สาวงามกะนายป.ญ.อ.ตอนที่14

ตอนที่14

“บ้า พรุ่งนี้มีแถลงข่าว”

“อ๋อ”

“นี้นายยังไม่ได้บอกเลยจะพาฉันไปไหน”

“ปิดตาซะ”

“แต่”

“ถ้าไม่ปิดตาก็ไม่สนุกนะ”

“ก็ได้”

20นาทีผ่านไป

“ลืมตาได้”

ผมพาเธอมาร้านอาหารร้านหนึ่งซึ่งโต๊ะเก้าอีคลุมด้วยผ้าสีขาวแล้วรอบๆก็ตกแต่ด้วยสีจากโคลมไฟมีเสียงดนตรีจากนักเล่นเปียโนซึ่งกำลังเล่นเปียโนได้ยินเสียงน้ำจากน้ำตกจำลอง

“มินอา เป็นแฟนกันนะ”

ผมพูดพร้อมกับหยิบแหวนวงหนึ่งเป็นแหวนทองตรงหัวแหวนเป็นอความารีนซึ่งพายัยส้มไปเลือกสวมไปที่นิ้วนางข้างขวาของเธอ

“นาย”

“นี้ตอนนี้คุณเป็นแฟนผมแล้วนะมินอา”

“อื้ม”

วันต่อมา มินอาก็แถลงข่าวเรื่องของเราซึ่งแน่นอนว่าผมไม่ได้ออกมาพูดอะไรแล้วแฟนคลับจำนวนมากก็ไม่ชอบเท่าไหร่ บ้างก็โพสในIG facebook ให้เลิกยุ่งกับมินอาซะ แต่สำหรับผมแล้วเค้าจะคิดยังไงผมก็ไม่เปลี่ยนใจหรอกเพราะเธอคือผู้หญิงเธอผมตามหามานานแสนนานวันนี้พอมินอาแถลงข่าวเสร็จผมรอเธออยู่ที่ร้านกาแฟพอเธอเดินออกมาวันนี้เรามีธุระด้วยกันเมื่อคืนเป็นคืนแรกที่มีความสุขที่สุดในชีวิตผม ผมบอกกับตัวเองว่ามินอาคือผู้หญิงที่ผมจะรักและจะอยู่กับเธอตลอดไป

“โมจิไปเถอะ”

เธอเดินมาแล้วก็เอาแขนผมไปควงอย่างเผด็จการแฟนคลับจำนวนหนึ่งก็อึ่งกันไม่เป็นท่าผมใส่แว่นตากันแดดอยู่ตลอดเวลาแล้วให้มินอาทำผมให้ปิดหน้าเพื่อที่จะไม่ให้พวกแฟนคลับหรือใครรู้ตัวจริงขอผมแล้วก็เดินไปที่คุณ FERRARI FOUR สีน้ำเงินแข้มของมินอา

“ขับให้หน่อยนะ อยากเป็นคนนั่งบ้าง ถึงไม่ค่อยไว้ใจก็เถอะ”

“โอเคถ้าเป็นเพื่อนหรือคนอื่นจะรีบปฏิเสธเลย”

“นี้570แรงม้า325กิโลเมตรต่อชั่วโมงระวังด้วย”

“ให้ผมทำอะไรอันตรายอีกละน่ากลัวอะ เออทำไมถึงซื้อFEREARI FOURอะ”

“ชอบ ทำไมหรอ”

“ป่าวนะในสายตาผมมันก็ไม่ได้สวยอะไรมากนิ”

“อีบ้าเดี๋ยวไล่ลงจากรถเลย ฉันชอบเพราะมันใจกว้างโอเค ปะนั้งได้4คน”

“เออใจดีเนอะซื้อให้ซักคันดิ”

“เออได้รอวันเกิดนะ”

“ขอ Lamborghini แล้วกัน”

“ได้”

“ทำไมง่ายจัง”

“555”

มินอายิ้ม

“มันต้องมีอะไรแน่เลย”

“โมเดล”

“นั้นไงว่าแล้ว”

“ก็พึ่งซื้อให้มินจีไป แล้วนี้จะพาไปไหน”

“โรงแรม”

“อีตาบ้า โรคจิต*/*..#@&*%”

เป็นชุด ผมว่าถ้าเธอเลิกเป็นดาราไปขายเสื้อผ้าถ้าจะรุ่ง

“ไม่ได้หมายความอย่างนั้น”

“เออ”

“นี้เห็นนั่งมองมานานแล้วชอบหรอแหวนวงนั้นอะ”

“อื้ม”

“เออ ก็ดีแล้ว แล้วชอบคนซื้อให้ด้วยปะไม่ชอบเสียใจแย่”

“ไม่”

“น่ารักจังแฟนใครเนีย”

“เออนายเป็นคนเลือกหรอ”

“อื้ม แต่ยัยส้มช่วยเลือก”

“ก็คงอย่างนั้นมัง”

“เป็นไรเนียทำไมซึมๆ”

“อ๋อ ป่าว”

“เรื่องที่แม่คุณพูดใช้มัย”

“นายรู้ได้ไง แอบฟังหรอ”

“ป่าว แค่พอจะเดาออก นี้ยังไงแม่คุณก็อนุญาตแล้วนี้ให้เราคบกันแล้ว”

“ใช้แต่ฉันกลัวว่าเวลาแบบนี้มันจะอยู่กับเราไม่นานพอพักร้อนเสร็จนายก็มีงานต้องทำ”

“ตกลงกังวลหลายเรื่องจัง ถึงแล้วสวยปะ”

