คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : ตอนที่ 46 - ฟ้าใหม่ 100% (ตอนจบ)
๕ พฤษภาม ๒๕๖๒
สีเหลือทออประเทศไทยลับืนมาอีรั้...
ส้มหวานและอานนมาทำหน้าที่อำรวทีุ่ัรอบริเวแยบาลำพูันั้แ่เ้า
เพราะ่าวว่าะมีารเส็พระราำเนินเลียบพระนรนั้นทำให้ประานมามายมารอที่ะไ้เฝ้ามพระบารมี
ามเส้นทา่าๆ ึ่็เป็นหน้าที่อำรวอย่าส้มหวานและอานนที่ะไ้มาอำนวยวามสะวและูแลวามเรียบร้อยอประานที่รนี้
รที่มีทั้โรรัวพระราทานและลุ่มิอาสาใน้าน่าๆ
บานมาั้แ่เมื่อวานเพื่อมาทำวามสะอาพื้นที่
และบาน็มารอันั้แ่เมื่อวานเพื่อให้ไ้เ้าพื้นที่เ่นัน
“แม่ส้ม๋า” เสียเรียนั้นเปลี่ยนไปเมื่อภรรยาสาวสวยไ้ให้ำเนิลูน้อย
“เรียทำไม” ส้มหวานอบรับ
“นเยอะเลยเนอะ”
“อืม เยอะแล้ว็สีสันสใสันมาเลย”
“เสียายเนอะ”
“เสียายอะไร”
“็พวเรา้อแยันไปทำาน ันหมายถึเพื่อนๆ ันน่ะ”
“ทุนล้วนมีหน้าที่อัวเอ พี่นอ ไปยิสลุลวับเรือหลวัรีนฤเบศ พี่แ็
ร่วมบวนเส็ในานะอทหาร ที่เป็นราอรัษ์ เวหาับน่านฟ้าอยู่ที่โรรัวพระราทาน
หมอแพรวเป็นแพทย์อาสาที่อยามบวน ินนี่ไป้อมารแสเทิพระเียริ
และเราสอน็ทำานรนี้เพื่อูแลประาน”
“มัน็ริอย่าที่เธอว่า แ่ถ้าพวเราไ้อยู่พร้อมันมัน็ีเนอะ
ะไ้เห็นพิธีประวัิศาสร์นี้ไปพร้อมๆัน”
“นะไ้เห็นันทั่วโลเลยแหละ หลายนไม่ไ้มา็ะไู้ผ่านทีวี เหมือนพ่อันไ
บอว่าหลานยัเล็เลยอเลี้ยหลานูทีวีอยู่บ้านส่ันับแม่มา”
อานนหัวเราะให้ับเรื่ออรอบรัวเา เพราะหลานที่ทำใหุ้าอยู่ิบ้านไ้
และลายเป็นนเห่อหลานไป ในะที่รอบรัวอเา็มีภาริไม่่าัน
“แ่เอาเถอะ ันเื่อนะว่านไทยหลายนะมีวามสุับวันนี้และพรุ่นี้
เพราะวามสุอนไทยหลายๆนือารไ้อยู่ใ้ร่มพระบารมี”
“ใ่ ใ้ร่มพระบารมี”
อานนว่าพลามอึ้นไปยัพระบรมายาลัษ์นาให่ที่ั้อยู่ใล้ๆับบริเวที่ะเส็พระราำเนินผ่าน
“พระราพิธีเมื่อวาน วันนี้และวันพรุ่นี้ เป็นรั้แรในรอบเ็สิบปี
เราะไ้ำไว้เล่าให้ลูหลานฟั ว่ารั้หนึ่เรา็ไ้มาอยู่รนี้”
“ไปันเถอะ รนี้ปิุัรอแล้ว
แอบเห็นในทีวีแล้วว่าเส็พระราำเนินออาพระบรมหาราวัแล้ว
น่าะมาถึเราในอีไม่นาน หาที่นัู่ันีว่า”
ส้มหวานสะิบอสามี
เาึหันไปมอส่วนอเ็นท์ำรว ที่อนนี้ทุน็พร้อมที่ะรับเส็ันแล้ว ที่ว่าบนถนนสิบสามห้ายัพอมีให้ำรวลุ่มหนึ่าอปราบไ้ับอ
้านหน้าเป็นำรวาสถานีำรวในพื้นที่ ในุิรอาสา นั่ปะปนับประาน
โยไม่ไ้แุ่ำรวให้นอื่นัา ทั้ยัพูุยับประานอย่าเป็นันเอ้วย
เห็นทีะมีแ่ำรว้วยันที่รู้
“นี่ เ้าบอว่าในหลวในถ่ายรูปไ้้วยนะ”
เสียพูุยันอประานลุ่มรหน้าทำให้ส้มหวานและอานนเผลอยิ้มออมา
