คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 3 ตอนที่ 1
บทที่ 3
อนที่ 1
สำนัานหน่วยสืบสวนพิเศษ เ็มฟ้านั่อ่านแฟ้มีอยู่ที่โ๊ะทำานอน วามหวานลาผ่านัวอัษรอย่ารวเร็ว พออ่านรายานบเธอ็หยิบรูปถ่ายอผู้ายึ้นมาู หิสาวเราะห์ร้ายถูารรมอย่าทารุ
่อนนำศพไปทิ้ในึร้า าารรวสอบ้าวออผู้าย ไม่พบหลัานว่าหิสาวเป็นใร และไม่สามารถรวสอบลายนิ้วมือไ้ เนื่อาปลายนิ้วทั้สิบอผู้ายถูปาออไป แ่มี้อสันนิษานเบื้อ้นว่าหล่อนอาะเป็นหิายบริารที่อยู่ในละแวนั้น เพราะสัเาารแ่ายและถุยาอนามัยหลายิ้นที่พบในระเป๋าอผู้าย
“รอยฟันใ่ไหมเนี่ย” หมวสาวถามัวเอ ่อนหันไปมอประูห้อทำาน เมื่อ่าันเินเ้ามาหา แล้วนั่ลหน้าโ๊ะทำานอเธออย่าุ้นเย
“ทำอะไรรับหมว”
“ทำานสิ ่าว่าแผลนี่ใ่รอยฟันไหม” เธอส่รูปถ่ายให้เาู ่าัน้มมอแล้วพยัหน้า
“ใ่รับ ารเป็นพววิถาร ล่อลวเหยื่อมาร่วมหลับนอน แล้วพลั้มือ่าาย พอเหยื่อายเิลัววามผิ ึเอาศพมาทิ้เพื่ออำพราี”
“เห็นแ่นี้วิเราะห์ัวารไ้แล้วเหรอ”
“เาเรียว่าประสบาร์รับ อย่าหมวยั้อเรียนอีเยอะ” ่าันุยทับ้วยสีหน้ายิ้มแย้ม หมวสาวมอ้อนอย่าหมั่นไส้ แล้วผลัแฟ้มีไปรหน้าเา
“ถ้าเ่นั็ับนร้ายให้ไ้สิ มัวแ่เินไปเินมาีบสาว าินี้ะับนร้ายไ้ไหม”
“นั่อ่านสำนวนในออฟฟิศ็ับนร้ายไม่ไ้เหมือนัน เป็นำรว้อออสืบสวนี ามมารับ เี๋ยวผู้มีประสบาร์ะสอนให้เอ” เาเอ่ยวนแล้วเินออาห้อ
“่าะไปไหน” เธอถามพลาเินาม
“ามมาเถอะรับ เี๋ยว็รู้เอ” ่าันับทแล้วเินไปที่ลานอรถ หมวสาวยัไหล่แล้วเินามไป ่อนทั้สอะับรถออาสำนัาน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
สถาบันนิิเวโรพยาบาลำรว ่าันพาเ็มฟ้ามาอูศพหิสาวเราะห์ร้าย หลัานั่รออยู่ไม่นาน นนธวรรษแพทย์เ้าอี็พาทั้สอเ้าไปในห้อเ็บศพ ภายในห้อมีเียวาอยู่สามเีย แ่ละเียมีผ้าลุมไว้มิิ
หมอหนุ่มพาทั้สอเินไปที่เีย้านในสุ ่อนเปิผ้าลุมให้พวเาู สภาพศพหิสาว่อน้าน่าลัว เพราะเสียีวิมาหลายวัน หมวสาวมีสีหน้าผะอืผะอม ส่วน่าันมอ้วยสีหน้าเรียบเย เพราะเยเห็นนายมานับไม่ถ้วนแล้ว
“นี่รับศพที่หมวอยาู” นนธวรรษหันมาพูับเ็มฟ้า พวเารู้ัันมาพัหนึ่แล้ว เพราะ้อทำาน้วยันบ่อยๆ หมอหนุ่มละเอียรอบอบ แถมยัอัธยาศัยี ่าันเยยุให้เธอีบเา แ่เธอิว่าเป็นเพื่อนันีว่า เพราะานอเธอ้อเสี่ยอยู่ลอเวลา ึไม่อยาให้ใรมาทุ์ใไป้วย
“สภาพศพ่อน้าน่าลัวนะะ” เธอเอ่ยเสียอ่อย
“รับ” เายิ้มอย่าใี “ทั้น่าลัวและน่าสสาร”
“ลัวเหรอรับหมว” ่าันถามวาเป็นประายล้อเลียน
“เปล่า” เธอปิเสธเสียสู “นอย่าหมวเ็มลัวเป็นที่ไหน”
