ในกรง(รัก)เจ้าพ่อ

ลำดับตอนที่ #3 : วันแรกในบ้านใหม่(ร้าย นักนะคุณผู้ปกครอง)

หลังจากรับการแนะให้รู้จักกับหลายๆ คนในบ้าน เจนที่พอคุ้นก็คุณจิต อันนี้คุณแม่บ้าน จำง่าย แล้วก็เด็กที่ยกน้ำมาให้ชื่อปลา เป็นหลานคุณจิต แล้วก็หวานกับสร้อยจะคอยดูแลเรื่องอาหาร และก็มีลุงชุ่ม ที่เป็นคนสวน ส่วนที่เหลือที่ใส่สูทชุดดำทั้งหลาย คุณวัฒน์ไม่ยอมแนะนำว่าเป็นใครบอกว่าเป็นลูกน้อง ที่ต้องคอยทำงาน และดูแลความเรียบร้อย บอกไปเจนก็จำชื่อไม่หมด แล้วค่อยรู้จักกันไป  นี่คือคำตัดบทง่ายๆ ของคุณวัฒน์

"อืม รู้จักแล้วก็ดี งั้นป้าจิตครับช่วยพาเจนไปดูห้องนอนด้วยนะครับ"  อธิวัฒน์บอกกับป้าจิต คนเก่าคนแก่ที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็ก เขาจึงให้ความเคารพเหมือนญาติ

"ได้ค่ะ ป้าให้ปลาจัดห้องไว้ให้แล้ว ห้องปีกขวาติดกับห้องคุณวัฒน์" ป้าจิตพูดพร้อมกับยิ้มอย่างผู้ใหญ่ใจดีมาทางเจน แต่เจนนี่สิ ความร้อนเริ่มขึ้นมาอีกรอบจนถึงหน้า  จะอะไรน่ะเหรอก็เรื่องเมื่อตอนกลางวันนั่นทำให้เจนเริ่มกลัวคุณวัฒน์ขึ้นมา ถึงแม้เจนจะเติบโตมากับสังคมตะวันตก แต่เจนไม่เคยทำตัวเหลวใหล แล้วนั่นมันเฟิร์สคีส

ของเจนนะน่ะ คิดแล้วเจนก็แค้นขึ้นมา แล้วนี่ยังให้ห้องติดกันอีก ถ้าวันใหนคุณวัฒน์เกิดโมโหเจนมากๆ หรือ เมาเหล้ามาแล้วเกิดมาปล้ำเจนล่ะทำไงดี  คิดแล้วกลัวจังเลยอ่ะ

"มีห้องอื่นหรือเปล่าคะ" เจนรีบถาม

"เธอยังไม่ได้เห็นห้องนอนเลยนะเจนนี่" เสียงตวาด ของอธิวัฒน์ดังขึ้นทันที่ พร้อมกับทุกคนในบ้านก้มหน้าเงียบไม่มีใครกล้าที่จะมองหน้าเขา ยกเว้นเจนนี่คนเดียว

"งั้นเจนขอดูห้องก่อนก็ได้ค่ะ แต่ถ้าไม่พอใจ เจนมีสิทธิ์เปลี่ยนใช่ใหมค่ะ ?" เจนถามกลับอย่างไม่กลัว และจ้องกลับมาที่อธิวัฒน์อย่างไม่ลดละ

                อธิวัฒน์ลากแขนเจนให้เดินขึ้นมาชั้นสองปีขวาทันที่ไม่มีเสียงตอบกลับมา สำหรับเขาไม่อยากปะทะอารมย์กับเจนต่อหน้าเด็กในบ้าน และสำหรับเขา สิ่งที่เค้าเลือกนั่นคือการตัดสินใจแล้ว ความเด็ดขาดคือสิ่งที่เค้ามีอยู่ในตัวอย่างเต็มเปี่ยม ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่สามารถดูแลกิจการ และคุมคนที่อยู่ในบริษัท และกิจการที่ใหญ่โตอย่างนี้ได้  แต่เด็กตรงหน้านี่สิ ไม่เคยที่ท่าที เกรงกลัวเค้าเลยแม่แต่นิดเดียว  ทำให้เริ่มเห็นเค้าของความยุ่งยากที่จะตามมา

"นี่ห้องเธอ แล้วจะให้คนขนของขึ้นมาให้"  อธิวัฒน์ พาเจนเข้ามาในห้องพร้อมกับปิดประตูลง

