สาวงามกะนายป.ญ.อ.ตอนที่15 - นิยาย สาวงามกะนายป.ญ.อ.ตอนที่15 : Dek-D.com - Writer
×

    สาวงามกะนายป.ญ.อ.ตอนที่15

    เขียนผิดเยอะไปหน่อยนะคับ ถ้าว่างๆผมจะแก้ให้

    ผู้เข้าชมรวม

    33

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    33

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 พ.ค. 58 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ตอนที่15

    ผมนึกถึงคำพูดของแม่ของมินอาทีเตือนเธอเรื่องคบกับผมและคำพูดที่ส้มเคยพูดว่าเธอไม่คู่ควรกับผม แล้วก็ส้มที่พ่อฝากไว้ก่อนตาย ผมไม่ใช้ฮีโร่เหมือนในนิยายผมไม่สามารถปกป้องเธอได้ตลอดไปแล้วผมก็คงจะไม่เอาชีวิตของคนที่ผมรักมาเสี่ยงด้วยแต่เรื่องที่มันพูดก็ไม่ค่อยน่าเชื่อถือเท่าไหร่เลยนิเนอะแต่ก็ไม่ควรเสี่ยง

    “ฮัลโหลปาร์คมินจี”

    “ดีจ้า มีไร”

    “ช่วงนี้ช่วยดูมินอาให้หน่อยนะครับ”

    “แฟนนายไม่ใช้หรอแล้วทำไมมาฝากฉันละ ทะเลอะกันหรอ”

    “เปล่าครับ”

    “เอาตรงๆมั้ย”

    “ครับ”

    “ดูแลเองซิ”

    “คือเมื้อกี้มีคนโทรมาขู่ว่าจะลักพาตัวมินอากับส้มไปนะครับ”

    “อื้ม”

    “เฮ้ยมินอาพี่สาวเธอนะ”

    “รู้แล้ว”

    “เฮ้อแล้วจะรอดอะมั้ยเนีย”

    “ฉันช่วยนายไม่ได้แฟนนาย นายก็ดูแลเองแล้วอีกอย่างนะตอนนี้ฉันถูกเรียกตัวไปเกาหลีเร่งด่วนตอนนี้อยู่เกาหลีแล้ว ฉันคงช่วยอะไรไม่ได้เสียใจ”

    “ครับขอบคุณ”

    “นี้ฝีมืออย่างนายไม่มีผู้ช่วยก็น่าจะรอดนะ”

    “แต่ผมไม่ได้อยู่กับมินอาตลอดนะ”

    “ฉันก็ไม่ได้อยู่กับพี่ตลอดเวลาอะ ก็รีบๆแต่งงานกันซะสิจะได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา”

    “ก็ถ้าเป็นงั้นได้ก็ดี”

    แต่ไม่รู้นะว่าจะมีวันนั้นหรือป่าวลางสังหรณ์มันบอก

    “นี้แค่นี้ก่อนนะฉันต้องทำงาน”

    “ครับ”

        光棍

    “ฮัลโหล”

    “ผมเองครับริว”

    “เออเมื้อกี้พึ่งวางสาย มีคนโทรมาอีกแล้ว กรรม”

    “โทรหามินจีใช้มั้ย”

    “รู้ได้ไง”

    “ก็ผมมีธุระจะคุยกับเธอไงแล้วโทรไม่ติด”

    “นายนี้รู้จักปาร์คมินจีดีซะเหลือเกิน”

    “ก็ตอนม.ต้น-ม.ปลายเรียนห้องเดียวกันนิ”

    “แล้วตอนนี้นายไม่ได้อยู่ม.ปลายหรอ”

    “ก็นะผมรู้จักเธอตั้งแต่ปาร์คมินอาอยู่เมืองนอกอะ”

    “นี้นายรู้จักมินอาดีกว่าผมอีกหรอ”

    “ใครๆเค้าก็รู้กันทั้งนั้นว่าปาร์คมินอา จบมัธยมที่เมืองนอกรู้สึกจะเป็นอเมริกาอะนะ”

    “นายก็รู้จักมินอาดีกว่าผม”

    “ค้นหาในGoogleซิเพียบเลย แนะนำให้ดูรูปสวยโคตรๆเลยมินอาเป็นคนถ่ายรูปขึ้นอะนะพูดได้แค่คำเดียวนางฟ้า”

    “นางฟ้ามันคำเดียวตรงไหนวะ”

    “ใจเย็นพี่ชายดูนายจะเครียสๆนะเป็นอะไร”

    “คำนี้ผมต้องถามคุณว่าคุณโทรมาทำไม”

    “คิดถึง”

    “ผมกำลังเครียด”

