ในกรง(รัก)เจ้าพ่อ

ลำดับตอนที่ #2 : บ้านใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม

เลขาสาวถามอธิวัฒน์ถึงการตีกอล์ฟในวันนี้ด้วยสายตาที่เชิญชวน

"ไม่ล่ะ วันนี้เจนยังไม่ได้พักเลย ตั้งแต่ลงเครื่องเมื่อเช้า"  เค้าพูดพร้อมกับมองมาทางเจนที่ตอนนี้ หน้าตาที่น่ารักของเธอนั้นเริ่มเป็นม้าหมากรุกเข้าไปทุกที่

"ยังดีนะเนี่ยที่นึกถึงเจน นึกว่าจะลากเจนไปใหนต่อใหน  จนพอใจแล้วถึงพากลับบ้าน"

เจนพูดออกมาพร้อมกับมองหน้าอธิวัฒน์ อย่างเอาเรื่อง ถ้าเขาจะลากเอาเธอไปที่ใหนต่อ เพราะเธอรู้สึกว่าง่วงมาก วันนี้เธอเหนื่อยจากการเดินทาง จนนอยากจะนอนไปซะตรงนี้ให้ได้

"คุณภา ออกไปเอาของว่างมาก่อนนะ  แล้วถ้าอยากได้อะไรเพิ่มเดี๋ยวผมจะเรียก"

"นายสองคนออกไปข้างนอกก่อน" อธิวัฒน์ หันไปสั่งกับคนสนิททั้งสอง

ลูกน้องคนสนิทสองคนเดินออกจากห้อง พร้อมกับ อรวิภาเลขาสาว นำของว่างกับกาแฟเข้ามาเสิร์ฟ พอดี

"ได้แล้วค่ะ คุณเจนทานเยอะนะคะ ท่าทางจะเหนื่อย เดินทางมาตั้งนาน"

อรวิภาพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ เจนนี่ แต่มันไม่ได้เป็นรอยยิ้มที่เป็นมิตรสักเท่าใหร่เลย

"ค่ะ"   เจนรับคำสั้นอย่างไม่สนใจในตัวเลขาสาวสวยมากนัก

"ถ้าคุณอธิวัฒน์ต้องการอะไร ภาอยู่ข้างนอกนะคะ" เลขาสาวหันมาบอกอธิวัฒน์ด้วยสายตาที่หวานหยด

อธิวัฒน์ได้แต่พยักหน้า ไม่ได้โต้ตอบอะไร

 "ทานให้หมดนะ ชั้นขอทำงานสักพัก ไม่เกินสองชั่วโมง แล้วจะพากลับบ้าน "

"แต่เจนง่วงนอน ไม่อยากทานอะไร" เจนต่อรอง

"ทานก่อน"  อธิวัฒน์พูดเสียงหนักแน่น ซึ้งถ้าลูกน้องเค้าได้ยินคงไม่มีใครที่กล้าขัดคำสั่งอย่างแน่นอน

"งั้น ขอน้ำส้มอย่างเดียวนะ  แล้วเจนขอนอนบนโซฟานี้เลยได้มั้ย" เจนต่อรองอีกครั้ง พร้อมกับจ้องหน้าอธิวัฒน์ ด้วยสายตาสายตาอ้อนวอน

"ตามใจ" อธิวัฒน์ขี้เกียจพูด  พูดไปเค้าก็เป็นฝ่ายใจอ่อนอยู่ดี  เพราะอะไรน่ะรึ คงเพราะหน้าใสๆ ที่ไม่ยอมใครของเจนนี่ ที่มองแล้วรู้สึกว่าจะทำให้ใจเขาแกว่งพิกล  