ถ้าจะให้บอกว่าเค้าสนใจเด็กคนนี้ คนที่เพิ่งเจอกันไม่ถึง 24 ชั่วโมง แต่อย่างที่รู้กันอยู่ เธอเข้ามาในบ้านนี้ในฐานะน้องสาวบุญธรรม  แต่ถ้าจะให้คิดอีกทีเจนนี่ก็แค่น้องสาวบุญธรรม ไม่ได้เป็นสายเลือดเดียวกัน ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร และที่สำคัญ คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ได้รังเกียจเจนนี่แต่อย่างใด ออกจะชอบเจนนี่เสียด้วยซ้ำ  แล้วถ้าจะเก็บเจนนี่ไว้เป็นตุ๊กตาน่ารัก บนเตียงของเขา มันไม่น่าจะมีปัญหา  คิดได้อย่างนี้อธิวัฒน์ก็ยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ 

"นี่คุณวัฒน์ เจนต้องอยู่ห้องนี้ใช่ไหมคะ"

"หรือว่าเธอจะนอนห้องฉันล่ะ ได้นะฉันยินดี" คำตอบกวนๆของอธิวัฒน์ ที่สามารถให้เจนเงียบได้ทันที พร้อมกับแก้มที่เป็นสีชมพูเรื่อๆ นั้น สำหรับอธิวัฒน์คือภาพที่น่ามองมาก ปกติชีวิตที่อยู่ในสังคมอย่างเขา ผู้หญิงที่     พบเจอในสังคมส่วนมากนั้น เป็นสาวสังคม ที่เจนโลก ไม่ได้มีท่าทางที่เป็นธรรมชาติอย่างนี้  เห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะดึงสาวน้อยเข้ามาในอ้อมแขน ในขณะที่เจ้าตัวยังยืนงงอยู่จึงไม่ได้ขัดขืน มารู้ตัวอีกที่ก็อยู่ในอ้อมแขนของฝ่ายชายไปเรียบร้อยแล้ว  เจนได้แต่ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดนั้น  แล้วปากนุ่มๆก็ถูกปิด โดยปากของอธิวัฒน์  เจนนี่หมดแรงจะขัดขืน ก็ตั้งแต่ลงจากเครื่องเจนยังไม่ได้ทานอะไรนอกจากน้ำส้มเลยแม้แต่น้อย  แรงที่จะขัดขืนมันหายไปหมด แต่ที่มากกว่านั้นเจนคงแพ้ความรู้สึกของตัวเอง และความเจ้าชู้ของอธิวัฒน์มากว่าอย่างอื่น แต่สำหรับอธิวัฒน์นั้น เค้ารู้สึกว่าตัวเองมักควบคุมตัวเองไม่ได้เสมอ เวลาที่ต้องอยู่ใกล้ๆ กับสาวน้อย คนนี้เจนนี่ และนี่ก็เป็นครั้งที่สองแล้ว เค้าจูบเจนนี่อย่างลืมตัว ลืมไปว่าเจนนี่แตกต่างจากสาวคนอื่น แต่มันยากที่จะปล่อยเจนนี่ออกจากอ้อมแขน  เขาดันเจนลงมานอนที่เตียงตั้งแต่เมื่อใหร่ ยังแปลกใจตัวเอง  อธิวัฒน์เริ่มเข้าใจแล้วว่าความยุ่งยากที่จะตามมานั้น เกิดจากตัวเขาเอง   เสื้อและกระโปรงเจนเริ่มหลุดออกไปทีละชิ้น พร้อมทั้งของตัวเขาเอง  แรงขัดขืนของเจนนี่หายไปหมด ไม่มีเรี่ยวแรงแม่แต่จะผลักคนที่อยู่ข้างบนตัวเองให้ออกไป  อธิวัฒน์จูบเจนทั้งตัว ไล่ตั้งแต่ซอกคอลงมาที่ใหล่กลมมน ลงมาเรื่อยๆ   แต่สำหรับเจนเหมือนโลกทั้งโลกกำลังหมุนไปรอบตัว พร้อมกับตัวเจนนี่เองที่วิ่งวนจนเหนื่อยหอบ จนต้องเรียกเค้าออกมาแต่รู้สึกว่าเสียงตัวเองเบาหวิว แทบไม่ได้ยิน

