คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : มาทำให้หน่อยNC
“ัวุร้อน…ไม่สบายรึเปล่าะ…ุปรเมษ!”
นิาสัมผัสไ้ว่าร่าายเาอ่อนเพลียและัวร้อนี๋เหมือนไฟ
“นิหน่อย…!”
ปรเมษอบลับมา้วยน้ำเสียที่แหบพร่าเบาหวิว….
“ไป่ะ…เ้าบ้านัน..”
นิาเินุมมือลาูายหนุ่มร่าสูให่ว่าเ้าบ้านเายิ้มออมาเมื่ออยู่ในารบัับอหิสาว
“นอนพั่อนนะะ..เี๋ยวนิาไปหายา ับผ้าเ็ัวมาเ็ัวให้!”
เาพยัหน้า่อนล้มัวลนอน้วยวามอ่อนเพลีย..และ่อยๆหลับาล้วยพิษไ้ นิาเินเ้ามาในห้อเพื่อเอาผ้าุบน้ำมาเ็ัวให้เา
“ุ…ถอเสื้อหน่อย่ะ…นิาะเ็ัวให้”
ายหนุ่มถอเสื้อาเออมาพรวเียว!
“ุ!..ไม่้อนานั้น็ไ้่ะ…”
นิารีบหันไปทาอื่นเมื่อเาเปลือยายเหลือแ่าเในสีำัวิ๋ว
“ุะอายทำไมนิา……ผมเป็นสามีุนะ..อย่าอื่นอุผม็เห็นมาหมแล้ว!..”
เสียแหบพร่านั้นพึมพำในลำอออมาเบาๆ ลมหายใร้อนผ่าวอเาที่เธอสัมผัสไ้ทำให้เธอไม่รีรอ ่อยๆบรรเ็ลไปทุุบนเรือนร่าเ็ี่ำยำอเาอนนี้ ใหิสาวเ้นุบๆึัๆหายใิๆั เมื่อสัมผัสลูบไล้ไปามเรือนร่าอันน่ามออเานั้น
“เสร็รึยั….ผมหนาว?”
“สะ…เสร็แล้ว่ะ…”
นิาื่นาภวั์วามิเลิเปิเปิเมื่อเสียเาเอ่ยึ้นมา..เธอรีบไปหาุลำลอที่สบายๆมาสวมใส่ให้เา เล่นเอาเธอเหนื่อยเหมือนัน เพราะเาัวให่ว่าเธอมาๆ ่อนะรีบไปเอายามาให้เาิน
“ยา่ะ…ินยา่อน…”
หิสาวป้อนยาให้ปรเมษเาลุมาินทำามเธออย่าว่า่าย ไม่ัืนแม้แ่น้อย
“มีอะไรอีมั้ย?”
“มะ..ไม่มีแล้ว่ะ…”
“ั้นมานอนไ้แล้ว..”
“แ่นิาว่า..นิานอนห้อรับแีว่า!”
“ใระูแลผม….มานอนเี๋ยวนี้!”
ปรเมษวัร่าบาอเธอลมาล้มนอน้าๆเา นิาลุึ้นมาอีทีเอาผ้าห่มไปห่มให้เาเบาๆ ่อนะใ้ฝ่ามือเล็เรียวสัมผัสไปที่หน้าผาอเาเบาๆ เมื่อเห็นว่าไ้ลลแล้วเธอยิ้มอย่าโล่อ แล้วล้มัวลนอน หันหน้าเ้าหาร่าแร่อปรเมษ ับ้อไปที่ใบหน้าหล่อเหลาอายหนุ่มอย่าหลไหล
รุ่อรุอวันใหม่
ปรเมษยันอนหลับอยู่้วยวามอ่อนเพลียนิาเลยไปหาป้านิ่มเพื่อะหา้าว้มร้อนๆให้ปรเมษิน สัพัเธอเินถือถา้าว้มลับมา เห็นปรเมษเหมือนะยันอนหลับอยู่ เธอเินเ้าไปใล้ๆ ู่ๆเา็ลืมาโพลึ้นมา ว้าัวหิสาวเ้าไปออีรั้
“ุ….ปล่อย่ะ!”
หิสาวีิ้นอยู่ในอ้อมอแ็แร่นั้น
“ไม่ปล่อย…!”
“นีุ่แล้นิาเหรอะ?”
“ไม่ไ้แล้แ่อยาอเมีย!”
เสียอู้อี้อยู่บริเวนหน้าออเธอที่เบียิอยู่ับหน้าอเา วแนนั้น็อเอวเธอไว้แน่น นิาเห็นสภาพ็รู้แล้วว่าปรเมษหายเป็นปลิทิ้ ฟื้นัวไวอะไรปานนั้น
“ปล่อย่ะ…”
นอาเาไม่ปล่อยแล้ว ยัฝัหน้าเ้าไปที่ร่อออเธออี ไรหนวสาอเาถูเ้าับเ้าอเธอเบาๆ นิารู้สึสะท้านหวิวทันทีเมื่อเาแหวเสื้อผ้าอเธอออ ูับโลมเลียมาที่ปลายถันมพูอ่อนอเธอเบาๆ
“ุ…อ่าส์!!”
