คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : แมวเกเรต้องโดนลงโทษ
แร๊..เสียประูเปิออ หัวใผมุไปที่าุ่ม แย่แล้ว!! อยู่ริๆ้วย ในึบอผมให้ฮึบไว้ายเป็นายวะ อีในึสั่ให้วิ่ ไม่รู้ิผมว่าผมโนัารแน่ แ่ไม่รู้ะโนมาโนน้อย อ๊า ไม่อยาเสี่ยเว้ย..
พอวามลัวีึ้นมานี้ึ้นสมอามัน็สั่ให้หมุนัวออวิ่ แ่ยัไม่ทันไ้พ้นหน้าห้ออเสื้อผม็ถูหิ้วา้านหลันาผมแทบลอย เหี้ยแล้ว..
"ะไปไหนแมวื้อ" เมี๊ยว...ถึริๆแล้วผมเป็นนไม่ใ่แมว แ่ท่าทาที่โนหิ้วอเหมือนหิ้วแมวแบบนี้ทำให้ผมิ้นไปไหนไม่ไ้ ไ้แ่ยอมโนลาอเ้าห้อเือ เอ๊ยห้อพี่เสือโยี
"ผม ผมะมาทำวามสะอาห้อให้พี่ไ แ่ลืมอ เี๋ยวมาใหม่ พี่ปล่อยผม่อน"
พอเ้าห้อไ้พี่เสือถึยอมปล่อยผม ผมี้รีบถอยพรวๆไปอีฝั่ห้อ เี่ยิผิรึเปล่าเนี่ย ไม่น่ารนหาที่เลยู
"หึ ไหนว่าลับบ้าน ไปไหนมาันแน่ แล้วทำไมปิโทรศัพท์...ห๊าาา" พี่เสือเินุ่มๆรุไล่ผมนหลัไปนับู้เสื้อผ้า แถมพ่นำถามใส่พลัแบบิิอลอลบี้ฟูสเฮสีนผมูแทบปลิว ือใส่อารม์เยอะม๊า...แม่๋า นู๋ลัว
"พี่ใเย็นๆ ผม ผม ไป้าบ้านไอ้หมูมา พอีเพื่อนนัูหนั เลยไม่ไ้ลับ" ผมแ้ัวลิ้นแทบพันัน ีนะเรียมเรื่อไว้ แถม้อมพูหน้าระหลายรอบนไหลลื่น นี่เ่นไม่ไ้โหเลยน๊าา
"แล้วทำไม้อโหว่าลับบ้าน ทำไม้อปิโทรศัพท์" ยั..ยัไม่เลิะโนใสู่อี๊..
"แบหมๆ แล้ว แล้วผมูหนัอยู่ไ เปิเรื่อไ้ไละ"
พี่เสือปราเ้ามาใล้ผม ผมถอยหนีนหลันับู้เสื้อผ้า พี่เสือเินมาเท้าสอแนัผมไว้ แถมบีบแ้มผมนหน้าบี้
"แมวโ่ บอแล้วะโห็ิเหุผลให้น่าเื่อถือหน่อย ไปไหนมาันแน่"
ผมพยายามิ้นรนให้พี่เสือเอามือออ โอ๊ยหน้าูบี้หมแล้ว บีบแรเี๋ยวเนื้อหลุิมือมึทำไ
"อ๋มไอ้ไอ้โออ อี้อ่อยอ่อน อ๋มเอ็บ" ผมพยายามึหน้าัวเอออ เบี่ยัวหนี พี่เสือเห็นผมเ็บริๆ เลยยอมปล่อยมือที่บีบแ้มผม เอามือมาลูบรอยแปื้นที่แ้มผมเบาๆ
"อย่าโห ผมเลียารถูหลอ มันทำให้ผมวบุมัวเอไม่ไ้"
ผม้อาพี่เสือ ือูไม่ไ้โหริๆไแ่บอไม่หมอ่า แ่้อไ้ไม่นานผม็้อหลบา เพราะทนสายาันับผิไม่ไหว ฮือ เ่นไม่ล้าพูอ่า
แ่อยู่ๆพี่เสือ็ระาัวผมอย่าแร แถมเสื้ออเสื้อยัถูึล่ำ
"นี่รอยอะไร ใรทำ นี่ไปทำอะไรมาันแน่ บอมาให้หม" พี่เสือระาเสียอย่าน่าลัว เี่ย ลืมไปเลยว่าอนนี้รอยูเ็มอเลย ายแน่เ่นายแน่ๆ อ๊า
"พี่ใเย็นๆ ยุ ยุัหรือเปล่า บ้านไอ้หมูมันยุเยอะ"
"เ่น!!! ผมบอแล้วอย่าโห อย่านึว่าผมโ่นาูไม่ออนะว่ารอยแบบนี้เิาอะไร นี่แอบไปนอนับใรมา แม่เอ้ย!!"