และพร้อมใันแอบฟั่อ
“ริเหรอเนี่ย ปิถ่ายไม่ไ้นะ”
“ริสิ ท่านใีนะ ทันสมัย้วย”
“ไม่เหมือนอย่าที่เาว่าันเลยเนอะ”
“ใ่ๆ”
“เี๋ยว็ไ้เห็นแล้ว อยารู้ว่าะเป็นยัไนะ”
“รอสิ รอ”
บทสนทนาอสอสาวที่ส้มหวานาว่าะเป็นเพื่อนรัสูวัยทำให้ทั้เธอและอานนพาันยิ้มไป้วย
เพราะวันนี้เป็นวันี เอแ่เรื่อีๆ เอแ่รอยยิ้มอผู้น
ที่แม้ะมีเาทับ้อนอเมื่อุลามสอปี่อนเ้ามา แ่ทุน็ไ้เรียนรู้ว่า
วามเ็บปวนั้นไม่เยาหาย แ่ทุอย่า้อเปลี่ยนแปล และ้าว่อไป
เพราะนเราทุน้อารโอาส
ไม่นานนัเสียรถำรวนำเส้นทา็ัึ้น
เป็นสัาให้ำรว้วยันสอนที่แอบแฝัวในหมู่ประานนี้รู้ันว่าใล้ะไ้เวลาแล้ว
วามื่นเ้นเ้ามาอย่าน่าประหลา
เพราะถึแม้ว่าะเยไ้เฝ้ารับเส็ันหลายรั้แล้ว แ่รั้นี้ไม่เหมือนทุรั้
เพราะนี่ือโบราราประเพี
ือสิ่ที่แสถึวามละเอียอ่อนในศิลปะและวันธรรมไทย
หัวใเ้นแรึ้น
เมื่อเสียนรีาวุริยา์อทัพบเริ่มัเ้ามาใล้มาึ้น มาึ้น
มาร์ราวัลลภ มาร์ธไยเลิมพล
ใล้รุ่ และ ยามเย็น เพลพระรานิพนธ์ในพระบาทสมเ็พระเ้าอยู่หัว
ภูมิพลอุลยเ บรมนาถบพิร
ส้มหวานและอานน ำไ้ึ้นใ
และเื่อว่านไทยทุนำไ้
สี่เพลนี้เยใ้เมื่อุลามสอพันห้าร้อยหสิบ
วันนี้หวนลับมาอีรั้
ให้ิถึเป็นภาพ้อนึ้นมา
แ่วันนี้ล้วนมีแ่วามยินี
เสียเพลวนเศร้าในวันนั้น ลายเป็นเพลแห่วามหวัอวันนี้
วันที่สีเหลือทออประเทศไทยลับืนมาอีรั้
และมีเ้าอบทเพลนั้นเฝ้ามอูทุนาบนฟ้า
เปลี่ยนวามโศเศร้าให้ลายเป็นวามรั วามอบอุ่น ที่เ็มไป้วยรอยยิ้ม
และเสียัึ้ออประานนไทย้วยำที่ลับืนมาสู่หัวในไทยอีรั้
และทำให้วันนี้เป็นวันที่ทุนมีแ่รอยยิ้มและวามสุ
ำที่เปล่ออมา้วยวามยินีและเ็มใ
ไปพร้อมน้ำาแห่วามิถึ ระนวามรัและวามยินี
“ทรพระเริ”
“ทรพระเริ”
“ทรพระเริ
เมื่อยามรายานพุานทอ่อยเลื่อนผ่าน
ประานทุนเยหน้ามอ้วยรอยยิ้ม ผู้ที่ประทับอยู่บนนั้นือวามหวั วามรั
และวามอบอุ่นอนไทย
หัวใสั่ให้สอมือประนมและยมือไหว้ึ้นเหนือหัว...นี่ใ่ไหม
ือที่มาอำว่า “อ์เหนือหัว”
บนวามสวยามอพระรายานนั้น
ไม่ไ้นั่สบายเหมือนที่ทุนิัน
ลอพระอ์บรมราภูษิาภร์หนัว่ายี่สิบิโล และพระแสรร์ัยศรีในพระหัถ์
ไม่มีสิ่ใเบาเลย
วามสวยามอเรื่อราุธภั์ที่หลายนเห็น
ใรเลยะรู้ว่าหนัเพียใ หนัเหมือนพระราภาระอวามเป็นพระมหาษัริย์
ผู้เป็นวามหวัอประานนไทย
“เราะสืบสาน สาน่อ และ่อยอ
และรอแผ่นินโยธรรม เพื่อประโยน์สุแห่อาาราษรลอไป”
พระปมบรมราโอาร พระบาทสมเ็พระปรเมนทรรามาธิบีศรีสินทรมหาวิราลร
พระวิรเล้าเ้าอยู่หัว
๔ พฤษภาม ๒๕๖๒
เหมือนภาพสีลายเป็นาวำและลายเป็นภาพเลื่อนไหวให้เห็นในวันนี้...
