คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Some day ♥ 2
Fic --- > Tao*Kacha @ AF8 (ร้ายกาจ)!!
• • • • • • • • • • • • • • •
ตั้งแต่เราจากกัน จนในวันนี้ก็มีเพียงเธอ ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ เธอจะรู้ไหมฉันยังคงพร้ำเพ้อ หลับตาทุกครั้งก็ยังเห็นเพียงแต่เธอ เหมือนเดิมเสมอไม่เคยจะลบเลือน .....
“ไงเจ้าตัวเล็ก”
“พี่เต๋า” ผมเรียกชื่อผู้ชายขาวโอโม่ตรงหน้า สามปีแล้วยังขาวเหมือนเดิม ยังหล่อเหมือนเดิม คงมีแต่ทรงผมที่สั้นลงและสีผมที่เปลี่ยน
ไป
“เอ้า ก็พี่สิครับ ให้เป็นใครหืม” พี่เต๋าพูด ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“พะ พี่ เต๋า” ผมเรียก หน้าเราสองคนอยู่ห่างกันแค่คืบ
“ ฮ่าๆ ผมทรงอะไรหืม เหมือนเห็ดเลย เลยมองดูใกล้ๆ อยากกินเห็ด” ประโยคนั้นที่ทำให้ผมหน้าแดง
“เอ่อ มันน่าเกลียดหรอฮะ”
“อืมมม ....น่ารักดีไง เหมาะกับคชามาก” ผมพยักหน้ารับรู้เล็กๆ
“ตาเต๋าแล้วไหนแฟนลูกล่ะ” เสียงป้าเต่าดังขัดจังหวะ
“แฟนผมหรอ เลิกกันแล้ว” พี่เต๋าสีหน้าเครียด เมื่อพูดถึงคนรัก เลิกกันแล้ว ที่พี่เต๋าบินกลับมาเร็วเพราะเลิกกันแล้วงั้นหรอ
“เอ๊ะ... เลิกอะไรกันเห็นอาทิตย์ที่แล้วยังบอกว่าจะพามาเปิดตัว” ป้าเต่าถามด้วยความแปลกใจ
“ก็เค้าไม่อยากกลับเมืองไทย เค้าอยากอยู่เมกา ผมเลยไม่รู้จะทำไงเลยบินกลับมาเลย”
“ป้าว่ากลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่า ดีไหม” ม๊าผมพูดแทรกขึ้นมาทำลายบรรยากาศเครียดเมื่อครู่
“ก็ดีครับ” พี่เต๋าตอบรับก่อนจะลากกระเป๋าซอยเท้าออกไป ผมเลยได้แต่ก้มหน้าเดินตามไปเงียบๆ
“นี่ เดินแบบนี้เดี๋ยวก็หลงหรอกเจ้าตัวเล็ก” พี่เต๋าเดินกลับมาจูงมือผมไปกับเค้า
“ไม่หลงหรอก คชาไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”
“หรอ ไม่บอกนึกว่าเด็กสามขวบ น่ารักขนาดนี้”
“พี่เต๋าอ่า ไม่เอาน่ารักได้ไหม หล่อได้ป่ะล่ะ คชาสุดหล่อ” ผมพูดยิ้มๆ
“หล่อหรอ ตรงไหนๆ พี่มองไม่เห็นเลย ความน่ารักบังไปหมดแล้ว” ผมเบือนหน้าหนีงอนๆ
“โอ๋ โกรธหรอจ๊ะ มาม๊ะ เดี๋ยวพี่ชายสุดหล่อคนนี้จะจุ๊บกระหม่อมง้อ”
“พี่เต๋า บ้า” ผมเขินจังเลย พี่เต๋าเค้า เค้ายังเหมือนเดิม ดีใจจัง
