HxH MeRrY ChRiStMaS CoUnTdOwN To HaPpY

ลำดับตอนที่ #3 : แล้วเราก็มาพบกัน

ที่ซุปเปอร์ฯ

คุราปิก้า: อืมม์...ดาร์คช็อกโกแล็ต แป้งเค้ก ผงฟู น้ำตาลกรวด เชอร์รี่ กีวีแล้วก็...อุ๊บส์! ขอโทษครับ

“ไม่เป็นไรครับ”

คุราปิก้า: อ้าวกอร์น คิรัวร์

กอร์น/ คิรัวร์: คุราปิก้า

คุราปิก้า: มาไงเนี่ย

คิรัวร์: มาซื้อของนิดหน่อยน่ะ

คุราปิก้า: พวกนายไปด้วยรึเปล่า? ที่โรงแรมน่ะ

กอร์น/ คิรัวร์: ไปอยู่แล้ว จะพลาดได้ไง

คุราปิก้า: จะไปด้วยกันเลยมั้ย

กอร์น: อืมม์...ไปสิ

ตรู๊ด...ตรู๊ด...ตรู๊ด...

คุราปิก้า: ครับ

คุโรโร่: นายซื้อของเสร็จรึยัง?

คุราปิก้า: เสร็จแล้วล่ะ นายอยู่ที่ไหนแล้วเหรอ?

คุโรโร่: ชั้นอยู่ที่สถานีแล้ว

คุราปิก้า: อีก 5 นาทีชั้นจะไปถึง นายซื้อตั๋วไป โรงแรมทวินเนอร์ฯ ไว้ 4 ใบนะ

คุโรโร่: อ้าว! ทำไม 4 ใบล่ะ นายกับชั้น 2 คนเองนี่

คุราปิก้า: เดี๋ยวก็รู้เองแหละ

คุโรโร่: โอเคๆ เดี๋ยวเจอกัน    กริ๊ก

คุราปิก้า: เราไปกันได้แล้วล่ะ

กอร์น/ คิรัวร์: ไปกันเลย

ที่สถานีรถไฟใต้ดิน

คุโรโร่: คุราปิก้า...ทางนี้

คุราปิก้า: คุโรโร่

คุโรโร่: นายซื้อของเยอะขนาดนี้เลยเหรอ? แล้วนั่น

กอร์น/ คิรัวร์: งาย...คุโรโร่

คุโรโร่: พวกนาย...        

“แกร๊ง...แกร๊ง...แกร๊ง...”  “ติ๊ง...ต่อง...แตง...ต่อง...ท่านผู้โดยสารที่ต้องการจะไปโรงแรมทวินเนอร์ ริเวอร์ไซด์ กรุณาไปที่ชานชาลาที่ 12 ด้วยค่ะ   ท่านผู้โดยสารที่ต้องการจะไปโรงแรมทวิน.......................

คุโรโร่: ไปเถอะ...เค้าเรียกแล้วล่ะ ส่วนของที่นายถืออยู่ มานี่มา ชั้นถือให้

คุราปิก้า: ไม่เอาหรอกชั้นถือเองได้

คุโรโร่: นายนี่ดื้อจริงๆ คืนนี้จะลงโทษให้สาสมเลยคอยดูนะ

คุราปิก้า: (หน้าแดงงงงงงงง อีกแล้วครับท่านผู้อ่าน) บ้า! รอยหยักในสมองนายมันคิดได้แต่เรื่องพรรค์นี้รึไงเนี่ย

คุโรโร่: ไปเถอะๆ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันกันพอดี

30 นาที ผ่านไป ณ ฟร้อนท์ ของโรงแรมทวินฯ

พนง.โรงแรม: ค่ะ มีค่ะ ลูกค้าท่านที่ได้แพ็คเก็จ อยู่ที่ชั้น 32 ห้อง 3207 ค่ะ นำสัมภาระไว้ที่ด้านนี้ได้เลยค่ะทางเราจะมีพนักงานนำทางพร้อมยกกระเป๋าไปให้ค่ะ

“ก๊อกๆๆ”

ฮิโซกะ: เชิญครับ อ้าว! มากันแล้วเหรอ? (หันไปพูดกะพนักงาน)สัมภาระไว้ตรงนั้นก็ได้ครับ

คุราปิก้า: ก็ใครล่ะบอกให้ชั้นมาก่อน 2 โมงน่ะ

ฮิโซกะ: กินข้าวมากันยังเนี่ย?

คุโรโร่: ยัง...ตั้งแต่เช้า

ฮิโซกะ: จะเป็นลมมั้ยเนี่ย

คุราปิก้า: ช่างเหอะ...ชั้นไม่อ่อนแอขนาดนั้นซักหน่อย

คุโรโร่: หวังว่าเราคงจะลงไปกินข้าวได้นะ

ฮิโซกะ: ตาม’ บาย อ้อ! นี่บัตรฟรีของแพ็คเก็จที่ได้มา

คุโรโร่: กินข้าวฟรีงั้นเหรอ

ฮิโซกะ: ใช่ฟรีทุกอย่าง นั่นของนาย 2 คน ใช้ด้วยกันคงได้นะ

คุราปิก้า: ไม่มีปัญหา

คุโรโร่: ไปเถอะ...

