คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Some day ♥ 6
CP.6
ผมนั่งรอพี่เต๋าตั้งแต่เช้าจนตอนนี้เวลาก็บอกว่ามันเย็นมากแล้ว คำถามมากมายผุดขึ้นในหัว แต่ถึงยังงั้นก็ต้องยอมรับมันอยู่ดีว่าผมกับพี่เต๋าเราเป็นไปไม่ได้
“คชา หนูกลับเลยไหมลูก” ผมพยักหน้าแทนคำตอบ
“กลับมาแล้วครับ” เสียงพี่เต๋าดังมาแต่ไกลทำให้ผมที่นั่งเป็นท่อนไม้ตั้งแต่เช้ารีบดีดตัวไปหาพี่เต๋า
“ไปไหนมา คชารอตั้งนานแล้ว...” ผมเงียบไป เพราะพี่เต๋าไม่ได้มาคนเดียวแต่กลับพาผู้หญิงน่าตาสวย หุ่นดีมาด้วย
“นี่เค้กนะคชา เค้กนี่คชา” พี่เต๋าแนะนำคนที่ผมสงสัยมาทั้งวันให้ผมรู้จัก
“สวัสดีจ่ะ ชื่อน่ารักจัง พี่เค้กเป็นแฟนเต๋านะ” ผมฟังประโยคที่ออกจากปากพี่เค้กไม่รู้ทำไมมันอยากจะร้องไห้เสียตรงนี้เลย
“ฮะ..ฮะ” ผมทำได้เพียงแค่ตอบรับสั้นๆ
“นี่น้องชายสุดที่รักเต๋า” พี่เต๋าพูดก่อนจะเดินมากอดคอ
“น้องก็น่ารัก พี่ก็หล่อ” พี่เค้กพูดยิ้มๆ
“ชา รถมาแล้วลูก” เสียงป้าเต่าดังออกมา
“ฮะ งั้นคชากลับก่อนนะ หวัดดีฮะ” ผมพูดล่ำราอย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งขึ้นรถไป
“ฮึก... ฮื่อ ... “ เสียงสะอื้นของคนในรถทำให้คนขับรถแก่ๆอดเป็นห่วงไม่ได้
“คุณคชาเป็นอะไร ใครแกล้งอะไรบอกลุงมาเดี๋ยวลุงจะไปจัดการให้” คชาเอาแต่ส่ายหน้าลูกเดียวแต่ยังร้องไห้โฮไม่หยุด มันไม่ใช่แค่บาดตาแต่มันเจ็บและชาไปทั้งใจ
มาถึงบ้านผมก็รีบวิ่งลงจากรถแล้วขึ้นห้อง ผมไม่อยากให้ใครถามว่าผมเป็นอะไร ไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาของผม ไม่อยากให้ใครสมเพชในความรักที่ไม่มีวันจะสมหวังของผม ผมเจ็บมาก
“ฮึก.. พี่เต๋า ... ฮื่อ ..ทำไมไม่รักคชาบ้าง” ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ผมร้องไห้แต่รู้ตัวอีกที แสงแดดอ่อนๆก็ส่องเข้ามาในห้องแล้ว ผมลุกขึ้นก่อนจะบิดขี้เกียจสองสามทีแล้วเข้าไปอาบน้ำ
“ป้าครับวันนี้มีอะไรให้คชากินบ้าง” ผมถามเสียงดังฟังชัดเหมือนทุกที
“ข้าวต้มปลาค่ะ” ผมยิ้มรับ
“ต้องอร่อยสุดๆแน่ๆ”
“ยังไม่ทันกินก็ชมกันเลย อย่างนี้จะไม่รักคุณหนูได้ไงล่ะคะ” ผมยิ้มให้ป้าก่อนจะเดินออกไปเปิดโทรทัศน์ดู
“วันนี้คุณเต๋าไม่มาหรอคะ” ป้าถามผม ผมไม่รู้จะตอบยังไง มันหน่วงไปหมด
“ไม่รู้เหมือนกันแต่แฟนพี่เต๋ากลับมาแล้ว ชาก็ไม่รู้ว่าพี่เต๋าจะมาที่นี่อีกไหม” ป้าเดินเข้ามากอดผมเบาๆ
