คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SF ♥ On this night
เจอกันจ้า จุ๊บุๆ~ - - ขี้เกียจเวิ่นละ ไปอ่านเลยจ้า~
beyo ng
On this night
คืนนี้มันหนาวตั้งแต่วันที่เธอไป หลับตาทุกครั้งยังตื่นที่หัวใจ เพราะยังคิดถึงภาพเธอ ต้องทนปวดร้าว แค่อยากให้เช้าซักทีได้โปรด ขอเพียงเท่านี้ให้ผ่านค่ำคืนที่เกินจะทนไหว!!
“เต๋านี่นะไอติมของเต๋า อันนี้ของคชา กินสิอร่อยมากคุกกี้แอนครีมที่เต๋าชอบไง” คนตัวเล็กยื่นไอติมให้อีกฝ่ายก่อนตัวเองจะกินอย่างเอร็ดอร่อย
“เต๋าทำไมไม่กิน ไม่หิวหรอของชอบเต๋าไม่หรอ เต๋าอย่าเงียบสิ” คนตัวเล็กหน้าบึงตึงเมื่อไร้ปฏิกิริยาโต้ตอบกลับมา
“ไม่กินก็ไม่ต้องกิน วันหลังคชาไม่หยิบให้เต๋ากินแล้ว เต๋าเอ๋อเรื่องมาก แบร่” อีกคนเดินจ้ำเอาๆเข้าไปในบ้านก่อนจะมองไปที่นอกบ้าน “ชิส์ ไม่ยอมตามมางั้นหรอ” คนตัวเล็กเดินกลับไปอีกก่อนจะค่อยๆพาคนตัวโตเข้าบ้าน
“เต๋าอ่ะทำแบบนี้เห็นใจคชาบ้างป่ะ พูดบ้างก็ได้นะ คชาเหงาอย่าเงียบสิ” คชาโวยวาย เพราะหลายวันมานี้คชาเอาแต่พูดคนเดียวเหมือนคนบ้าให้อีกฝ่ายฟัง
“เฮ้อ เต๋าอ่าคชาจะโกรธแล้วน๊าง้อหน่อยๆ” คนตัวเล็กยื่นนิ้วก้อยไปแต่ก็ไม่มีนิ้วก้อยอีกฝ่ายมาเกี่ยวขอโทษเหมือนทุกที ไม่มีอ้อมกอดปลอบ
“เต๋า ฮึกๆอย่าเงียบสิ คชาอยากฟังเสียงเต๋านะขอร้องอย่างเงียบเลยนะ” คชาเขย่าอีกคนแรงๆแต่ร่างนั้นก็ไม่ตอบสนองตอบกลับมา เพียงแต่มองนิ่งราวกลับไม่ใส่ใจ
“ได้ไม่สนใจกันใช่ไหม งั้นไม่ต้องมานอนด้วยกันนะ คชาจะไปนอนกอดตุ๊กตาแล่ว เกลียดเต๋า”คชาพูดแค่นั้นก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนห้องแล้วทิ้งตัวนอนลงบนเตียง มือเล็กลูบหมอนของอีกฝ่าย
“เราโหดไปไหมน๊า เต๋าจะโดนยุงหามไหม”คนตัวเล็กครุ่นคิดก่อนจะดีดตัวเองขึ้นจากเตียงแล้วไปหาอีกคนที่อยู่ข้างล่าง คนๆนั้นที่ยังอยู่ที่เดิม
“ไปนอนได้แล้ว ต้องให้มาตามตลอดไม่มีขารึไง” ตัวเล็กบ่นแต่ก็มิวายพาอีกคนขึ้นไปนอนอยู่ดี วันนี้คนตัวโตไม่กอดคนตัวเล็ก ทำให้คนตัวเล็กไปกอดคนตัวโตแทน กอดแน่นราวกลับว่าอีกคนจะหายไป
“เต๋ามากินข้าวเช้าเร็วๆคชาทำไว้ให้นะ นั่งอยู่ได้ไม่หิวหรือไง”คนตัวเล็กบ่นก่อนจะส่ายหน้าไปมา
“เต๋าเลิกเงียบได้แล้วนะ ไม่งั้นเรางอนจริงๆนะ เราไม่ยอมหายง่ายๆแล้วนะ” คชายื่นคำขาดแต่อีกฝ่ายก็ยังนิ่ง
“เต๋า เต๋า ไปไหนก็ไปเลย เราเกลียดเต๋า” คชาบอกแค่นั้นก่อนจะเดินขึ้นห้องไป ใบหน้าหวานเหม่อลอย เต๋าไม่คุยกับเค้ามาหลายวันแล้ว เต๋าไม่ยอมกอดคชามาหลายวันแล้ว เต๋าไม่พูดไม่จากับคชามาหลายวันแล้ว ใบหน้าหวานเอ่อนองไปด้วยน้ำตา
