คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : SF ♥ twenty three past 2 เอ็น!
SF ♥ twenty three past 2 เอ็น!
ตั้งแต่วันนั้น มันก็เอาแต่หลบหน้าผม ไม่กลับมานอนคอนโดเหมือนทุกที กลับไปนอนคอนโดไอ้เฟรม หรือไม่ก็ไอ้เจมส์แทน ผมจะเข้าไปทักมันมันก็เดินหนี
“ไอ้เต๋ามึงทำแบบนี้กับกูได้ยังไง” ผมตะโกนดังลั่นเพราะมันกำลังจะหันหลังกลับไป ก่อนมันจะหันกลับมา
“ไอ้ชา วันนั้นกูแค่เมา กูขอโทษ” มันพูดสีหน้าเครียด
“เชี่ยเต๋า มึงมันระยำที่สุด ไอ้สัด” ผมเดินเข้าไปทุบมันก่อนที่พวกไอ้ต้นจะมาแยกผมออกจากไอ้เต๋าที่ยืนนิ่งไม่พูดอะไรเลย แต่สายตามันจ้องมาที่ผม มันเฉยชาและว่างเปล่า
“ถ้ามึงจะทุบกูให้ตายแล้วมันทำให้มึงดีขึ้นก็ทำไป กูบอกแล้วไงว่ากูพลาด กูขอโทษ” มันพูดเสียงแข็ง ผมที่ไม่เคยร้องไห้ให้ใครกลับต้องมาร้องไห้ให้มัน
“ฮึกๆ มึงพูดแบบนี้ได้ไงสัด” ผมยกมือปาดน้ำตา เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาขัดเสียก่อน
“ครับ จอย เดี๋ยวเต๋าจะไปแล้ว ครับผม” มันยิ้มไปด้วยพูดไปด้วยอย่างอ่อนโยนก่อนจะวางไป
“กูขอเห่อะชา ขอให้เป็นแบบเดิม ถือว่าคืนนั้นไม่เคยเกิดขึ้น” แล้วมันก็เดินหันหลังจากไป มีเพียงผมที่ยืนอยู่ตรงนี้คนเดียว
ผมกลับมาที่คอนโด ก่อนจะทิ้งตัวนอนลงที่เตียง คอนโดเลข 23 แค่คิดถึงเรื่องที่มันพูด น้ำตามากมายก็ไหลมาจากไหนไม่รู้ ไหลมาจนผมคิดว่ามันจะหมดสิ้นไปแต่ไม่เลย หรือผมควรจะย้ายออกจากคอนโด??
Rrrrrrrrr rrr
เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าผมดังขึ้น ผมเอื้อมมือไปหยิบออกจากกระเป๋าก่อนจะกดรับ
“ฮัลโหลหวัดดีครับ”
“พี่ไทด์เองนะ”
“พี่ไทด์!! ผมคิดถึงพี่จัง ฮึกๆ” ผมปล่อยโฮออกมา พี่เค้าไปเรียนต่างประเทศ เราสนิทกันมาก มาก
“พี่จะกลับวันพรุ่งนี้แหละ มารับพี่หน่อยได้ไหม”
“ได้ครับ โอเคเจอกันที่สนามบิน ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ” ผมวางสายก่อนจะไปเตรียมชุดสำหรับไปรับพี่ไทด์ที่สนามบินแต่เช้าเพราะพี่เค้ากำลังเดินทาง
ตอนนี้ผมอยู่สนามบินแล้ว เมื่อเช้าเกือบตื่นสายดีนะไอ้ต้นโทรมาปลุก ไม่งั้นสายชัวร์ๆ ผมมองไปยังผู้โดยสารขาออก ก่อนจะไปสะดุด
กับผู้ชายหน้าคุ้นๆเดินโอบผู้หญิงสวยโคตรๆ
“เฮ้ คชา” พี่ไทด์โบกมือให้ผม
“พี่ไทด์สวัสดีครับเอ่อ...” ผมหันไปมองผู้หญิงที่ยิ้มให้ผม
“นี่หลิน...แฟนพี่เอง” ผมยกมือไหว้ก่อนจะยิ้มให้พี่หลิน พวกเราสามคนเดินทางโดยรถแท็กซี่เพื่อไปบ้านพี่ไทด์ ผมไม่ได้ไปนานแล้ว
บ้านพี่ไทด์ก็ถือว่าเป็นเศรษฐีเหมือนกัน
