คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ยื่นคำขาด (2)
“ผมไม่แต่ง!”
เขายักไหล่รีบปฏิเสธด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยสบอารมณ์นัก
เรื่องอะไรจะยอมแต่งงานกับเด็กบ้านนอกที่ยังไม่เคยเห็นหน้า
ไม่รู้หน้าตาจะเป็นอย่างไร แค่คิดว่าตัวคงดำๆ มอมแมม
เขาก็อดทำท่าขยะแขยงจนมารดาทนไม่ไหว
“ทำไม!” นางถามบุตรชายเสียงสูง
“ผมไม่อยากแต่งงานกับใครที่ไหนก็ไม่รู้”
เขาปฏิเสธเสียงแข็ง
“แม่ก็ไม่ได้ให้แกแต่งกับใครที่ไหนก็ไม่รู้นี่นา...”
นางยกยิ้มมุมปาก
“แต่ผมไม่เคยเจอเขานะครับ”
“แกเคยเจอ”
“ถ้าเคยเจอผมก็ต้องจำได้สิครับ”
“แม่ไม่รู้หรอกนะว่าแกจะจำน้องได้หรือเปล่า
แต่ที่แน่ๆ แกเคยเจอน้องแล้ว”
“ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่แต่งอยู่ดี!” จริงอยู่ว่าเขากับเธอเคยเจอกันมาก่อนแต่นั้นไม่ก็ยี่สิบกว่าปีแล้วเขาจึงไม่เอามานับว่าเคยเจอเธอ
“แต่แกต้องแต่ง!” นางเอ่ยเสียงเฉียบขาด
“ผมไม่แต่งครับ!” เขาพูดห้วนๆ ตั้งใจจะค้านจนหัวชนฝา
“แกกล้าขัดคำสั่งแม่เหรอ!” นางตวาดบุตรชาย
“ถ้าแม่สั่งให้ผมทำอย่างอื่นผมคงไม่ขัดหรอกครับแต่เรื่องนี้ผมทำตามไม่ได้จริงๆ”
เขาบอกมารดาตรงๆ
“ก็ลองดู
ว่าแม่จะบังคับแกไม่ได้” นางเอ่ยเสียงเยียบเย็น
เตรียมไม้ตายที่บุตรชายจะต้องยอมไว้แล้ว
“แม่คิดจะทำอะไรครับ”
เขาเริ่มใจคอไม่ดี
“มรดกทรัพย์สินของแม่แม้แต่สตางค์แดงเดียวแกจะไม่ได้เลย”
นางหรี่ตามองลูกชายอย่างเอาเรื่อง รู้ดีว่าคนหวงของอย่างลูกชายไม่มีทางยอมเสียทรัพย์สินที่ทำให้ตัวเองมีชีวิตอยู่อย่างสบายไปแน่
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
***ขอบพระคุณนักอ่านทุกท่านและดวงใจทุกดวงนะคะ***
 |
|
ความคิดเห็น