พี่เสือำรามออมาอย่าโรธั ฮือ...อย่าินหัวูน๊าา
"ผม...ผมไป้าบ้านไอ้หมูริๆ" ผมพยายามแ้ัวเสียเบา พี่เสือมอผม้วยสายาผิหวั
"พอเหอะเ่น ผมเบื่อำโหอุแล้ว ผมยุ่ับุมาไป ีวิเป็นอุ อยาทำอะไร็ทำ"
อยู่ๆพี่เสือ็ปล่อยผม ท่าทาเปลี่ยนไปเป็นเย็นานใผมเ็บแปลๆ พี่เสือเินไปที่ประูเปิประูออ่อนหันมาหาผมแล้วพูับผม้วยน้ำเสียเรียบนิ่
"ุลับไปเถอะ ห้อผมผมทำวามสะอาเอไ้ ่อไปผมะไม่รบวนุอี เิ"
ผมไ้แ่อึ้ พี่เสือไล่ผม บอว่าะไม่รบวนผมอี ผมน่าะีใแ่ทำไมาผมมันยับไม่ออ ผมไม่อยาไปาห้อนี้ ไม่อยาออไปาีวิพี่
"แ่ผมว่า ผมอยาทำ พี่..พี่ให้ผมทำ่อนนะ ทำเสร็ผม่อยไป"
ผมพยายามฝืนยิ้มพุ่ไปหยิบไม้ม๊อบถูพื้น ำลัะว้าระแป๋น้ำพี่เสือ็เินมาระาแนผมอย่าแร
"พอเถอะ ผมบอว่าไม่้อไ ออไปะ"
พี่เสือทำท่าะลาแนผมออาห้อ แ่ผมไม่ยอม ผมไม่อยาไปอ่ะ ผมืนัวไว้สะบััวออแล้วพุ่ไปหลบหลัเียแล้วเบะปาร้อไห้แม่เลย ไอ้นใร้าย ฮือ..
พี่เสือมอผมร้อไห้อย่าอึ้ๆ เินเ้ามาหาผมท่าทาร้อนรน
"แมว...ร้อไห้ทำไม"
"ผมะถูห้อ...ฮือ" ยัะมาถามอี ูไม่ไป..ูะถูห้อ
"แมวี้แย อย่าร้อเลยนะ ร้อแล้วหน้าาน่าเลียมา เียบเถอะ"
โฮ...ผมยิ่ร้อไห้หนัเลย ไลู่ แลู้นร้อไห้ ยัมา่าว่าูหน้าาน่าเลียอี ไอ้เลว ไอ้หมีวายใร้าย ไอ้นไร้หัวใ โฮ...