“ฮึกๆเต๋า “ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ร้องไห้จนนอนหลับไปแต่ตื่นขึ้นมาจากแสงแดดส่องย่ามเช้ากลับกลายเป็นท้องฟ้าที่ถูกมาด้วยสี
ดำ คนตัวเล็กลุกขึ้น ก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง ฝีเท้าหยุดชะงักเมื่อได้ยินคนคุยกัน
“ฉันสงสารคชาวะ แกพูดให้คชาเข้าใจทีขอร้อง” ไทด์หันไปพูดกับต้นที่นั่งอยู่ข้างๆเต๋า
“มาทำไรกันเยอะแยะ” คชาโผล่พรวดออกมา
“คชา แกโอเคไหม” ต้นถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
“โอเค แล้วฉันจะเป็นไร อ๋อเรื่องทะเลาะกับเต๋าหรอ สบายๆ” คชาหันไปมองหน้าเจ้าของชื่อที่นั่งอยู่ข้างๆต้น
“แกบอกว่าแกทะเลาะกับเต๋า” ไทด์ถามเพื่อความแน่ใจอีกรอบ
“ใช่สิ นั่นไงนั่งอยู่ข้างต้น” ต้นหันไปมอง ข้างๆเค้า
“รูปไอ้เต๋าเนี่ยนะ” ต้นหยิบรูปที่ถูกบรรจุด้วยกรอบรูปสีสวยขึ้นมา เพื่อนเค้า คงรักเต๋ามากจริงๆ
“ไหนรูป นี่มันเต๋านะ เต๋ามานี่” คชายื่นมือไปตวัดรูปเต๋าทำให้กรอบรูปหล่นลงพื้น
“เต๋ามันไปดีแล้ว แกอย่าไปจมปลักกับมันอีกเลยนะคชา” ต้นพูดก่อนจะเดินเข้าไปกอดปลอบ
“ไม่จริง ฮึก เต๋ายังอยู่ เต๋ายังนอนข้างคชาทุกวัน ไม่จริง ฮึก ๆ เต๋า” คชายกรูปขึ้นมากอด ที่คนตัวเล็กไม่เห็นคนตัวใหญ่ตอบสนอง
เพราะจริงๆแล้วคนตัวใหญ่ จากไปอย่างไม่มีวันกลับ ตั้งแต่วันนั้น
“ยอมรับมันเถอะคชา เต๋ามันไปสบายแล้ว” ไทด์พูดอีกคน
“ไม่ ไม่จริง ไม่ ไม่จริง เต๋า เต๋า ฮึกๆ ฮื่อ....”
สองอาทิตย์ที่แล้ว
“ฝากพี่ต้น ไทด์ ดูแลคชาด้วยนะ ผมน่ะไม่ไหวแล้ว” เต๋าหล่อของทุกคนที่เคยขาวสว่างกลับซีดเซียวเพราะโรคร้ายที่เป็นหนักและเพิ่งจะมารู้ตัวระยะสุดท้าย แม้เค้าจะประคองตัวเองยังไงก็ต้องยอมรับว่าไม่ไหวอยู่ดี
“อย่าพูดงั้นดิ่วะ คชารักแกมากนะ แกอย่าทิ้งมันนะ” ต้นเขย่าแขนเต๋า
“ผมก็อยากอยู่กับคชานานๆแต่ผมไม่ไหวแล้ว ผมฝากคชาด้วยนะ อย่าให้เค้าร้องไห้เพราะผมอีกเลย” เมื่อคำพูดคำสุดท้ายออกจากปาก อีกคนก็แน่นิ่งไป ทิ้งไว้แต่บุคคลอันเป็นที่รักที่อยู่เบื้องหลัง
ทุกคนเป็นห่วงคชามาก เพราะดูเหมือนจะเศร้าใจที่สุด แต่ไม่นึกว่าจะถึงขึ้นเพ้อหนักขนาดนี้ ถ้าต้นไม่แวะไปบ้านคชาเมื่อวานจะไม่รู้เลยว่าคชาเป็นแบบนี้......
“เต๋า ฮึกๆ เต๋า อย่าไป เต๋า “
ท้องฟ้าตอนกลางคืนวันนี้ไร้แม้แต่แสงดาวดวงเล็กๆ มีเพียงลมพัดไปมา ร่างเล็กที่นั่งอยู่หน้าบ้านได้แต่นั่งกอดเข่ากับรูปคนรัก ไม่รู้
ว่าเวลาล่วงเลยมานานแค่ไหน แต่ตั้งแต่คืนนี้ “มันคงทรมาน” กว่าจะพ้นวันใหม่
“คชาคิดถึงเต๋านะ” มีเพียงสายลมที่พัดเพื่อให้อีกคนรับรู้แต่คงไม่มีอีกคนข้างกายอีกแล้ว ~
. . . .. . .. . .. . .END .............
ความคิดเห็น