คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Some day ♥ 1
Fic --- > Tao*Kacha @ AF8 (ร้ายกาจ)!!
• • • • • • • • • • • • • • •
ถ้าเรารักใครสักคน เวลาที่มีจะหมดไปเพราะเรา “คิดถึงเค้า” ................
เวลาของผมหมดไป3 ปีแล้วหลังจากที่พี่ชายของผม ไปเรียนเมืองนอก มันยาวนานมาก มากเสียจนผมแทบจะทนคิดถึงพี่ไม่ไหว ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงรู้สึกแบบนี้ แต่มันห้ามไม่ทันแล้ว
“คชา ลูกแต่งตัวเสร็จรึยัง หนูต้องไปพบคุณป้าเต่าอีกนะลูก” แม่เรียกผม ใช่สิวันนี้ต้องไปเยี่ยมแม่พี่เต๋า เฮ้ออ!! พอเห็นแม่พี่เต๋าก็คิดถึงพี่ขึ้นมากซะงั้น อ่อ ผมกับพี่เต๋าเป็นญาติกันฮะ ญาติสนิท ผมกับพี่เต๋าเลยเหมือนพี่ชายน้องชายจริงๆ
“ครับม๊า ชาเสร็จแล้ว”
“แต่งตัวนานยังกับผู้หญิง”แม่บ่น
“ง่าม๊าอ่ะ ก็เราต้องเสริมหล่อมั่งไรมั่งสิฮะ” ผมอ้อนแม่
“จ้าๆหล่อหรอ แม่ไม่เคยเห็นนะ ถ้าน่ารักก็ว่ากันไป” แม่พูดแค่นั้นแล้วเดินหัวเราะไปที่รถ
“ม๊าอ่า” T^T
รถยนต์วิ่งมาจอดหน้าร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง ผมกับแม่เดินลงมาจากรถ แม่จูงมือผมไปหาป้าเต๋า แม่ของพี่เต๋า
“มาแล้วหรอจ๊ะ” ป้าเต่ายิ้มให้ผมกับแม่
“ดีครับคุณป้า” ผมยกมือไหว้
“ดีครับสุดสวยของป้า” ป้าเต๋าพูดก่อนจะหัวเราะกระเซ้า
“ป้าเต๋าอ่า คชาไม่ได้เป็นผู้หญิงนะครับ”
“จ้าๆป้ารู้ว่าหนูผู้ชาย แต่หนูน่ารักนี่น่า”
“ป้าครับ พี่เต๋าเค้าเป็นไงบ้างอ่าครับ”
“ตาเต๋าหรอ บอกว่าอีกไม่กี่วันจะกลับไทยแล้ว” แค่ประโยคเดียวของผู้หญิงตรงหน้า ทำให้ผมยิ้มจนตาหยี ใจสั่นระรัว ดีใจที่สุดเลย
“แต่บอกป้าว่า จะพาแฟนมาแนะนำตัว”
“ห๊า แฟน พี่เต๋ามีแฟนแล้ว” ปฏิกิริยาที่ตกใจของผมทำให้ป้าและแม่ดูสงสัย
“จ้า ทำไมหรอ?”ป้าเต๋าถาม
“เปล่าๆครับ แห่ะๆ” ผมยิ้มแห้งให้ผู้ใหญ่ทั้งสอง
ที่พี่หายไป ไม่ติดต่อกลับมาหาคชา เพราะพี่เต๋า “มีแฟนแล้วงั้นหรอ”?