“ไม่ลัว็เ้าไปูใล้ๆ สิรับ” เาันหลัเธอไปยืน้าเีย หมวสาวึาใสู่่หูอน แล้วหันไปยิ้มับหมอหนุ่ม
“เธอายยัไะ”
“าอาาศหายใาารถูรัอรับ แ่่อนายเธอถูทรมานอย่าทารุ าารเสพสัวาสอย่าวิถาร เราพบรอยฟันหลายรอย รอยไหม้และราบเทียนไบนแผ่นหลั ่อลอมีร่อรอยารร่วมประเวี แ่ไม่พบน้ำอสุิรับ”
“ารเป็นพวโริเหรอรับ” ่าันถาม
“าว่าะเป็นแบบนั้นรับ”
“ถ้าหิสาวถูทรมาน่อนเสียีวิ เธอน่าะ่อสู้ัืนนร้ายบ้า หมอนนพบผิวหนัในอเล็บอเธอบ้าไหมะ” เ็มฟ้าถามบ้า
“ไม่พบรับ” หมอหนุ่มส่ายหน้า “ผมิว่าระหว่าถูทำร้าย เธอถูมัมือไว้ เพราะผมพบรอย้ำที่้อมือทั้สอ้า แ่ไม่พบรอยบาอเือ เป็นไปไ้ว่านร้ายอาใ้ผ้านหนูมัมือเธอ”
“โหเหี้ยมริๆ” เธอพึมพำับัวเอ แล้วหันไปมอู่หูอน เมื่ออีฝ่ายสะิเรีย
“หมวมาูนี่สิรับ”
“มีอะไรหรือ่า” เธอเินไปหาเา
“ผู้หินนี้หน้าาธรรมา แ่มีท่อนาเรียวสวยมา นาายแล้วยัูีเลย” ่าันี้ที่าอศพ เ็มฟ้าึาใส่เา แล้วระิบ่อว่า
“มันใ่เวลาไหม่า นาย็ไม่เว้นนะ”
“อย่าิอุศลสิรับ เป็นำรว้อ่าสัเ บาทีเรื่อเล็ๆ น้อยๆ อาทำให้เราับัวารไ้็ไ้” เาสอนอย่านมีประสบาร์ แล้วหันไปบอลาหมอหนุ่ม “อบุุหมอมา พวเรา้ออัวลับ่อน เพราะ้อไปรวที่เิเหุอี”
“เิรับ” นนธวรรษเินนำออาห้อเ็บศพ สอู่หูเินามไปห่าๆ หมวสาวแะแนู่หูอน แล้วถามอย่าไม่เห็น้วย
“เรา้อไปรวที่เิเหุ้วยเหรอ ันว่าอ่านาแฟ้มี็ไ้ ไม่เห็น้อเสียเวลาับรถไปเลย”
“ไม่ไ้หรอรับ” เาส่ายหน้า “ำรวที่ี้อรวที่เิเหุ้วยัวเอ เราอาพบอะไรที่าไม่ถึ็ไ้”
“พบหรอนะ เรื่อผ่านมาหลายวันแล้ว ป่านนี้พวนั่าวับพวไทยมุเหยียบหลัานอ่ามินหมแล้ว”
“เื่อผมเถอะรับ สัาาำรวอผมบอว่าวันนี้เราไม่ลับบ้านมือเปล่าแน่นอน” ่าันยิ้มให้เธออย่ามั่นใ แล้วเินออาโรพยาบาล
“สัาาำรว” เ็มฟ้าเอ่ยประอย่าหมั่นไส้ แล้วเินามู่หูอนออไป แม้ะไม่เห็น้วยเท่าไร แ่็้อยอมรับว่า่าันมีประสบาร์มาว่าเธอ เพราะเาสามารถวิเราะห์พฤิรรมอารไ้ทันที ทั้ที่เห็นแ่รอยฟันเท่านั้น
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
***อ่าน บอีาร์ที่รั บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน สะใภ้สายลับ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน สะใภ้สายลับ 2 บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน พันธนาารหัวใ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่านนิยายเรื่ออื่นๆ อมัลลิา ไ้ที่เมพ***
https://www.mebmarket.com/index.php?action=search_book&type=author_name&search=มัลลิา&page_no=1
ความคิดเห็น