ในกรง(รัก)เจ้าพ่อ

ลำดับตอนที่ #4 : ความจริงที่รู้

เจนนี่ ตื่นขึ้นมาพร้อมความมึนงง เล็กน้อย 

‘กี่โมงแล้วเนี่ย’ เมื่อมองนาฬิกาก็ต้องตกใจ 

“ตายแล้ว 6 โมงกว่าแล้วเหรอเนี่ย ทำไมขี้เซาอย่างนี้เนี่ย ???? แต่ทำไมหลับไปล่ะ”

เจนนึกถึงเรื่องต่างๆ ตามลำดับเหตุการณ์

‘กลับบ้าน  คุณวัฒน์แนะนำให้รู้จัก แม่บ้านกับคนงานในบ้าน  มาดูห้องนอน แล้ว........!!!! …ทำไมเราอยู่ชุดนี้เนี่ย’  (คุณวัฒน์ เรียกปลามาเปลี่ยน เสื้อเช็ดตัวให้เจน แต่นางเอกนี่สิขี้เซา ไม่ยอมตื่น)

เจนพยายามนึกถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น

‘หลังจากที่ขึ้นมาที่ห้องนอน  จำได้ว่าทะเลาะกับคุณวัฒน์ เรื่องไม่อยากอยู่ห้องนี้ แล้ว...แล้วไงต่อล่ะเนี่ย ทำไมสมองถึงได้ขี้เลื่อยอย่างนี้เนี่ย จำอะไรไม่ได้เลย แต่เจนฝันนี่  ฝันว่า....คุณวัฒน์จูบเจน แล้วก็ ???   แย่แล้วสิ  เป็นสาวเป็นนาง ทำไมฝันอย่างนี้เนี่ย รู้ไปถึงใหนอายเขาไปถึงนั่นแน่เลย ถ้าแม่รู้ โดนหยิกเนื้อเขียวแน่เลย แล้วคุณวัฒน์ ก็เป็นพี่ชายบุญธรรม  ก็เป็นพี่นี่  ???? แต่วันนี้คิดไงมาจูบเจนล่ะ  เป็นพี่แล้วมาจูบเจนได้ไงเนี่ย แย่ที่สุดเจนจะฟ้องคุณพ่อ คุณแม่ (หมายถึงคุณพ่อ คุณแม่ของอธิวัฒน์)’   

“ไปอาบน้ำดีกว่า หิวจังเลย”  แล้วเจนเด้งตัวขึ้นจากเตียงอย่างเร็ว เป็นผลให้เซถลา

แทบยืนไม่อยู่ จนต้องหาที่เกาะ

“เพล้ง !!!!”   

เหยือกน้ำที่ตกจากการหาที่ยึดเกาะจากฝีมือเจน เสียงแก้วกระทบตกพื้นพร้อมกับเศษแก้วที่แตกกระจายไปทั่วรอบเวณ  จนเจนนี่ไม่กล้าขยับไปใหน เพราะกลัวว่าขยับแล้ว แก้วที่แตกเนี่ยจะบาดเท้าสวยๆของตัวเอง เลือดโชกอย่างแน่นอน

                ………………………………………………………….

            อธิวัฒน์หลังจากปล่อยให้เจนนี่หลับแล้วจึงลงมาหาริต้าซึ่งนั่งคอยอยู่ข้างล่าง สำหรับเขา ริต้าเหมือนสาวสวย ร้อนแรงทั่วไปที่สนุกด้วยได้แต่ไม่เหมาะที่จะเอาเป็นภรรยาหรือแม่ของลูก  ด้วยข่าวการประพฤติตัวของเธอนั้นไม่ค่อยดีนัก  แต่สำหรับเขาการได้รู้จักเธอนั้น แน่นอนต้องมีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง  พ่อของริต้าเป็นถึงรัฐมนตรีผู้มีอิทธิพล คุณชาญวิทย์  ซึ่งเอื้อกับงานของเขาอย่างมาก ถ้าจะให้ทุกอย่างราบเรียบไปได้สวย ต้องพึ่งเธอ ใช่ว่าเขาจะทำธุรกิจไม่สะอาด คนอย่างอธิวัฒน์เวลาทำงานกับใครนั้นไม่เคยเอาเปรียบหุ้นส่วน หรือคนที่ร่วมงานด้วย แต่บางเรื่องถ้าเล่นไม่ซื่อมา คนอยางเขาก็ไม่ยอมเช่นเดียวกัน  ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่รอดมาจนถึงทุกวันนี้ วันที่ใครเรียกเขาว่าเจ้าพ่อของวงการ ก่อสร้างและอสังหาริมทรัพย์ที่เรียกว่าเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศได้อย่างทุกวันนี้ และเมื่อก้าวเข้ามาอยู่จุดนี้ได้ ต้องมีบ้างอยู่แล้วคนที่ไม่ชอบ คนที่เสียผลประโยชน์  จึงไม่น่าแปลกที่เขาจำเป็นต้องมีลูกน้องคนสนิท จะว่าไปเป็นมือปืนที่คอยคุ้มกันมากว่า   

