magic love เสกรักอลวน เสกมนตร์อลเวง

ลำดับตอนที่ #2 : 2 จากลาที่แสนหวาน

 “Happy Birthday To you Happy Birthday To you Happy Birthday Happy Birthday Happy Birthday To you”เพื่อนๆทุกคนร้องเพลงวันเกิดให้ฉันอย่างสนุกสนาน มีความสุขจริงๆเลยนะ “สุขสันต์วันเกิดนะยัยลมตด”ยัยเดซี่ยื่นกล่องของขวัญสีสวยมาให้ฉัน บางทียัยนี่ก็ไม่ได้ร้ายกาจอะไรขนาดนั้นนะ “เอาเลย!”ไม่ทันขาดคำเค้กก้อนโตก็ลงมาอยู่บนใบหน้าฉัน ขอถอนคำพูดยัยเดซี่ร้ายกาจมากๆ “ดูหน้าเธอสิ ฮ่าๆ ฮ่าๆ”เดซี่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เอ๊ยไม่ใช่แล้ว “เดซี่! เธอต้องโดนนี่”ฉันโยนคัพเค้กใส่หน้าของเดซี่อย่างจัง “ยัยลมตด มากไปแล้วนะ”เกิดสงครามเค้กย่อมๆ ในบ้านของฉัน วันนี้เป็นวันที่สนุกที่สุดเท่าที่ฉันเคยจัดมาเลยแหละ “เด็กๆหยุดก่อนนะ”แม่กับพ่อฉันเดินมาที่หน้าทีวีซึ่งก็เหมือนเวทีย้อมๆนั้นเอง “มีอะไรหรอคะแม่”ฉันเข้าไปเกาะแขนแม่เอาไว้ แต่ไอ้ครีมบนหน้านี่เหนียวจริงๆ “คือ...วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ลมฝันจะอยู่ที่นี่ เพราะลมฝันต้องไปเรียนต่อนั้นเอง ขอให้ทุกคนสนุกกันให้มากๆนะ ลมฝันคงมีเวลาแค่คืนนี้คืนเดียว” “อะไรนะคะแม่! ทำไมแม่ไม่บอกหนูเลย” “มันเป็นเรื่องด่วนลูก” “ยัยลมตดถ้าเธอไปแล้วฉันจะแกล้งใครล่ะ”ยัยเดซี่เป็นคนแรกที่เข้ามากอดฉัน แล้วก็ตามด้วยอีกหลายๆคน “ฉันก็อยากอยู่ให้เธอแกล้งหรอกนะ แต่ฉันอยู่ไม่ได้จริงๆ” “ฉันจะแกล้งเธอน้อยลงสัญญาเลย แต่ไม่ไปไม่ได้เหรอ”ยัยเดซี่เริ่มปล่อยโฮออกมา “เดซี่ ฮือๆ ฉันอยากอยู่กับเธอนะ” “ฮือ...ฉันก็ไม่อยากให้เธอไป”ฉันกอดกับเดซี่อยู่นานเลย ถึงเราจะดูเกลียดกันมากแต่มันก็กลายเป็นผูกผันไปแล้วล่ะ “นี่รูปของคุณฉลาม ฉันเห็นเธอมาแอบฟังฉันคุย ฉันว่าเธอต้องสนใจเค้าแน่ๆเอาไปนะ เธอต้องเป็นแฟนคลับเค้านะ”ยัยสองคนที่เม้ากันเรื่องหูฉลามบ่อยๆ เอารูปของผู้ชายหล่อๆมาให้ หล่อมากเลยอยากเป็นลมจริงๆ “ได้ๆฉันจะเป็นแฟนคลับเค้านะ”ตามน้ำไปแล้วกัน ไหนๆก็หล่อขนาดนั้นสู้ขาดใจเลย “ฮือๆ ยัยลมตด ฉันจะคิดถึงเธอนะ”ยัยเดซี่ยังคงร้องไห้ ก็ยัยนี่ไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะทุกคนกลัวเธอจะสั่งให้พ่อไล่ออกจากโรงเรียนนั้นเอง “ฉันก็จะคิดถึงเธอเช่นกัน”งานที่สนุกอยู่ดีๆก็พังลง ทุกคนมีแต่รอยน้ำตา รวมถึงฉันด้วย งานจบลงแล้วทุกคนเริ่มกับบ้านกันหมดแต่คนที่เอาแต่กอดฉันคือเดซี่ คนที่แกล้งฉันมาตลอดยัยนี่งอแงเป็นเด็กๆเลย สุดท้ายเธอก็ยอมกลับบ้านเพราะฉันสัญญาว่าจะส่งข่าวให้เธอเสมอ “แม่คะ หนูต้องไปเรียนที่ไหนหรอคะ” “คุณน้าทั้งสองจะพาหนูไปนะลูก แม่เตรียมของไว้หมดแล้ว” “ทำไมแม่เอาพายุใส่กรงอย่างนั้นล่ะ” “อ้อ มันต้องไปกับลูกไง” “เราจะได้กลับมาเจอกันใช่ไหมคะแม่” “แน่นอนลูกพอปิดเทอมลูกก็จะได้กลับมาหาพ่อกับแม่แล้วก็เพื่อนของลูกไง” “ค่ะ หนูจะคิดถึงพ่อกับแม่นะ”ฉันกอดพ่อกับแม่เอาไว้ แม่กระซิบบางอย่างที่ข้างหูฉัน “จริงๆแล้วลูกไม่ใช่ลูกพ่อกับแม่นะ ลูกคือลูกเลี้ยงที่พ่อกับแม่รับมาจากคุณน้าทั้งสองคน”โอ้มายก๊อด “จริงหรอคะ” “จริงสิ” “แต่พ่อกับแม่ก็ยังเป็นพ่อกับแม่หนูอยู่ดีนั้นแหละ” “ไปดีมาดีนะลูก”การบอกลามันเจ็บปวดเหมือนกันนะ “สวัสดีลมฝัน”คุณน้าผู้หญิงทักทายฉันขณะที่คุณน้าผู้ชายยกกระเป๋าขึ้นรถ “สวัสดีค่ะ...แม่”พูดจนได้สินะเรา “เรียกฉันว่าแม่หรอ...ฉันสมควรเป็นแม่เธอหรอ”เธอน้ำตาไหลพรากเลย ก็ถ้าแม่ฉันสวยขนาดนี้ก็ควรเรียกแล้วแหละ “ค่ะแม่”แม่ที่แท้จริงกอดฉันเอาไว้แน่น “ไปขึ้นรถได้แล้ว” “ค่ะพ่อ”คุณพ่อยิ้มจนแก้มแทบแตกเลยล่ะ ฉันมีความสุขจังเลย ถึงพวกท่านจะเคยทิ้งฉันไปก็ตามแต่ตอนนี้พวกท่านอยู่กับฉัน และคงจะดูแลฉันเป็นอย่างดี คุณแม่กอดฉันไปตลอดทางเลยอบอุ่นจริงๆ “ที่นี่ที่ไหนคะ”ฉันมองบ้านตรงหน้า ที่หลังใหญ่มากๆ “มารับพี่ของลูกไงล่ะ”พอจบประโยคผู้ชายที่ฉันคุ้นเคยก็เดินออกมาจากบ้านหลังใหญ่เค้าคืออิตาลีนั้นเอง นี่มันเรื่องอะไรกัน “สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่ และหวัดดีน้องสาวของพี่”รอยยิ้มนี้อบอุ่นมากๆเลยนะ “น้องคงยังไม่รู้เรื่องทั้งหมดค่อยๆเล่าให้น้องฟังนะ”แม่บอกพี่อิตาลีที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน ตอนนี้ฉันเหมือนใส่แซนด์วิชเลยค่ะ “น้องผมเก่งจะตาย แถมเฮียฟ้าลั่นก็สอนอะไรตั้งมากมายแล้ว”เฮียฟ้าลั่นใครกันหรือจะอาจารย์ฟ้าลั่น “สวัสดีลมฝันฉันเป็นพี่ชายของเธอชื่อลมฟ้าเราเป็นสายเลือดเข้มข้นของเทพสายฟ้าแต่เธอเข้มกว่าพี่นะ เธอรู้ไหมพี่นี่ลำบากแทบตายกว่าจะหักห้ามใจไม่ให้กอดน้องสาวตัวเองได้คิดถึงเธอสุดๆ”อะไรกันนี่ ลมฟ้าหรอไม่ใช่อิตาลี แล้วเรื่องอะไรกันเทพสายฟ้าอะไร “หนูไม่เข้าใจค่ะ” “ก็อย่างที่น้องเรียนมานั้นแหละ เรากำลังจะชิงตำแหน่งราชินีมาเธอ เธอจะได้อยู่เหนือเทพทั้งหมด และเทพเจ้าอัคคีก็คือคู่แข่งที่น่ากลัวมาก”อะไรกันนี่ฉันฝันรึเปล่า “ถึงแล้ว เราจะไปซื้อของกันที่นี่”เอ๊ะ นี่มันปั๊มน้ำมันไม่ใช่หรอ ซื้อของอะไรกันงงนะ “เอาอะไรครับพี่”เด็กปั๊มเดินเข้ามาถามหน้ากวนอวัยวะเบื้องล่างมาก “พี่ก็คิดงั้น”พี่ลมฟ้ากระซิบกับฉัน เค้าอ่านใจออกหรอ “ใช่พี่พึ่งเรียนมา”ให้ตายเถอะ ฉันงงอีกแล้วนะ “เอาเวทมนตร์อลเวง เอาเวทมนตร์อลวน”อะไรของพ่อกันนะ “พี่ว่าเค้าควรจะเปลี่ยนคาถาใหม่เนอะ”นั้นเอาอีกแล้ว “พี่ลมฟ้าเลิกอ่านใจลมฝันเหอะขนลุก” “ได้ๆพี่จะพยายาม” “ครับเสร็จแล้ว”พ่อขับรถเร่งความเร็วสูง และนั้นมันจะลอยขึ้นฟ้าอยู่แล้วนะ พ่อขาทำอะไรกันคะ “ทะลุมิติไง”นั้นยังไม่เลิกอ่านใจอีกหรอ “พี่ขอโทษแล้วกัน”ให้ตายสิ ฉันเริ่มกลัวพี่ตัวเองมากๆแล้วนะ