“ให้พี่ไปส่งที่มหาลัยเปล่าคชา นี่ก็ใกล้เวลาแล้ว” ผมพยักหน้ารับ
“ขอบใจนะพี่ ไม่ได้พี่นี่แย่เลย”
“ไม่เป็นไรพี่น้องกัน” ผมยกมือไหว้ก่อนจะรีบเดินดุ่มๆไปที่ตึกเรียนแต่พี่ไทด์ก็เรียกผมไว้
“คชา ลืมของ” ผมหันกลับไปเอาก่อนที่จะยิ้มให้พี่ไทด์แล้วเดินไปที่ตึกแต่ยังไมทันตึกไอ้เต๋าก็ลากผมไปกับมัน
“ปล่อยกู ไอ้สัดเต๋า ปล่อย เชี่ย ปล่อยโว้ย” ผมดิ้นในอ้อมแขนมัน
“ทำไม กูเป็นผัวมึงนะ หรือต้องให้ไอ้ที่มาส่งมึงลาก เอ๊ะไม่สิ แค่เรียกก็คงให้มันเอาถึงที่แล้วมั้ง” ไอ้เต๋าพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ใบหน้าฉายแววโกรธ
“เออ กูจะเอากับใครแล้วจะทำไม กูไม่ใช่เมียมึง มึงไม่ใช่ผัวกู กูจะมีผัวกี่คนก็เรื่องของกุ”
“เรื่องของมึงก็คือเรื่องของกู มึงจะร่านไปไหน โดนกูเอาแค่ครั้งเดียวสมองกลับทำตัวแรดๆ”
“พ่อมึงดิ่สัด กูจะแรด จะร่านก็ตัวกู”
“อ่อ ต้องให้กูรื้อฟื้นใช่ป่ะ” มันพูดจบก็ประกบปากผมทันที ลิ้นมันค่อยแทรกเข้ามาในปากที่ถูกผมต่อต้านมันเอามือบีบแก้มผมให้
เผยอก่อนจะสอดลิ้นเข้ามา ผมได้แต่ทุบหลังมัน
“อ่อย อู ไอ อัด” ผมดิ้นไปมา เชี่ยถ้าคนมาเห็นจะเป็นเรื่องไหม
“ทำไม กูจูบไม่ถึงใจหรือไง สู้ไอ้นั่นของมึงไม่ได้ใช่ไหม” ผมเขย่าตัวผมแรงๆ
“เออ พอใจมึงหรือยัง ไอ้สัด ไอ้เวร มึงเคยนึกถึงจิตใจกูไหม มึงบอกให้กูเป็นเพื่อนกูก็พยายามแล้วมึงมาทำแบบนี้หาพ่อมึงหรอ สัดไอ้
เชี่ยฮึกๆ” ผมปาดน้ำตา
“ก็รู้ตัวหนิ หวังว่าคงไม่เอามันมากกในคอนโดกูหรอกนะถ้าอยากเอากันมาก ก็ไปเช่าโรงแรมเอากันให้หน้ำใจแล้วค่อยกลับมา หรือไม่ก็ออกไปจากคอนโดกูซะ กูจะได้พาสาวไปนอนไม่ต้องฟังมึงบ่น กูรำคาญได้ยินไหม กูเบื่อ เบื่อมานานแล้ว” ไอ้เต๋าพูดแล้วมันก็เดิน
ดุ่มๆจากไป
ผมกลับมาเก็บเสื้อผ้าของทั้งหมดใส่กระเป๋า ฮึกๆ ไล่กูใช่ไหมสัด กูไม่อยู่ก็ได้ ผมเก็บของทั้งหมดยัดใส่กระเป๋าก่อนจะฝากกุญแจไว้ที่พนักงานแล้วไปบ้านพี่ไทด์
“ผมขออยู่ด้วยจนกว่าจะหาหอได้ไหมพี่”
“ได้เลยบ้านพี่ห้องเยอะแยะเลือกเอาเลยนะ”
“ขอบคุณครับ” หลังจากผมย้ายมาอยู่บ้านพี่ไทด์ก็ไม่ค่อยได้ไปสุงสิงกับพวกนั้นเท่าไหร่ จริงๆผมไม่อยากเจอหน้าไอ้เต๋ามากกว่า ผมยังทำใจไม่ได้ ผมจะคอยโทรคุยกับไอ้ต้นตลอด ถามถึงสารทุกข์สุขดิบ นี่ก็เป็นเวลาเดือนกว่าๆแล้ว ผมได้ข่าวจากไอ้ต้นว่าไอ้เต๋ามัน
เลิกกะจอยมาเดือนกว่าๆแล้วเหมือนกัน วันๆเอาแต่เมาหัวราน้ำแต่มันก็ไม่เคยหิ้วผู้หญิงขึ้นคอนโด
“คชา ออกมาหากู คชา” เสียงโหวกเหวกโวยวายดังอยู่หน้าบ้าน ไอ้เต๋าเกาะประตูเรียกผม
“คชาพี่ว่าออกไปคุยหน่อยก็ดีนะ” พี่หลินเดินมาบอกผม ผมส่ายหน้า