“วัฒน์ขา ทำไมลงมาช้าจังริต้าคอยตั้งนาน แล้วน้องสาวคนใหม่ของคุณไปใหนแล้วคะ ไม่มีมารยาทเลย ทำไมไม่มาทักทายริต้าบ้างคะ ทำความรู้จักกันไว้ จะได้รู้ว่าใครเป็นใคร” 

ริต้าพูดอย่างวางอำนาจ เพราะคิดว่าตัวเองถือไพ่หรือกว่าน้องสาวกำมะลอ ที่เป็นน้องสาวบุญธรรมของเขาอย่างแน่นอน

“เจนเหนื่อย หลับไปแล้ว จะลงมาทานข้าวตอนเย็น เดี๋ยวคุณริต้าก็ได้เจอครับ” อธิวัฒน์อธิบายเสียงเรียบ

“หมายความว่า วันนี้คุณวัฒน์ไม่ไปดินเนอร์ กับริต้าข้างนอกเหรอคะ” ริต้าถามด้วยเสียงงอนๆ

“ไม่ล่ะ ผมว่าจะอยู่คุยกับเจนนี่ เกี่ยวกับเรื่องต่างๆ ที่บ้านนี้ และกำลังคิดว่าจะให้เจนนี่ไปช่วยงานที่ ออฟฟิศด้วย เลยมีเรื่องเยอะที่ต้องคุยกัน”  อธิวัฒน์ อธิบาย

สำหรับอธิวัฒน์ สิ่งที่คิดว่าไม่  นั่นคือการตัดสินใจแล้ว และริต้าก็ฉลาดพอที่จะไม่เซ้าซี้ เพราะรังแต่จะทำให้อธิวัฒน์รำคาญ และออกห่างเธอในที่สุด

“งั้น ดีเหมือนกันค่ะ ทานที่บ้าน ริต้าจะได้ถือโอกาศสนิทสนมกับน้องเจนนี่ด้วย เอ่อ... ริต้ามีคำถาม ไม่แน่ใจว่าถามได้รึเปล่าคะ เรื่องเจนนี่”

อธิวัฒน์ เลิกคิ้วมองเป็นเชิงแปลกใจ ที่ริต้ายังไม่เคยเจอ เจนนี่ แต่มีคำถามเกี่ยวกับเจนนี่ซะแล้ว

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ริต้าแต่อยากรู้ว่า เจนนี่อายุเท่าใหร่ แค่นั้นเองค่ะ” 

“24 ปีครับ เรียนจบตรีมาสัก 2 ปีได้แล้ว ทางโน้นให้เรียนต่อ แต่เจ้าตัวยังคิดอยู่ ผมเลยจะให้มาช่วยงานเลขาผมก่อน” อธิวัฒน์อธิบายคร่าวๆ  เกี่ยวกับเจนให้ริต้าฟัง

“อุ้ย 24 แล้วเหรอคะเนี่ย ริต้านึกว่าเด็กกว่านี้ซะอีก” พร้อมกับยิ้มหวานให้อธิวัฒน์  แต่ในใจนั้นเริ่มวิตกขึ้นมา
‘เด็กสาว อายุ 24 เนี่ยนะ น้องสาวบุญธรรมคุณวัฒน์  แล้วถ้าเกิดนังเด็กนั่นอยากเป็นมากกว่าน้องสาว ฉันจะทำยังไง  “ไม่ได้ ต้องกำจัดนังเด็กนี่ไปไกลๆ” แต่จะด้วยวิธีใหน ต้องขอเวลาคิดก่อน’ ริต้าคิดแผนกำจัดอย่างเงียบๆ