ผมอึนๆตั้งแต่กลับมาจากร้านอาหาร “พี่เต๋ามีแฟนแล้ว” ประโยคนี้ดังก้องอยู่ในหัวทุยๆของผมซ้ำไปซ้ำมา ที่ไม่เคยติดต่อมา ที่ไม่เคยตอบเมลล์กลับ ที่ไม่เคยตอบทวิต เพราะแบบนี้เองหรอ มือเล็กปาดน้ำตาลวกๆ อย่าลืมซิ อย่าลืมซิว่าตอนนี้เราเป็นใคร คนนั้นคงเป็นคนพิเศษต้องพามาดูตัวกับคุณป้า มันคงไม่มีที่ให้ผมยืนแล้วใช่ไหม
“คชาครับ ม๊าเข้าไปได้ไหม”
“ฮะเข้ามาเลย” ผมบอกม๊าก่อนจะเอามือเช็ดน้ำตาออกให้หมด
“ทำไรอยู่เอ่ยลูกม๊า” ม๊าเดินมากอดผมเบาๆ ผมเอือมมือไปกอดรอบเอวม๊าแน่นน้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลมาอีกครั้ง
“เป็นอะไรลูก หืมบอกม๊าได้ไหม” ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ ม๊านั่งลงข้างๆผมแล้วเอามือมาเช็ดน้ำตาออกให้ผม
“ลูกม๊านี่น๊า ไม่ว่าเวลาจะเดินเลยผ่านไปกี่ปี หนูก็ยังคงเป็นเจ้าชายขี้แงของม๊าเสมอเลย”
“ฮึก ฮึก ม๊า ชาฮึกๆ ชาเสียใจ”
“เสียใจเรื่องอะไรครับบอกม๊าได้ไหม”
“ชา ฮึก ชา ชา รักพี่เต๋า” ผมบอกม๊าแค่นั้นก่อนจะร้องไห้ออกมาอีก
“เฮ้อว่าแล้วว่าต้องเป็นเรื่องนี้ ม๊ารู้ตั้งแต่ก่อนพี่เต๋าจะไปเมืองนอกซะอีก ไดอารี่ที่ชาทำตกไว้บนโซฟาม๊าเป็นคนเก็บได้เอง”
“ม๊า พี่เต๋ามีแฟนแล้ว พี่เต๋าคงไม่สนใจชาแล้วใช่ไหมถ้าพี่เค้ากลับมา”
“ไม่เอานะลูก ไม่คิดแบบนั้น คิดในทางที่ดีไว้สิครับ ลูกม๊าน่ารักขนาดนี้ใครๆก็ต้องรักทั้งนั้นแหละ” ม๊าพูดแล้วยิ้มปลอบใจผม
“แต่ไม่ใช่กับพี่เต๋า ชารักพี่เต๋า รักมานานแล้ว แต่ทำไม ทำไมพี่เต๋าไม่เคยมองชาเลยสักครั้ง ทำไม” ผมถามม๊า
“คนบางคนนะลูก เราคงได้แค่รักเค้า ห่วงใยเค้า ใส่ใจดูแลเค้า แต่เราไม่มีวันได้ใจเค้า ถ้ามันไม่ใช่ต่อให้หนูฝืนมันก็ไม่ใช่ ม๊าอยากให้
ชาทำใจนะลูก ไม่ว่าพี่เต๋าเค้ากลับมาแล้วเค้าจะเป็นยังไง เค้าจะเป็นพี่เต๋าเอ๋อคนเดิมหรือไม่ ม๊าก็อยากให้หนูทำใจ ม๊าไม่อยากให้หนูร้องไห้ ม๊าไม่อยากให้หนูอ่อนแอ ชาเข้าใจไหมครับ” ผมพยักหน้า
“ฮะ ชาจะพยายาม ฮึกๆ ม๊า ชา ชาจะทำใจให้ได้” ผมพูดแค่นั้นก่อนจะโผเข้ากอดม๊า
“งั้นหนูนอนได้แล้วนะลูก เพราะเมื่อกี้ป้าเต่าโทรมาบอกว่า พรุ่งนี้ตอนสายๆพี่เต๋าจะมาถึงสนามบินแล้ว ถึงอะไรจะเกิดขึ้นจำไว้นะลูก เข้มแข็ง ม๊ารักชานะครับ” ม๊าจุ๊บกระหม่อมผมเบาๆ
“ฮะ ฝันดีฮะ ชารักม๊านะฮะ ม๊วฟ”
แสงไฟจากถนนหน้าบ้านบวกกับแสงจันทร์ในค่ำคืนนี้ดูสว่างและสวยงามสำครับใครหลายๆคน คงเป็นคืนที่ทุกคนอาจนอนด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม และบางคนอาจจะซุกอยู่ในอกอุ่นๆของคนรัก แต่มันคงไม่ใช่กับเด็กหนุ่มคนนี้ที่ต้องปวดร้าวในคืนที่จันทร์สวย ใบหน้าที่ซุกหมอนเปียกไปด้วยน้ำใสๆจากดวงตาตี่ๆ และคงเป็นอีกคืนที่ทรมานกว่าคืนไหนๆในรอบสามปีที่ต้องทนเหน็บหนาวกับความรักของตัวเอง ถ้าเปรียบแล้วพี่เต๋าคงเป็นเช่นพระจันทร์ส่วนผมคงเป็นดาว เมื่อไหร่ที่พระจันทร์เชิดฉายแสงสว่างสว่างสวยงาม ในเวลานั้นไร้ซึ่งดวงดาวเล็กๆดวงหนึ่งที่เหมือนจะใกล้แต่จริงแล้วมันไกล ไกลเกินกว่าจะอยู่ใกล้พระจันทร์ ถ้าวันไหนมีพระจันทร์วันนั้นจะไร้ซึ่งดาวแต่ถ้าวันไหนที่มีดาววันนั้นจะไร้ซึ่งพระจันทร์.... แต่ดวงดาวก็เชื่อว่า สักวันหนึ่งพระจันทร์จะหันมามองบ้างและส่องแสงสว่างไปพร้อมๆกัน ............
วันนี้ผมตื่นเร็วกว่าทุกวัน เอาจริงๆผมนอนแทบไม่หลับเลยด้วยซ้ำ มันว้าวุ่นในใจจริงๆ กลัวไปหมดเลย
“ไปกันลูกเดี๋ยวสายนะ” ผมพยักหน้าแล้วเดินตามม๊าขึ้นรถไป
ไม่นานนักรถก็มาจอดหน้าสนามบินสุวรรณภูมิ ผมก้าวออกจากรถอย่างรีบเร่งเพราะรถติดมากกว่าจะมาถึงก็เลยเวลานัดมาเกือบๆ
ครึ่งชั่วโมงแล้ว
“โอ้ย!!! รู้แบบนี้แม่เซฟเวลาไว้ก่อนก็ดี ไม่รู้จะยังอยู่ไหม” ม๊าบ่นกับตัวเองพลามจูงมือผมไป
“ทางนี้จ้า” ป้าเต่าโบกมือหยอยๆเรียกเราสองคน
“ขอโทษทีนะเต่ารถติดจริงๆฉันก็ไม่คิดว่ามันจะสายด้วย”
“ไม่เป็นไรจ้า นิดๆหน่อยๆมันเป็นธรรมดาของกรุงเทพฯ
“สวัสดีฮะป้าเต่า” ผมยกมือไหว้ก่อนจะยิ้มแห้งๆให้
“เอ๊ะวันนี้หลานป้าเป็นไรน๊าไม่ค่อยร่าเริงเลยลูก”
“เปล่าฮะ ชาสบายดี โอเคฮะ”
“จ้าๆไหนสบายดีแล้วยิ้มหวานๆให้ป้าดูหน่อยสิ” ผมคลี่ยิ้มกว้างๆให้ป้าดูตามคำขอ
“ไงเจ้าตัวเล็ก” ??
“พี่เต๋า”...
... ติดตามตอนต่อไป ......
- - - - - - - - a - - - t - - l - -o - -v - -e - -- - -♥
เป็นกำลังใจให้at love มีความสุขมาก
ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจและคอมเม้น ขอบใจสำหรับการติดตาม :)
Thank's a lot Theem from ... beyo ng
ความคิดเห็น