ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เสน่หาภรรยาในเงา (จบแล้ว มี E-book)​

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ประทับใจ (2)

    • อัปเดตล่าสุด 5 ก.ค. 64


    เอี๊ยด!!

    เสียงรถเบรกดังลั้น รถที่แล่นมาด้วยความเร็วต้องเหยียบเบรกเต็มแรงจนสุดปลายเท้าอย่างกะทันหันเมื่อขับมาถึงทางแยกแล้วเห็นร่างบางของผู้หญิงคนหนึ่งล้มลงไปนั่งอยู่กลางถนนต่อหน้าต่อตา

    อิษวัตตกใจอยู่ไม่น้อย เมื่อได้สติก็รีบเปิดประตูลงจากรถไปดูคนเจ็บ พร้อมกับภาวนาขอให้เธออย่าเป็นอะไรมาก

     “คุณ...เป็นยังไงบ้าง” เสียมทุ้มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงพร้อมกวาดสายตามองร่างหญิงสาวที่นั่งอยู่ที่พื้นถนนหาร่องรอยบาดแผล

    “เจ็บ...เจ็บขา” ใบหน้านวลเหยเก พยายามดันตัวลุกขึ้นยืน

    “เจ็บมากหรือเปล่าเสียงทุ้มถามด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะเข้าไปประคองร่างบาง

    ปณาลีนิ่งหน้าด้วยความเจ็บพร้อมพยักหน้าแทนคำตอบก่อนช้อนตามองชายหนุ่มที่ประคองตัวเองไว้อย่างไม่นึกรังเกียจด้วยความซาบซึ่งใจ

    “อดทนนะคุณเดี๋ยวผมจะพาคุณไปหาหมอ”

    “ไม่เป็นไรค่ะคุณแค่ช่วยพยุงฉันไปนั่งตรงนั้นก็พอ” เธอชี้ไปที่ป้ายรถเมล์ ตั้งใจจะโทรให้น้องสาวมารับ อีกทั้งเนื้อตัวที่เปียกปอนมอมแมมทำให้เธอเกรงใจเพราะกลัวว่ารถของเขาจะเปื้อน

    “ได้ไง ไปให้หมอตรวจดูหน่อยเถอะ”

    “ไม่เป็นไรค่ะฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก”

    “จะมากไม่มากก็ต้องไปให้หมอตรวจ” เสียงทุ้มเข้มติดจะหงุดหงิดเอ่ยสั่ง หลงลืมไปว่าเธอไม่ใช่ลูกน้องหรือคนงานในบ้าน

    !” ปณาลีชะงักไปนิดก่อนเงยหน้าขึ้นมองเขา ไม่เข้าใจว่าเขาจะมาขึ้นเสียงใส่เธอทำไม จะว่าไปหากให้เธอนั่งไปในรถกับเขาซึ่งเป็นคนแปลกหน้าก็ไม่รู้ว่าจะไว้ใจได้มากแค่ไหน และเหมือนว่าเขาจะอ่านความคิดเธอออกเมื่อเขาพูดในสิ่งที่เธอคิดออกมา

    “หรือคุณกลัวผมจะทำอะไรไม่ดีกับคุณ?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับน้ำเสียงที่อ่อนลง

    “...” ปณาลีนิ่วหน้าอยากจะพูดอะไรบางอย่างหากแต่ความเจ็บที่แล่นขึ้นมาเป็นลิ้วๆ กำลังเล่นงานทำให้เธอไม่อาจเอื้อนเอ่ยวาจาตอบโต้ออกไปได้จึงจำยอมให้เขาพามาที่โรงพยาบาล...

    อิษวัติพาหญิงสาวมาโรงพยาบาลที่อยู่ไม่ไกลจากที่เกิดเหตุ เมื่อส่งตัวคนเจ็บถึงมือหมอแล้วเขาก็มานั่งรอฟังอาการของเธอด้วยความร้อนใจอยู่หน้าห้องฉุกเฉินจนกระทั่งคุณหมอวัยกลางคนเดินออกมา

              “คุณหมอครับเธอเป็นยังไงบ้างครับ”

              “จากที่ผมได้ตรวจบริเวณที่ได้รับบาดเจ็บและผลจากการเอกซเรย์กระดูกผู้ป่วยกระดูกไม่ได้หัก มีเพียงบาดแผลภายนอกที่เป็นรอยถลอกครับ”

              “ขอบคุณครับ” เขายิ้มบางก่อนถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

    --------------------------------------------

    ***ขอบพระคุณนักอ่านทุกท่านและดวงใจทุกดวงนะคะ***


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×