คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 2 ตอนที่ 2
บทที่ 2
อนที่ 2
รถลีมูีนสีำแล่นมาอหน้าพระำหนัหลว
ามิล้าวลารถ่อน แล้วึเินมาเปิประูรถให้แออ์ษัริย์
มาธวีเอ่ยอบุแล้ว้าวลารถ โยมีภารีามลมาเป็นนสุท้าย อรัษ์หนุ่มแ้ว่าษัริย์อิบราฮิมทรประทับรออยู่้าใน
แล้วเิให้พวหล่อนามเาเ้าไป
มาธวีเยหน้ามอเพานเหนือศีรษะ
พระำหนัที่ประทับอษัริย์อิบราฮิมามมา ผนัทาสีาวประับ้วยระเบื้อสีฟ้าน้ำทะเลลวลายวิิร
เพานสูห้อยโมไฟระย้าทำาริสัลแวววาว พื้นปูลา้วยพรมทอมือหนานุ่ม เรื่อเรือนทุิ้นประับ้วยทอและอัมี
“ทับทิมเม็ให่มา เธอว่าอริไหม”
าิสาวระิบถาม วาเป็นประาย
“ริมั้
ันไม่่อยรู้เรื่อเพรพลอยเท่าไร” หล่อนอบอย่าอไปที
แล้วหันไปมออรัษ์หนุ่ม เมื่อเาหยุยืนหน้าประูบานหนึ่
“ถึแล้วเหรอะ” หล่อนเอ่ยถาม
“ใ่ อ์ษัริย์ทรพระทัยีมา
แ่ะพูอะไร็ระวั้วย” อรัษ์หนุ่มเปิประูออว้า
แล้วผายมือให้หล่อนเินเ้าไป
มาธวีพยัหน้าเ้าใ แล้วเินเ้าไปในห้อ
ษัริย์อิบราฮิมทรประทับอยู่บนพระแท่นบรรทมทีู่ทันสมัย แวล้อม้วยเรื่อมือแพทย์หลายนิ
ทรทอพระเนรรมาที่หล่อน พระพัร์มายล้อมรอบ้วยหนวเราสีอเลา พระเนรสีเทาอ่อนโยน
พระนาสิโ่ พระวีาวั ทรเป็นายสูอายุทีู่ี
แม้ะทรูบผอมและีเียวไปบ้า
“ถวายบัมเพะ”
หล่อนย่อัวถอนสายบัว้วยท่าทาประหม่า พระอ์ทรแย้มพระสรวลอย่าเมา
แล้วรับสั่ับหล่อนอย่าเป็นันเอ
“ไม่้อมาพิธีหรอ เ้ามาใล้ๆ
เราเถอะ”
“ทรเป็นอย่าไรบ้าเพะ” หล่อนเินไปหยุ้าพระแท่น
โยมีภารีเินามมา้าหลั
“่อยยัั่วแล้ว อบใเ้ามา
ถ้าไม่ไ้เ้า่วยไว้ เราไม่รอแล้ว”
“ไม่้ออบใหม่อมันหรอเพะ
เรื่อที่เิึ้นเป็นวามบัเอิ ถ้าเป็นนอื่น็ทำเหมือนัน” หิสาวปิเสธเสียอ่อย
ไม่ล้ารับเป็นวามีอน เพราะสิ่ที่หล่อนทำ็แ่วิ่ไปามนมา่วย
“ในโลนี้ไม่มีำว่าบัเอิหรอ มีแ่พระประส์ออ์อัลลอฮ์
ทรปรารถนาให้เราอยู่่อ ึลใให้เ้าเินไปรนั้น เพื่ออบแทนน้ำใอเ้า
เราอเิเ้ามาพัในวั ในานะแอเรา เ้าะว่าอย่าไร”
มาธวี้อมอพระพัร์
อ์ษัริย์ทรเมาหล่อนมา แ่หล่อนไม่อบเป็นนสำั อเลือปิทอหลัพระีว่า
“หม่อมันาบึ้ในพระเมา แ่...”
