คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 2 ตอนที่ 1
บทที่ 2
อนที่ 1
ยามเย็นที่ทุุ่หลาบถูอาบ้วยแสแสีหวาน รนาเินไปบนทาโรยรวอย่าไม่รีบร้อน เธอหยุมอไรุ่หลาบว้าให่อรอบรัว แปลุหลาบเบื้อหน้าามเหมือนภาพวา มัทนาทุ่มเทีวิเพื่อไร่หอมลาพนา ึ่อนนี้ผลาวามั้ในั้นผลิอออผลแล้ว ยิ่มอยิ่รู้สึภูมิใแทนพี่สาวอน
เ็สาวเินไปทรุัวลนั่บนม้าหินอ่อนใ้้นปีบ แล้วสูลมหายใเ้าปออย่ามีวามสุเมื่อสายลมหอบลิ่นุหลาบมาโอบล้อมรอบัว เธอลับมาอยู่บ้านไ้เือบสี่เือนแล้ว ท้ออเธอให่ึ้นมา ทารน้อยในรรภ์เิบโแ็แร เธอเฝ้ารอวันที่ะไ้เห็นหน้าลู ไม่ว่าเาะเป็นหิหรือาย เธอะรัเาให้สุหัวใ
“ลู๋า แม่รัหนูนะลู อีไม่นานเราะไ้พบันแล้วนะ” รนาวามือบนหน้าท้อพลาลูบเบาๆ เมื่อนึถึลู็อนึถึพ่ออลูไม่ไ้ วันนั้นเธอไปหาเาที่ออฟฟิศ ั้ใะบอเาเรื่อลู แ่เสียาย เธอไม่มีโอาสไ้บอ...
~~~~~~~~***~~~~~~~~
บริษัทไมอน์เมส์ เ็สาวในุนัศึษาเรียบร้อยเินออาลิฟ์ ่อนเินไปหยุยืนหน้าเาน์เอร์ประาสัมพันธ์ รนามอไปรอบๆ ้วยท่าทาหวาหวั่น แม้ะบหาับอาารย์หนุ่มมาร่วมรึ่ปี แ่เธอไม่เยมาหาเาที่ทำานเลย
เพราะไม่อยา้าว่ายเรื่อส่วนัวอเา แ่สอสามวันที่ผ่านมาายหนุ่มเียบหายไป เธอโทรศัพท์หาเาหลายรั้แ่เาไม่รับสาย เธอึ้อมาหาเาที่นี่ เพราะมีเรื่อื่นเ้นอยาบอให้เารู้นอใรอให้เาโทร. ลับมาไม่ไหว
รนายืนรอให้ประาสัมพันธ์สาวเยหน้ามอเธอ แ่เ้าหล่อน่วนอยู่ับานนไม่สนใใร เธอึ้อยอมเสียมารยาทพูแทรึ้นเพื่อให้อีฝ่ายละมือาานที่ทำ
“อโทษ่ะ ิันมาอพบอาารย์พรรษร ไม่ทราบว่าอยู่หรือเปล่าะ”
“นัไว้หรือเปล่า” ประาสัมพันธ์สาวถาม้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
“เปล่า่ะ” เธอส่ายหน้า “พอีมีเรื่อ่วน ่วยเรียนอาารย์พรรษรว่ารนามาอพบไ้ไหมะ”
“ไปนั่รอ่อน เี๋ยวันะเรียนเลาฯ อท่านให้ ถ้าท่านอนุาเธอถึะเ้าพบไ้”
“อบุ่ะ”
รนาเินไปนั่รอรมุมรับแ เธอไม่่อยรู้เรื่อบริษัทอแฟนหนุ่มเท่าไร เพราะไม่เยถามเรื่อานอเา ส่วนเา็ไม่่อยพูเรื่อานให้เธอฟั เธอึรู้แ่ว่าบริษัทไมอน์เมส์เป็นบริษัทที่ผลิและำหน่ายเรื่อประับั้นนำอเมือไทย โยมีสาาอยู่ในศูนย์าร้านาให่ ส่วนสำนัานที่เธอนั่อยู่อนนี้เป็นออฟฟิศอผู้บริหารและพนัานแผน่าๆ
“ทำไมนานั” เ็สาวบ่นพึมพำับัวเอ ่อนยิ้ม้วยวามีใเมื่อเห็นพรรษรเินออมา เธอำลัะลุไปหาเา แ่มีผู้หินหนึ่วิ่มาเาะแนเา่อน หล่อนเป็นหิสาวหน้าาสะสวย สวมุรัรูปสีำสั้นเหนือเ่าูเ็ี่
“ุะทำับันอย่านี้ไม่ไ้นะะพอล ันำลัั้ท้อลูอุนะะ” หล่อนประาศเสียัโยไม่สนใสายาใร รวมทั้สายาอรนาึ่ยืนมอา้าอยู่รมุมรับแ เ็สาวรีบหลบไปยืนหลัเสา แล้วแอบมอทั้สอสนทนาัน
