คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Startle Love ♥ Chapter ๓
Startle Love ♥ Chapter ๓
Snow x Rain
ยัยปากกรรไกร x นายหน้าม่อ
อย่าทำร้าย ความรู้สึกของคนที่รักคุณ ด้วยการไม่สนใจเค้า
โปรด... ดูแลความรู้สึกของคนข้าง ๆ คุณบ้าง
อย่าให้ความรู้สึกดี ๆ ต้องจางหายไป
ไม่เช่นนั้น... คุณอาจมานั่งเสียใจทีหลังก็เป็นได้
“ม๊าไม่เด็กขาดนะครับ!!” เสียงของเรนดังกระทบเข้าสู่โสตประสาทของผม ผมกับตานั่นไม่ถูกกันมาสามชาติกว่าๆละครับ
“ทำไมล่ะเรน ม๊าอยากให้สโนว์ไปดูแลลูกสุดที่รักของม๊านี่น่า” เสียงของคุณนายหลิน บอกลูกชายของตัวเอง
“แต่ผมไม่อยากจะอยู่ใกล้ยัยนั่น คนอะไรไม่รู้ปากจัดชะมัด” เรนบ่นอุบอิบ ก็จริงนี่.... ยัยนั่น่ะถ้าอยู่ใกล้เค้าในระยะ100
เมตร สาวๆก็หายหมด !!! แล้วคาสโนวาตัวพ่ออย่างเรนมีหรอจะยอม??
“ก็เพราะลูกเป็นแบบทุกวันนี้ไง เอาแต่จีบสาวไปทั่ว ม๊าเหนื่อยใจกับการต้องมานั่งไล่ผู้หญิงของแกมากนะตาเรน” คุณนายหลินส่ายหน้าเบื่อหน่าย(มากๆ) ให้ลูกชาย
“ม๊าก็ไม่ต้องไล่สิครับ จะได้ไม่ต้องเหนื่อย” เรนยังเถียงไม่เลิก
“แกก็เลิกทำตัวแบบนี้สิ ม๊าจะได้หมดห่วง ถ้าไปพลาดทำใครท้องม๊าจะเอาหน้าไปไว้ไหน แล้วแบบแกน่ะ พร้อมจะมีลูกหรือไง” คุณนายหลินพูดฉุนๆ
“ผมไม่พลาดหรอกครับ แต่เรื่องของม๊าแล้วกันที่จะให้ยัยปากกรรไกรตามผมเป็นทาสรับใช้” เรนเน้นคำว่า “ทาส” ดังๆให้อีกคนได้ยิน
“จะไปไหนก็ไปไป ม๊าจะไปซื้อของกับเพื่อนๆที่สมาคม” คุณนายหลินพูดด้วยความเหนื่อยหน่ายก่อนจะเดินจากไป
เสียงผิวปากอย่างอารมณ์ดีของคนในบ้านทำให้สโนว์อดแปลกใจไม่ได้ “ไปอารมณ์ดีมาจากไหน” ร่างเล็กคิดงงๆ
“ไงยัยปากกรรไกร เอ๊ย น้องสโนว์ไวท์ กับปีศาจทั้ง 7 ต่างหากล่ะเน๊อะ” เรนพูดยิ้มเยาะอีกฝ่าย
“หุบปาก!!!ของนายซะถ้าไม่อยากโดนฉันเลาะฟันหน้าทิ้ง” สโนว์พูดด้วยอารมณ์ครุกกรุ่น หน้าขาวๆ บอกถึงอารมณ์ได้เป็นอย่างดี
“ไม่หยุดมีไรไหม” เรนยังคงเยาะเย้ย กวนประสาทต่อไป