“เดี๋ยวแวะไปกินข้าวที่บ้านฉันก่อนไหม” ป้าเต่าพูดกับม๊าผม
“เอาสิจ๊ะ ไปไหมคชา” ม๊าหันมาถามความคิดเห็น อยากตะโกนถามม๊าว่า ยังต้องถามอีกเร๊อะ!! 555
“ไปคร้าบบบบบ”
“แหน่ะๆ ทีเรื่องกินล่ะรีบเลยนะเรา”
“พี่เต๋าอ่า รู้ดีจริงนะ ของกิน ของฟรีใครก็ชอบทั้งนั้นแหละ”
พวกเราสี่คนอยู่บนรถยนต์คันหรูของตระกลูเพียงพอ ม๊าผมกับป้าเต่าก็คุยกันท่าท่างสนุกสนานตามประสาผู้ใหญ่หัวใจแอ๊บแบ้ว ส่วน
พี่เต๋าก็คุยโทรศัพท์กับเพื่อน ผมก็เอาแต่จ้องคนข้างหน้า อย่างกับกลัวว่าถ้าละสายตาไปแค่หนึ่งวินาทีคนข้างข้างๆจะหายไป
“ตัวเล็ก นั่งเหม่อไรหืม” พี่เต๋าถามผมก่อนมือใหญ่ๆจะขยี้หัวเบาเบา
“เปล่าฮะ แค่คิดไรเรื่อยเปื่อย”
“ถึงสักทีหิวข้าวจะแย่” พี่เต๋าบ่นอุบอิบก่อนจะก้าวลงจากรถไป โดยหันกลับมามองหน้าผม
“มีอะไรติดหน้าคชาหรอ” ผมถามด้วยความแลกใจ
“เปล่า จะบอกว่าเข้าบ้านกัน” พี่เต๋าพูดจบก็กอดคอผมเข้าไปในบ้าน ภาพวันเวลาเดิมๆย้อนกลับมา นานเท่าไหร่แล้วนะที่เรารู้จักกัน
ที่เราสนิทกัน นานมาก
“แม่ครับเต๋าขึ้นไปข้างบนก่อนนะ” ร่างสูงค่อยๆเดินขึ้นบันได ก่อนจะหายเข้าห้องไป
“หนูชา เอาน้ำกับขนมไปให้พี่เต๋ากินก่อนได้ไหม เห็นบ่นหิวๆ”
“อ่าได้ครับผม” ผมรับถาดสีสวยที่ถูกวางด้วยของกินมากมายขึ้นไปข้างบน
“ก๊อก ก๊อก พี่เต๋าชาเข้าไปนะ” ผมเปิดประตูเข้าไป เห็นร่างสูงนอนแผ่ไม่รุ้เรื่องไปกับเตียงกว้าง สีหน้าบ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าของ
การเดินทาง อาจจะรวมไปถึงเรื่องผู้หญิงคนนั้น
“พี่เต๋า ๆ ชาเอาขนมมาให้”
“หืม ขนมหรอ” เสียงคนที่อุทานออกมาทำเอาผมตกใจ
“อืม ขนม คุณป้าให้เอามาให้พี่ พี่อย่าลืมกินนะ ชาขอตัวนะไม่อยากรบกวน” ผมคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะลุกจากเตียงแต่มือพี่เต๋าก็จับมือ
ผมไว้
“มีอะไรหรือเปล่า หรือพี่จะเอาอะไรเดี๋ยวชาไปหยิบให้”
“เปล่าหรอกพี่แค่อยากมีเพื่อนคุย คิดถึงเราด้วยแหละ ห่างกันตั้งสามปีหรือว่าตัวเล็กไม่คิดถึงพี่” พี่เต๋าลุกพรวดพราดขึ้นมาก่อนจะจ้อง
ตาผม
“คะ คิดถึงสิ แต่พี่เต๋าไม่ยอมตอบทวิตชาเลย”
“อ่อ พี่เปลี่ยนทวิตใหม่น่ะ แล้วก็ลืมฟอลโลว์ชาด้วย โทษทีนะ” พี่เค๋ายิ้มแห้งๆ
“อื้อ ช่างมันเห่อะ ชารู้ว่าพี่ไม่ว่าง พี่กินขนมซะนะ เดี๋ยวชาลงไปข้างล่างดีกว่า” ความน้อยใจมันก็เกิดขึ้นมาดื้อๆ