"คุณวัฒน์....คุณวัฒน์ปล่อยเจน" เสียงที่รอดออกมาจากเจนนี่ไม่ได้ทำให้เค้าอยากหยุดตัวเอง แต่ฟังแล้วเป็นเสียงที่เค้ารู้สึกว่าเซ็กซี่มากกว่า

"อย่าดื้อสิคะ ถ้าเจนไม่อยากเจ็บตัว พี่ไม่อยากทำให้เจนเจ็บนะ เพราะยังไงเจนก็หนีไปใหนไม่รอดหรอก"  อธิวัฒน์ขู่เจนอย่างยิ้ม กับท่าทางตื่นๆของเจน เค้ารู้ดีว่าเจนนั้นกลัวเพียงใหน แต่เค้าบอกกับตัวเองว่า เค้าจะอ่อนโยน และทนุถนอมเจนให้มากที่สุด

แต่เสียงเคาะประตูที่หน้าห้องก็ดังขึ้นมาก่อน สำหรับเจนเปรียบเหมือนเสียงสวรรค์ที่มาช่วยชีวิตตอนนี้ แต่ถ้าสำหรับ อธิวัฒน์ คงอยากจับไอ้คนที่เคาะประตูทำปุ๋ยซะมากกว่า(ออกแนวโหดอ่ะ)  โทษฐานที่เคาะประตูไม่ดูจังหวะ

"ใคร  ?  มีเรื่องอะไรสำคัญรึเปล่า ?"  อธิวัฒน์ถามขึ้น แต่มือก็ยังวนเวียนที่เนื้อตัวของเจนไม่ยอมปล่อย

"คุณวัฒน์ครับ คือ....เอ่อ.....คุณริต้ามาหาครับ รออยู่ข้างล่าง" คนที่ตอบคำถามนั้นตอบออกมาอย่างเกรงๆ

"บอกให้รอไปก่อน ให้ฉันเสร็จธุระตรงนี้ แล้วจะลงไป ถ้าคอยไม่ได้ก็กลับไป"

 อธิวัฒน์ตอบอย่างไม่สนใจริต้า นางแบบสาวสวย คู่ควงคนใหม่ของธิวัฒน์ สาวสวยร้อนแรง ที่ตอนนี้เป็นอีกคนที่ตามจับเค้าเหมือนคนอื่นๆ  แต่คนอย่างเขาคงไม่ให้เป็นอย่างนั้นอย่างนอน  แต่ตอนนี้ เขาขอสนใจกับคนตรงหน้านี้ก่อนดีกว่า ผิวขาวที่ตอนนี้เป็นสีชมพูเรื่อๆ มันช่างมีเสน่ห์สำหรับเขาเสียยิ่งนัก

"อย่าดื้อนะคะ พี่สัญญาว่าจะไม่เจ็บตัวถ้าเจนว่าง่ายๆ" เสียงปลอบปนขู่ของอธิวัฒน์ที่กระซิบบอกเจนนั้น เหมือนเป็นคำสั่งที่สะกดให้เจนทำตามอย่างว่าง่าย เพราะถ้าเจนอยากขัดขืน คงไม่มีแรงที่จะสู้กับเขาอย่างแน่นอน 

"คุณวัฒน์....." เสียงกระซิบที่เบาหวิว เรียกชื่อเขาออกมาจากปากของเจน หลังจากนั้นเจนรู้สึกว่าโลกทั้งโลกกำลังหมุน จนเจนต้องกอดอธิวัฒน์ไว้แน่น  สำหรับอธิวัฒน์ เจนเหมือนขนมหวาน จานอร่อยที่กินเท่าใหร่ก็ไม่รู้จักอิ่ม เพราะอะไรน่ะเหรอ ? เพราะเจนสวย บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา  ผู้หญิงที่เขาเจอล้วนแตกต่างจากเจน ทุกคนล้วนเป็นสาวร้อนแรง เย้ายวน แต่สำหรับเจนไม่ใช่แบบนั้น  

                พายุอารมณ์ของเขาเริ่มสงบลง พร้อมกับมองสาวน้อยที่นอนอยู่ใต้ร่างกายเขา หน้าผากที่ชื้นเงื่อ แก้มสีชมพูเข้มขึ้น อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอมที่หน้าผากสวยนั้น

"นอนนะ เดี๋ยวตอนเย็นจะอยู่ทานข้าวเย็นด้วย"