คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Startle Love ♥ Chapter ๑ มาแต่งครบแล้ว ๑๐๐
•.............................
“ คลู มึงตื่นได้แล้วโว้ย สายแล้ว” เสียงตะโกนโหวกเหวกของไอ้ห่าโน หรือ ไอ้สโนว์ รูมเมทร่วมห้อง
“ช่างแม่งๆ กูง่วง” ผมพูดพลางเอาหมอนปิดหัวไว้
“งั้นกูไปก่อนนะ เดี๋ยวสายโดนพวกรุ่นพี่แกล้งไม่รู้ด้วย” ผมได้ยินเสียงไอ้โนว์บ่นงึมงำๆ ก่อนเสียงจะเงียบไป
ผมบิดไปบิดมาบนที่นอน มือเกาหัวจากที่ยุ่งแล้วให้ยุ่งกว่าเดิม นอนอิ่มๆแบบนี้ค่อยว่าหน่อย วันนี้มี....
“เชี่ย!!! รับน้อง” ผมอุทานก่อนจะโดดลงจากเตียงวิ่งเข้าห้องน้ำ ไม่ถึง5นาทีก็เสร็จ ฮ่าๆ วิ่งผ่านน้ำ ก่อนจะหยิบกระเป๋า ใส่รองเท้า แล้ววิ่งไปมหาลัย มหาลัยกับคอนโดของผมใกล้ๆกัน
“แม่งไอ้สถาปัตย์ก็หายากเหลือเกิน” ผมบ่นไปด้วยวิ่งไปด้วย มหาลัยก็ใหญ่เหลือเกิน รู้ไหมกินแรงกู!!! ผมวิ่งไปเรื่อยๆตาเหลือบไปเห็นป้าย “@ สถาปัตย์” แม่งหลบมาอยู่นี่นี้เอง! ผมคิดในใจก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไป
“ เฮ้ย! น้องมาไมป่านนี้วะ” เสียงรุ่นพี่ดังขึ้น ผมหันไปมอง ไอ้รุ่นพี่มันก็จ้องกลับมาไม่ใช่คนเดียวมองกันเกือบหมดแต่ที่ทำให้ผมสนใจที่สุดก็ไอ้หน้าหล่อขาวๆดึงหน้า แม่งใครส่งมึงมาเกิดวะ!
“ครับ พี่เรียกผมหรอ?” ผมทำเป็นแอ๊บแล้วชี้ที่ตัวเอง
“ก็เออดิ น้องคิดว่าพี่เรียกมะหมาที่ไหนล่ะ” รุ่นพี่คนที่เรียกผมมันตอบ ก่อนจะพากันหัวเราะมึงคงไม่รู้สินะว่าอย่าปากหมากะกู
“หรอครับ ผมนึกว่าหมาที่ไหนมันเห่าแถวนี้ซะอีก” ผมตอบแล้วยกยิ้ม
“มึงด่ากูหรอ กูรุ่นพี่มึงนะ” ไอ้รุ่นพี่ที่ด่าผมมันปรี่เข้ามาดึงคอเสื้อผม แต่เพื่อนมันห้ามไว้ก่อน
“มึงขอโทษมันซะ” เสียงดุๆของไอ้หน้าหล่อเมื่อกี้มันบอกผม
“ไม่ พี่พูดก่อน ผมไม่ผิด” ผมกำลังจะเดินออกจากคณะ มีคนมากระชากตัวผมไว้
“กระชากหา...อุ๊บส์” ไอ้หล่อเมื่อกี้มันดูดปากผม
“เชี่ย!! ดูดปากกูหาเตี่ยมึงหรอ แม่งแหวะ!” ผมเอามือเช็ดปากจนแสบไปหมด
“หึ! กูอยากรู้ไงปากดีๆอย่างมึง ปากกับหน้ามึงจะหวานเหมือนกันไหม?” มันตอบพลางยักคิ้ว
“สัส!อย่าอยู่เลย” ผมปรี่เข้าไปหามัน มันจับมือผมก่อนจะรวบผมไปอยู่ในอ้อมกอด แล้วมันก็......
“ฟอด!!!....แก้มมึงนุ่มเน๊อะ หอมด้วย” มันพูดก่อนจะกดจมูกโด่งๆมาหลายครั้ง
“ปล่อยกู ไอ้เกย์ ไอ้โฮโม ไอ้จิต ไอ้ทราม”
“หุบปากถ้าไม่อยากให้กูเปิดซิง!!????
>>>ต่อ<<<
ผมได้แต่อึ้งในสิ่งที่มันพูด บ้าไปแล้วมึงพูดอย่างงี้หรอ~???? แม้จะโมโหผมก็ต้องเก็บอาการ ใครจะเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงกะมันล่ะ
“เงียบ ...” มันพูดกับผม
“อย่ามาแตะกู !!!” ผมพูดแค่นั้นก่อนจะหุนหันออกมาจากคณะ มือเล็กๆ ขยี้ริมฝีปากตัวเองแรงๆ ไอ้บ้าเอ๊ย นึกว่าหล่อนักรึไง
นึกว่าเท่ห์มากหรอ ไอ้บ้า ไอ้หล่อ เอ๊ย!! ไอ้เวร!!
RRRRRRR RRRR!!! … .ใครมันโทรมาวะ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่!!