ส้มหวานเพิ่เยเ้าใวามรู้สึอัวหนัสือที่เธอเยอ่านแล้ว
“เหมือนไ้เห็นภาพาวำลายเป็นภาพสีเลยเนอะส้ม”
อานนสะิบอภรรยาเา้วยวามื่นเ้น
“ใ่ สวยมาๆ เหมือนไ้เห็นประวัิศาสร์มีัวนริๆ และับ้อไ้”
“สวยเินว่าะบรรยาย”
“และ็ื้นันมาๆ ลอิูสินัน ไ้ยินเพลอพ่อท่านในวันนี้ เหมือนพ่อท่านมอเราอยู่
และท่าน็ส่ลูอท่านมาเพื่อพวเรา”
“ใ่”
“ันีใัเลยนน”
“เรื่ออะไร”
“เวลาที่ไ้ยินำว่าทรพระเริ มันเหมือนวามสุลับืนมา ภาพเ่าๆย้อนมา ไม่อาปิเสธไ้ว่านึถึในหลวรัาลที่เ้า
แ่เรา็ะอยู่อย่ารัภัีในแผ่นินรัาลที่สิบ”
“นี่แหละประเทศอเรา ประเทศไทย
ัน็เพิ่เ้าในะว่าำว่าพระมหาษัริย์เป็นศูนย์รวมิใอนไทยเป็นยัไ”
“สถาบันพระมหาษัริย์ ือสิ่ที่บ่บอว่าเรายัเป็นไทย”
“ใ่ โยเพาะโบราราประเพี ที่เ็รุ่นใหม่เยบ่นว่าเย
ันว่าวันนี้ะมีนลับำันเยอะ และรับรู้ว่าวามสุอนไทยืออะไร”
“นนรู้อะไรไหม ว่าันลัวที่สุเลยนะ”
“ลัวอะไร”
“ันลัวว่าวันหนึ่บ้านเมือเราะไม่มีสถาบันพระมหาษัริย์
แ่วันนี้ันรู้แล้วว่ามันะไม่มีวันนั้น ประเทศอเราะ้อมีพระมหาษัริย์
และนไทยะไม่ยอมแน่ๆ”
“ันนหนึ่แหละ ถ้าใระทำลายสถาบันพระมหาษัริย์ ้ามศพันไป่อน”
ส้มหวานยิ้มให้ับวามริัอสามีนี้
่อนะนึไ้ว่า เธอแอบเห็นัรินทร์ในบวน้วย
“ริ้วย! แอบเห็นพี่แ็้วย”
“เห็นเหมือนัน เพิ่รู้สึอิามัน็แบบนี้แหละนะ”
“หน่วย้านี แถมเป็นหัวหน้า เป็นรบพิเศษ้วย ็สมวรแล้วล่ะ ำรวอย่าเรา
ไปรบบีับวามเลวทรามและผิศีละีว่า”
สอนส่ยิ้มหวานให้ัน ระหว่านี้ผู้นรอบ้า็ทยอยลับออไปแล้ว
บานะไปรอรับเส็่อที่วเวียนรัษาินแน บานลับบ้านเพราะอยู่ไล
และบาน็พูุยันถึเรื่ออวันพรุ่นี้
“เออ พรุ่นี้เรา้อมารับเส็ออสีหบัรใ่ไหม”
“ใ่ไ ลืมเหรอ”
“เปล่า แ่ไม่แน่ใ”
“ถ้าอย่านั้นวันนี้เราไปเอร์เวย์่อน” ส้มหวานเสนอไอเีย
“เอร์เวย์อะไร”
“็นี่ไ เี๋ยวเส็ไปบำเพ็พระราุศลรบแล้ว็ะเส็ลับไปทาเส้นทาวเวียน
