คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
บทนำ
สาวน้อยบนเียนอน
บนระเบียหินอ่อนสีาวที่ทอไปยัห้อพัแบนั้นสามอฤหาสน์อัลพานีห์ ร่าสูในุาลาบียา[1]สีำสนิท้าวเท้า้าๆ ไปามทาเินเียบสบ ที่มีเพียแสไฟสีเหลือนวลาโมไฟประับผนัส่อนำทา
เาหยุยืนพิสะโพับราวระเบีย วาสีเทามัที่ล้อมรอบ้วยแพนาหนาอนนสรี้ออิามอรไป้าหน้า ่อนหลับลเมื่อวามรู้สึร้อนรุ่มแปลๆ หวนลับมาเล่นานเาอีรั้ เาเป็นอะไรันแน่ ู่ๆ ็สะบัร้อนสะบัหนาวเหมือนะเป็นไ้ ทั้ที่่อนหน้านี้เา็ปิีทุอย่า
ายหนุ่มลืมาึ้นพลาสะบัศีรษะที่ลุม้วยผ้าเฟฟิเห์[2]สีำแรๆ เพื่อับไล่วามมึนที่รอบำสิสัมปัะอนออไป ร่าสูออเินอีรั้้วยฝีเท้าไม่มั่น เา้อรีบลับไปที่ห้อนอนอน ่อนะทำให้ัวเอายหน้า้วยารเป็นลมหมสิอยู่รนี้ เาฝืนร่าายเินมานสุทา ่อนหยุยืนมวิ้ว้อมอร่าเล็ที่เินลับๆ ล่อๆ อยู่ใล้ับประูห้อพัอน้วยวามสสัย
“อาลี เ้ามาทำอะไรแถวนี้ นายอเ้าอยู่้าล่าไม่ใ่รึ”
เสียทุ้มลึถามอย่าทรอำนา เ้าอื่อะัอยู่ับที่ เารีบ้มหน้า่อนนัยน์าหลุหลิอน แล้วอบอย่านอบน้อม
“ุฟาฮิมใ้ให้บ่าวมาหยิบออรับ”
ายหนุ่มผู้มีศัิ์เหนือว่าพยัหน้ารับอย่าไม่ิใับำอบอู่สนทนา เา้าวเท้าออเินอีรั้ ทว่าแ้าที่อ่อนแรไม่เป็นใเอาเสียเลย ร่าสูเไป้าหน้า้าวให่ ่อนะทรัวไ้อีรั้ เมื่อผู้เป็นบ่าวยื่นมือมา่วยพยุพลาเอ่ย้วยวามเป็นห่ว
“ระวันะรับุาฟาล”
“อบใ” เาพึมพำเสียเบา เมื่อยืนไ้้วยาอัวเอแล้ว ึโบมือไล่ผู้มีศัิ์เป็นบ่าว “เ้าะไปไหน็ไปเถอะ ้าไม่เป็นอะไรแล้ว”
“อรับ” อาลี้มศีรษะแสวามเารพ แล้วหันหลัเินาไปอย่ารวเร็ว
ายหนุ่มเ้าอนาม ‘าฟาล’ เินไปหยุยืนหอบหายใที่หน้าห้อพัอน เายแนอัวเอ เมื่อวามรู้สึสะบัร้อนสะบัหนาวในอนแร แปรเปลี่ยนเป็นวามรุ่มร้อนที่แ่นลาร่าาย
“ให้ายสิ เราเป็นอะไรันแน่ ทำไมู่ๆ ถึไ้เป็นแบบนี้” เาถามัวเอ้วยวามสับสน ่อนเปิประูห้อเินไปทรุัวลนั่บนเียนอนสี่เสาหลัให่ ึ่ั้อยู่ลาห้อนอนว้าที่่อน้ามืสลัว เพราะเ้าอห้อมอยู่ในวามิอัวเอนลืมเปิไฟ
ร่าสูล้มัวลนอน แ่้อีัวึ้นนั่ เมื่อแผ่นหลัทับวัถุนุ่มๆ ้อนหนึ่
“อะไร”
ายหนุ่มเปิผ้าห่มออู และสิ่ที่เห็น็ทำให้ิ้วหนามวเ้าหาัน้วยวามแปลใ ท่ามลาแสันทร์้าึ้นที่ลอผ่านระหน้า่าเ้ามา หิสาวร่าเล็บอบบา หาแ่มีส่วนสัอวบอิ่มามนอนทอายอยู่ลาเียนอนอเา้วยท่าทาเย้ายวน
“โอ้... สาวน้อยบนเียนอน”
าฟาล้อมอวหน้าสวยหวานอสาวน้อยนานั้น้วยวามพึพอใ เ้าหล่อนเป็นหิสาวที่ามแปลายิ่นั วหน้ารูปไ่เรียวสวย มูโ่ รั้นเล็น้อย รับับริมฝีปารูประับสีุหลาบ วาหลับพริ้ม มอเห็นนาหนาเรียเส้นสวย
นามีผิวพรรละเอียาวอมเหลือนวลเนียนเหมือนผ้าไหมเนื้อี และมีเรือนผมสีำหนายาวเหยียรถึลาหลั น่าเสียายที่เธอหลับ เาึไม่เห็นว่าวาทั้สออเธอามเพียใ
“เ้าเป็นใร” เาไล้ปลายนิ้วับพวแ้มเปล่ปลั่ “อย่าบอนะว่าเป็นอภินันทนาาราท่านีอับุลลาิส ่ารู้ใ้ายิ่นั”
“อืม...” เ้าอวหน้าามลออาราเบาๆ แล้วเอียแ้มหนีปลายนิ้วุน หาแ่ยัไม่ยอมื่นานิทรา
ายหนุ่ม้มลแะปลายมูโ่ับผิวแ้มเนียนใสอย่าอใไม่ไหว เาสูมลิ่นแ้มสาวหอมรุ่นเ้าปอแล้วเยหน้าึ้นยิ้ม้วยวามพอใ
“หอมัเลย ไม่้อลัวนะ ้าะทำให้เ้ามีวามสุ”
ร่าสูลุึ้นสลัาลาบียาและเฟฟิเห์สีำออาัวอย่าเร่ร้อน แล้วาม้วยาเายาวสีเียวัน เพียเสี้ยวลมหายใร่าายำยำ็เปลือยเปล่า...
ายหนุ่มยืัวอวแผอว้าที่ปลุม้วยนอ่อนหนา ่อนล้มัวลนอนเีย้าบรราารแสนหวานที่ไ้รับมาอย่าไม่าฝัน เาลึปลายนิ้วับมุมปาอิ่มเบาๆ แล้ว้มลลิ้มรสลีบปาสีุหลาบ้วยริมฝีปาอัวเอ บเบียแผ่วเบาในราวแร ่อนเพิ่มวามหนัหน่วึ้นเรื่อยๆ ามวามปรารถนาที่ลุโนในหัวใ
เ้าอเรียวปาที่เาเยมหลุเสียราออมาเบาๆ อย่าไม่รู้ัว เปิทาให้เาสอลิ้นหนาเ้าไปัววามหวานอย่าหิวระหาย ายหนุ่มราเสียแผ่วในลำอ เาสอมือให่ประอศีรษะเล็ทุยให้แหนเยรับสัมผัสไ้แนบแน่นยิ่ึ้น ริมฝีปาอุ่นเปลี่ยนานุ่มนวลเป็นเรียร้อ้วยลีลาเี่ยวาในเิรั
าฟาลถอนริมฝีปาหลัาื่ม่ำวามหอมหวานนพอใ เาพรมูบไปทั่ววหน้าเนียนใสอย่าหลใหล พร้อมๆ ับปลเปลื้ออาภร์ที่เ้าร่าบาสวมอยู่อออย่าล่อแล่ว เพียอึใเียวเรือนร่าอ้อนแอ้น็เปลือยเปล่าอยู่ในอ้อมแนอเา
ายหนุ่มเลื่อนุมพิไปทั่วเรือนร่าบอบบา เพื่อปลุเร้าให้เธอพร้อมรอรับเาเป็นส่วนหนึ่ในร่าาย เาเล้าลึสำรวทุุอ่อนไหวอวามเป็นหิ แล้วหยุสำรวทรวอูันับัวปริ่มน้ำู่นั้นอย่าื่นม หิสาวสะท้านรั้แล้วรั้เล่า ่อนหลุเสียรวราแห่วามหฤหรรษ์ออมาเบาๆ
าฟาลแย้มยิ้ม้วยวามยินี เาเลื่อนายมาทรัวอยู่เหนือเรือนร่าอรร ฝ่ามือให่ับระับสะโพลมลึแน่น แล้วเลื่อนายเ้าหาอย่ารวเร็ว ่อนราออมาเบาๆ เมื่อสัมผัสถึวามเนียนนุ่มที่โอบระับอยู่รอบวามแ็แร่อน
เา้มลุมพิหน้าผาลมลึื้นเหื่ออย่าปลอบประโลม แล้วยับัวามัหวะที่ธรรมาิมอบให้อย่าใเย็น เริ่มา้าแล้วเพิ่มวามเร็วึ้นเรื่อยๆ และเรื่อยๆ
เสียหอบหายใและเสียราแหบพร่าัอยู่เนิ่นนาน ว่าที่ร่าายำยำะสั่นสะท้านอย่ารุนแร แล้วทรุลทาบทับเรือนร่านุ่มนิ่ม เมื่อารปลปล่อยเินทามาถึ เาโอบอสาวน้อยในอ้อมแนอย่าอ่อนโยน ่อนเินทาเ้าสู่ห้วนิทรารมย์อย่าสุสม โยไม่รู้เลยสันิว่าวามสุที่ไ้รับใน่ำืนนี้ ะนำมาึ่วามเปลี่ยนแปลในีวิอนไปลอาล
***อ่าน เพลิเสน่หา มนราทะเลทราย บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน ปาริมา ราินีไอยุป์ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน ลิิรัลำน้ำไนล์ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน บันทึรัสุผืนทราย บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่านนิยายเรื่ออื่นๆ อมัลลิา ไ้ที่เมพ***
https://www.mebmarket.com/index.php?action=search_book&type=author_name&search=มัลลิา&page_no=1
[1] าลาบียา (Galabeya) เรื่อแ่ายอผู้ายาวอาหรับ มีื่อเรียแ่าันไปามภูมิภา ในประเทศอียิป์เรียว่าาลาบียา ในสหรัอาหรับเอมิเรส์เรียว่าิาา (Dishdasha) ในประเทศอาหรับอื่นๆ เรียว่า โ้บ (Thobe) มีลัษะเป็นเสื้อัวยาว อั้ผ่าหน้าิระุม มีสีาวหรือสีำ แนยาวถึ้อมือ ายเสื้อยาวรอมเท้า สวมทับาเายาวเนื้อนิ่ม ปิะสวมู่ับเฟฟิเห์ หรือผ้าโพศีรษะแบบอาหรับ ในานพิธีที่้อารวามหรูหรา ายาวอาหรับะสวมเสื้อลุมโปร่บาลิบริมสีทอทับอีั้นหนึ่ ปัุบันาลาบียาไ้รับารออแบบให้ทันสมัยึ้น ้วยารเพิ่มลูเล่นที่ระุมเสื้อ และัเย็บแบบรัรูปเพื่อให้พอีัวผู้สวมใส่ แทนาระัเย็บแบบหลวมๆ ามแบบประเพี
[2] เฟฟิเห์ (Keffiyeh) ผ้าโพศีรษะ เป็นส่วนหนึ่ในารแ่ายามแบบประเพีอาวอาหรับ เฟฟิเห์มีหลายสี แ่ที่นิยมสวมใส่ือสีาว สีำ และลายาราสีาวแ เวลาสวมใส่ะาทับ้วยเือไหมสีำ หรือสีอื่นๆ ที่เรียว่า ุทราห์ (Gutrah) เพื่อันเลื่อนหลุ
ความคิดเห็น