“ฮัลโหล!!” ผมตะคอกใส่โทรศัพท์ระบายอารมณ์มันซะเลย
“เบาๆหน่อยก็ไอ้ไอ้คลู กูไม่ได้หูหนวก” เสียงแหลมๆของไอ้สโนว์ดังกระแทกกลับมา พร้อมบ่นกระปอด กระแปด
“เออๆโทษๆ มึงอยู่ไหน กูอยู่มหาลัยแล้ว”
“กูอยู่ที่ข้างๆตึกสถาปัตย์นี่แหละ มึงมาถูกไหม” มันถามผม
“ถูกๆ แค่นี้เว้ย ขี้เกียจคุย เปลืองตังค์” ผมตัดสายไป (ได้ข่าวว่าโนว์โทรมาหา = =^)
ผมเดินเรื่อยๆเฉื่อยๆ พยายามไม่นึกถึงเรื่องที่ผ่านมา ฮึ้ย!! อย่าได้เจอกันอีกเลย สาธุ!! ให้ตายสิ เมื่อไหร่จะถึงกูเหนื่อยแล้วนะ
ครับ
“ไอ้คลูๆ กูอยู่นี่” ผมหันไปตามเสียงเรียกที่ดังแหลมมาแต่ไกลของไอ้โนว์
“ ไงมึง หน้าเป็นตูดมาเลย” มันทักผมยิ้มๆ
“เออดิ่! เจอไอ้รุ่นพี่กวนตีนมา แมร่งกูอยากย้ายคณะ” ผมพูดกับมันด้วยอารมณ์โมโหมากกกกกกกก
“ใจเย็นดิ่ มีไรมึงลองเล่าให้กูฟังดิ่” ผมหันหน้าไปมองมันก่อนจะเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้มันฟัง
“เฮ้ย พี่เค้าจูบมึง” ผมรีบเอามือปิดปากไอ้เพื่อนเวร
“เออ แล้วมึงก็เบาๆหน่อยกูอาย ได้ยินไหมกูอาย” ผมพูดกระซิบข้างหูมัน
“เจอของดีตั้งแต่วันแรกเลยนะมึง” มันพูดก่อนจะทำหน้าสยองๆ
“มึงให้กำลังใจกูหน่อยสิ แค่นี้กูก็ไม่รู้จะทำไงแล้ว แล้วรับน้องกูไม่โดนอ่วมหรอวะ” ผมพูดก่อนะจะทำหน้าเหมือนอยากร้องไห้
“เฮ้ยไม่หรอกน่า มึงอย่าคิดมาก” มันตบไล่เป็นเชิงปลอบใจ
“แล้วถ้าเป็นมึง มึงกลัวไหมล่ะ?”
“กลัว” มันสวนทันควัน! T^T ไอ้เวรรรร
“แล้วมาปลอบใจกู เวร” ผมอยากร้องไห้อีกรอบ ชีวิตตตตตตต~
“เดี๋ยวกูจะอยู่ข้างๆมึง คอยช่วยมึงโอเค๊??” ไอ้โนว์พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“ไอ้โนว์ เพื่อนรักกกกกกกกกกกก” ผมกอดมันแน่น :X
“ปล่อยเวย กูหายใจไม่ออก รัดเป็นงูเหลือมเลยมึง กูตายพอดี” มันบ่น(อีกแล้ว)
ผมจบการสนทนาแค่นั้นก่อนจะกลับหอไปนอนต่อ มันง่วงนี่น่าเมื่อคืนนั่งออกแบบบ้านดึกไปหน่อย ระหว่างทางไอ้โนว์ก็แวะซื้อของเข้าหอ อาทิ มาม่า โจ๊กถ้วย น้ำ นม ขนม บลาๆๆๆ มันจะไปอยู่อิรัก อิหร่านรึไงซื้อซะเต็มตะกร้า แต่ก็ดีเวลาหิวจะได้ไม่ต้องลงมา ขี้เกียจ
“ช่วยกูถือหน่อยดิ๊ หนักซิบหาย” มันยืนถุง 2 ถุงให้ผมถือไว้ ผมรับมาก่อนนะรู้ว่ามันหนักจริงๆ
“มึงซื้อปูนกลับบ้านหรอวะ หนักเว่อร์ๆ” ผมหันไปบ่นมัน
“รู้ได้ไง กูซื้อไปฉาบหน้ามึงไง ก่อนจะไปเรียนวันพรุ่งนี้” มันพูดเยาะเย้ย
“ไอ้โนว์หยุดพูด กูเสียวนะเว้ย กูไม่ไปเรียนแล้ว”
“มึงไม่ไป มึงจะกลัวไรว๊า มึงผู้ชายนะเว้ย ถึงหน้ามึงจะบอกยี่ห้อว่าเพศแม่ก็เห่อะ” ผมหันไปค้อนขวับ
“หุบปาก กูหล่อ จบ!” ผมพูดแค่นั่นก่อนจะเดินลิ่วๆขึ้นหอ
“ถึงซะทีเฮ้อ ที่นอนจ๋าคลูมาแว้ววววว” ผมบอกก่อนจะทิ้งตัวลง แล้วเข้าสู่ห่วงนิทรายามเย็น~~
Talk :)
มาลงแล้วนะคะ ต่อจากนี้ไม่ดองแล้วๆ เปิดเรียนการบ้านเยอะ ก็คิดออกซะงั้นเลย~ เลิกกะแฟน ด้วยแหละค่ะ เฮ้อ ปลงๆTT
อาจจะไม่ได้ลงทุกวัน เพราะกำลังจะเปิดฟิค NutSin Singular ตอนนี้ชอบ และคลั่ง Singular มากมายมหาศาล อาเมน!
ยังไงก็ติชมกันได้นะคะ เจอกันตอนหน้า รักนะจุ๊บๆ
Thank for reads :) and chree wowww!!!
i ♥ singular เบาบา >>> อาการหนักสุดจุด!~~ ( : 10/06/54) see you on next time by: Mamiw
<<Thank theem>> Sing ular
ความคิดเห็น