คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Some day ♥ 9
CP.9
27.11.11
ผมรู้ว่าผมผิด วันนั้นผมทำด้วยอารมณ์แต่มันโมโห จนทำแบบนั้นลงไป แววตาของเด็กคนนี้ตัดพ้อผม มองผมด้วยสายตาผิดหวังน้อยใจ ผมรู้สึกได้
“สนสิ ก็คชาเป็นน้องพี่หนิ” ผมตอบยิ้มๆ
“หรอฮะ นึกว่ามันหมดไปแล้วตั้งแต่วันนั้น” คชาบอกผมก่อนจะเดินลับไป ผมมองตามแล้วเดินออกไป
“เออๆใช่ๆ เต๋าเค้าเชื่อฉันด้วยแหละแก” เสียงเค้กทำให้ผมหยุดฟัง เค้ากำลังจับกลุ่มคุยกับเพื่อนๆอยู่
“ดูไรวะเต๋า” ไอ้ต้นเดินมากจากไหนไม่รู้มาถามผม ผมบุ้ยปากไปทางเค้กมันพยักหน้า
“จริงดิ่ แกนี่น๊านังเค้ก ก็แค่เด็กผู้ชายหน้าหวานคนนึงไปทำได้ลงคอ”
“ฉันดูก็รู้ว่ามันน่ะชอบเต๋า ฉันจะปล่อยให้มันเป็นก้างได้ไงล่ะ แถมเต๋าเอ็นดูมันยังกับอะไรดี”
“ทำเพื่อความสะใจด้วยมั้งแกน่ะ แล้วไม่เสียดายภาพรึไงภาพความรักอันหวานชื่นของแกกับเต๋า”
“ไม่หรอก เสียดายทำไมแค่ภาพภาพนึง” ผมที่ฟังอยู่รู้สึกช็อค ...... ไอ้ต้นเดินเข้าไปหาเค้กเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าผมช็อคตาโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก
“ทำตัวอย่างงี้เต๋ามันคงไม่รักเธอแล้วมั้ง”
“ต้นพูดอะไรเค้กงง” เค้กทำหน้าใสซื่อ
“เธอพูดอะไรของเธอล่ะเมื่อกี้” ต้นตวาด
“เราแค่พูดเล่นๆ” เค้กยังแถต่อ
“พอเห่อะไอ้ต้น เต๋าไม่คิดว่าเค้กจะทำขนาดนี้ ใจร้ายมากเลยนะ” เค้กร้องไห้ก่อนจะเดินมากอดแขนผม
“ขอโทษ เค้กฮึกไม่ได้ตั้งใจ” ผมเอามือลูบหัวเค้กอย่างแผ่วเบา
“ไม่เป็นไรนะๆ”
“เฮ้ยไอ้เต๋า” ผมยกมือปราม
“เราเลิกกันเถอะ” ผมสะบัดแขนออกก่อนจะเดินออกมาได้ยินแต่เสียงกรี๊ดสิบแปดหลอดของเค้ก
“มึงนี่น่ะไอ้เชี่ย กูตกใจหมดนึกว่าจะกลับไปเป็นควายเผือกตัวเดิม”ไอ้ต้นตบบ่าผม
“กูหล่อแต่กูไม่โง่วะ” ผมยกยิ้ม
“แล้วที่ทำร้ายคชาไปนี่ไม่โง่หรอ” ไอ้ต้นพูดแทงใจดำ
“เออกูผิดแต่กูกลับไปแก้อะไรไม่ได้แล้วหนิ” ผมพูดเสียงอ่อย
“เออมึงหมดโอกาสแล้วดูนู่น” ไอ้ต้นชี้ เจ้าเห็ดกับไอ้เฟรมกำลังป้อนขนมกัน คชายิ้มอย่างมีความสุข ยิ้มนั้นผมเคยได้รับแต่ตอนนี้ผมคงไม่มีโอกาสได้รับแล้ว เพราะผมทำมันเอง
