\"เรื่องรบราฆ่าฟันกับผู้หญิงน่ะข้าไม่ค่อยถนัดนักหรอก แต่เรื่องอื่นน่ะข้าถนัดนัก อยากให้เจ้าได้พิสูจน์เสียจริง\"
เมเดียสเมินพระพักตร์หนีด้วยความขยะแขยงแวบหนึ่งก่อนจะหันกลับมายิ้มหวานตามเดิม \"ถ้างั้นก็เริ่มเลยนะเพคะ\"
เมเดียสหันไปรับดาบของแฮร์เรสที่เจ้าตัวส่งมาให้
\"โปรดรักษาพระองค์ด้วย\" แฮเรสกระซิบอีกครั้ง
พระองค์ไม่ได้ตอบ เพียงแต่ยิ้มน้อยๆให้อีกฝ่ายมั่นใจ ก่อนจะเสด็จไปประทับยืน ณ กลางห้องที่ถูกเคลียร์พื้นที่ให้โล่งว่างเรียบร้อยแล้ว
\"ฝ่าบาทจะว่าอะไรไหมถ้าหม่อมฉันจะขอเพิ่มข้อเสนออีกซักข้อ\" เมเดียสตรัสเมื่อเผชิญหน้ากับตากาลอสกลางห้อง
\"อะไรอีกล่ะ\"
\"หากฝ่าบาทสามารถสร้างรอยแผลหรือแม้แต่รอยขีดข่วนเพียงน้อยนิดบนผิวเนื้อของหม่อมฉันได้ล่ะก็ หม่อมฉันยินดีถวายตัวรับใช้และทำตามรับสั่งของฝ่าบาททุกประการ\"
เป็นอีกครั้งที่ข้อเสนอนี้สร้างความตระหนกให้กับเหล่าราชองครักษ์ประจำพระองค์ แต่ตากาลอสกลับสรวลดังลั่นอย่างชอบใจ
\"เป็นข้อเสนอที่ถูกใจข้ามากทีเดียว เจ้า... ชื่อพินเซลสินะ พินเซล ในเมื่อเจ้าพูดแล้วห้ามเปลี่ยนใจล่ะ\"
\"ไม่มีทางหรอกเพคะ\"
ตากาลอสยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ที่แท้นางกำนัลคนนี้ก็พอใจในตัวเขาถึงกับสร้างข้อเสนอที่ดูเหมือนว่าจะเข้าข้างเขาเสียมากกว่า ถ้าอย่างนั้นคงจะต้องตอบสนองความต้องการของสาวงามหน่อยแล้ว
เมเดียสแค่นยิ้มอย่างรู้เท่าทันความคิดของอีกฝ่าย ปล่อยให้เจ้าเฒ่าหัวงูนั่นเข้าใจผิดไปน่ะดีแล้ว!
การประลองเริ่มขึ้นโดยที่เมเดียสเป็นฝ่ายออกดาบก่อน และตากาลอสก็เป็นฝ่ายเอาแต่ตั้งรับ ไม่ออกแรงจริงจังเท่าที่ควรจนเหมือนเล่นหมาหยอกไก่มากกว่าการสู้รบ แต่กษัตริย์เฒ่าหารู้ไม่ว่าคู่ต่อสู้ที่พระองค์เห็นว่าอ่อนหัดเหลือเกินนั้นเพิ่งจะแสดงฝีมือไม่ถึงครึ่ง ส่วนแฮร์เรสที่ไม่เข้าใจในแผนการของเมเดียสได้แต่มองภาพการประลองข้างหน้าด้วยความหวาดหวั่นร้อนรน หากองค์เหนือหัวของพวกเขาแพ้ ปัญหาอันใหญ่หลวงของเดเมี่ยนคงจะต้องตามมาอย่างแน่นอน
หัวหน้าองครักษ์หนุ่มมัวแต่วิตกกังวลจนลืมไปเสียสนิทว่า จากที่เคยประดาบกับเมเดียสเมื่อครั้งที่ทั้งสองฝึกดาบด้วยกัน ฝีมือการใช้ดาบของพระองค์ทรงไม่ด้อยไปกว่าเขาเลย
และเหตุการณ์ที่ทำให้ผู้ชมฝ่ายเดเมี่ยนแทบลืมหายใจก็เกิดขึ้น เมื่อดาบของตากาลอสตวัดโดนพระภูษากระโปรงของเมเดียสจนขาดเป็นทางยาวขณะที่พระองค์สะบัดกายหนีจากคมดาบได้อย่างหวุดหวิด พระเพลาเรียวยาวอันขาวเนียนประจักษ์แก่สายพระเนตรของตากาลอสจนทำให้พระองค์จ้องเขม็ง แววพระเนตรบ่งบอกความคิดที่น่ารังเกียจอย่างปิดไม่มิด
ตากาลอสส่ายพระพักตร์ \"เสียดาย เสียดายจริงๆ อีกนิดเดียวแท้ๆ\"
\"ฝ่าบาททรงมีพระปรีชาสามารถมากเพคะ ทำเอาหม่อมฉันเกือบเสียท่าเสียแล้ว\" เมเดียสแสร้งทำสีหน้าล่งอก จงใจขยับพระเพลาให้รอยขาดของกระโปรงแหวกออกเพื่อยั่วให้อีกฝ่ายเสียสมาธิ ซึ่งก็ได้ผล เพราะกษัตริย์ตากาลอสเอาแต่จ้องพระเพลาเรียวของพระองค์ไม่วางตา ทั้งยังลอบกลืนพระเอฬาเมื่อในหัวมีแต่เรื่องอกุศล
เอาสิ อยากจ้องก็จ้องไป เจ้าเฒ่าหัวงูเอ๊ย ในที่สุดก็ติดกับเราจนได้