พี่เสือถอนใเบาๆ ่อนรวบผมไปอแน่น
"แมวน้อย หยุร้อไห้เถอะนะรับ ผมอโทษ อย่าร้ออีเลยนะ"
พอพี่เสืออผม ผมยิ่ร้อไห้หนัเลย ไม่รู้เป็นเหี้ยอะไรอ่ะ เสียใ น้อยใ รู้สึผิ สับสนปนเปไปหม ผมอเอวพี่เสือแน่นถูไถหน้าับอว้า เหมือน้อารใ้อ้อมอนั้นเป็นเรื่อปลอบประโลมใ
พี่เสือปล่อยให้ผมร้อไห้อยู่อย่านั้นนผมเริ่มสบลเล็น้อย ่อยันัวผมออ แ่ผมไม่ยอมหรอผมอเอวพี่เสือแน่นนพี่เสือหัวเราะออมาเบาๆ
"แมวน้อย ปล่อย่อนรับ"
"ไม่เอาอะ ฮึ พี่ไล่ผมอะ ผมไม่ไป ผมะถูห้ออ่า"
พี่เสือลูบหลัผมเหมือน้อารปลอบ่อนะ้มลมาหอมหน้าผาผมเบาๆ
"ไม่ไล่แล้วรับ เ็ีปล่อย่อนนะ"
ผม่อยๆลายอ้อมออย่าลัเล พอัวเราเริ่มมี่อว่าพี่เสือ็้มลมา้อหน้าผม เ็น้ำาให้ผมเบาๆ ผมมออบ้วยวา่ำน้ำ
"ผมะทำยัไับุีนะ...แมวื้อ"
แล้วพี่เสือ็ริมฝีปาบาสวยับปาผมเบาๆอย่าอ่อนโยน พี่เสือูบผมอีแล้ว...
แ่ราวนี้ผมลับรู้สึีที่ถููบ ผมยับปาูบอบอย่าเอะๆะๆ พี่เสือเลยเริ่มูบผมอย่าลึล้ำมาึ้น เรียวลิ้นร้อนๆแสนเี่ยวาส่เ้ามาเี่ยวระหวัับลิ้นผมรุไล่นผมเลิบเลิ้มไปหมไ้แ่ยับปาไปามแ่นัวโะันำ
เราูบันอยู่นานาวามหวานลายเป็นวามเร่าร้อน มือพี่เสือเริ่มสอเ้ามาลูบไล้หลัเปลือยอผม แถมยัสอเ้ามาในอบาเบอลยายือผมอี..เอ่อ ลูบอะไรเนี่ย ผมว่าัไม่ีแล้ว
ผมพยายามั้สิหันหน้าหลบูบระาวิานั้นอย่าทุลัทุเล พี่เสือไม่ไ้ฝืนบัับูบผม่อแ่เลื่อนริมฝีปาไปุไ้ออผมแทน ทั้บท้้เลียนผมนลุไปหม อ๊า...แย่แล้ว
"พี่เสือ อ๊ะ ปล่อยผม่อน พี่ อื้อ พอ พอ่อนนะ"
พอผมพยายามห้ามพี่เสือ็หยุรัแออผม เยหน้าึ้นมา้อผมระยะประิ
"ยัพอไม่ไ้ แมวน้อย แมวเเร้อโนลโทษ" ว๊า ลโทษอะไร
ผมยัไม่ทันโวยวายหรือิ้นรนอะไร ัวผม็ลอยวูบ...รู้ัวอีทีผม็มานอนแอ้แม้อยู่บนเียโยมีหมีวายัวโๆล่อมทับลมาอย่ารวเร็ว เวรแล้วๆๆๆ เวรริๆแล้วว
"พี่...อ๊ะ ทำอะไร ปล่อย"
ผมพยายามิ้น แ่พี่เสือยึมือสอ้าอผมไว้เหนือหัว เอาัววายๆอมันทับผมไว้
"สารภาพมา่อนว่าไปทำอะไรมา ถ้าำอบน่าพอใผมถึะปล่อย ถ้าไม่น่าพอใุโนหนัแน่"
เี่ย...เสร็แน่ านนี้เ่นเสร็แน่ๆ อ๊า แม่๋า...เ่นเสียิแน่แล้ว...อ๊า
"ผม..ผม...ผมไปเที่ยวอาบอบนวมา" เป็นไเป็นันวะ หวัว่าสารภาพแล้วะโนลโทษนะ
"อะไรนะ!!!!!"
เี่ย!!! นอนแนบเนื้อันนานี้ยัมาะโนใสู่นี้หูแทบปลิว ท่าทาะโรธัเลย...วยแล้วว
"เป็นเ็เป็นเล็ ทำไมไปสถานที่แบบนั้น ิโรมาะทำยัไ ทำไมโ่อย่านี้"นั่นไพ่นมาเป็นุ เ่นายแน่แล้ว
"พวไอ้หมูมันพาไปลอ แ่ผมไม่ไ้ทำอะไรเลยนะ ริๆ ผมสาบานเลย"
ผมรีบอธิบายลิ้นแทบพันัน พี่เสือทำท่าเหมือนไม่เื่อ ทำหน้าโห้อาผมนิ่
"แล้วทำไมัวมีรอย อย่ามาโหนะ" นั่น..ว่าแล้ว้อไม่เื่อู
"ผมให้เา่วยทำรอยให้เยๆ เี๋ยวเพื่อนไม่เื่อว่าผมเสียิแล้วอ้า"
เพราะวามลัวนี้แทบึ้นสมอเลยเผลอสารภาพไปนหม เี่ย โรอายเลย ไอ้หมีวายเลยรู้หมเลยว่าผมยับริสุทธิ์ุเลือรัษาวามเ็มเี่ยวไหมวะ...อ๊า
"อะไรนะ!!!" ยั...ยัะถามอี ็อุส่าห์สารภาพหมเปลือแล้ว
"พวมันพาผมไปเปิิ แ่ผมไม่ไ้ทำ พอใหรือยั" ถามอยู่นั่นแหละ ผมเลยะโนใส่หน้ามันมั่ น่ามาน
พี่เสือทำท่าะลึมอผม ่อนะพลิัวนอนหาย เอามือปิหน้า...เป็นไรวะ
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า..โอ้ย แมว ุนี่มัน.. ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
อยู่ๆมัน็หัวเราะออมาอย่าบ้าลั่...อ๊า...ไอ้เลวหัวเราะไม่เรใวามิอเ่นเลย
พี่เสือหัวเราะอยู่นานนผมเริ่มเือ เี่ย ไอ้นเลว มอเวอร์ิ้นอนอื่นเป็นเรื่อลเหรอ ผมโมโหนมีแรฮึพยายามะายัวลาเีย แ่พี่เสือแม่โรไวเลย ึผมวูบเียว็โนะปบลับมานอนแอ้แม้ในอ้อมอมันอีรั้
"ะไปไหนแมวน้อย แล้วทำไมทำหน้าย่นแบบนั้น"
ผมพยายามิ้นฮึฮัแ่ะสู้แรวายๆอหมีวายไ้ไ ผมเลยไ้แ่ถลึาใส่ใบหน้าหล่อๆที่ยัแเรื่อาารหัวเราะ
"ผมะลับ เิหัวเราะเยาะผมให้พอใเลย"
พี่เสือ้อผม้วยสายาพราวระยับ มันอ่อนโยนและเ็มไป้วยแววเอ็นูนผมใอ่อนยวบ พี่เสือเอาหน้าผามานับผม ปลายมูเรานัน แล้วพี่เสือ็ูบเบาๆย้ำๆที่ริมฝีปาผมเหมือน้อารหยอเย้า โนทำแบบนี้ผมถึับหน้าแใเ้นรัวไปหม
"แมวน้อย ทำไมน่ารันานี้ นี่..อยาเสียิมาเหรอ"
ไม่พูเปล่า มือพี่เสือยัสอเ้ามาในเสื้อลูบไล้ึ้นมาถึยออผม แถมยับีบเบาๆ เี่ย..ผมถึับสะุ้พยายามิ้นหนี