“แต่ถ้ามึงชอบน้องเค้าจริง ไม่ว่ายังไงมึงก็ต้องแย่งมาให้ได้ อย่าท้อ” ไอ้ต้นบอก ผมพยักหน้า
“เออ ของๆกูอยู่กับกูมาตั้งนานกูไม่ยกให้ใครหรอก”
พี่เต๋าเดินมากับพี่ต้น นึกว่าจะมากับพี่เค้กซะอีกแต่วันนี้ผมยังไม่เห็นพี่เค้กเลยหนิหรือว่าไม่มา พี่เต๋ษมองมาที่ผม ไม่ใช่มองสิต้องเรียกว่าจ้องมากกว่า ผมอยากกอดพี่เต๋า อยากพูดแต่ผม ผมอยากให้พี่เต๋ารู้ว่าผมก็สำคัญกับเค้า
“คชาเป็นอะไรหรือเปล่า” เฟรมเรียกผมตื่นจากภวังค์
“อ่อ เปล่าๆ กินหนมกันเห่อะ อร่อยมากๆ” ผมเปลี่ยนเรื่อง
“อืมๆ นึกว่าเหม่อถึงพี่เต๋าซะอีก” เฟรมยิ้มขัน
“เปล่าๆ จะไปนึกถึงทำไมคนใจร้าย”
“ใจร้ายแต่รักเค้าใช่ไหมล่ะ รู้นะ” เฟรมยิ้ม
“พอเลยๆรู้ดีนะ”
“ก็รู้สิเราก็....”
ทำอะไรอยู่หรอ” พี่เต๋าเดินเข้ามาจากไหนไม่รู้
“กำลังกินขนมพี่เต๋ากินด้ยกันไหมครับ” เฟรมตอบพี่เต๋า
“ไม่เป็นไรขอบใจมากแต่ไอ้อ้นมันเรียกเราน่ะ มันรออยู่ตรงนู้น” พี่เต๋าพูดแล้วชี้ไปที่พี่อ้นพี่ชายเฟรม
“อ่าครับ คชาเราไปหาพี่อ้นก่อนนะ” ผมพยีกหน้าหงึกหงัก เฟรมเดินไปแล้วตรงนี้ก็มีแต่ผมกับพี่เต๋า
“กินขนมอร่อยไหม” พี่เต๋าหันมาถาม
“ก็ดีฮะ อร่อย” ผมก้มหน้า
“พี่ขอโทษ ที่ทำไม่ดีกับคชาวันนั้น” พี่เต๋าพูดแล้วเงียบ
“ไม่ต้องขอโทษหรอกคชาเข้าใจ คชาไม่มีอะไรที่จะให้พี่เต๋าต้องสนใจ น้องก็ไม่ใช่ แฟนก็ไม่ใช่ พี่เต๋าทำถูกแล้ว ............ ฮึกๆ” ผมพูดแล้วน้ำตามันก็ไหล ผมห้ามไม่ได้จริงๆ
“อย่าร้องสิครับคนดี พี่ขอโทษ คชาจะด่า จะต่อยจะว่าพี่อะไรก็ได้ อย่าร้องไห้เลย”พี่เต๋าพูดก่อนจะเอามือมาเช็ดน้ำตาให้ผม
“ฮึกๆ ผมโกรธพี่ที่พี่ไม่เชื่อใจ ฮึกๆ แต่ผมฮึกๆไม่เคยเกลียดพี่ได้เลย”
“ครับ พี่ขอโทษ พี่สำนึกผิดแล้ว” พี่เต๋าลูบหัวผมแล้วดึงผมเข้าไปกอด จะบอกได้ไหมมันเป็นอ้อมกอดที่อบอุ่น อบอุ่นที่สุดจากผู้ชายคน
นี้
.........CP.10 เร็วๆนี้คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ ..................
คุยๆ!! :: ขอบคุณที่ยังติดตาม มันกลับมาหวานๆแล้วววววววววววววเฮ้ๆๆๆๆๆๆๆๆ><
อ่านแล้วเม้นมั่งไรมั่งก็ดีนะคะ ขอบคุณมากสำหรับทุกกำลังใจที่ทำให้มีอารมณ์เขียน ขอบคุณจาก ♥
THEEM ดีๆ >> beyo ng
ความคิดเห็น