          อธิวัฒน์นั่งทำงานไปเงียบ เคลีร์ยเอกสาร ที่ตองเซ็นต์ด่วนหลายงาน ถึงแม้ตอนนี้ธุรกิจของเค้าจะอยู่ตัวแต่ก็ใช่ว่าจะน่าวางใจ ธุรกิจของพิพัฒน์ไพศาล มีทั้งบริษัทก่อสร้าง โรงแรม และรีสอร์ท ที่มีอยู่ตามแหล่งทองเที่ยว ชั้นนำในเมืองไทย เชียงใหม่ เชียงราย กระบี่ ภูเก็ต  และตอนนี้เค้าเริ่มธุรกิจรีสอร์ท ที่เกาะทางใต้ซึ่งเป็น แหล่งท่องเที่ยวที่น่าจับตามอง ตอนนี้เค้าต้องไปดูและการก่อสร้างค่อนข้างบ่อย  สาเหตุที่ต้องกลับมา กรุงเทพช่วงนี้น่ะรึ ไม่มีอะไรมาก  คุณพ่อ คุณแม่ฝากมารับน้องสาวบุญธรรม ลูกสาว คุณน้าลาวัลย์ ที่เป็นเพื่อนสนิทของคุณลัดดา คุณแม่เค้าเอง  เลยต้องมาอยู่กรุงเทพฯ สักพักเพื่อดูแลเจนนี่ แล้วพอคุณพ่อคุณแม่กลับมาจากเชียงใหม่อธิวัฒน์ก็จะไปที่เกาะสักพัก เพื่อดูแลความเรียบร้อยของรีสอร์ท  

          นั่งทำงานสักพัก ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมา เพราะนึกได้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องนี้คนเดียว สาวน้อยตัวแสบนอนหลับอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ โดยไม่สนใจอธิวัฒน์เลยแม้แต่น้อย    

"เด็กหนอเด็ก กินง่ายหลับง่ายจริงนะ"  อธิวัฒน์จ้องมองหน้าเจนที่หลับสนิทอยู่ ที่โซฟา

"ถ้าต้องดูแลเธอ แบบนี้ฉันยังไม่ค่อยไว้ใจตัวเองเท่าใหร่เลยนะ ว่าอยากเป็นแค่พี่ชายของเธออย่างเดียวรึเปล่า"

เพราะเค้าเองเริ่มไม่แน่ใจตัวเองเท่าใหร่เหมือนกัน

"เจนนี่ ตื่นได้แล้ว กลับไปนอนที่บ้าน" 

"อืม...ง่วงจัง ขอนอนต่ออีกเดี๋ยวนะคะพ่อ"  เจนพูดอย่างงัวเงีย

อธิวัฒน์ต้องส่ายหัวกับเจนอีกรอบ

"เจนนี่ ตื่นเดี๋ยวนี้"  เสียงเค้าเริ่มดังขึ้น

ตาคู่สวยค่อยลืมขึ้นมาพร้อมกับมองมาที่อธิวัฒน์อย่าง งงๆ ก่อนจะนึกได้ว่าเธอไม่ได้นอนในห้องนอนตัวเอง แต่เป็นห้องทำงานของอธิวัฒน์ และที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอ ที่นี่คือประเทศไทย ที่ที่เจนเพิ่งมาเหยียบได้ไม่ถึง 12 ชั่วโมงด้วยซ้ำไป และคนที่เรียกเธอก็ไม่ใช่พ่อ

"เสร็จแล้วใช่ใหมคะ"

"อืม" อธิวัฒน์รับคำสั้นๆพร้อมกับเดินนำเจนออกไปจากห้องทำงานเดินเข้าลิฟส่วนตัวเพื่อลงชั้นล่าง ปล่อยให้เจนงงอยู่พร้อมกับรีบลุกวิ่งตามไปติดๆ หากคนในบริษัท หรือใครๆที่มองมาตอนนี้ก็จะเห็นภาพ สาวน้อยลูกครึ่ง หน้าตาจิ้มลิ้ม วิ่งตามชายหนุ่มเหมือนเด็กกลัวหลงทาง    

"อย่าเดินเร็วสิ  เจนเดินไม่ทัน"  พร้อมกับรับวิ่งตามเข้ามาในลิฟอย่างเร็ว  ร่างสูงตรงหน้าหยุดลงทันที

"ฉันบอกเธอครั้งนี้ครั้งเดียวนะ เวลาพูดกับฉันช่วยเรียกว่าคุณวัฒน์ และต้องมีหางเสียงเวลาพูดกับฉันด้วย ที่บ้านเธอไม่ได้สอนมารึไง เรื่องมารยาทของคนไทย หรืออยู่มองนอกจนติดนิสัย อย่าเอานิสัยมักง่าย ชุ่ยๆมาใช้กับฉันที่นี่ ฉันเป็นผู้ปกครองของเธอจำไว้" อธิวัฒน์บอกเจนด้วยสีหน้าดุ