มินอาเปิดประตูลงจากรถ

“ทะเลหรอ แล้วทำไมคนน้อยจัง”

“แล้วไม่ดีหรอ”

ผมกอดมินอาจากข้างหลังแล้วใช้ริมฝีปากจูบที่ต้นคอของเธอ เธอหันมามองแล้วลูปหัวผม

“จะกลับกี่โมงอะ”

“วันนี้กับพรุ่งนี้เธอว่างปะ”

“ว่างพรุ่งนี้ถ่ายโฆษณาตอนบ่ายอะ”

“งั้นกลับเช้า หิวแล้วยัง”

“อื้ม”

“งั้นกินข้าวกัน”

ผมคอยคอยหยุดริมฝีปากก่อนจะคลายจูบออก แล้วเดินกอดคอเธอขึ้นรถ

ตอนเย็น ณ บ้านพักลับของมินจีที่ผมแอบวางแผนไว้ว่าจะพามินอามาพัก

“สนุกปะ”

“อื้ม”

“พามาตั้งไกลมีรางวัลบ้างปะ”

“จะเอาอะไรละ”

“เอาไอ้นี้ไง”

ผมเอาริมฝีปากมาประกบริมฝีปากของเธอคอยๆอุ้มเธอใช้มือทั้ง2ข้างกอดคอผม ผมวางเธอลงบนเตียงแล้วเลื่อนริมฝีปากมาจูบที่หน้าอกแล้วแกะกระดุมออกเธอผลักผมออก

“เดี๋ยว”

“ขอโทษพอดีเพลินไปนิด”

“ไม่เป็นไร”

“นอนเถอะพรุ่งนี้ต้องทำงานนิ”

ตัดไปที่ฉากไอตัวดำเหมือนในเรื่องโคนัน

“ปาร์คมินอา”

“ใช้เป้าหมายครั้งนี้คือเธอ”

“ถึงเวลาแล้วโมจิมินจีพวกแกต้องชดใช้”

“5555”

2เดือนต่อมา

“หมดเวลาพักร้อนแล้วคุณยอดนักสืบ”

“ครับริวมีอะไรอีกละ”

“ก็มีงานให้ทำรอบที่แล้วนายกับPGได้สร้างผลงานสะเทือนวงการไว้รอบนี้ก็จะให้ทำคดีใหญ่คดีหนึ่ง”

“เรื่องนี้PGทราบแล้วใช้มัย แล้วเป็นเรื่องอะไร”

“ทราบแล้วกำลังสืบอยู่ คดีนี้เกี่ยวกับมาเฟียกลุ่มหนึ่งในต่างประเทศพวกเค้าได้พัฒนาพืชชนิดหนึ่งที่ออกมาแล้วมันจะเป็นยาเสพติดที่รุนแรงที่สุดในโลกคดีนี้สมองและกำลังของยอดนักสืบอย่างพวกคุณคงเอากันอยู่ใช้มั้ย”

“อื้มคดีอีกแล้วให้ผมมีชีวิตปกติหน่อยเถอะ”

“นายนะปกติกับคนอื่นด้วยหรอ”

“มินอา แล้วก็มินจี”

“ตั้งใจทำงานนะคะคุณนักสืบ”

“เออคือ”

“มินอาวันนี้ไปทานข้าวนะคะพี่สาว”

“อารู้แล้วคุณแม่โทรมาแล้ว” 

ก็เวลาประมาณนี้ละ

♫ ♫ ♫ 光棍

“ฮัลโหล”

“สวัสดี คุณPMไม่ซิต้องเรียกคุณโมจิใช้มะ”

“คุณเป็นใคร”

“kidnapper ผู้ลักพาตัว”

“นี้คุณอย่ายั่วโมโหผมนะเธอใช้มะPG”

“PG ปาร์ค มินจีนะหรอ”

“นายใช้มะริวอย่าเล่นแบบนี้ซิครับ ผมไม่ขำนะ”

“เล่นหรอ ใช้ๆเราเล่นกันเกมนี้เดิมพันด้วยคนๆหนึ่ง”

“เออไม่ได้เล่นมาตั้งนานแล้วนะก็ไม่เสียหายนิ”

“จะให้นายช่วยคน คนหนึ่งเธอกำลังจะตาย”

“ใครหรอ”

“คนคนนั้นคือคนที่นายรักที่สุด ปาร์คมินจี แล้วก็ ส้ม แฟนกับน้องสาวสุดที่รักของนายไง”

“นี้แก แกเป็นใครแล้วแล้ว2คนนั้นไปเกี่ยวอะไรด้วยเล่า”

“นี้ใจเย็นๆคุณยอดนักสืบที่ไขคดีได้อย่างเยือกเย็นตอนนี้แค่ได้ยินโจทย์ทำไมกันถึงได้ร้อนรนขนาดนี้”

“มันอะไรแกเป็นบ้าอะไร”

“5555”

“คุณต้องการอะไร”

“เดี๋ยวนายก็รู้ คุณยอดนักสืบ”

“แล้วเกมละจะเล่นยังไง”

“ให้นายช่วยพวกเธอ”

“เออ แล้วไม่คิดจะใบ้อะไรเลยหรอ”

“ก็นั้นซินะ แต่นาย2คนรู้สึกว่าจะเป็นนักสืบอัจฉริยะของวงการนิไม่ต้องใบ้ก็น่าจะรู้”

“นี้แกผมคิดว่าผมโรคจิตแล้วนะนายยิ่งกว่าผมอีก”

“แค่นี้ละนะคุณนักสืบ”