นั่งจิบกาแฟไปสักพัก อธิวัฒน์ก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเหมือนเสียงเหมือน แก้วตกแตกดังมาจากข้างบน ที่สำคัญ มันดังมาจากห้องของเจนนี่

“เพล้งงงง” (เสียงเหยือกน้ำที่เจนทำแตก)

‘เจนนี่ เป็นอะไร รึว่า……..’
เร็วเท่าความคิด อธิวัฒน์รีบวิ่งขึ้นมาชั้นบน โดยมีบอดี้การ์ดคนสนิท วาทินวิ่งตามมาติดๆ  ปล่อยให้ริต้านั่งงง ว่าคุณวัฒน์เป็นอะไร เพราะไม่เคยเห็นเขาตกใจอะไรมากขนาดนี้  แต่สำหรับอธิวัฒน์ รู้สึกกลัว กลัวที่สุด กลัวว่าเจนจะคิดสั้นทำอะไรโง่ๆ เช่นกรีดข้อมืตัวเองด้วยแก้ว หรืออะไรก็ตามที่เจนนี่จะทำร้ายตัวเอง เขากลัวที่สุด  เมื่อวิ่งไปถึงห้อง  เห็นเจนยืนนิ่งพร้อมกับรอบตัวที่เต็มไปด้วยเศษแก้วแตก

“เจน เป็นอะไรทำไมเป็นแบบนี้ คิดจะทำอะไรน่ะ” 
อธิวัฒน์ดุเจนเสียงดัง  พร้อมกับค่อยก้าวเข้ามาอุ้มเจนตัวลอยออกจากกองเศษแก้วที่แตกอยู่นั้น ค่อยๆวางเจนลง ที่ชุดรับแขกชุดเล็กที่ตั้งอยู่อีกด้าน พร้อมกับตัวเขาที่เท้าแขนกับที่พักแขนทั้ง 2 ข้างของเก้าอี้ จนเจนมาสามารถขยับหนีไปใหนได้

“เจน รีบลุกแล้วจะล้ม เลยทำเหยือกน้ำแตก  เจนไม่ได้ตั้งใจนะคะ” 
พร้อมกับมองหน้าอธิวัฒน์อย่างขอโทษ

“แล้วทำไมต้องรีบล่ะ”

“เจน อยากอาบน้ำ แล้วเจนก็หิวแล้วด้วย คุณวัฒน์คงลืมไปแล้วใช่ไหมคะ ว่าวันนี้เจนแทบไม่ได้ทานอะไรเลย”

เจนพูดขึ้นอย่างโมโหหิว

อธิวัฒน์ไม่ได้พูดอะไร แต่หันไปมองทางวาทิน ที่ยืนอยู่นอกห้อง  วาทินก็ยิ้มขึ้นนิดนึงที่มุมปาก อย่างรู้ทันเจ้านายพร้อมปิดประตู และเดินออกไปอย่างเงียบๆ

“ถ้าหิว ก็รีบอาบน้ำสิ เดี๋ยวลงไปข้างล่าง วันนี้มีแขกมาทานข้าวด้วย” อธิวัฒน์บอกเจนด้วยสายตาที่เจ้าเล่ห์ผิดกับเมื่อครู่ลิบลับ

“งั้นคุณวัฒน์ก็ ออกไปจากห้องนี้ได้แล้ว เจนจะอาบน้ำ  อ้อ แล้วอย่าลืมบอกเด็กมาเก็บเศษแก้วนี่ด้วยนะคะ”

เจนสั่งอย่างกับตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน

“ตื่นมาก็สั่งเลยนะ ถามจริงๆเถอะนะ ที่มาอยู่กับฉันเนี่ย จะมาเป็นน้องสาว หรือมาเป็นอย่างอื่นกันแน่”

“หมายความว่ายังไง  คุณวัฒน์พูดให้ดีๆนะ เจนก็เป็นน้องสาวคุณไง”
เจนเถียงอย่างไม่ลดละ

อธิวัฒน์มองคนตรงหน้า และยังไม่ทันที่เจนจะได้ตั้งตัว อธิวัฒน์ก็ก้มลงครอบครองปากสีชมพูอย่างรวดเร็ว จนเจนเองไม่ทันตั้งตัว รู้สึกว่าโลกจะหมุนอีกแล้วสิ เจนคิดพร้อมกับเริ่มคุ้นกับความรู้สึกแบบนี้ เหมือนเคยเกิดขึ้นกับตัวเองแล้ว