ร. ใ่ไหม” อานนพยัหน้า
“เรา็ามไปรนั้นแหละ ะไ้เินผ่านพระที่นั่สุทไธสวรรยปราสาท รที่ะทรออสีหบัรพอี
็เลยไป้อม่อน เพราะพรุ่นี้เราในานะอ้าราารำรว็้อแุ่าวมา
ันั้นเรา็...ไปัน่อนเนอะ”
“แหม่ เมีย๋านี่รอบอบริๆ”
“ไม่มีโอาสไ้เห็นอในหลวรัาลที่เ้า ็อให้ไ้เห็นอรัาลที่สิบ็ยัี
ริไหม”
“ริรับผู้อ”
“สารวัรน่ารัที่สุ”
หาไม่ไ้เอ่ยยศหรือำแหน่หน้าที่ารทำาน
็ไม่มีใรรู้ว่าิอาสาในุเสื้อสีเหลือับหมวสีฟ้าสอนนี้เป็นำรว
ำรวที่แอบเ้ามานั่รวมับประาน และะแอบเินไปรวมับประานอีที่หนึ่
เพราะยศถาบรราศัิ์เป็นเพียแ่สิ่บ่บอภาระหน้าที่อัวเอไม่ใ่สิ่ที่บอว่าัวเออยู่เหนือใร
และารเป็นประานนไทย ือสิ่ที่บ่บอว่า
นไทยะรัภัี่อสถาบันาิ ศาสนา และพระมหาษัริย์ลอไป
เพราะมีอี...ึมีปัุบัน
ประเทศไทยอาไม่ไ้รวย้วยเิน
แ่เรารวยวันธรรมและประเพีที่สวยามอันละเอียอ่อนที่าิอื่นไม่สามารถทัเทียม
และสิ่ที่ทำให้ประเทศไทยอเรายัไว้ึ่วามเป็นประเทศเอราสมวามหมายอำว่า
"ไทย" ็ือ...สถาบันพระมหาษัริย์
“ารที่นสมัยใหม่บอว่านสมัยเ่ามีวามรู้น้อย็อาเป็นริ
แล้วนสมัยใหมู่ถูหรือเหยียหยามนสมัยเ่า็มีสิทธิ์
แ่ถ้าพูามวามริแล้ว สิทธิ์ที่ะเหยียหยามนรุ่นเ่าไม่วระมี
้วยเหุว่านรุ่นเ่านี้เอทำให้นรุ่นใหม่เิึ้นมาไ้”
.
พระบรมราโวาทอ
พระบาทสมเ็พระบรมนาธิเบศร มหาภูมิพลอุลยเมหารา บรมนาถบพิร
พระราทานแ่ ะบุล่า ๆ ที่เ้าเฝ้าฯ
เนื่อในโอาสวันเลิมพระนมพรรษา ๔ ธันวาม ๒๕๓๑
+ END+
อบพระุทุนที่อยู่ันมานถึวใอานนนะะ สำหรับอนบออานนนี้เหมี่ยวั้ใะมานพระราพิธีเพื่อไ้เียน่ะ เป็นวามั้ใริๆ และอยาให้บรนี้ บแบบนี้เพื่อเป็น "ปลายเปิ" ให้ับวามริ อบพระุทุนริๆนะะ เรื่อ่อไปมีแพลนะเียนแล้ว่ะ แ่ยัไม่ใ่นิยายทหาร อาะเว้นวรรไปอียาวเลย ส่วนเรื่ออเล่ม ะเปิให้อประมาลาเือน่ะ เมื่อเปิอแล้วเหมี่ยวะปิเรื่อนี้นะะ น่าะอีไม่เิน 5 วัน่ะ อบุทุนนะะ
ความคิดเห็น