"ที่บ้านเจนสอนมาอย่างดีค่ะ แต่เจนจะเก็บไว้พูดกับคนที่พูดดีกับเจนเท่านั้น"            

เจนเถียงกลับอย่างไม่ลดละ แล้วก็รู้สึกว่าโดนคนตัวโตตรงหน้าดึงเข้าไปประทะอกพร้อมกับริมฝีปากสวยสีชมพูนั้นถูกประกบลงอย่างรวดเร็ว เจนเม้มปากสนิทไม่ยอมให้เขารุกล้ำเข้ามาในปาก แต่สำหรับอธิวัฒน์  เจนเเหมือน ขนมหวานที่น่าลิ้มลองอย่างยิ่ง  เลือดในกายเขาเริ่มร้อน แขนที่โอบรอบตัวเจนพร้อมกับใช้อีกมือที่ว่างบีบคางเจนทำให้เจนตกใจ และก็เป็นโอกาศที่อธิวัฒน์จะรุกล้ำเข้าไปอย่างง่ายดาย จูบที่เร่าร้อนเริ่มเปลี่ยนเป็นอ่อนหวาน อธิวัฒน์รับรู้ถึงหัวใจของเจนที่เต้นเร็วขึ้น ตัวที่สั่นน้อยๆ ถึงแม้เจนจะเติบโตมากับวัฒนธรรมตะวันตก แต่เธอก็ไม่เคยปล่อยตัวปล่อยใจให้ใครทำแบบนี้  อธิวัฒน์ดันเจนให้ออกมาจากลิฟออกมาที่โซฟาตัวที่เจนนอนเมื่อกี้  ในขณะที่เขายังไม่ยอมละจากเรียวปากสวยหวานที่เค้าลิ้มลอง เจนตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิด แต่ไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน  มารู้ตัวอีกทีเมื่อหลังตัวเองแตะที่โซฟานุ่ม พร้อมกับอธิวัฒน์ที่ตามลงมาไซร้ที่ซอกคอขาวของเจนอย่างลืมตัว เสื้อเชิ้ตของเจนถูกปลดกระดุมออกอย่างไม่รู้ตัว จากฝีมือของอธิวัฒน์ เผยผิวขาวนวลต่อหน้าอธิวัฒน์ พร้อมกับจมูกและปากของเขาที่ซุกไซร้ลงมาอย่าลืมตัว

"ปล่อย...ปล่อยเจน นะคะ" เสียงที่บอกแผ่วเบาเหมือนเสียงกระซิบ แต่ก็เพียงพอ ที่จะทำให้อธิวัฒน์หยุดลงได้อธิวัฒน์ก็ตกใจกับการกระทำของตัวเองเหมือนกัน เค้าดึงร่างบางที่นอนหอบหายใจ หน้าแดง ปากที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูเข้มเพราะจูบของเค้า เนื้อตัวที่ท่อนบนแทบจะเปลือยขึ้นมากอดไว้แน่น พร้อมกับลูบหัวเจนอย่างช้าๆ     "อย่าดื้อกับฉันอีก เพราะครั้งต่อไปฉนก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าจะหยุดแค่นี้"

