คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ::ทางเข้าที่1:: 100%
บูม บูม ปิ้ว ปิ้ว ฟิ้ววว ตู้ม!
เสียงตูมตามจากเกมเพลย์รุ่นใหม่ล่าสุดดังสนั่นห้อง แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้สนใจหนัก มือกดเจ้าจอยเกมในมืออย่างเอาเป็นเอาตาย ตาจ้องเขม็งที่หน้าจอทีวีขนาดใหญ่ซึ่งมีภาพเกมต่อสู้ที่กำลังฮิตอยู่ตอนนี้ รอบตัวเค้ามีขนมกรุบกรอบและน้ำอัดลมวางกระจัดกระจายเกลื่อน โต๊ะใกล้ๆมีชามซีเรียลว่างเปล่ามีเพียงคราบนมติดก้นถ้วยเท่านั้นบ่งบอกว่า เขานั่งจดจ่ออยู่ตรงนี้นานแต่ไหนและไม่มีทีท่าว่าจะเลิกง่ายเสียด้วย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"โทมัส ลูกควรลงมากินข้าวได้แล้ว นี่บ่ายสองแล้วลูกยังไม่ออกมาจากห้องเลยนะ ถ้าลูกยังไม่ยอมออกมาจากห้องแม่จะเอาเกมลูกไปเผา!"
เสียงหญิงวัยกลางคนที่ถึงแม้จะปาเข้าเลขสี่แล้วแต่ก็ยังคงอ่อนเยาว์อยู่ดังมาจากอีกฟากของประตู โทมัสถอนหายใจก่อนจะหันไปตะโกนตอบบุคคลที่อยู่หลังประตู
"คร้าบๆ ขอผมอาบน้ำก่อนนะครับคุณผู้หญิง"
เมื่อบุคคลที่อยู่หลังประตูเดินจากไปโทมัสจึงหันกลับมาที่หน้าจออีกครั้ง แต่ทว่าเขากลับพบตัวอักษรสีแดงขนาดใหญ่กลางหน้าจอว่า
'Game Over'
เขาถอนหายใจอย่างเซ็งๆอีกรอบ มือวางจอยทิ้งแล้วเอื้อมไปปิดเกมแล้วเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ใช้เวลาไม่นานเขาก็เดินออกมาพร้อมชุดใหม่
โทมัสเดินตรงไปที่ห้องครัวซึ่งแม่ของเขายืนหันหลังคนซุปข้าวโพดหม้อใหญ่บนเตาที่ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย เขาสูดลมหายใจเอากลิ่นหอมๆนี้เข้าปอดเต็มๆ น้ำย่อยในกระเพาะเริ่มทำงานอีกครั้งจนต้องเอามือลูบหวังปลอบอาการประท้วงของกระเพาะตน ขายาวเดินก้าวไปยังตู้เย็นที่บรรจุไปด้วยอาหารแช่แข็งขนมนมเนยทั้งหลายอัดแน่นไม่มีทางอดตาย โทมัสหยิบนมกล่องใหญ่ออกมารินใส่แก้วแล้วกระดกอึกใหญ่พลางมองแม่ของเขาที่ยืนหน้าเตา ถึงแม้แม่ของเขาจะอายุปาไปสี่สิบกว่าแล้วแต่ใบหน้านั้นยังคงดูอ่อนเยาว์เสมอ บางครั้งทำให้เขาอดแปลกใจไม่ได้ว่าแม่เขาแอบหนีไปฉีดโบท๊อกให้หน้าเด้งรึเปล่า ยังไม่ทันได้คิดไปไกลเสียงติ๊งของเครื่องทำขนมปังดังขึ้นเรียกความสนใจให้เขาเดินไปหยิบขนมปังออกมาแล้วทาด้วยแยมรสเลิศก่อนจะกัดคำใหญ่ หญิงวัยกลางคนหันมาหาเขาแล้วพูดขึ้น
“ไปนั่งที่โต๊ะสิ ซุปสุกแล้วเดี๋ยวแม่ยกไปให้” โทมัสเดินไปนั่งอย่างว่าง่าย แม่ของเขาตักซุปใส่ถ้วยใบใหญ่วางลงตรงของเด็กหนุ่ม
“ขอบคุณครับ”
“กินเสร็จแล้วก็ขึ้นไปทำความสะอาดห้องด้วยเข้าใจมั้ย? ห้องลูกรกจนจะกลายเป็นรังหนูได้แล้ว”
“เข้าใจแล้วครับคนสวย”
โทมัสรีบตักซุปข้าวโพดหอมกรุ่นเข้าปากอย่างรีบร้อนและนั่นทำให้...