“โถ่ว คุณหนูของป้า เจ็บมากไหมคะ ถ้าอยากร้องไห้ก็ร้องเลยอย่าเก็บไว้คนเดียว” ไม่นานผมก็ปล่อยโฮ น้ำตาที่ถูกกลั้นไว้ไหลมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่
“ผม ฮึก เสียใจ ฮึก จัง”
อาทิตย์กว่าแล้วที่พี่เต๋าไม่โทรมา ไม่มาบ้าน ไม่ติดต่อมาเลย ผมก็ได้แต่หวังว่าจะมีข้อความสักข้อความเข้ามาและหวังให้มันเป็นของพี่เต๋า
“ชาออกไปข้างนอกบ้างก็ได้นะลูก ม๊าเห็นชาอยู่แต่ในบ้านมาเป็นอาทิตย์แล้ว”
“ไม่เอา ชากลัวพลาดกับพี่เต๋า” ผมพูดออกไปก่อนจะชะเง้อไปดูที่ประตู
“ถ้าพี่เต๋ามาเดี๋ยวม๊าโทรบอก” ผมส่ายหน้าแทนคำตอบเหมือนเคย
“ไม่เอา คชาอยากเจอ คชากลัวพี่เต๋าจะไม่รอ” แม่ผมส่ายหน้าด้วยความปลง
“งั้นตามใจ อย่าเครียดมากนะลูก” ผมพยักหน้า ก่อนจะยิ้มให้แม่ ผมไม่อยากเครียด ผมไม่อยากร้องไห้ แต่มันหยุดไม่ได้ ผมพยายาม
แล้ว
“คุณหนูคะ คุณหนู” ผมหันไปทางป้าที่กำลังวิ่งเข้ามา
“ฮะป้า”
“คุณเต๋ามาค่ะ” ผมรีบวิ่งไปหน้าบ้าน
“พี่เต๋าไปไหนมาคชาคิดถึงพี่มากเลยนะ พี่ใจร้ายมากไม่ยอมโทรมาเลย” พี่เต๋ายิ้มตาหยีก่อนจะเอามือมาขยี้หัวเล่นเหมือนทุกครั้ง สายตาผมเหลือบไปเห็นคนที่กำลังเดินตามมา
“สวัสดีค่ะน้องคชา”
“สวัสดีฮะพี่เค้ก” ผมยิ้มเจื่อนๆให้
“คิดถึงเต๋า ไม่คิดถึงพี่สะใภ้บ้างหรอคะ” พี่เค้กพูดติดตลก แต่ผมรู้สึกไม่ตลกเลยสักนิด
“อ่า... คิดถึงฮะ”
“ดีใจจัง น้องชายเต๋าน่ารักที่สุดเลยค่ะ” พี่เค้กหันไปพูดกับพี่เต๋า
“คชาเค้าเป็นคนงี้อะไรก็ได้”
“คือจริงๆพี่แค่แวะมาบอกว่า ที่พี่หายไปพี่ไปเปิด แกลลอรี่อยู่ที่..... จะเปิดจริงๆอีกสองวันอย่าลืมไปนะ ชวนคุณป้าไปด้วย” ผมพยักหน้า
“ฮะ...ผมจะไป”
“โอเค งั้นพี่ไปก่อนนะ รีบเค้กเค้าหิวข้าว”
“ฮะ โชคดีฮะพี่” ผมโบกมือบ๊ายบายทั้งที่ใจผมไม่รู้สึกแบบนั้นเลยสัดนิด รถแล่นออกไปนานแล้วแต่ผมยังคงยืนที่เดิม อย่างผมจะเอา
อะไรไปสู้พี่เค้กได้ เฮ้อ.................... L
ติดตามตอนต่อไป Soon CP.7 !!!
Talk :: ขอโทษที่ดอง (กราบ) ไม่มีเวลามาลงคร้า ร.ร. เปิดได้เอิ่มม เกือบเดือน งานเยอะเว่อไรเว่อร์ๆ ขอโทษจริงๆ สัญญาจไม่ดอง ขอบคุณที่ยังติดตาม รักเต๋าคชามาก ไปละ ขี้เกียจเวิ่น บ๊ายบาย :)
- ใครจะแลกbanner แลกหมด แต่ทำใหม่แล้วเน้อๆๆๆ!! ใครที่ยังไม่ได้ตอบคืน พรุ่งนี้นะคะ จ๊วบๆ ♥
beyo ng
ความคิดเห็น