คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 2 ไม่ทันตั้งตัว (2)
ศุภณัฐเหลือบตามองหญิงสาวที่ยืนจ้องเขาอยู่แล้วต้องอ้าปากค้างเมื่อผู้หญิงที่มองเขาอยู่นี้ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่เหมือนดังที่จินตนาการ
ร่างบางสวมกางเกงยีนส์ขายาวเสื้อเชิ้ตพับแขนครึ่งศอกแม้อยู่ภายใต้อาภรณ์ที่ดูทะมัดทะแมงหากแต่เธอกลับดูน่ารักชวนมอง
คุณศศิธรมองกิริยาของลูกชายก่อนจะมีรอยยิ้มผุดขึ้นมาที่ใบหน้าด้วยความสมหวังที่ท่าทางรังเกียจของบุตรชายที่มีต่อหญิงสาวหายหมดเหลือเพียงความตะลึงงัน
“หนูดาว...”
คุณศศิธรเอ่ยเรียกหญิงสาวและเสียงนั่นทำให้ทั้งคู่หลุดจากภวังค์
นับดาวยิ้มบางให้ชายหนุ่มทว่าเขาเมินหน้าหนีเธอจึงเลือกทำความเคารพแค่มารดาของเขา
“สวัสดีค่ะคุณแม่”
เธอเอ่ยทักคุณศศิธรที่เธอเคารพรักไม่ต่างจากมารดาแท้ๆ
และเสียงเรียกมารดาอย่างสนิทสนมทำให้ศุภณัฐอดที่จะหันมามองเธออีกครั้งไม่ได้
“ไม่ยักรู้ว่าแม่มีลูกอีกคน”
เขาพูดลอยๆ แน่ใจแล้วว่าเธอคือว่าว่าที่เจ้าสาว
“ณัฐ!” นางมองค้อนบุตรชาย ก่อนจะหันไปพูดกับหญิงสาว
“ดาวมารู้จักกับพี่เขาหน่อย...ศุภณัฐว่าที่เจ้าบ่าวของหนู”
นางยิ้มให้หญิงสาวก่อนจะหันมาทางบุตรชายที่นั่งอยู่ข้างกัน “ณัฐ...นับดาวว่าที่เจ้าสาวของลูก”
“ผู้หญิงคนนี้เหรอครับที่แม่จะให้ผมแต่งงานด้วย”
“ใช่”
เมื่อได้รับคำยืนยันศุภณัฐก็หน้าตึงขึ้นมาทันทีอดที่จะอคติกับหญิงสาวไม่ได้
คงไม่มีเหตุผลใดให้เธอยอมแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักถ้าค่าตอบแทนไม่มากพอ
อาการปั้นปึ่งของบุตรชายไม่อาจรอดพ้นสายตาของนาง นางเกรงว่าท่าทางของบุตรชายจะทำให้นับดาวเสียใจจึงเอ่ยขึ้นอย่างอาทร
“หนูดาวมาเหนื่อยๆ
ไปพักเถอะลูก ยังไงพรุ่งนี้เช้าแม่จะให้คนมารับไปที่โรงแรมนะ”
นางยิ้มให้หญิงสาวอย่างเอ็นดู
“ค่ะ
ถ้างั้นดาวขอตัวก่อนนะคะ” เธอยิ้มเจื่อนก่อนจะหันหลังเดินจากไป
นวลตามองตามบุตรสาวอย่างเห็นใจ
ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยชวนแขกทั้งสองให้อยู่ทานอาหารเย็นด้วยกันหวังจะให้ศุภณัฐเปิดใจให้เจ้าสาวสายฟ้าแลบคนนี้
“อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันก่อนนะคะคุณศศิ
คุณณัฐ”
“ก็ดีเหมือนกัน”
“ครับน้านวล”
นับดาวเดินเข้ามาในห้องนอนด้วยใจที่ล่องลอย
เธอไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ตัดสินใจลงไปเป็นสิ่งที่ควรหรือเปล่า
ยิ่งนึกถึงนัยน์ตาคมที่มองมาอย่างไม่เป็นมิตรก็รู้ได้ทันทีว่าเขาไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานนี้
แต่เธอเองก็ไม่อาจเมินเฉยต่อความต้องการของผู้มีพระคุณได้
“ฉันสัญญานะคะ
หากวันไหนที่คุณเจอรักแท้และเปลี่ยนแปลงตัวเองได้วันนั้นฉันจะถอยออกมาจากชีวิตคุณ”
หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหยิบรูปถ่ายใบเล็กขึ้นมาดู
ภาพเด็กชายตัวโตยิ้มแป้นยืนโอบไหล่เด็กผู้หญิงตัวเล็กที่กำลังร้องไห้ เธอคลี่ยิ้มให้กับภาพจำในวันวานก่อนจะเก็บภาพถ่ายไว้ที่เดิมและก้าวลงจากเตียงเดินไปยังห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็นช่วยมารดา
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
***ขอบพระคุณนักอ่านทุกท่านและดวงใจทุกดวงนะคะ***
 |
|
ความคิดเห็น