ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ 0%
ฮ้าาาเช้าที่สดใสในวันเสาร์ไม่ต้องไปทำงานพักผ่อนอยู่บ้านสบายๆไม่มีใครมากวนใจ(แน่ใจน่ะไม่มี)
"พี่เมย์ ตื่นรึยัง"
เสียงนี้คือน้องสาวของฉันเป็นคนขยันทำงานเป็นเลขาที่บริษัทดังไปทั่วประเทศส่วนฉันก็ทำงานที่นั่นเหมือนกันแต่ฉันน่ะัได้เป็นถึงผู้จัดการบริษัทเลยน่ัะฉันเก่งใช่ไหม
"ถามทำไมไม่ตอบลืมไปแล้วเหรอว่านัดใครไว้"
ใช่!!!จริงด้วยลืมไปเลยน่ะเนี่ยถ้ายัย'แพรวา'ไม่มาทักสงสัยต้องปล่อยให้คนที่ฉันนัดไว้ยืนเป็นศพแห้งตายแน่เลยต้องรีบแล้วล่ะ
ฉันรีบถอดชุดเสื้อผ้าแล้วอาบน้ำทันใดเอ๊ะทำไมตาขวามันกระตุกน่ะฉันเริ่มมีลางสังหรณ์ไม่ดีฉันว่าวันนี้มันต้องเกิดเรื่องร้ายๆขึ้นแน่
ตอนนี้ฉัีนอยู่หน้าร้านอาหารที่มีชื่อว่า MELODY
"นัดไว้ตรงนี้ทำไมยังไม่มาหว่าเอ๊ะ!!!แปลกจัก"
ฉันเลยเดินเข้าไปในร้านพบว่าแพรวาแอบมองใครอยู่ก็ไม่รู้(มาตอนไหนว่ะ)ฉันเลยเข้าไปทักแพรวาถึงกับสะดุ้งโหยงก่อนที่จะหันมามองหน้าฉันแถมเหงื่อไหลออกเยอะอย่างบอกไม่ถูกแพรวารีบดันฉันออกจากนอกร้านจับข้อมืออย่างแน่นแล้วโบกรถแท๊กซี่
"ไปหมู่บ้านร่วมใจค่ะ"
"ครับ"
"มันเกิดอะไรขึ้น''
''ถึงบ้านแล้วค่อยเล่าน่ะั"
"มันเกิดอะไรขึ้นบอกพี่มาเดี๋ยวนี้น่ะแล้วไปที่ร้านอาหารนั่นเมื่อไร"
ฉันจ้องตาแพรวาเขม็งแพรวาเหมือนกลัวว่าถ้าเรารู้เราต้องเสียใจ
"พี่อย่าจ้องฉันแบบนี้สิ......"
"..."
"ก็ตอนที่พี่อาบน้ำอยู่ตาขวาฉันกระตุกแล้วอยู่ดีๆฉันนึกอะไรไม่รู้เลยรีบไปที่ร้านก็เห็นไอ้ผู้ชายที่พี่คบอยู่มันไปกินข้าวกับผู้หญิงสองต่อสองจับมือป้อนข้าวกันด้วย"
เมื่อฉันได้ยินอย่างนั้นแล้วฉันร้องไห้ออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัวก่อนที่จะวิ่งขึ้นไปบนห้องของตัวเองพร้อมกับโทรศัพท์
ฉันรีบกดเบอร์ของ'บอย'เพื่อเคลียเรื่องที่ยัยแพรวาเล่าให้ฟัง
(มีอะไร)
บอยพูดด้วยเสียงเย็นชามันไม่มีความรู้สึกยัยดีไม่มีความห่วงใยไม่ีมีความรักที่มีต่อกัน
(นี่ฉันจะบอกอะไรให้น่ะเราสองคนไม่เหมาะสมกันหรอกวันหลังเธอเลิกตามตอแยฉันสักที.....เราเลิกกันเถอะ)
ปึก ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆฉันขว้างโทรศัพท์เต็มแรงที่ยังเหลือขาเริ่มอ่อนขุกเข่าลงก้มหน้ามองพื้นฟิ้ว ฟิ้ว ลมพัดมาทางหน้าต่างกระดาษกับดินสอก็ปลิวลอยมาหาฉันเหมือนกับว่ามีใครจะให้ฉันเขียนจดหมายลาตาย อยากให้ฉันตายมากใช่ไหมได้จะให้สมปราถณา!!!
อ่านแล้วไม่เม้นท์ขอให้เหมือนกับเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น