หน้าม้ากับตาตี๋ 2

ท่าเรือ xxx

รอนานหรือเปล่า   เจเอ่ยถามหลังจากที่เขามาถึงแต่เห็นเจมองทะเลอยู่

ไม่หรอกชั้นมาก่อนเวลานะ พอดีอยากมาเดินเล่นน่ะ เต้ตอบเจ เจสังเกตเห็นแววตาอ่อนโยนของเต้ที่เขาสามารถอ่านมันออก

อ่ออืม.. เอิ่ม เรือมาพอดีเลยไปขึ้นเรือกันเถอะ เจบอกเต้จบก็หันกลับไปสั่งคนของเขาให้ยกกระเป๋าของเขาและขอ

เต้ขึ้นเรือ

เมื่อทุกคนพร้อมก็เริ่มออกเดินทางไปยังเกาะส่วนตัวของพ่อเจระหว่างการเดินทางเต้นั่งอยู่ที่หัวเรือเจจึงเดินไปนั่งข้างๆความเงียบเกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคนมีแต่เสียงคลื่นที่กระทบกับเรือ ความเงียบนี้เงียบจนอึกอัดแม้แต่เต้เองที่เป็นคนเงียบยังรู้สึกอึกอัด เต้จึงเป็นคนที่เอ่ยปากพูดก่อน

เจ เต้พูดเพื่อคลายความอึกอัด

หืม มีอะไรหรอ

เอิ่ม จากท่าเรือไปถึงเกาะพ่อนายใช้เวลากี่ชั่วโมงหรอ

ก็ประมาณ 2 ชั่งโมงน่ะ เจตอบ

ทำไมหรอเต้

เปล่า แค่ถามดูเฉยๆ เต้ตอบแล้วมองนาฬิกาที่เวลาแห่งความอึกอัดที่พึ่งผ่านไปได้แค่ 1 ชั่วโมง

และแล้วต่างคนก็ต่างเงียบทำให้เวลาแห่งความอึกอัดกลับมาเยือนอีกครั้ง

เต้ เราว่าเรามา...

มาอะไรหรอเจ

มาเป่ายิ้งฉุบเล่าเรื่องราวในอดีตของตัวเองกันน่ะ กติกามีอยู่ว่า คนชนะมีสิทธ์ถามคนแพ้ได้ทุกเรื่อง

แต่!!

ไม่มีแต่เต้

~ เป่ายิ้งฉุบ ~

(เต้ออก กระดาษ)

(เจออก กรรไกร)

เย้!! เป่ายิ้งฉุบชนะเต้ด้วย เจพูดแล้วยิ้ม แต่ กลับกันกับเต้ที่ตอนนี้เขาทำหน้าหงอยๆ

เอิ่ม..อืม..จะถามอะไรเต้ดีนะ

ถ้าคิดไม่ออกก็ไม่ต้องถามดิเจ

ไม่เอาอุส่าเป่ายิ้งฉุบชนะเต้ไม่ถามก็บ้าละ

จะถามอะไรก็ว่ามาแต่เราว่าค่อยถามละกันดูสิจะถึงเกาะอยู่แล้ว เต้พูดพลางชี้ให้ดู

อืม คิดออกค่อยถามละกัน เจตอบ

~ ถึงเกาะ... ~

เฮ้อ สดชื่นดีเนอะ เจพูดแล้วสูดหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วมองหาดทรายสีขาวสะอาดตัดกับทะเลสีฟ้าสดใสที่ยาวไกลสุดลูกหูลูกตา

อืม เราว่าเราเอาของไปไว้กับเถอะนี่ก็จะเที่ยงแล้วนะ เต้เอ่ยถาม

ก็ได้ เจตอบสั้นๆ

บ้านพักนี่ดูข้างนอกอาจดูธรรมดา แต่พอเข้ามามันต่างกันลิบลับเลยนะเจ  เต้พูดแล้วกวาดสายตาไปในบ้าน

ชิปุล่ะ เจยิ้ม

ชิปุลงชิปุล่ะอะไรเล่าทำตัวเป็นเด็กไปได้นะเจ

เต้โหดร้ายง๊ะ

เต้ชั้นหิวแล้วอ๊ะ เจพูดแล้วลูบท้องตัวเองที่มีเสียงโครกครากดังอยู่

ก็ไปทำอาหารสิจะรอให้ไส้ขาดหรือไง

เจเบะปาก แล้วบอกเจว่า

งั้นเดียวชั้นไปทำอาหารก่อนนะ เราทำเผื่อเจด้วย เจพูดแล้วเดินหายเข้าไปในครัว