ชั้นที่ 76

บริกรสาว: สวัสดีค่ะ 2 ท่านหรือคะ

คุโรโร่: ครับ

บริกรสาว: เชิญทางนี้ค่ะ

คุโรโร่: ขอบคุณครับ

บริกรสาว: ต้องการรับอะไรดีคะ

คุราปิก้า: ขอสเต็กปลาไวท์ซอสครับ

คุโรโร่: เหมือนกันครับ

บริกรสาว: รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ

คุโรโร่: ขอค็อกเทล Merry Christmas ก็แล้วกัน

คุราปิก้า: ผมด้วยครับ

บริกรสาว: ค่ะ สเต็กปลาไวท์ซอส 2 ที่กับค็อกเทล รอซักครู่นะคะ

ไม่นานนักบริกรหนุ่มคนใหม่ก็มาเสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่มให้ทั้งคู่

คุราปิก้า: รสชาติดีนะแต่ยังแพ้ฝีมือนาย

คุโรโร่: นายชมเกินไปรึเปล่า

คุราปิก้า: ไม่นี่...ก็นายทำอร่อยจริงๆนี่นา

คุโรโร่: ขอบใจนะ...ที่ชมชั้น

คุราปิก้า: ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็เราเป็น...เป็น...เอ่อ...

คุโรโร่: เป็นแฟน เอ๊ย สามี ภรรยากันนี่นา

คุราปิก้า: นาย...อย่าพูดได้หน้าตาเฉยแบบนั้นได้มั้ย

คุโรโร่: ทำไมล่ะก็มันจริงหนิ

คุราปิก้า: ก็เรา...

คุโรโร่: นายจะบอกว่าเพราะเราเป็นแบบนี้น่ะเหรอ

คุราปิก้า: ก็...

คุโรโร่: นายไม่ต้องคิดมากหรอกนะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ชั้นจะปกป้องนายเอง ไม่ว่าจากคน การกระทำหรือคำพูดใครที่ไม่ประสงค์ดี พ่อจะอัดแมร่งให้เดี้ยงตายไปตามๆกันเลยคอยดูนะ

คุราปิก้า: อืมม์...นั่นสินะ

ผ่านไปครู่ใหญ่ๆ

คุราปิก้า: คุโรโร่ ชั้นไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ

คุโรโร่: อืมม์...

คุราปิก้า: (ลุกเดินออกมา)

ที่เคาน์เตอร์ของห้องอาหาร

คุราปิก้า: ไม่ทราบว่าที่นี่มีห้องทำขนมให้ใช้รึเปล่าครับ

พนักงาน: ครับ มีครับต้องการห้องใหญ่รึเปล่าครับ

คุราปิก้า: ไม่ต้องใหญ่หรอกครับ

พนักงาน: ได้ครับ ห้องนี้ค่อนข้างเล็กซักหน่อยนะครับไม่ทราบว่าสะดวกรึเปล่าครับ

คุราปิก้า: ไม่มีปํญหาครับขอแค่อุปกรณ์มีครบก็พอ

พนักงาน: อุปกรณ์มีให้ครบเลยครับ

คุราปิก้า: ครับ งั้นผมขอเช่าห้องนี้นะครับ

พนักงาน: ไม่ต้องเช่าหรอกครับเพราะห้องนี้ไม่มีคนเข้ามาใช้ เชิญใช้ของในห้องได้ตามสบายเลยครับแล้วก็ถ้าขาดวัตถุดิบอะไรกดอินเตอร์โฟนที่อยู่ในห้องได้เลยนะครับ นี่ครับคีย์การ์ด

คุราปิก้า: ขอบคุณมากนะครับ (เดินกลับมาที่โต๊ะ)

คุโรโร่: นายไปเข้าห้องน้ำนานจังเลย

คุราปิก้า: ไม่เคยมาน่ะก็เลยหาห้องน้ำไม่เจอ นายอิ่มแล้วเหรอ?

คุโรโร่: ข้าวน่ะ...อิ่มแล้ว...แต่... (มองส่งสายตาหวานเยิ้ม..........มไปให้คุรา)

คุราปิก้า: อะไรของนายอ่ะ ทำหน้าแบบนั้น? ง่วงนอนเหรอ? รีบๆไปนอนได้แล้วไป๊

โครม! ตุ้บ! อยากรู้มั้ยเสียงอะไร?    เฉลย...เสียงคุโรโร่ตกเก้าอี้เพราะอึ้ง & ทึ่งในความซื่อ (บื้อ) ของคุรา

คุโรโร่: สงสัยนายจะติดเชื้อกอร์นมาเข้าให้แล้วล่ะม้างเนี่ย?

คุราปิก้า: หมายความว่าไง?

คุโรโร่: ช่างเหอะๆ...ไปๆขึ้นห้องกันดีกว่า

คุราปิก้า: อืมม์

To Be CoN On 4