“ถวายบัมเพะ” ภารีพูแทรึ้น
่อนหล่อนะพูบ
“ามสบายเถอะ เ้าเป็นใรเหรอ”
“หม่อมันื่อภารวีเพะ
เป็นพี่สาวอมาธวี” าิสาวอบพลายับมายืน้าหล่อน “น้อสาวอหม่อมันยินีรับำเิเพะ
แ่แเป็นนี้อายึไม่ล้าอบรๆ”
“รี!” หิสาวว้าแนผู้เป็นาิ
แล้วระิบถาม้วยภาษาไทย “เธอราบทูลแบบนั้นไ้ยัไ
ันไม่ไ้อยาอยู่ที่นี่สัหน่อย ันอยาลับเมือไทย”
“เธอะรีบลับไปทำไม” ภารีระิบอบ “ประเทศไทยไม่หนีไปไหนหรอ
อ์ษัริย์ทรอุส่าห์วน อยู่เที่ยว่ออีสามสี่วันะเป็นอะไรไป
หรือว่าเธออยาทำให้ทรริ้ว”
มาธวีมอาิสาว้วยสีหน้ายุ่ยาใ หล่อนรู้สึสัหร์ใแปลๆ
ึไม่อยาอยู่ที่นี่ แ่ไม่รู้ะอธิบายให้อีฝ่ายเ้าใยัไ
“ลเ้ารับำเิอเรานะ”
ษัริย์อิบราฮิมรัสถาม หิสาวหันไปมอพระอ์ แล้วราบทูลอย่านใ
“เพะ”
“ฝ่าบาทเพะ” ภารีพูแทรอีรั้ “หม่อมันับน้อรัันมา
พวเราไม่เยแยันเลย อหม่อมันอยู่ับน้อไ้ไหมเพะ”
“เิามสบายเลย ห้อหับที่นี่เยอะแยะ อยู่ันสอนะไ้ไม่เหา”
ทรแย้มพระสรวลอย่าพระทัยี แล้วหันไปรัสับอรัษ์หนุ่ม “เ้า่วยพาพวนาไปูห้อพั้วยนะ
แล้วอน่ำพามาินอาหารับเรา้วย”
“พ่ะย่ะ่ะ” ามิล้อมศีรษะรับพระบัา แล้วเินไปยืนรอที่ประู
สอสาวราบทูลลา แล้วเินามเาออไป
พอประูห้อบรรทมปิสนิท
เ้าายาเลม็เินผ่านประูอีบานเ้ามา เาหยุยืน้าพระแท่นบรรทม แล้วราบทูลถามผู้เป็นอา
“ทำไม้อทรเินาเป็นแ้วย ถ้าทรอยาอบแทนนา
แ่มอบเินหรือเรื่อประับให้็น่าะพอแล้ว”
“อารู้สึถูะาับนา
ึไม่อยาให้นารีบลับ เ้าไม่อบนาเหรอ”
“เปล่าพ่ะย่ะ่ะ” เาปิเสธเสียเรียบ
“เปล่า็ีแล้ว ระหว่าที่นาอยู่ที่นี่
เ้า่วยูแลนา้วยนะ ถือว่าอาอร้อ็ไ้”
“พ่ะย่ะ่ะ” เ้าายหนุ่มรับพระบัา แล้วเินออาห้อบรรทม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
***อ่าน เพลิเสน่หา มนราทะเลทราย
บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน ปาริมา ราินีไอยุป์ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน ลิิรัลำน้ำไนล์
บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่านนิยายเรื่ออื่นๆ อมัลลิา
ไ้ที่เมพ***
https://www.mebmarket.com/index.php?action=search_book&type=author_name&search=มัลลิา&page_no=1
ความคิดเห็น