“ไม่มีอะไรต้องคุยหรอกพี่ ช่างแม่งมันอยากจะเรียกจนลูกกระเดือกพังก็เรื่องของมัน” ผมบอกพี่หลินก่อนจะเดินขึ้นห้อง
“คชา มึงเกลียดกูมากเลยหรอ คชากูขอโทษ คชาออกมาคุยกับกูหน่อย”
“คชา ยกโทษให้กูนะ กูไม่ได้ตั้งใจ” ผมฟังมันพูดโหวกเหวกอยู่หน้าบ้านคนเดียวตั้งแต่บ่ายตอนนี้ก็เย็นแล้ว ฝนเริ่มตั้งเค้าก่อนจะตกลงมาในเวลาไม่นาน ไอ้เต๋ายังยืนเกาะประตูรั้ว
“คชากูผิดไปแล้ว กลับมาเห่อะ ไม่มีใครดีเท่ามึง คชา” ผมหยิบไอพอตขึ้นมาฟังเพลงจะได้ไม่ต้องได้ยินเสียงมัน ไม่รู้ว่าเวลาล่วงเลยมานานเท่าไหร่แล้ว แต่เสียงเงียบไปแล้ว
“คชาๆออกมาหน่อย” ผมเดินออกไปหาพี่ไทด์
“แฟนเรามันยังไม่กลับนะ นั่งตากยุ่งอยู่หน้าประตูนู้น จะเอาไงก็เอานะ ฝนตกด้วยไม่รู้หนาวตายยัง ข้าวก็ยังไม่ได้กินด้วยมั้ง” ผมรีบเดินไปหน้าบ้าน ไอ้เต๋านอนหลับตาอยู่ทามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำลงมา
“ไอ้เชี่ยเต๋า มึงคิดว่ามึงเป็นฮีโร่หรือไง มานั่งตากฝน ตากยุ่งห๊ะไอ้สัด” ผมยืนด่ามัน
“คชาหรอ กูขอโทษ กูผิดไปแล้ว” มันลุกขึ้นมากอดผม ไอความเย็นจากตัวมันทำให้ผมรู้ว่ามันกำลังจะไม่สบาย
“กูไม่ยกโทษมึงกลับไปซะ อย่าทำให้ที่นี่เดือนร้อนได้ไหม”
“อย่าทิ้งกู กูรักมึง อย่าทิ้งกู กูขอโทษ จะฆ่ากู ด่ากูบ่นกู ยังไงก็ได้อย่าทิ้งกู”มันกอดผมแน่น
“กูรู้ว่าที่กูทำกับมึงมันเลวร้ายมากแต่กูอยากจะบอกว่ากูขอโทษ กูอยู่ไม่ได้จริงๆถ้าไม่มีมึง”ผมได้แต่สะอึก ความโกรธที่เคยมีละลายหายไป
“อย่าไล่กูอีกนะเต๋า กูก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีมึง” ผมกอดตอบมันเราสองคนกอดตอบกันอยู่ท่ามกลางสายฝน คืนนั้นผมเลยขนของกลับมาคอนโด
“คชาเช็ดหัวให้หน่อย” มันเดินมานั่งข้างหน้าผมที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง
“เช็ดเองไม่เป็นไง ง่อยแดรก” ผมบ่นมันเหมือนทุกที ส่วนมันก็นั่งยิ้มเอ๋อ
“คชากูว่าคืนนั้นกูเมาใช่ป่ะ” เต๋าหันมาถามผม
“เออ มึงเมามากด้วยสัด”
“งั้นเอางี้ป่ะกูว่า”มันเงียบไป
“ว่าอะไรมึง”
“เรามาทบทวนเรื่องคืนนั้นในสภาพกูยังไม่เมากันดีกว่า”
“อ๊ะ อ๊า....เต๋า เบา..แรง เต๋า อ๊ะ...”
จุ๊ๆ พอเถอะครับ ไรเตอร์จะตายอยู่แล้ว ผมกับเมียสุดที่รักขอไปทบทวนกันต่อนะ เมียผมพูดมาเยอะละ
“มัวแต่พูด กูไม่ไหวแล้ว”
“คร้าบบบ”
Fin-
Talk :)
จบแล้วจ้า เจอกันค่ะ บาย (ขี้เกียจพูดสุดติ่ง) เม้นให้ขอบคุณมากค่ะ ใครกดโหวตให้= =^ เปอร์ลดเลย~
ถูกใจก็แอด ถ้าแอดแล้วลบ = =^ ศพไม่สวยนะเคอะๆ - - - - - -- - - - -- - - - b by
beyo ng
ความคิดเห็น