“โอ๊ย ร้อนๆๆๆ แค่กๆ” เขารีบคายซุปออกมาทันที คุณแม่ยังสาวหันมาขำเล็กน้อย มือบางหยิบยื่นทิชชู่ให้เจ้าตัวดีที่ซัดน้ำเข้าปากอึกๆ
“ซุ่มซ่ามจริงๆเลยเรา ก็รู้อยู่ว่าซุปมันร้อน”
“อ้ออ๋มอากอีบอึ้นไอเอ่นเอมอี้อา(ก็ผมอยากรีบขึ้นไปเล่นเกมนี่นา)” โทมัสตอบเสียงอู้อี้เนื่องจากเขาพยายามเอาน้ำแข็งถูลิ้น
“เกมมันไม่หนีไปไหนหรอก จริงๆเลยลูกคนนี้” คุณแม่ส่ายหน้าอย่างหน่ายๆ “นี่ถ้าเทรีซ่าอยู่ลูกคงโดนหัวเราะจนตกเก้าอี้ไปแล้ว”
“เหอะ ยัยนั่นน่ะนะ ขอให้โดนลูกเบสบอลอัดหัวสักที”
พูดถึงเทรีซ่าหรือน้องสาวฝาแฝดของเขาหล่อนเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างแมนเนื่องจากกิจกรรมที่เจ้าหล่อนชอบเข้าร่วม ไม่ว่าจะเป็นเบสบอล ฟุตบอลหญิง รักบี้ ฟันดาบ ยิงธนู ว่ายน้ำ อีกมากมายขัดกับภาพลักษณ์ภายนอกชะมัด เรื่องงานบ้านงานเรือนนี่เลิกหวังไปได้เลย ขืนให้เข้าเขตครัวมีหวังทำบ้านไฟไหม้แหงจับมีดทำครัวเมื่อไหร่เป็นอันต้องซื้ออุปกรณ์ทำครัวใหม่อยู่ร่ำไป พูดแล้วกนึกถึงตอนแม่พาเทรีซ่าเข้าครัวครั้งแรกตอนอายุ12ปี อาหารจานแรกที่เทรีซ่าทำคือมักกะโรมีที่ซอสดำๆเละๆชวนแหวะกับไข่ไหม้ๆพร้อมกลิ่นไม่พึงประสงค์ที่ยื่นให้เขาด้วยสีหน้าภูมิใจทำเอาปฏิเสธไม่ลง เขาจำได้หลังจากที่เขาพยายาม(ฝืน)ยัดเข้าไปในวันนั้นกลับทำให้เขานอนซมเพราะอาหารเป็นพิษไปสามสี่วัน แต่แม่ก็ยังไม่เลิกพยายามพาเทรีซ่าเข้าครัวซึ่งก็พินาศทุกครั้ง น่าแปลกที่สิ่งเดียวที่เทรีซ่าทำได้ดีที่สุดคือสปาเกตตี้ ถึงหน้าตาจะไม่ดูดีมากแต่รสชาติก็พอใช้ได้ นอกจากนั้นก็เหลวเป๋ว ยิ่งพูดถึงหน้าโทมัสยิ่งหงิกงอ
ป้าบ
“ไปว่าน้องเขา เดี๋ยวเถอะกลับมาแม่จะบอกให้หมดเลย” โทมัสคลำหัวที่โดนฟาดป้อยๆพลางส่งเสียงโอดครวน
“โถ่ แม่อ่า ผมยิ่งไม่ชอบยัยนั่นอยู่”
“ก็พูดไป รีบกินรีบไปเก็บห้องเลย” หญิงวัยกลางคนหันกลับไปล้างจานที่กองพะเนินในอ่างต่อ ส่วนโทมัสก็หันกลับมาสนใจซุปที่เริ่มเย็นชืดตรงหน้าต่อ
หลังจัดการซุปเสร็จแล้วโทมัสจึงกลับขึ้นไปทำความสะอาดห้องต่อ มือหนึ่งถือถุงขยะใบใหญ่อีกมือก้มเก็บเศษถุงขนมและกระป๋องน้ำอัดลมที่เกลื่อนพื้นห้องและบนโซฟา ก้มเงยๆอยู่ได้พักใหญ่ต่อไปเขาก็หยิบชามซีเรียลเก่าๆเตรียมเอาลงไปเก็บ แต่ต้องย่นจมูกเมื่อได้กลิ่นเน่าบูดที่โชยออกมาเล็กน้อย นี่วางไว้นานแค่ไหนแล้วเนี่ย หลังเก็บชามแล้วด่านต่อไปคือการเก็บแผ่นเกมและตลับเกมทั้งหลายที่เกลื่อนเสียยิ่งกว่ากองขนมทั้งหลาย โทมัสถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆลงมือเก็บตลับเกมขึ้นมาเรียงอย่างเป็นระเบียบใส่ตู้ที่เขามีไว้เก็บเป็นคอลเลคชั่น ในห้องนี้มีหลายตู้เลยทีเดียวเนื่องจากพ่อของเขาทำบริษัทเกี่ยวกับเกมนั่นทำให้เขาคลุกคลีกับมันมาตั้งแต่เด็กกว่าจะเสร็จก็กินเวลานับชั่วโมง มือหนายกขึ้นปาดเหงื่อที่เริ่มผุดขึ้นมาบนหน้าผากและไหลย้อยตามโครงหน้า เขาทรุดนั่งลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน
“เหลือทำความสะอาดสินะ เหนื่อยชะมัด”
โทมัสนั่งพักสักครู่ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นหยิบเครื่องดูดฝุ่นทำความสะอาดต่อ มือดึงเจ้าเครื่องนี้ดูดตามพื้นตามพรมตามซอกโซฟามุมต่างๆทั่วห้อง มีเพียงเสียงจากเครื่องดูดฝุ่นจนกระทั่งเวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงเสียงเครื่องยนต์เริ่มเงียบไป โทมัสยืดตัวมองผลงานเขาที่ตอนนี้เริ่มสะอาดสะอ้านขึ้นมาไม่เหมือนก่อนหน้าที่รกรุงรังประหนึ่งสถานที่สำหรับสุมหัวของเจ้าหนูวายร้าย เขายิ้มอย่างพอใจสองมือยกขึ้นบิดขี้เกียจเตรียมจะเดินนำอุปกรณ์ออกไปเก็บแต่ทว่าในขณะที่มือเขายืดขึ้นนั้นกลับไปฟาดเข้ากับตู้เก็บคอลเลคชั่นเกมของตัวเองดังปึ้ง โทมันรีบหันไปมองด้วยความตกใจเกรงว่าตลับเกมในนั้นจะร่วงลงมาให้น้ำตาไหล
“เฮ้ย”
แต่เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อไม่มีสิ่งใดร่วงหล่นลงมาอย่างที่นึกคิดไว้ ทว่า...