คิดอย่างนี้จริงๆ อธิวัฒน์บอกกับตัวเองในใจ เพราะถ้าวันนี้ไม่ได้อยู่ในที่ทำงาน เค้าก็ไม่กล้ารับปากว่าจะหยุดแค่นี้ ด้วยนิสัยของเค้า ที่ใกล้เคียงกับเพลย์บอยในสังคมไฮโซที่หลายคนรู้จักดี คู่ควงของเค้านั้น แต่ละคนล้วนเป็นนางแบบ ดาราสาวสวยที่เคยควงมานั้น หลายต่อหลายคน แต่เค้าก็ยังไม่ยอมลงเอยกับใครสักคน เพราะรู้ว่าสาวๆส่วนมากที่เค้ามาเกี่ยวข้องกับเขานั้น ล้วนมีจุดมุ่งหมายทั้งนั้น เงิน อำนาจ หรือบารมีของตระกูล ที่เป็นที่รู้จัก ซึ่งอธิวัฒน์ก็ฉลาดพอที่จะตกลงคบกับพวกเธอเหล่านั้นก่อนเสมอ ว่าคบกันเพื่อความสนุกเท่านั้น เลิกแล้วก็แล้วกันไป อธิวัฒน์ปล่อยคนในอ้อมแขนออกอย่างเสียดาย  พร้อมกับติดกระดุมเสื้อให้อย่างรวดเร็ว เห็นหน้าแดงๆ และสีหน้าตกใจของสาวน้อยตรงหน้า ทำให้เขาอดดึงเธอเข้ามากอดไม่ได้ และก็เร็วเท่าความคิด เค้าดึงเจนเข้ามากอดไว้รู้สึกแปลกๆ กับไอ้อาการไร้เดียงสาของเจนซึ่งดูจากจูบที่ไม่ประสีประสานั้น  

          เสียงเคาะประตูห้องทำให้ทั้งสองรีบแยกออกจากกัน โดยอัตโนมัติ

"ขอโทษนะคะ คุณวัฒน์ มีโทรศัพท์จากคุณริต้าคุณวัฒน์จะรับมั้ยค่ะ"  เลขาสาวสาวที่เปิดประตูเข้ามาในห้องมองทั้งสองคนที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยสายตางงๆ  แต่ไม่กล้าที่จะถามออกมา

"ไม่ บอกว่าฉันเพิ่งออกไปก็แล้วกัน บอกวาทิน ว่าฉันจะกลับ เตรียมรถให้ด้วย"

"ค่ะ"  อรวิภารับคำสั้น พร้อมกับเดินออกมาจากห้อง แต่ยังสงสัยกับท่าทางแปลกของเจ้านายกับน้องสาวไม่หาย ก็สีหน้าตื่นๆปิดไม่มิดของเจนกับแก้มใสที่ตอนนี้เริ่มเป็นสีชมพูเข้มนั่นยิ่งทำให้น่าสงสัย และเจ้านายของเธอก็ไม่ใช่ธรรมดา เจ้าชู้น่ะเลื่องชื่ออยู่แล้ว แต่ก็ไม่กล้าถาม เพราะกลัวว่าจะกระเด็นออกจากตำแหน่งเลขาคนสนิท "กลับได้แล้ว ไปพักผ่อนแล้วพรุ่งนี้มีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะ วันนี้ฉันจะไปสั่งเธอที่บ้านก่อน เย็นนี้ทานข้าวคนเดียวก่อน ฉันมีนัด อยู่คนเดียวได้ใช่ใหม แต่ที่จริงก็ไม่ได้อยู่คนเดียวนะ คนงานเต็มบ้าน แล้วถ้าต้องการอะไรก็บอก"  อธิวัฒน์บอกเรื่อยๆ และมองคนตรงหน้าที่ตอนนี้ เงียบไม่ยอมพูดจา

"ฉันพูดนี่รู้เรื่องรึเปล่า หรือว่าต้องให้พูดเป็นภาษาอังกฤษถึงจะคุยกันรู้เรื่อง"

"ค่ะ" เจนรับคำอย่างสั้นๆ

"พูดเพราะๆ ก็เป็นนี่"  อธิวัฒน์ถามเจนอย่างยิ้มๆ แล้วก็จับมือเจนให้เดินเข้าลิฟเพื่อกลับบ้าน

          ถึงบ้าน ไม่ใช่สิ สำหรับเจนนี่ มันคือคฤหาสน์มากกว่า ใหญ่กว่าบ้านที่อเมริกาหลายเท่านัก ทางเข้าบ้านจากประตูใหญ่ประมาณ 1 กิโลเมตรได้มั้งเจนคำนวนอย่างคร่าว มีต้นไม้ร่มรื่นสองข้างทางก่อนที่จะมาถึงตัวบ้านหลังใหญ่สีขาว ที่ล้อมด้วยสนามหญ้าสีเขียว