อธิวัฒน์ถอนริมฝีปากออกมาอย่างช้า พร้อมกับมองหน้าเจนนี่ ที่ตอนนี้เข้มขึ้นมา  ไม่รู้ว่าเพราะโกรธ หรืออายกันแน่ แต่ที่แน่ๆสำหรับเขามันน่ามองที่สุด

“ทบทวนความจำไงคะ”
อธิวัฒน์พูดพร้อมกับจ้องหน้าเจน

“ทบทวนอะไร  ความจำอะไร เจนไม่เข้าใจ ทำไมเจนต้องทบทวน”   
เจนถามออกมาอย่างไม่เข้าใจกับคำพูดและการกระทำของอธิวัฒน์

“ก็ ทบทวนเรื่องที่เราทำร่วมกันไงคะสาวน้อย มันผ่านมาไม่กี่ชั่วโมงทำไมเป็นคนขี้ลืมอย่างนี้ล่ะ  หรือว่าเอางี้ฉันทบทวนทั้งหมดอีกรอบดีกว่า ตั้งแต่ต้นจนจบ”
อธิวัฒน์พูด พร้อมกับดึงเจนเข้ามาในอ้อมแขน แต่เจนรีบเอามือดันหน้าอกเขาไว้ พร้อมกับร้องห้าม

“คุณวัฒน์ คุณบ้าไปแล้วแน่ๆ เจนเป็นน้องคุณนะ”   

“คิดว่าอย่างนั้นเหรอ เป็นน้อง ???  ไม่มั้ง เธอไม่ได้เป็นน้องฉัน  และฉันก็ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นน้อง  คิดสิ คิดให้ออกนะว่าสิ่งที่เราปฏิบัติต่อกันมันเป็นแบบพี่น้องหรือไง แล้วเรื่องเมื่อบ่ายที่ผ่านมา พี่กับน้องที่ใหนเค้าทำกัน ฉันจะบอกให้เธอรู้นะว่า ฉันเป็นเจ้าของเธอ ตัวเธอ ร่างกาย ทั้งหมดของเธอ ”  
อธิวัฒน์บอกกับเจนอย่างคนที่เป็นต่อ

‘งั้น ที่เจนคิดว่าฝันมันก็ไม่ใช่สิ’ เจนนึก พร้อมกับรู้สึกว่าเรี่ยวแรงที่เคยมีมันเริ่มหายไปอีกแล้ว เจนกำลังจะยืนไม่อยู่ ดีที่อธิวัฒน์ดึงตัวเจนเข้ามากอดไว้แน่น ไม่อย่างนั้นเจนนี่คงหมดแรงยืนไปแล้ว

“รู้แล้วนะ ว่าใครที่ควรเชื่อฟังใคร ระหว่างอยู่ที่นี่”
อธิวัฒน์กระซิบอยู่ข้างหูเจน พร้อมกับมือที่ลูบหลังเจนไปมาอย่างปลอบโยน  เพราะรู้สึกว่าสาวน้อยในออ้มแขนนี่ เริ่มหายใจติดขัดเมื่อเขาบอกเรื่องที่เกิดขึ้น

“อาบน้ำซะ แล้วลงไปข้างล่าง 15 นาทีนะ อย่าให้ต้องขึ้นมาตามอีกรอบ”
อธิวัฒน์พูดขึ้นอย่างดุๆ พร้อมกับดันร่างเจนเข้าในห้องน้ำ  ปิดประตูลง และก้าวออกจากห้อง อย่างรวดเร็ว มันใช่อะไรหรอกแค่ไม่อยากอยู่ใกล้กับเจนนาน กลัวว่าตัวเองจะอดใจไม่ได้  และอีกอย่างตอนนี้เจนนี่ยังตกใจจึงไม่อยากทำให้เจนนี่รู้สึกแย่ไปกว่านี้เท่านั้นเอง

            15 นาทีพอดี ที่เจนนี่รับอาบน้ำแต่งตัวง่ายๆ ด้วยเสื้อยืดสายเดี่ยวพอดีตัว กระโปรงสั้นจีบรอบ ปล่อยผมยาวสลวยออก  มองสำรวจตัวเองหน้ากระจกหันซ้ายขวาเสร็จแล้วจึงรีบวิ่งลงมาห้องทานอาหารเย็น