อารม์ปรารถนาเริ่มเ้ามาทันที มันสะสมมาาเมื่อืนที่เธอเผลอมอร่าแร่ำยำอเาอย่าไม่วาาแล้ว ายหนุ่มเริ่มูสลับไปมาทั้สอเ้าอเธอเบาๆ นิาเสียวสะท้านเผลอเ้ทรวอึ้นมารับลิ้นอุ่นเปียอเาทันที าเในัวิ๋วสีาวอเธอถูเารูออไปออยู่ับพื้น อนนีุ้เรสสีาวอหิสาวถูเาเลิึ้นมาออยู่เหนือเ้าาม ปรเมษยับีบเล้นูินบริเวนเ้าประทุมอเธออย่าหิวระหาย
“นิา….”
เาล้วเ้าท่อนเอ็นนั้นออมา ที่อนนี้ลุัู้ันเาใ้มือให่อัวเอำรูึ้นลทำเอานิาเินอายแ้มอเธอเปลี่ยนเป็นสีแระเรื่อทันทีที่เห็นภาพรหน้า
“มาินให้หน่อย…”
“นิาไม่ล้า…”
“ลอมาับู่อน…แล้ว่อยๆเอาเ้าปาูเลียให้ผมให้หน่อยนะ…”
ปรเมษสอนวิธีเธออีที มือเล็อเธอ่อยๆเอามือไปับเ้าท่อนเอ็นอเาเบาๆ แ่นิาเรว่ามันะเ้าปาเธอไม่หม เพราะนาอมันให่พอสมวร หิสาวแลบลิ้นเล็ออมาเลียลไปรหัวอแท่ไอิมอเา ปรเมษับ้อมอารระทำอเธอ มัน่าน่ามอและเรียอารม์อันร้อนแรอเาให้ระอุึ้นมาอี
“อ่าส์..อย่านั้นแหละ..่อยๆอมเ้าไปลึๆ…อืม…โอววว! เ่มานิา”
นิาอมเ้าไปนสุ ่อนะ่อยๆูเลีย รูึ้นลให้เาอย่าไร้เียสา ปรเมษรวบผมยาวสลวยอเธอไว้ ่อนะบัับศีรษะอเธอูเลียรูึ้นล ามัหวะที่เา้อ่อน ายหนุ่มู้!ปาเบาๆเพราะเสียว่านอย่ารุนแร
“เบาๆ่อน..นิา…พะ..พอแล้ว..”
ปรเมษับร่าเปลือยให้นอนล เาสอแทรแท่ไอิมที่หิสาวูินเมื่อรู่เ้าไปในร่อลีบอเธอ
“โอ้ย!…..”
นิายัรู้สึเ็บอยู่เพราะร่ออเธอยัับแน่น ถ้าเปรียบับนาให่อเาแล้ว ้อใ้เวลาอีสัพัถึะิน เมื่อเ้าท่อนเอ็นเ้าไปนอนแน่นิ่อยู่ในร่อนสุแล้ว เาเอาาเธอึ้นมาพาบ่า่อนะระแทลไปอย่ารัวเร็วแร
ั๊บๆๆ!
เสียเนื้อระทบเนื้อัไปทั่วห้อ
“ี๊…..โอวว!..นิาร่ออเธอมันับแน่นทุรั้…ผมอบเหลือเิน…ออผมมา อ่าส์!!”
พั่บ!พั่บ!พั่บ
“อ่าส์!…ไม่ไหวแล้วนิา..ผมไม่ไหวแล้วมันอเินไป…ะปล่อยแล้วนะ…”
“อูยย…สามีาา..ปล่อยมาเลย่ะ…นิา็ไม่ไหวแล้ว..นิาเสียว…โอววว!”
สิ้นเสียราอนิา ปรเมษระแทแรๆเ้าไปในร่อลีบอูมอเธออีสอสามรั้ ่อนะึออมาหลั่ไปบนหน้าท้อแบบราบอนิา หิสาวนอนหลับาพริ้มอย่าหมแร บนเนื้อัว็เ็มไป้วยราบาวาวุ่นที่ถูปล่อยออมาอปรเมษ
หิสาวเผลอหลับไป้วยวามอ่อนเพลียเนื่อาเมื่อืน เธอแทบะไม่ไ้นอนเพราะ้อเฝ้านป่วยแถมอนเ้า็โนเาัอีรอบนึ ื่นึ้นมาอีทีปรเมษหายไปแล้ว หิสาวลุึ้นไปอาบน้ำำระร่าาย เพราะยัมีราบาวอเาิอยู่บ้า ่อนหน้าที่เธอะหลับ ปรเมษเอาระาษทิู่มาับทำวามสะอาให้เธอไปรอบนึแล้ว นี่เาหายไปั้แ่อนไหนเธอ็ไม่รู้ัวเลยแม้แ่นิ
ความคิดเห็น