“เหลวไหล ทุรั้ที่เรามีอะไรันผมป้อันลอ ุะท้อับผมไ้ยัไ” พรรษรยิ้มหยัน หิสาวมอสบาเา่อนยืนยันหนัแน่น
“แ่ันท้อับุริๆ นะะ ไม่เื่อไปให้หมอรวู็ไ้”
“ั้แ่ผมเป็นหนุ่ม ุรู้ไหมว่ามีนมาพูแบบนี้ับผมี่นแล้ว ผมว่าุรับเ็ไว้แล้วไปาที่นี่เถอะ เพราะผมไม่มีวันรับผู้หิที่ยอมนอนับผู้าย่ายๆ มาเป็นแม่อลูหรอ” เาหยิบเ็าระเป๋าเสื้อสูทส่ให้หล่อนพลามอ้วยสายาูถู
“ุ!” หิสาวเื้อมือบหน้าเา พรรษรยมือันไว้ไ้แล้วผลัหล่อนออห่า ่อนี้ไปที่ประูออฟฟิศ
“ออไปาที่นี่เี๋ยวนี้ ่อนที่ผมะเรีย รปภ. มาับุโยนออไป”
“ุะ้อเสียใที่ทำับันอย่านี้” หิสาวู่อาาเสียเ้มแล้วเินระทืบเท้าออไป พรรษรมอาม้วยสีหน้าเบื่อหน่าย ่อนหันไปสั่วามประาสัมพันธ์อน
“ถ้าผู้หินนั้นมาที่นี่อี เรีย รปภ. มาไล่ไปเลยนะ”
“่ะ ุพรรษร เมื่อี้มี...”
“วันนี้ผมไม่รับแ ไล่ลับไปให้หม” ายหนุ่มับทเสียห้วน แล้วเินลับห้อทำาน้วยท่าทาหัวเสีย
รนายืนนิ่เหมือนถูสาป เธอไม่เยเห็น้านนี้อเามา่อน เ็สาวรู้สึว่าัวเอโ่มา เธอเ็น้ำาออาแ้มแล้วรีบหลบออไปทันที เพราะเท่าที่เห็นและไ้ยินมันัเนเินพอแล้ว พรรษรไม่มีวันยอมรับเธอับลู ืนบอไป็ทำให้ัวเออับอายเปล่าๆ
~~~~~~~~***~~~~~~~~
“เล็ ยายเล็”
เสียเรียอใรนหนึ่ึรนาลับมาาวามทรำอน เธอหันไปมอและพบว่านที่ร้อเรียือเพื่อนสมัยเรียนมัธยม
“วา”
“เหม่อไปถึไหนเนี่ย ันเรียั้นาน็ไม่อบ” เพื่อนสาวเินเ้ามาหา วาเรียนห้อเียวับเธออนอยู่มัธยมปลาย แ่เ็สาวสอบเ้ามหาวิทยาลัยไม่ไ้ ึเลือเรียนในวิทยาลัยใล้บ้านแทน
“อโทษ้ะ ันิอะไรเพลินไปหน่อย เธอมีอะไรหรือเปล่า”
“พี่ลาอยู่ไหม ันมาสั่อไม้” วามอไปรอบๆ แม่อหล่อนายอไม้อยู่ในลา ึมาสั่อุหลาบาไร่อเธอไปายเป็นประำ แ่ปิป้าลอยะมาสั่อเอ ทำไมวันนี้ถึให้ลูสาวมาสั่แทน็ไม่รู้
“อยู่ในไร่ เี๋ยวันให้เ็ไปามให้นะ” รนาลุึ้นยืน เพื่อนสาว้อมอเธอาโ ่อนถามอย่าประหลาใ
“เธอท้อเหรอเล็ ี่เือนแล้วเนี่ย เธอแ่านเมื่อไหร่ ทำไมันไม่รู้เรื่อเลย แล้วหนัสือไม่เรียนแล้วเหรอ”
“ัน...” เ็สาวไม่รู้ะอบอย่าไร ั้แ่หอบท้อลับมาบ้าน นี่เป็นรั้แรที่เธอรู้สึอับอายนหาเสียัวเอไม่พบ
“ันอะไร เธอนี่ริๆ เลย แ่าน็ไม่บอเพื่อนฝู ัน้อโทร. ไปบอให้นอื่นๆ รู้แล้ว เี๋ยวเพื่อนๆ อเราะ่าวเหมือนัน” วาหยิบโทรศัพท์มือถือมาโทร. ออ แ่้อะัมือเมื่อไ้ยินเสียเ้มัอมัทนา
“มาสั่อไม้เหรอวา”
“่ะ พี่ลา” หล่อนอบเสียอ่อย
“เอาอะไรมั่ล่ะ” มัทนาเินเ้ามาหา โยมีพฤษ์ลูพี่ลูน้ออเธอเินามมา้วย ายหนุ่มอายุมาว่ารนาสามปี เพิ่เรียนบ้านเษราวิทยาลัยในัวัหวั เาเป็นผู้่วยนสำัอพี่สาวเธอ
“เหมือนเิม่ะ แ่อุหลาบแเพิ่มสอร้อยอ แม่บอว่า่วนี้ายี” วาอบ้วยท่าทาสำรวม เพราะพี่สาวอเธอึ้นื่อเรื่อวามุ ถ้าพูไม่เ้าหูมัทนา พรุ่นี้อาไม่มีอไม้ไปให้แม่าย