“สายแน่เลย ทำไงดี” เจนบ่นอย่างกลัวๆ

“ห้องทานอาหาร ลืมถามวาทินว่าอยู่ใหน ทำไงดี ทำไงดี” เจนคิดอย่างร้อนรน แล้วสายตาอันแหลมคมก็มองเห็นสร้อยเดินออกมาจากห้อง ด้านขวามือ ของตัวบ้าน

“สร้อย” เจนร้องเรียก

“มีอะไรคะ คุณหนู”

“ห้องทานอาหารใช่ห้องนี้หรือเปล่า”
เจนถามพลางพยัหน้าไปยังห้องที่สร้อยเดินออกมา

“ใช่ค่ะ คุณหนู  คุณวัฒน์กำลังคอยอยู่พอดีค่ะ”
 สร้อยรีบบอกเพราะเห็นหน้าตาเจ้านาย ที่บอกว่าเริ่มโมโหนิดๆแล้ว  

“ขอบใจมากจ๊ะ”
พร้อมกับรีบวิ่งเข้ามาในห้องนั้นอย่างรวดเร็ว

            เมื่อวิ่งเข้าไปถึงในห้อง เจนก็ต้องหยุด ไม่ใช่อะไรก็สายตาดุๆ ของอธิวัฒน์ที่มองมาอย่างดุเหมือนเคย จนเจนต้องค่อยเดินอย่างรีบร้อยแทนการวิ่ง และเข้าไปนั่งด้านขวา ของอธิวัฒน์

“เจนขอโทษค่ะ เจนรีบ”  เจนอธิบาย พร้อมกับมองหน้าอธิวัฒน์ 

            สายตาที่อธิวัฒน์มองเจนนั้ ไม่ได้โกรธที่เจนมาช้า  แต่มองเสื้อที่เจนใสมากกว่า สายเดี่ยว คอที่คว้านลงมาค่อนข้างลึก เขาภาวนาใจอย่าให้เจนก้มต่ำมากไปกว่านี้เลย เพราะไม่เช่นนั้นคงเปลี่ยนจากการทานอาหารเย็น เป็นทานเจนอย่างแน่นอน   แล้วกระโปรงที่ใสมานั้น มันยาวถึง 2 คืบหรือเปล่านะ แต่ที่แน่มันทำให้จิตใจเขาเต้นเร็วขึ้นอย่างช่วยไม่   แปลกนะที่ความรู้สึกแบบนี้มาเกิดขึ้นกับตัวเองได้

“เจนนี่   คุณริต้า เพื่อนสนิทฉัน” อธิวัฒน์แนะนำ

“สวัสดีค่ะ” เจนยกมือไหว้

“สวัสดี เพิ่งรู้เหมือนกันนะคะ ว่าน้องสาวคุณวัฒน์สวยขนาดนี้  คุณวัฒน์ไม่เคยพูดถึงน้องเจนให้พี่ริต้าฟังเลยนะคะ”

ริต้าจงใจพูดเหมือนให้เจนนี่รู้ตัวว่าเธอไม่มีความสำคัญ

“อ๋อ งั้นเหรอคะ ถ้างั้นคุณริต้าก็ต้องพิจารณาตัวเองแล้วล่ะค่ะ ว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณวัฒน์ หรือแค่คนรู้จักที่เดินผ่านไปผ่านมา คุณวัฒน์ถึงไม่เล่าเรื่องที่เป็นเรื่องของครอบครัวให้ฟัง เนี่ยขนาดเด็กทำงานบ้านนี้ จนถึงคนสวนเค้ายังรู้กันหมดเลยนะคะ ว่าเจนเป็นยังไง อายุเท่าใหร่ แล้วก็สวยขนาดใหน”

 เจนตอบกลับไปอย่างชนิดที่คนฟังต้องกรี๊ดออกมาดัง แต่เพราะอยู่ต่อหน้าอธิวัฒน์ ถึงอยากจะลุกขึ้นไปตบเจนก็ต้องทนไว้  แววตาวาวของริต้าที่มองยังเจนนั้น ถ้าเปรียบเป็นไฟ เจนนี่คงเป็นขี้เถ้าไปแล้ว

