คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
~ฮัลโหล ๆๆ ช่วยรับสายหน่อยเร็ว รับหน่อยเร๊ว ว ว ~
(++mama++)
“ สวัสดีค่ะ...”
(ฮัลโหล แฟร์ลูกรัก...หม่าม๊านะ)
“ค่ะ...”น้ำเสียงแบบนี้ต้องมีอะไรแน่ๆเลย
(แฟร์จ๋า...เดือนนี้หม่าม๊าปะป๊ะไม่อยู่นะจ๊ะ)
“=_=…”ว่าแล้ว
“แล้วจะไปไหนกันหรอคะ”
(คือ...พอดีมีงานที่อังกฤษน่ะจ่ะ...หนูอยู่คนเดียวได้นะ)
“ค่ะ=_=...หนูอยู่ได้ ป้าแก้ว ลุงเปี๊ยก พี่แตงก็อยู่นี่คะ”
(จ้า...งั้นแค่นี้ล่ะ...เรียนให้สนุกนะจ๊ะ)
“ค่ะ...สวัสดีค่ะ=_=”
ณ.บ้าน
เฮ้อ..ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
แปลงตัวเองใหม่ดีกว่า....โทรไปบอกข้าวฟ่างก่อน
ติ๊ด ด ด ติ๊ด ด ด
(ฮัลโหล....ว่าไงแฟร์รี่)
“ คือว่า....ฉันจะแปลงโฉมตัวเองน่ะ”
(...อะไรน๊า!!!!OoO)
“ฉันจะแปลงโฉมตัวเองอ่ะ^^”
(เออ-_-...แล้วจะแปลงทำไมอ่ะ...ยังสวยไม่พอหรือไง)
“ฉันจะแปลงให้ตัวเองตกต่ำลงน่ะ^_^”
(.....=_=…..)
“ นะๆๆๆ”
(ก็ได้แล้วฉันจะคอยดูนะ....ว่าแต่วันไหนล่ะ)
“พรุ่งนี้จ้า^_^”
( หรอ....หาาาา....)
“แล้วเจอกันนะ....สวัสดีจร้า”
(OoO!!!)
“บ๊าย ย ย...บาย ย ย “
หึหึ!!!....พรุ่งนี้ล่ะจะไม่มีใครมองฉันแปลกๆอีกแล้ว....ฮี่ฮี่ฮี่
วันรุ่งขึ้น
“ไปส่งแฟร์ด้วยค่ะ^^”
“OoO!!!”
“เป็นไรคะ^^”
“คะ...คุณหนูOoO!!!”
“เร็วค่ะ ...เดี๋ยวจะสายนะคะ”
โรงเรียนนานาชาติเซนต์เลวิโอ
โรงเรียนนานาชาติเซนต์เลวิโอ
เฮ้อ...ไม่มีใครมองอ่ะ...แต่ก็ดีแล้วล่ะ
ไปหาข้าวฟ่างดีกว่าเนอะ...อ๊ะ!!นั่นไงโฮะๆๆๆแล้วจาอึ้ง
“หวัดดีค่ะ^^” ฉันบอก
“เอ่อ...สวัสดีค่ะ” ข้าวฟ่างตอบฉัน
“เอ่อ...เรารู้จักกันหรอคะ-_-;;”
“รู้จักสิคะ...ก็ฉันไงข้าวฟ่าง..ฉันคือแฟร์รี่เอง^^”
“หา!!!!!...แฟร์หรอ..เธอไปทำอะไรมาน่ะ จำไม่ได้เลยo_O;;;”
“ฉันแปลงโฉมไงล่ะ^^”
อ่ะๆ อธิบายหน่อยนะคือเมื่อวานฉันแปลงโฉมใช่มั้ยล่ะก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ ก็แค่ ทรงผมก็เป็นการมัดผมสองข้างๆแบบเชยๆอ่ะ ผมม้าที่เคยตัดก็เอากิ๊ฟติดเอาไว้แล้วก็เลยดูน่าเกลียดนิดหน่อยอ่ะแล้วฉันก็ใส่แว่นด้วยล่ะแต่เป็นแว่นไม่มีเลนส์น่ะไม่มีกรอบรวมแล้วก็ดูดีนะ(ตรงไหน??)
