ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ร้ายซ่อน...รัก

    ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 9 ผู้ชายขี้อ้อนกับอาหารเดลิเวอรี่ (100%)

    • อัปเดตล่าสุด 29 เม.ย. 59


     

    บริษัท พี.พี.แอลกรุ๊ป

    ตลอดทางเดินทุกสายตาต่างจดจ้องมองไปที่หญิงสาวตัวเล็กที่สวมชุดเดรสสีชมพูหวานเช่นเดียวกับใบหน้าหวานที่เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา กำลังเดินถือถุงผ้าบรรจุกล่องอาหารเข้ามาภายในสำนักงานใหญ่ของบริษัทผลิตอะไหล่รถยนต์เพื่อส่งออกทั้งในและต่างประเทศ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะประชาสัมพันธ์ที่มีสาวสวยประจำอยู่

    “ติดต่ออะไรคะ”

    ประชาสัมพันธ์สาวถามออกไปด้วยน้ำเสียงสุภาพ ทว่าสายตาที่มองไปยังร่างบางก็ยังคงเคลือบแคลงสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร

    “มาพบคุณนนทพัทธ์ค่ะ”

    ทันทีที่เจ้าของร่างบางตอบว่าต้องการมาพบใคร ประชาสัมพันธ์สาวก็เบะปากใส่ทันที เนื่องจากบ่อยครั้งที่มักจะมีสาวสวยมาขอพบเจ้านายหนุ่ม ทว่าก็ถูกไล่ตะเพิดกลับไปเสียทุกราย เพราะนนทพัทธ์ไม่ชอบที่จะรับแขกอื่นในที่ทำงานนอกจากคู่ค้าที่มีติดต่อเรื่องธุรกิจ

    แต่ครั้งนี้หญิงสาวที่มาขอพบเจ้านายหนุ่มกลับแตกต่างไปจากครั้งก่อนๆ เนื่องจากส่วนใหญ่ผู้หญิงที่มาถึงที่นี่จะเป็นผู้หญิงที่ทั้งเจ้านายใหญ่และเจ้านายเล็กเคยใช้บริการสวาท ซึ่งล้วนแต่ทั้งสวย ทั้งแรง ไม่เหมือนกับคนตรงหน้าที่ดูเรียบร้อย

    “เอ่อเข้าพบได้หรือเปล่าคะ” ชาริกาถามย้ำอีกครั้งด้วยความไม่แน่ใจ

    ถ้าเกิดไม่ลืมที่จะหยิบมือถือมาด้วย ป่านนี้คงได้โทรหาเจ้าของตึกสูงนี้แล้ว คงไม่ต้องมายืนให้คนอื่นมองด้วยสายตาสมเพชเช่นนี้

    ไม่มีใครรู้ว่าชาริกาเป็นเด็กที่นายหญิงภีรตาอุปถัมภ์เลี้ยงดู เนื่องจากหญิงสาวไม่อยากตกเป็นข่าวและที่จับจ้องของคนอื่น จึงเอ่ยขอร้องผู้มีพระคุณให้ปิดเรื่องนี้ไว้ ซึ่งท่านก็ไม่ได้ขัดข้องและที่สำคัญเธอไม่เคยเข้ามาที่สำนักงานใหญ่แห่งนี้ ไม่แปลกที่จะไม่มีใครรู้ว่าเธอคือเด็กในบ้านพิมพ์พิลาวัลย์

    “ได้นัดไว้หรือเปล่า” ประชาสัมพันธ์สาวถามเสียงห้วน แตกต่างจากเสียงหวานเมื่อครู่

    ชาริกานิ่งคิดครู่หนึ่งก่อนจะตอบไป “นัดไว้ค่ะ”

    “นี่คุณ ไม่ต้องมาโกหกเลยนะ ผู้หญิงแบบคุณนี่ฉันเจอบ่อย บอกว่านัดเจ้านายไว้ แต่ที่ไหนได้ก็โกหกทั้งเพ ไม่รู้รึไงว่าเจ้านายไม่รับแขกพวกที่ไม่มีธุระมาติดต่อธุรกิจ เพราะที่นี่เป็นที่ทำงานไม่ใช่โรงแรมม่านรูด”

    ชาริกาจุกเมื่อได้ฟังคำต่อว่าของประชาสัมพันธ์สาว ไม่คิดว่าการเอาอาหารมาส่งตามที่นนทพัทธ์ร้องขอจะดูเหมือนว่าเธอมาเร่ขายตัว

    “ทำไมต้องว่ากันถึงขนาดนี้ด้วยคะ ฉันเพียงมาขอพบเจ้านายพวกคุณ เพราะเอาของมาส่งให้ แต่คุณถึงกับด่าว่าดิฉันมาเร่ขายตัวเลยหรือคะ”

    ชาริกาตอบกลับด้วยความโมโห เพราะตนยังไม่ได้ทำอะไรก็ถูกด่าแบบเสียๆ หายๆ แล้วแต่เรื่องอะไรจะถูกยอมด่าฟรีๆ

    “พอถูกจับได้ว่ามาเร่ขายตัวก็ยกเอาเรื่องเอาของมาส่งเลยหรือคะคุณ มุกนี้ฉันเจอบ่อยแล้วค่ะ ถ้าไม่มีอะไรนอกจากมาถวายตัวให้เจ้านายก็กลับไปเถอะค่ะ ก่อนที่ฉันจะเรียกยามให้มาลากคุณออกไป”

    หญิงสาวยังคงต่อว่าอย่างต่อเนื่องตามความเชื่อของตนเอง เพราะไม่เชื่อที่ผู้หญิงตรงหน้าบอกเรื่องเอาของมาส่งให้เจ้านาย หากเป็นเช่นนั้นจริงคงไม่ต้องเข้ามาถามประชาสัมพันธ์

    แต่ประชาสัมพันธ์สาวหารู้ไม่ว่า ถ้าหากชาริการู้ว่านนทพัทธ์ทำงานอยู่ชั้นไหน เธอคงไม่มายืนขอเข้าพบชายหนุ่มอยู่แบบนี้

    “ถ้าคิดว่าฉันโกหกทำไมไม่ลองโทรเข้าไปถามเขาดูล่ะคะ” ชาริกาย้อนถาม

    “ไม่ต้องโทรเข้าไปถามถามก็รู้ เพราะวันนี้เจ้านายไม่มีนัดกับใคร”

    ประชาสัมพันธ์สาวยกกระดาษที่มีตารางงานของเจ้านายให้ชาริกาดู เนื่องจากตารางนี้เลขาเจ้านายได้ให้ไว้กันมีผู้หญิงมาแอบอ้างขอพบเจ้านายเช่นนี้ ซึ่งมันก็ได้เอามาใช้บ่อยจริงๆ เช่นกรณีนี้

    ชาริกาเห็นท่าว่าประชาสัมพันธ์สาวคงไม่ยอมให้ตนเข้าพบเจ้านายหล่อนแน่ จึงตั้งท่าถอยทัพกลับ เป็นเพราะความรีบร้อนกลัวเขาจะคอยนานจึงลืมหยิบมือถือมาด้วย จะใช้โทรศัพท์สาธารณะก็จำเบอร์เขาไม่ได้

    ที่สำคัญเธอและประชาสัมพันธ์สาวกำลังถูกจับตามองด้วยความสนใจ ซึ่งทุกสายตาต่างก็มองตรงมาที่เธออย่างสมเพช ดังนั้นถอยทัพกลับไปก่อนคงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ส่วนอาหารนี่คงฝากให้พี่ รปภ.ที่อยู่ตรงทางออกตึกใหญ่เอาไปให้เขาแทน

    “คุณเลือกถูกแล้วล่ะที่คิดจะกลับ เพราะฉันไม่มีทางให้คุณขึ้นไปพบเจ้านายแน่”

    ประชาสัมพันธ์สาวที่ยังคงทำหน้าที่อย่างจริงจังเอ่ยไล่หลังเมื่อเห็นคู่กรณีถอยทัพกลับ แต่ก็ยังนึกเคืองสาวหน้าหวานเมื่อครู่ที่ครั้งหนึ่งเจ้านายเคยสนใจ เพราะทั้งอ่อยทั้งให้ท่า ทว่าเจ้านายกลับไม่เคยเลแม้แต่หางตา เธอจึงอินทุกครั้งในการไล่ผู้จริงที่มาขอพบเจ้านาย เนื่องจากอย่างน้อยนนทพัทธ์ก็เป็นเจ้านายของเธอ

    ชาริกาที่กำลังมองหาพี่ รปภ. เพื่อที่จะได้วานฝากอาหารไปให้นนทพัทธ์ เนื่องจากตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายคล้อยแล้ว ชายหนุ่มคงหิวไม่น้อย ทว่าขาเรียวที่กำลังจะก้าวเดินไปก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อได้ยินเสียงทุ้มดังมาจากด้านหลังโดยน้ำเสียงนั้นบ่งบอกว่าเจ้าตัวคงไม่อยู่ในอารมณ์ปกติเสียเท่าไหร่

    “มาถึงแล้วทำไมไม่ขึ้นไปหาพี่ ชาริกา !

     



    ขอโทษที่หายไปนานจ้า แต่ตอนนี้ไรท์กลับมาแล้วนะคะ

    ฝากติดตามด้วยจ้าา

     


     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×