“พูดไทยชัดนะคะ น้องเจนนี่” ริต้าพยายามใจเย็นกับเจนนี่

“เจนนี่  ขอโทษคุณริต้าซะ เจนไม่พูดเพราะเลยนะ” อธิวัฒน์ดุเจน แต่ไม่ได้จริงจังนัก  ออกจะแปลกใจมากกว่าที่สาวน้อยตรงหน้าช่างหาคำมาว่าเหน็บแนมริต้า สงสัยว่าจะต้องจับมาสอนภาษาไทยกันใหม่

“เจนไม่ได้พูดอะไรผิดนี่  ทำไมต้องขอโทษ   สร้อยตักข้าวเถอะจ๊ะ วันนี้เจนยังไม่ได้ทานอะไรเลยค่ะ” พร้อมกับหันไปสั่งสร้อยอย่างไม่สนใจใครทั้งนั้น

สร้อยก็วางตัวไม่ถูกไม่รู้จะทำไงดี มองไปทางหน้าเจ้านาย เห็นอธิวัฒน์พยักหน้า  สร้อยจึงข้าว และยืนอยู่ห่างๆ เผื่อเจ้านายของเธอเรียกใช้ 

นั่งทานอยู่เงียบ เจนก็ต้องแปลกใจ เมื่อริต้าเอ่ยถามขึ้นมาอีก

“แล้วน้องเจนนี่ จะไปช่วยคุณวัฒน์ทำงานเหรอคะ จบมาแค่ปริญญาตรีไม่ใช่หรือคะ แล้วอย่างนี้จะ ไปทำอะไรได้คะ ธุรกิจนะคะไม่ใช่เล่นขายของ ทำผิดพลาดนิดหน่อยอาจจะทำให้เสียหายหลายสิบล้านก็ได้นะคะ ทางที่ดีพี่ริต้าว่า น้องเจนไปหาที่เรียนอะไรเพิ่มเติมดีกว่ามั้ยคะ จะได้ไม่ต้องไปทำให้คุณวัฒน์รำบากใจที่ ออฟฟิศน่ะคะ  ถ้าไงพี่ริต้าช่วยก็ได้นะ พี่น่ะรู้จักคนเยอะ” 

ริต้าพูดเหมือนหวังดี แต่ใจจริงอยากให้แม่น้องสาวกำมะลอนี่ออกห่างจาก อธิวัฒน์ เพราะเจนนี่ทั้งสาวกว่า สวยกว่า แถมยังร้ายไม่เบา นี่ขนาดต่อหน้าอธิวัฒน์ ยังไม่มีความเกรงใจเธอ

“ไม่ค่ะ ขอบคุณ เจนอยากอยู่ใกล้ๆกับคุณวัฒน์มากกว่าค่ะ   รู้ค่ะว่าทำอะไรไม่ค่อยเป็น เอาเป็นว่าเจนชงกาแฟเป็น นวดให้คุณวัฒน์ได้เวลาคุณวัฒน์เมื่อย  อยู่เป็นเพื่อนคุยได้ตลอด 24 ชั่วโมงเลยนะคะ  ทั้งที่ทำงาน ออฟฟิศ หรือว่าจะให้ไปคุยในห้องนอนก็ได้ค่ะ”
เจนตอบพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้อธิวัฒน์ เพื่อยั่วริต้า

“เจนเค้าล้อเล่นน่ะริต้า เจนต้องเรียนงานเลขาจากคุณภาไปเป็นผู้ช่วยคุณภาสักพัก ส่วนงานอื่นยังผมไม่ได้วางแผน อยากให้เจนชินกับที่นี่เสียก่อน”  
อธิวัฒน์อธิบายให้ริต้าฟัง

“อ๋อ อย่างนั้นเหรอคะ” ริต้าไม่รู้จะหาคำพูดอะไรมาเถียงเจนนี่  เถียงไปมันก็เข้าตัวเธอซะเปล่าจึงทนนิ่งเงียบจะดีกว่า

  เสร็จแล็วก็นั่งทานข้าวต่อจนอิ่ม โดยมีสายตาของริต้ามองเจนนี่เหมือนอยากจะกินเลือด กินเนื้อเธอ แทนข้าว

ทานเสร็จ เจนนี่ก็ขอตัวบอกว่าเหนื่อย อยากนอน แต่จริงแล้วหมันไส้ยัยริต้านี่มากกว่า

“คอยดูนะวันหลัง เจนจะแกล้งให้แรงกว่านี้อีก คอยดู ไม่รู้จักเจนนี่ซะแล้ว”  แต่วันนี้ขอนอนเอาแรงก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน