คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 3 ลางร้าย (2)
ศุภณัฐกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงกว้างทั้งที่มารดาวางสายไปสักพักใหญ่แล้วแต่ความขุ่นมัวในใจของเขากลับยังไม่จางหาย
เขาไม่เข้าใจมารดาเลยสักนิดว่าทำไมถึงได้หลงยายนั่นถึงขนาดเอามาชุบตัวเป็นสะใภ้
“คุณณัฐ...”
เสียงออดอ้อนจากคนข้างกายปลุกเขาหลุดจากภวังค์
“ว่าไง...”
เขาปรายตามองก่อนจะขมวดคิ้วไม่พอใจเมื่อเห็นสายตาใคร่รู้ เธอเริ่มล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวของเขา
“คุณคิดอะไรอยู่คะ”
เธอยิ้มแพรวพราวหวังจะเอาใจให้เขาพอใจ
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
เขาตอบเสียงห้วนพร้อมทั้งลุกจากเตียงเดินตรงไปห้องน้ำ
ก่อนปิดประตูไม่ลืมหันมาสั่งความกับหญิงสาวร่างเย้ายวนที่ยังอยู่บนเตียงกว้าง
“ผมหวังว่าออกมาแล้วจะไม่เจอคุุณ”
บานประตูห้องน้ำปิดสนิท
หญิงสาวที่ถูกหิ้วมาจากสถานบริการยามค่ำคืนถึงกับอึ้งไปก่อนจะรีบลุกแต่งตัวและออกจากห้องอย่างหัวเสีย
ดวงตะวันลาลับขอบฟ้าพร้อมกับการปรากฏตัวของสามีตีทะเบียน
นับดาวไม่แปลกใจนักที่เห็นใบหน้าถมึงทึงของเขาเพราะเธอบังเอิญได้ยินมารดาของเขาโทรตามให้กลับบ้าน
“มองอะไร”
ประโยคแรกที่เอ่ยทักทำเอาภรรยาสาวหน้าม่าน เธอก้มหน้ามองพื้นก่อนจะตัดสินใจเดินหันหลังหวังจะเลี้ยงเข้าห้องครัว
ทว่าแขนแกร่งเขาคว้าต้นแขนของเธอไว้
“ผมมีเรื่องจะคุยด้วย
ตามผมมา” เขามองเธอนิ่ง
“เรื่องอะไรคะ
คุยกันตรงนี้ก็ได้”
“ไม่ได้”
เขาเผลอขึ้นเสียงใส่
ศุภณัฐกึ่งจูงกึ่งลากเธอมายังห้องนอนก่อนจะผละออกอย่างแรงราวกับต้องของร้อน
“โอ๊ย..”
เธออุทานด้วยความเจ็บเมื่อถูกเหวี่ยงไปกระแทกกับขอบเตียง มือน้อยยกขึ้นมาลูบแขนที่โดนกระแทกเพื่อบรรเทาความเจ็บ
“คุณต้องย้ายไปอยู่กับผม”
เขาสั่งอย่างเอาแต่ใจ
“ฉันไม่ไปหรอกค่ะ”
“ผมสั่งและคุณต้องทำตาม!”
“ทำไมคะ”
เธอช้อนตามองเขาอย่างน้อยใจ ‘นี่เขาจะไม่ถามความสมัครใจเธอเลยหรือ’
“ไม่ต้องถามเยอะแค่ทำตามก็พอ”
เขาสั่งเสียงเข้ม
“ถ้าคุณไม่บอกเหตุผล
ฉันคงไปกับคุณไม่ได้” เธอเอ่ยเสียงแผ่วและประโยคนั้นทำให้เขามองเธอตาเขียว
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
***ขอบพระคุณนักอ่านทุกท่านและดวงใจทุกดวงนะคะ***
 |
|
ความคิดเห็น