เมเดียสแย้มมุมพระโอษฐ์อย่างพอใจในผลงานของพระองค์เอง การที่พระองค์เกือบเสียท่าจนถูกฟันกระโปรงขาดไม่ใช่ความบังเอิญหรือเพราะฝีมือของตากาลอส แต่มันเป็นการจงใจที่พระองค์เบี่ยงตัวให้ดาบของอีกฝ่ายฟันถูกเอง เพราะต้องการเบี่ยงเบนสายตาของคู่ต่อสู้และทำให้เสียสมาธิในการประลอง
\"อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลยฝ่าบาท เรามาเริ่มประลองกันต่อเถอะ\"
\"ได้เลย\"
และการประลองก็ดำเนินต่อไป แต่หากครั้งนี้แตกต่างไปจากครั้งแรกจนตากาลอสและผู้ชมคนอื่นๆในท้องพระโรงสังเกตได้ จากเดิมที่ผู้เป็นสตรีเพศเป็นฝ่ายตั้งรับ แต่ตอนนี้กลับกัน ฝ่ายบุรุษผู้ทรงอำนาจต้องล่นถอยออกมาตั้งรับดาบที่ทั้งรวดเร็วและรุนแรงกว่าเดิมหลายเท่า สถานการณ์ตอนนี้พลิกผัน กลายเป็นเมเดียสที่เป็นฝ่ายได้เปรียบ
พระเสโทของตากาลอสไหลอาบพระพักตร์ด้วยความตกตะลึงและหวาดหวั่นเมื่อตระหนักถึงฝีมือของคู่ต่อสู้ที่ตัวเล็กและมีรูปร่างบอบบางกว่าหลายเท่า นึกแปลกใจว่าทำไมฝีมือของอีกฝ่ายถึงได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือถึงเพียงนี้ หากแต่พระองค์ก็ไม่มีเวลามามัวคิดหาคำตอบ เมื่อต้องคอยตั้งรับดาบของคู่ต่อสู้ที่เหมือนเป็นคนละคนกับเมื่อก่อนหน้านี้
และแล้วสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นเมื่อตากาลอสรับดาบพลาดจนเปิดโอกาสให้เมเดียสตวัดดาบสุดท้ายขึ้นพาดพระศอของบุรุษผู้เป็นกษัตริย์ และการประลองครั้งนี้ก็จบลงด้วยชัยชนะของฝ่ายเดเมี่ยน
\"การประลองสิ้นสุดแล้ว หม่อมฉันเป็นฝ่ายชนะนะเพคะ\"
\"เจ้าขี้โกงนี่!\" ตากาลอสตวาด
\"ฝ่าบาทเอาสิ่งใดมาวัดว่าหม่อมฉันโกง ในเมื่อเราก็ต่อสู่กันอย่างถูกต้องและยุติธรรมดีทุกอย่างท่ามกลางสายตาสักขีพยานของทุกคนในห้อง\"
\"ก็เจ้าออมมือในตอนแรกทำให้ข้าหลงคิดว่าฝีมือเจ้าด้อยกว่า แล้วค่อยมาจริงจังในตอนหลัง อย่างนี้มันเรียกว่าขี้โกงชัดๆ\"
เมเดียสสรวลเสียงเบา \"แบบนั้นเรียกว่าขี้โกงที่ไหน มันคือกลยุทธอย่างหนึ่งในการต่อสู้ต่างหาก ใครๆก็ใช้ได้ ฝ่าบาทเองต่างหาก เมื่อแพ้แล้วก็ควรยอมรับความพ่ายแพ้อย่างลูกผู้ชาย ตัวฝ่าบาทจะได้มีความน่านับถืออยู่บ้าง\"
\"ข้าไม่ยอมรับ!\"
\"ไม่เอาน่าฝ่าบาท ท่านแพ้แล้ว อย่าลืมทำตามเงื่อนไขระหว่างเราด้วยนะเพคะ\"
\"ถ้าข้าไม่ทำซะอย่างเจ้าจะทำไม\" ตากาลอสแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ \"อย่าลืมสิว่าตอนนี้เจ้ากำลังอยู่ที่ไหน ทหารทั้งในวังนอกวังมีเป็นร้อยอย่าคิดว่าจะหนีออกไปได้ พวกเจ้าที่เป็นลูกไก่อยู่ในกำมือข้าขณะนี้จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด แต่ถ้าเจ้าอ้อนวอนข้าดีๆล่ะก็ข้าก็จะเมตตา\"
\"ฝ่าบาทคิดจะตระบัดสัตย์!\" เสียงของเมเดียสเคร่งขึ้นด้วยความโกรธ
\"ใช่\" ตากาลอสตรัสอย่างเป็นต่อก่อนจะหันไปสั่งการกับบรรดาทหาร \"ทหาร! จับพวกมันเอาไว้!\"
และแล้วสิ่งที่เมเดียสคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าก็เป็นจริงจนได้ คนเจ้าเล่ห์ปลิ้นปล้อนอย่างตากาลอสคงไม่รักษาคำพูดตัวเองแน่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น