“มี ก็แบบนี้ไง” สโนว์เดินเข้าไปใกล้ๆก่อนจะกระทืบไปที่เท้าอีกคนแรงๆ
“ยัยปากกรรไกร!!!” เสียงของตาบ้านั่นเรียกผมอย่างฉุนเฉียว
“อะไรหรอไอ้หน้าม่อ!!!” เสียงของยัยบ้านั่นเรียกผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่แอบฉุน
“ฮึ้ย / ฮึ้ย” เสียงบ่งบอกถึงสงคราม ของทั้งคู่กำลังจะเริ่มถ้าโทรศัพท์ของเรนไม่ดังขึ้นมาขัดซะก่อน
“ครับๆ ได้ครับอลิซ เย็นนี้นะพี่ไปรับที่คอนโดนะครับ ครับ รักเหมือนกันบายๆ ปิ๊ป” เรนเก็บมือถือเครื่องสวยลงกระเป๋าตา
เรียวตี่ๆหันไปมองคนหน้าขาว
“หวังว่าเธอคงไม่ตามไปวุ่นวายหรอกนะ”
“ตามสิ เพราะมันคือหน้าที่ฉัน”
“ฉันไม่ได้สั่ง ห้ามตาม!!!” เรนพูดเกรี้ยวกราด
“แต่ฉันจะตาม ฉันฟังคำสั่งคุณนาย ไม่ใช่นายจำไว้” สโนว์บอก ร่างเล็กเดินจากไปทิ้งให้ร่างสูง ยืนอารมณ์ร้อนอยู่คนเดียว
ผมก็เบื่อเหมือนกันที่ต้องตามคนที่ไม่เต็มใจไปนู้นไปนี่
ผมเบื่อ...ที่เค้าเห็นผมเป็นแค่คนจุ้นจ้านคนหนึ่ง
ผมเบื่อ...ที่ผมเป็นเพียง”ยัยปากกรรไกรสำหรับเค้า
ผมเบื่อ...ที่ผมต้องทนเห็นเค้าอยู่กับผู้หญิงคนอื่น
ผมเบื่อ...ที่ไม่สามารถเผยความในใจออกไปได้
สุดท้าย.....ผมเบื่อตัวเองที่ไม่ยอมตัดใจสักที!
“จะไปก็ขึ้นรถสิมายืนเหม่ออยู่ได้ น่ารำคาญ เสียเวลา” เรนตะคอดผมด้วยอารมณ์ฉุนๆตามปกติ รถหรูทะยานไปตามท้องถนนด้วยความเร็ว
“จะไปตายที่ไหนล่ะ ขับเร็วขนาดนี้” ผมหันไปถามคนข้างๆ
“มันเรื่องของฉันไหมล่ะ นั่งเฉยๆเห่อะพูดมากเป็นป้าไปได้”
“ฉันถามดีๆนะ ช่วยเลิกทะเลาะสัก5นาทีจะตายไหม?” ผมถามออกไป
“ตาย ตั้งแต่ฉันเจอนายฉันก็ไม่เคยพบเจอความสุขเลยอยากตาย” คำพูดแสบๆคันๆที่ออกมาจากปากเรนทำให้ผมนิ่งเงียบ ใจมันสั่นอยู่ข้างใน น้ำตาก็เริ่มรวมตัวกันที่ขอบตา แต่ผมจะร้องไห้ให้ตาบ้านนี่เห็นไม่ได้ ผมไม่อยากอ่อนแอ!!
“เงียบ ฉันพูดแทงใจดำล่ะสิ”
“เปล่าฉันฟังนายเห่าไม่ออก” ผมตอบโต้ด้วยคำพูดแรงๆเหมือนทุกที
“ปากดีจริงๆนะ อย่างงี้ล่ะถึงไม่มีใครสนใจ” ตาบ้านั่นหันมาแลบลิ้นให้ผมก่อนจะขับรถต่อไป มันน่านักนะ!!!