ปั้ก
“โอ๊ย!”
เขาก้มลงไปมองสิ่งที่ตกลงมาใส่กลางหัวเขาเต็มแรง มือหนึ่งยกลูบหัวเบาๆหวังให้ความเจ็บนี้หายไปไวๆ อีกมือหนึ่งกลับเก็บหยิบวัตถุปริศนาที่ตกลงมาจะไหนไม่รู้นั่นคือกล่องสแตนเลสสีเงินขนาดเท่าเอสี่ที่นอนนิ่งบนพื้น นึกขอบคุณที่หัวตัวเองไม่แบะออกพร้อมถูกเจ้ากล่องนี่ตกใส่กบาล ขายาวเดินพาตัวเองและกล่องนี้เดินไปทิ้งตัวที่โซฟา มือเริ่มเย็นเหงื่อเริ่มผุดอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น หากว่าข้างในมีของแปลกๆที่เทรีซ่าแอบเอามาใส่เพื่อจะแกล้งเขาล่ะ? ไม่ๆๆเขาล็อคห้องตลอดอยู่แล้ว หรือจะเป็นระเบิดรึเปล่า? โทมัสยกเจ้ากล่องสแตนเลสขึ้นมาเขย่าเบาๆได้ยินเพียงเสียงแก๊งๆเหมือนมีกล่องอะไรสักอย่างในนั้นอีก คงไม่ใช่ระเบิดแน่ ถ้าใช่คงได้ตู้มต้ามไปแล้ว ยิ่งคิดยิ่งเดาก็ยิ่งชวนสงสัยใคร่รู้
โทมัสนั่งชั่งใจอยู่ชั่วครู่ เขาจ้องเจ้ากล่องเจ้าปัญหานี่สลับไปมากับมือตัวเองพร้อมกับความคิดในหัวที่ตีกันอย่างบ้าคลั่งว่าเขาควรเปิดกล่องนี่หรือควรรอให้เทรีซ่ากลับมาก่อน (เผื่อเป็นวัตถุประหลาดก็ให้ยัยนั่นโดนก่อน) แต่แล้วจิตใต้สำนึกส่วนลึกกลับเรียกร้องให้เขาเปิดกล่องนี้ออก โทมัสหลับตาลงอย่างใช้ความคิดสุดท้ายเขาก็ตัดสินใจ...
...เปิดมัน!
เมื่อเห็นของข้างในดวงตาเขาเบิกกว้างอย่างตกใจ เพราะสิ่งที่อยู่ในนั้นคือ...!
--------------------------------------------
สอบเสร็จแล้วววว ปรบมือรัวๆ สัปดาห์นรกผ่านไปเลี้ยวว
กลับมาติดเกมกับหนุ่มน้อยโทมัสของเรากันต่อ
แบบนี้มันน่าให้สาวน้อยเทรีซ่าจัดการซักดอก55555
เป็นไงบ้างคะกับตอนแรกที่ครบ100%แล้วววว น้ำตาจะไหลล ในเวิร์ดพิมยาวมากกกกพอลงเหลือจิ๊ดเดียวเอง ฮืออ
เอ๊ๆๆว่าแต่สิ่งที่เกือบทำให้หนุ่มน้อยโทมัสหัวแตกเจอคืออะไรกันน้ออ ติ๊กต๊อกๆให้ทายยย
ใครทายถูกรับไปเลยตลับเกมสุดรักของหนุ่มน้อยโทมัส 55555 *แอบย่องไปหยิบมาเบาๆ*
ตอนต่อไปจะมาเร็วๆนี้ค่ะ ติดตามเป็นกำลังใจกันด้วยน้าาา
ความคิดเห็น