    “เรื่องไรทายนะเรื่องปาร์คมินอาใช่มั้ยก็แหงละขนาดน้องสาวยังเดาใจยากขนาดนั้นแล้วพี่ละจะขนาดไหน”

    “ใช้เรื่องมินอา”

    “กะแล้วทำไมอะทะเลอะกันหรอ”

    “พูดเหมือนPGเลยนายนี้น่าจะเป็นแฟนกันนะ”

    “ไม่อะผมมีแฟนแล้ว”

    “ไม่เชื่อ”

    “โห่ขนาดไอ้บ้าอย่างนายยังมีแฟนได้เลยทำไมผมจะมีบ้างไม่ได้”

    “เธอเป็นใครหลุดจากศรีทันยาหรอ”

    “เป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมรับรองว่าสวยกว่าปาร์คมินอาของนายแน่”

    “สมัยมัธยมเพื่อนเยอะเนอะ แล้วอีกอย่างผมบอกตอนไหนว่ามินอาสวย”

    “นายไม่บอกแต่คนทั้งประเทศบอก ได้ข่าวว่าปีนี้เธอสวยที่สุดนิ”

    “เออหายคิดถึงแล้วยังแครียดอยู่”

    “มีเรื่องอะไรกัน”

    “มีคนโทรมาขู่ว่าจะลักพาตัวมินอากับส้มไปอะ”

    “ใจเย็นๆตามความจริงปาร์คมินอาก็ไม่ใช้ว่าจะดีเฟอร์เฟคไปซะทุกอย่างที่คบกับนายแบงค์ประชดนายผู้หญิงดีๆคนไหนเค้าทำกันมั้งอะลองคิดดิตอนแถลงข่าวเธอก็พูดแบบแปลกๆแล้วก็มาเลือกคนอย่างนายเป็นแฟนอะแล้วก็”

    “นี้คุณกำลังนินทาแฟนผมให้ผมฟังอยู่นะ แล้วคำพูดตอนแถลงข่าวผมเป็นคนคิดให้มีปัญหามั้ย ไม่ว่ามินอาจะเป็นยังไงผมก็รักของผมแล้วกัน”

    “โอเคถ้ามีปํญหาหรือพร้อมจะลุยก็โทรมา24ชัวโมงว่างตลอด”

    “ขอบใจแค่นี้แหละ”

    “ฮัลโหลมินอาวันนี้มาหาที่บ้านได้มั้ย”

    “อื้มโอเคฉันต้องทำงานต่ออะแปบนะคืนนี้เจอกัน”

    “ฮัลโหลส้มรีบกลับบ้านนะวันนี้อะ”

    “คะ ทำไมนำเสียงแปลกๆอะ”

    “ไม่ต้องถามมากรีบกลับ”

    ณ.บ้านโมจิ

    “มินอาคืนนี้นอนนี้มั้ย”

    “เกรงใจจังเลย”

    “ที่ผมถามเพราะเป็นห่วง”

    “อีกแล้ว ตอนนี้คดีจบแล้วยังต้องห่วงอีกหรอ”

    “เมือตอนบ่ายมีคนโทรมาค้าบอกว่าจะลักพาตัวคุณกับส้มเหมือนจ้องเล่นงานผมเลยนะเนี่ยเล่นแบบนี้อะ”

    “ใครอะ”

       光棍

    “ฮัลโหลวัสดีครับ”

    “ผมคือผู้บัญชาการนักสืบของประเทศเกาหลีนะครับ”

    “ครับ”

    “พรุ่งนี้ผมจะส่งคนไปรับตัวปาร์คมินอากลับเกาหลีนะครับ”

    “แต่ว่า”

    “ไม่มีแต่ขอให้คุณปฎิบัติตามด้วยครับ”

    “คุณครับแต่ว่าตอนนี้คุณปาร์คมินอาอยู่ในประเทศไทยนะครับเป็นน่าทีของผม คุณจะส่งคนมารับเธอแล้วถ้าโดนลักพาตัวไประหว่างส่งตัวละจะทำยังไงแล้วถ้าคุณเป็นพวกเดียวกับคนที่โทรมาหาผมว่าจะลักพาตัวปาร์คมินอาละจะทำยังไง”

    “ผมขอคุยกับมินอาเป็นการส่วนตัวคุณคงไม่ว่าใช้มัย”

    “คุณ......ก็ได้ครับ”

    ผมยื้นโทรศัพท์ให้มินอา

    3นาทีต่อมา

    “โมจิเค้าอยากคุยกับนาย”

    “ครับฮัลโหล”

    “นายต้องดูแลตัวประกันอีกคนถ้ามินอาเป็นอะไรไปคงจะรับผิดชอปไหวใช้มั้ย เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ตอนเที่ยงผมจะส่งมินจีไปรับถ้าเป็นปาร์คมินจีเธอคงจะไว้ใจใช้มั้ย”