รถหรูเลี้ยวเข้ามาจอดในคอนโดย่านดัง เรนหยิบโทรศัพท์กดถึงปลายสายอย่างรวดเร็ว
“ฮัลโหลผมอยู่ข้างล่างแล้วนะครับ”
“ครับๆเดี๋ยวผมขึ้นไปหาอลิซแล้วกันนะ”
เรนพูดจบก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบนอย่างไม่สนใจอีกคน
“นายเรน นายจะไปไหน” ผมตะโกนถามคนที่กำลังจ้ำเอาๆ
“ไปหาแฟนฉันไง ส่วนนายน่ะรอตรงนั้นแหละฉันไปไม่นาน”
“อืม”
ผมพยักหน้าตอบรับก่อนจะนั่งตรงข้างๆรถคันหรูที่ตนเองเพิ่งอาศัยมาเมื่อครู่ ผมก้มดูนาฬิกาเรือนเล็กที่ข้อมือ หมอนั่นไปเป็นชั่วโมงแล้วไหนบอกไปแป๊บเดียว ผมหยิบโทรศัพท์ติดต่อหาหมอนั่นแต่กลับปิดเครื่องซะได้ อารมณ์เริ่มปรี๊ดขึ้นมาดื้อๆ ลองดีกันใช่ไหม!!กลับมาเจอดีแน่ ท้องฟ้าบ่งบอกว่าตอนนี้เย็นมากแล้วหมอนั่นไม่มีท่าทีว่าจะลงเลย นายใจร้ายอีกแล้วนะเรน เกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยหรือไง? ท้องฟ้าเริ่มครึ้มๆปลกคลุมไปด้วยเมฆ ฝนเริ่มหยดลงมาทีละหยดก่อนจะพร้อมใจกันเทลงมากระหน่ำ
Rrrr r rr rrr
“ฮัลโหล ว่าไงวะคลู”
“กูหรออยู่คอนโดแถวXXมึงล่ะ”
“อยู่หอหรอ เออๆกินๆงั้นเจอกันที่ห้างXX”
“เออ เดินทางดีๆเจอกัน” ผมเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า หันไปมองรถหรูด้วยจิตใจห่อเหี่ยว “งั้นตามใจนายแล้วกันนะ”
ไม่นานผมก็เดินทางมาถึงห้างที่นัดไว้กับไอ้คลู หิวจะตายห่าแล้วเว้ยไม่น่าเสียเวลารอไอ้หน้าม่อเลย!!! คิดแล้วโมโห
“มึงๆกูอยู่นี่ๆ” เสียงตะโกน เล็กๆ หวานๆ ที่ทำให้ผมอยากจะขำ แมนมากกกกกกกก!!
“เออๆตะโกนซะดัง วันนี้มึงแต่งตัวสวยนะเนี๊ย” ผมแหย่มัน แต่มันสวยจริงๆนี่น่า ปากเรียว จมูกโด่งๆ ตาโตๆ ผิวขาว ตัว
เล็ก เสียงหวานๆ แต่มีอย่างหนึ่งที่ผมมั่นใจว่าใช่มันที่สุด “ปากหมา”
“ไปรอไอ้ม่อของมึงมาอีกแล้วใช่ไหม?” มันถามผม
“เออ มันเป็นหน้าที่”
“หน้าที่หรือมึงไม่ตัดใจ กูรู้ว่ามึงกับมันสนิทกันแต่กูว่ามึงน่ะตัดใจเห่อะวะ เพราะกูรับไม่ได้ที่มันทำเหมือนมึงไม่มีตัวตน” ไอ้คลูร่ายยาว แม่งขี้บ่นจริงๆ ผมคิดในใจ
“เออๆ ไว้มึงรักใครมึงจะรู้เอง มันทำใจยาก”
“ไม่มีทาง อย่างกูสาวๆเข้ามาหาเว้ย มีแต่ทิ้งเว้ย ไม่มีถูกทิ้ง” มันบอกอย่างอารมณ์ดี
“ควาย !!อย่างเนี๊ยนะ บอกหนุ่มๆเห่อะ!!”
“เชี่ยโนว์ เดี๋ยวโบกไม่ตื่น แดกข้าวๆ” นี่แหละกุลสตรีปากหมา พูดเพราะไม่เคยเป็น !!
อ่านแล้วเม้นท์ด้วยนะค่ะ พลีสสสสสสสสสสส~
คู่ต่อไปเร็วๆนี้แหละ จะรีบลง อยากแต่ง พระเอก-นายเอกเร็วๆ><
ไม่ดองๆ สัญญา !!!
อาจจะไม่ค่อยสนุก ป่วงๆ นะคะ ขออภัย ถ้ามีคำผิด !:)
รักทุกคน หมิวๆ .... 03/07/11
กำลังจะมาลงตอนต่อไปแล้วนะคะ ไม่สนเม้นล่ะ อยากแต่ง!!!~ เฮ้อเหนื่อยหน่ายชะมัดT^T
- - -- -Coming SooN - - --
Super theem :: Sing ular
ความคิดเห็น