“พฤษ์ พาวาไปูอไม้ิ” พี่สาวอเธอหันไปสั่าิผู้น้อ
“ามมา” พฤษ์เรียเสียเ้ม
“เี๋ยว่อยไปูไ้ไหมะ วาอยาุยับเล็่อน” วาอิออไม่ยอมไป เพราะยััเรื่ออเธอไม่บ มัทนาึ้อยื่นมือเ้ามา่วยเธอ
“ถ้าอไม้หม ป้าลอยไม่พอในะ ่วนีุ้หลาบแออน้อย้วยสิ”
“ั้นไปเลยีว่า่ะ” วายิ้มแหยๆ แล้วหันมาลาเธอ “ันไป่อนนะเล็ วันหลัะมาุย้วยอี”
“้ะ” รนาพยัหน้า เพื่อนสาวมอท้อเธออีรั้แล้วเินามพฤษ์ไป
“ออมานั่าแทำไม เี๋ยว็ไม่สบายหรอ เห็นบ่นว่าปวหัวไม่ใ่เหรอ” มัทนาถาม้วยวามเป็นห่ว สอสามวันนี้น้อสาวบ่นว่าปวศีรษะ แ่พอะพาไปหาหมอ็บอว่าหายแล้ว อนเป็นเ็ลัวหมออย่าไร โเป็นสาว็ยัลัวเหมือนเิม
“เล็อโทษ่ะพี่ลา” เธอเอ่ยอย่ารู้สึผิ
“อโทษเรื่ออะไร” พี่สาวมวิ้วสสัย
“เล็ทำัวไม่ี เล็ทำให้พี่ลาอับอาย ทำให้รอบรัวอเราเสียื่อเสีย” รนา้มหน้า้วยวามละอายใ พรุ่นี้เรื่ออเธอแพร่ไปทั่วลา เพราะวาับแม่ึ้นื่อเรื่อปามา พี่สาวอเธอะ้ออับอาย มันเป็นวามผิอเธอนเียว
“เหลวไหลน่า” พี่สาวเยาเธอึ้นสบาและเอ่ยอย่าหนัแน่น “พี่ไม่เยอายใร บ้านเราไม่ใ่ผู้ีมาาไหน ไม่มีื่อเสียอะไรให้รัษา ใระพูยัไพี่ไม่สนใ นที่พี่แร์ือเล็ับลูเท่านั้น”
“แ่เล็...”
“ไม่มีแ่้ะ เราไม่ไ้อพวเาิน ะีหรือั่วอยู่ที่ัวเรา อย่าเ็บำพูอนอื่นมาใส่ใเลย มันไม่มีประโยน์หรอ”
“อบุ่ะพี่ลา” รนาโผเ้าอพี่สาว แล้วเอ่ย้วยวามีใเมื่อเห็นรถโฟร์วีลอร่มธรรมแล่นรมาที่บ้านพัอน
“พี่หมอมา่ะ”
มัทนาหมุนัวไปมอ ร่มธรรมเป็นเพื่อนรุ่นพี่อเธอ บ้านอเาอยู่ห่าาบ้านอเธอไม่ถึสิบิโลเมร ทั้สอเิบโมา้วยัน หมอหนุ่มเป็นเพื่อนเล่น เป็นพี่ายที่แสนี และเป็นิวเอร์นสำัอเธอ
พ่อแม่อเาเปิร้านายอุปร์ารเษร แ่ร่มธรรมเลือเรียนหมอ เพราะอบ่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ส่วนเธอเลือเรียนเษร เพราะ้อลับมาสืบทอิารไร่หอมลาพนา
“เล็ ลา” ร่มธรรมเินยิ้มเ้ามาหา เาเป็นายหนุ่มรูปร่าสูโปร่ สวมแว่นารอบทอ ผิวาวสะอาเพราะมีเื้อสายีน มูโ่ ิ้วเ้ม หมอและพยาบาลสาวๆ วนเวียนมาายนมีบเาอยู่เสมอ แ่หมอหนุ่มยัรอัวเป็นโส โยบอสั้นๆ ว่าไม่อบนทำานอาีพเียวัน
***อ่าน ุหลาบามเทพ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน เ้าบ่าวรับ้า บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน รัสุหัวใ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน อุ่นไอหัวใรั บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNjI4MjI0IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMTc1MjEiO30
***อ่านนิยายเรื่ออื่นๆ อมัลลิา ไ้ที่เมพ***
https://www.mebmarket.com/index.php?action=search_book&type=author_name&search=มัลลิา&page_no=1
ความคิดเห็น