    “ครับขอบคุณครับแล้วก็ขอโทษทีเข้าใจคุณผิด”

    “ไม่เป็นไรแล้วนายก็ช่วยตามหาตัวประกันอีกคนด้วยนะครับถ้าเค้าเป็นไรไปคงไม่ดีแน่”

    “เรื่องนั้นนะไม่จำเป็นหรอกครับตัวประกันอีกคนเป็นน้องสาวผมชื่อว่าส้ม”

    “เธอเป็นไรกับมิว”

    “มิว หรอ ใช้คุณชาติชัยใช้มัยครับ”

    “อื้มใช้”

    “เค้าเป็นพ่อของผมครับ”

    “อื้ม งั้นก็ฝากดูแลมินอาด้วยนะครับ”

    “ครับ”

    “พี่โมจิมีอะไรหรอ”

    “อ๋อทางเกาหลีขอรับตัวมินอาไป”

    “แล้วนายว่ายังไง”

    “ก็ไม่ยอมซิถ้าเป็นพวกนั้นขึ้นมาก็ยุ่งเลยมีปัญหากันนิดหน่อยแต่เค้าบอกว่าจะส่งมินจีมารับฉันก็โอเค”

    “หรอแล้วพี่มินอาจะได้กลับมาอีกมั้ย”

    “ก็คดีจบ”

    “งั้นก็เป็นปีอะซิ”

    “เออเค้าบอกว่ารู้จักพ่อด้วยนะ”

    “ก็พ่อเราเคยเป็นนักสืบถ้าไม่รู้จักก็แปลกแล้ว”

    “เออทานข้าวเถอะพวกเธออะพรุ่งนี้ต้องส่งมินอากันตอนเที่ยงตื่นให้ทันละ”

    “ดูดาวหรอ วันนี้ดาวสวยนะห้องนอนนายนี้ดีเนอะเปิดหน้าต่างก็อากาศดีไม่ต้องเปิดแอร์มองไปทางหน้าต่างก็เห็นดาวเลย”

    มินอาเดินเข้ามานั้งบนตักผมแล้วผมกอดเธอ

    “พรุ่งนี้เธอต้องไปแล้วนิเมื่อไหร่เราจะได้เจอกันอีก”

    “ก็รีบๆทำคดีซิแล้วก็รีบๆหาตัวคนร้าย”

    “มินอาผมนึกถึงคำพูดของคุณแม่ของเธอทีเตือนเธอเรื่องคบกับผมแล้ว ก็คำพูดที่หลายๆคนเคยพูดว่าเธอไม่คู่ควรกับผม ผมไม่ใช้ฮีโร่เหมือนในนิยายผมไม่สามารถปกป้องเธอได้ตลอดไปแล้วผมก็คงจะไม่เอาชีวิตของเธอมาเสี่ยงเธอจะโกรธผมมั้ยถ้าผมบอกเลิกคุณ”

    “โกรธแล้วฉันก็จะไม่ปล่อยให้นายมีชีวิตรอดแน่ เรื่องของเราทำไมต้องให้คนอื่นมากำหนดละ”

    “ผมแค่กลัวว่าจะทำให้เธอเดือดร้อน”

    “ไหนบอกว่าจะขอฉันแต่งงานไงปัญหาแค่นี้ก็จะขอเลิกแล้ว”

    “เออเนอะแล้วก็ยังไม่ได้เป็นพ่อของลูกเลยนิ555”

    “ไอบ้า ไปนอนแล้ว”

    “เดี๋ยว ถ้าแยกห้องนอนแล้วเมื่อไรจะได้เป็นพ่อของลูกละนอนกับผมนะ”

    ผมดึงเธอลงมาที่ตักแล้วกอดเธอจากนั้นค่อยๆเอาริมฝีปากมาประกบที่ปากเธอแล้วก็แค่นี้แล้วเราก็หลับกัน

    วันต่อมามินจีก็มารับมินอาที่ศูนย์บัญชาการ

    “โชคดีนะ”

    ผมก็เศร้าไปได้หลายวันเลย

    สันนิฐานว่าคนลักพาตัวคงจะลงมือได้ยากเพราะผมให้คนของผมเฝ้ายัยส้มไว้ตลอดเวลา

    แล้ววันหนึ่งจู่ๆส้มก็หายตัวไปพร้อมกับข้อความในกระดาษที่เขียนไว้ใต้โต๊ะว่า

    “พี่ชายที่ฉันต้องทำแบบนี้เพราะว่ามันจะระเบิดโรงเรียนทุกคนจะตายหมด”

         光棍

    “ตอนนี้ทางเราได้ทำการลักพาตัวปาร์คมินอาแล้วคุณส้มไปแล้ว”


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น