 แต่ก็อีกนั่นแหละที่บ้านนี้ เจนก็ยังเห็นผู้ชายใส่สูทสีดำ ท่าทางแปลกๆ เหมือนพวกมือปืนเดินออกมาต้อนรับ อธิวัฒน์ที่หน้าบ้านเหมือนเดิม  รถจอดสนิทประตูถูกเปิดออกโดยผู้ชายใสสูทดำคนนั้นแหละ เจนเดินลงมาและมองรอบตัวด้วยความแปลกใหม่กับสถานที่มากกว่า ที่จะเป็นความกลัว

อธิวัฒน์นั่งมองคนที่นั่งเงียบสงบปากสงบคำตั้งแต่ขึ้นรถ เห็นเค้าความยุ่งยาก(ในหัวใจเขาเอง) เพราะสาวน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆ มักจะทำให้ใจแกว่งเวลาเข้าใกล้ อยากดึงเข้ามากอดไว้ทั้งวัน คิดๆแล้วก็ส่ายหน้ากับตัวเอง พยายามบอกว่า นี่คือคนที่จะมาเป็นน้องสาว แต่มันก็ยากเต็มทีเพราะความรู้สึกมันไม่ได้คิดว่า เจนนี่เป็นน้อง เค้าอยากครอบครองเจนนี่ไว้ ตั้งแต่วินาทีที่จูบเธอในห้องทำงาน ความที่เจนโลกมานานกว่า สามารถบอกได้เลยว่าเจนนี่ถูกเลี้ยงมาแบบใข่ในหินอย่างแน่นอน เพราะเท่ารู้คุณลัดดานั้น พยามเลี้ยงลูกสาวให้เป็นคนไทยมากที่สุด  เมื่อรถเลี้ยวเข้าบริเวณบ้าน เค้าก็เห็นเจนมองรอบบริเวณบ้านอย่างตื่นเต้น  เค้าอยากให้เธออยู่บ้านอย่างมีความสุข ไม่อยากให้เธอเหงา เพราะเค้าพอจะทราบมาบ้างว่าเธอเข้ามาอยู่ที่บ้านนี้เพราะอะไร

"ชอบมั้ย" อธิวัฒน์ถามเจน ซึ่งเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกัน

"ชอบค่ะ" เจนตอบอย่างสดใสกับคนที่ถาม ลืมไปเลยว่าก่อนหน้านี้เค้าทำอะไรเจนบ้าง  แต่พอนึกได้ก็เริ่มหน้างอขึ้นมาทันที จนอธิวัฒน์ แปลกใจไม่ได้

"อ้าว เป็นอะไรไปอีกล่ะ บอว่าชอบ แล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ"

"เปล่าค่ะ เจนหิวอย่างเฉยๆ"  เจนตอบอย่างงอน

            อธิวัฒน์เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับนั่งลง แต่เจนก็ยังยืน อยู่และมองภายในบ้านอย่างตื่นเต้น

'โห บ้านอย่างกับวัง แล้วคนที่อยู่ในบ้านนี้จะมีกี่คนเนี่ย' เจนนึกในใจพลางมองบ้านที่ตกแต่งอย่างลงตัว ด้วยเฟอร์นิเจอร์หรู ทุกอย่างลงตัวทั้งการออกแบบ การตกแต่งร วมถึงเฟอร์นิเจอร์ มองเพลิน จนได้ยินเสียงของอธิวัฒน์ดังขึ้น  

"จะไม่นั่งใช่ใหม" อธิวัฒน์มองเจนอย่างเอ็นดู ท่าทางตื่นเต้นของเจนปิดไม่มิด ทำให้คนที่เห็นอดยิ้มออกมาไม่ได้

"ตามคุณจิต แล้วก็ทุกคนในบ้านอออกมาที่นี่ด้วยนะ"  อธิวัฒน์บอกสาวใช้ที่เอาน้ำมาเสิร์ฟ

สักพักทุกคนในบ้านก็ออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน อธิวัฒน์แนะนำเธอให้ทุกคนรู้จัก ว่าเธอคือนคุณเจนนี่ น้องสาวที่จะมาอยู่ที่บ้านนี้ด้วย ซึ่งทุกคนก็ยิ้มรับอย่างยินดี  แต่เจนสิ จำชื่อทุกคนยังไม่ค่อยได้เลย

'ไม่เป็นไรมั้ง อยู่ไปก็จำได้เอง' เจนนึก