"พี่พูบ้าทำอะไรเนี่ย ปล่อยผม..ผม ผมะไปถูห้อ"
"เี๋ยว่อน...เรื่อเสียิผม่วยไ้นะ วันนี้ผมว่าพอีเี๋ยวทำให้ฟรีๆไม่ิั์"
โห..มีน้ำใสั
"อย่าเลย..ผม..ผมไม่รบวนีว่า ผม..ผมไม่ว่า ผม้อไปถูห้อ"
ผมพยายามิ้นอีรั้ แ่พี่เสือแม่โรไวเลย ผมิ้นไ้แ่สอที็ถูับถอเสื้อ แถมโยนทิ้ไปไลถึมุมห้ออย่าโหเหี้ยม ว๊า...ทำไมถอเ่อย่านี้ ไม่ไ้ารแล้ว
ไม่ทันไ้โวยวายพี่เสือ็ุไ้ใบหน้าลมาูบไปทั่วทำอผมอย่าเหิมเริม มือ็ลูบไล้บีบลึไปทั่วอย่าย่ามใ หน้าอ้ายวาผมโนรัแอย่าหนั ทั้โนบโนบีบนร่าายอ่อนระทวยอย่าับโนไฟ็อ ผมไ้แ่นอนัปาลั้นเสียรา
"่อนอื่น้อล้าพิษ่อน เป็นแมวมีเ้าอแล้ว ะปล่อยให้นอื่นแะ้อไม่ไ้"
แล้วพี่เสือ็ัาร 'ล้าพิษ'อย่าเมามัน ทุรอยู รอย้ำที่มี ถูทำ้ำนมัน้ำหนัว่าเิม แถมเพิ่มเิมรอยใหม่ไปทั่ว ทั้ออ ลาไหล่ โยเพาะยออทั้สอ้าที่โนทั้บเม้ม เลีย ู นผมเสียว่านไปหม
"อ๊ะ อ๊า พี่ พอแล้วพอเถอะนะ ผมไม่ว่าไ ผมะไปถูห้อ ผมะไปถูห้อ..อื้อ"
"ำไว้นะรับ ทุส่วนบนร่าายนี้มีเ้าอแล้ว ห้ามปล่อยให้นอื่นแะ้ออี"
ผมมอ้อาพี่เสืออบไปอย่าเบลอๆ รู้สึไร้แร่อ้าน ไ้แ่พยัหน้าออไปอย่าว่า่าย
แ่...ูเินัวะแายอยู่แล้ว อ๊า ทำไี
"ผม..ผมะถูห้อ"
พอไ้ยินำอบผม พี่เสือถึับหัวเราะออมาเบาๆ
"หึ หึ ทำไมแมวน้อยน่ารันานี้เนี่ย มารับ ถูห้อ็ถู ผมว่า้อเปลี่ยนผ้าปูเีย้วย ไม่รู้แมวัวไหนทำเลอะเนี่ย"
เี่ยยัะมาล้อูอี๊...ใรทำให้เป็นแบบนี้ล่ะ ผมโมโหพยายามิ้นรนลุึ้นนั่
เห็นผมทำท่าฮึฮัึ้นมาอี พี่เสือ็แล้นอนทับผมไม่ยอมให้ผมลุไปไหน แถมยัูบผมเบาๆทั่วไปหน้า แล้วมาหยุที่ริมฝีปาอีรั้บเม้มเบาๆอย่าเอาใ่อนะมอ้อาผมอย่าลึึ้
"อย่าโมโหเลยนะแมวื้อ ว่า่ายๆเป็นเ็ีนะ เี๋ยวผม่วยแ่ัวให้" ผมเลยไ้แ่หน้าแนอนเป็นแมวเื่อๆไม่ิ้นรนัืนอี
พี่เสือึผมลุึ้นนั่ ่วยผมทำวามสะอาร่าาย แล้วไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่ให้ผมอย่าอ่อนโยน...
ผมทั้เินอาย มึนๆๆ เบลอๆ ัวลอยๆ เหมือนอยู่ในวามฝัน
อ๊า...ทำไมเ่นมีวามสุอย่าเน๊ เมี๊ยว
ความคิดเห็น