“ จำไม่ได้ ละ...เลย...OoO”
" จำไม่ได้เลยหรอจ๊ะ...ข้าวฟ่าง^_^" ฉันพูดในขณะที่ข้าวฟ่างก้าวเท้าถอยหลังไปเรื่อยๆ
"นี่...เลิกอึ้งได้แล้วล่ะ...มันนานเกินไปแล้วนะ=_=" ฉันพูด
"o_O"
"เออ!!!...อึ้งให้พอเลย...ฉันเข้าห้องล่ะนะ=_=" ฉันพูดแล้วเดินเข้าห้องไป
"อ้าว...รอฉันด้วยสิ>o<" ข้าวฟ่างพูด
พักกลางวัน ณ. โรงอาหารโรงเรียนนานาชาติเซนต์เลวิโอ
"นี่ ข้าวฟ่าง ..."ฉันพูด
"อะไรอ่ะ...." ข้าวฟ่างตอบ
"พวกเดอะ พริ้นซ์ ล่ะ...ไม่เห็นเลยอ่ะ" ฉันพูด
"อ๋อ...พวกเขาไปทานข้าวกันที่ด้านบนน่ะ>o<"
"ด้านบนหรอo_O"
"อืม...ใช่"
"ฉันอยากขึ้นไปอ่ะ"ฉันพูด
"ไม่ได้หรอก....ขึ้นได้เฉพาะคนในสภานักเรียนแล้วก็พวกเดอะ พริ้นซ์ น่ะ...."
"แต่ถ้าเธออยากขึ้นก็ไปสมัครเป็นสมาชิกสภาสิ....แต่มันก็ไม่ง่ายหรอกอ่ะ...ฉะนั้นตัดใจซะเถอะ" ข้าวฟ่างต่อ
"ฉันอยากขึ้นไปอ่ะ OoO"
"ถ้าเธออยากขึ้นน่ะ...ก็ไปเป็นแฟนพวกนั้นซะสิ..."ข้าวฟ่างพูด
"แฟนหรอ??"
"อืม -_-...หน้าตาเธอก็ผ่านแล้วแหละ...."ข้าวฟ่างพูดเสียงอ่อย
เอ๋....ข้าวฟ่างเป็นอะไรไปอ่ะ
"อืม....ฉันอิ่มแล้วอ่ะ"ฉันพูด
"อือ...ฝากเอาจานไปเก็บบ้างสิ" ข้าวฟ่างพูด
"จ้ะ ^^"
แล้วฉันก็เดินเอาจานไปเก็บระหว่างทาง..
ปึก!!!
" อ๊ะ....ขอโทษค่ะ"หวา...ฉันเดินชนคนข้างหน้าอ่ะ
"นี่!!!....คิดว่าขอโทษแล้วจะหายหรอ!!!-_-^"ยัยคนนั้นพูด
"เสื้อฉันเปื้อนหมดแล้วนะ!!!...."ยัยนั่นพูดต่อ
ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมอง(เดินก้มหลัง)โอ้ว ว ยัยนั่นน่ารักชะมัดเลยอ่ะเสียแต่หน้าตาหยิ่งนี่แหละ
"ขอโทษค่ะ...ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ"ฉันพูดอย่างใจเย็น
เพียะ!!! โอ้ว ว ยัยนั่นตอบฉันค่ะพี่น้อง
"นี่!!!ฉันขอคุณโทษแล้วนะคะ" ฉันพูดเสียงเรียบ
ตอนนี้คนมองกันเยอะแล้วล่ะ
พลั่ก!!!ยัยนั่นผลักฉันแล้วอ๋า~ฉันกำลังจะล้มแล้วค่ะพี่น้อง(พื้นมันลื่อน)ฉันหลับตาแน่น
เอ๋ ทำไมไม่เจ็บเลยอ่ะพื้นทำไมนุ่มลงได้ล่ะ ทำไมรู้สึกนุ่มๆที่ปากอ่ะ
กรี๊ดดดด!!!!ยัยนั่นกรี๊ด....กรี๊ดทำไมอ่ะ
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น
OoO!!!!!
ความคิดเห็น