“ไม่เอา กินด้วยกันสิ” พี่เต๋าบอกก่อนจะหยิบคุกกี้ยื่นมาที่ปากผม ผมมองหน้าพี่เต๋างงๆ แต่พี่เต๋าพยักหน้าก่อนจะอ้าปาก อ้ามๆ
“อร่อยเน๊อะๆ ชากินข้าวบ้างไหม ผอมไปนะ”
“กินสิ กินทุกวันแต่มันไม่อ้วน ไม่รู้ทำไม”
“เครียดเรื่องอะไรหรือเปล่า” ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ
“ให้มันจริง วันหลังก็กินเยอะๆน้องชายพี่ต้องอ้วนๆกอดแล้วนุ่มเข้าใจไหม”
“อื้อ”
“ดีมาก” พี่เต๋ายิ้มกว้าง
“ทำไมพี่เต๋าถึงเลิกกับแฟนล่ะ” ผมถามออกไป ใจหนึ่งก็กลัวแต่อีกใจก็อยากรู้
“ก็บอกที่สนามบินไปแล้วไง อย่าเซ้าซี้ได้ป่ะ”
“ขอโทษฮะ” ผมบอกแค่นั้น ก่อนจะลุกขึ้นแล้วหันหลังออกไป
“คชา คชา พี่ขอโทษ คชาฟังก่อน คชา” เสียงพี่เต๋าตามออกมา ยิ่งทำให้ผมเร่งฝีเท้ามากขึ้นกว่าเดิม
“เอ้า...ชาม๊ากำลังจะให้คนไปตามพอดี แล้วเต๋าล่ะ” ผมส่ายหน้าแทนคำตอบก่อนจะนั่งลง
“เต๋าสุดหล่อมาแล้วครับ” พี่เต๋าบอกเสียงดังมาแต่ไกลก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆผม ผมหันหน้าหนี ไม่ได้งอนนะ แต่ไม่เข้าใจ ทำไมต้อง
ดุกัน
“ตัวเล็ก พี่ขอโทษ” พี่เต๋ายื่นนิ้วก้อยขาวๆมาทางผม
“พี่ไม่ต้องขอโทษคชาหรอก คชายุ่งเองแหละ มันเป็นเรื่องของพี่ คชาไม่ควรยุ่งพี่พูดถูกแล้วแหละ” ผมหันไปตอบ
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคชา อย่าเป็นแบบนี้สิ พี่ไม่ชอบเห็นคชาบึ้งตึงใส่พี่เลยนะ” ผมเงียบ
“ตัวเล็ก ดีกันนะ วันหลังจะไม่ดุแล้ว ดีกันๆ น๊าๆมือขาวโอบมาที่ไหล่ผมก่อนจะยื่นหน้ามาใกล้ๆ
“น้ำตาคลอด้วย พี่เต๋าขอโทษนะ ยกโทษให้พี่เถอะ สงสารพี่เถอะ”
“อืม ชาไม่ได้โกรธพี่ แต่ชาแค่น้อยใจ”
“งั้นเดี๋ยววันนี้นอนบ้านพี่ มาเล่นเกมส์กัน โอเคนะ” ผมหันขวับ
“ทำไมล่ะ เมื่อก่อนนอนด้วยกัน เล่นด้วยกันออกบ่อย” พี่เต๋าถามงงๆ
“เปล่าๆ โอเค พี่แพ้คชาชัวร์” ผมยิ้มยิงฟันแล้วยักคิ้วกวนๆ
“ให้มันจริงแพ้เมื่อไหร่เจอดีแน่ ขอบอก”
... ติดตามตอนต่อไป ......
สอบเสร็วแว้วววววว ดีใจมว๊ากกก-..-
แต่เด๋วมสอบ แกทแพท ติวอีก ~- -ละเหี่ยใจ
ช่วงนี้อัพบ่อยค่ะ ติดตามได้ อาจจะป่วงๆแต่ก็จะพัฒนาให้ดี ขอบคุณที่ติดตาม จุ๊บๆ [♥]
Theem * beyo ng
ความคิดเห็น