ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 5 ตอนที่ 2
บทที่ 5
ฮันนีมูน
อนที่ 2
แสแยามบ่ายัสาส่อ้อผืนทรายเวิ้ว้าว้าให่ ไอร้อนระอุยอแสเล่นล้อับเม็ทรายสีทอสุปลั่ ูสวยามอร่ามา หาทว่าเป็นวามามที่แฝเร้น้วยภยันราย ทะเลทรายาฮารีห์ไม่เยปรานีใร ยเว้นเพียาวอมาเร็แห่นรโบราอมาเร็เท่านั้น ที่สามารถเินทาผ่านทุ่แล้แห่นี้ไ้อย่าปลอภัย ้วยล่วรู้เส้นทาลับที่บรรพบุรุษบุเบิไว้เมื่อหลายร้อยปี่อน
าฟาลละสายาาผืนทรายเบื้อหน้า ไปมอนาวาทะเลทราย ที่เินเรียแถวามมา้านหลั อีไม่ี่ั่วโมพวเาะเ้าเโอเอิส[1]าี ึ่เป็นปาประูสู่นรโบราอมาเร็บ้านอเา
ายหนุ่มหันไปมอภรรยาที่นั่ยุยิอยู่บนหลัอูัวที่เินรั้ท้าย ่อนระุยิ้ม้วยวามบัน หิสาวไม่ใ่าวทะเลทรายอย่าเา ารนั่อยู่บนหลัอูเป็นเวลานานๆ สร้าวามทรมานให้ับเธอไม่ใ่น้อย
“ท่านลุอาิม” ายหนุ่มบัับอูรไปหาายวัยลานหน้าาุัน ึ่เป็นบิาอเพื่อนสนิท และเป็นผู้่วยนสำัอเา
“มีอะไรหรือาฟาล” เ้าอื่อเยหน้ามอ
“้าอยาให้ท่านนำนอเราลับไปอมาเร็่อน”
“แล้วเ้าล่ะ” อาิมย้อนถาม้วยวามสสัย
“้าะพาเมียไปเที่ยวมแถวนี้เสียหน่อย พรุ่นี้ึะามลับไป”
“อืม” ผู้มาอาวุโสว่าพยัหน้ารับ โยไม่ัถามอะไรเพิ่มเิม
าฟาลแย้มยิ้มพอใ ่อนวบอูรไปหาภรรยาอน โยมีสายาออาิมมอามไป้วยวามเ้าใ เมียสวยน่ารันานั้น เป็นเา็อยารั้นาไว้ เที่ยวมแสันทร์เพียสอนเหมือนัน
“อูย...”
น้ำหนึ่ร้อราเบาๆ ้วยสีหน้าเหยเ ารนั่อยู่บนหลัอู้ามวัน้ามืน ทำให้้นอเธอเ็บระบมไปหม เมื่อรวมับรอย้ำที่สามีฝาไว้เมื่อวัน่อน มันึลายเป็นวามเ็บปวที่ยาะทานทน
หิสาวะเ้อมอไปที่หัวบวน พอเห็นเายืนอูท้าทายแสแ้าอยู่บนเนินทราย โยไม่ิะเหลือบามาูำูีเธอเลยสันิ ็ให้นึโมโหมาึ้นไปอี
“ไอ้เหยี่ยวบ้าฝาไว้่อนเถอะ” เธอวัหาา้อน้วยวามเ็บแ้น ่อนหันไปมอพี่เลี้ยสาว เมื่อนาร้อเรีย
“ุหนูเ้าะ” ารอยื่นระิน้ำื่มให้นายสาว “น้ำเ้าะ”
“อบุ่ะ” เธอรับมาื่มับระหายแล้วส่ืน “อีนานไหมว่าะถึ”
“ไม่รู้เหมือนันเ้า่ะ” พี่เลี้ยสาวส่ายหน้าอย่านปัา “ารอไม่เยไปอมาเร็มา่อน เยแ่ไ้ยินเาพูันว่านรแห่นี้อยู่ลาทะเลทรายฮาารีห์ เป็นนรโบราที่สวยามและอุมสมบูร์มาเ้า่ะ”
น้ำหนึ่พยัหน้ารับ ่อนหันมอไปรอบๆ เมื่อเห็นว่าาราวานหยุเิน
“หยุทำไมเหรอ” เธอเอ่ยลอยๆ ้วยวามสสัย ่อนสสัยยิ่ึ้นไปอี เมื่อเห็นสามีวบอูู่ใรมาหา้วยสีหน้าอ่านไม่ออ
หิสาวเบ้ปาใส่แล้วสะบัหน้าไปอีทา ่อนส่เสียร้อ้วยวามใ เมื่อถูยลอยึ้นาหลัอูอัวเอ ไปนั่บนัอเาอย่ารวเร็ว
“ว้าย! ทำบ้าอะไรอนาย ปล่อยันเี๋ยวนี้นะ” เธอโวยวายเสียลั่น ่อนวัแนออสามีแทบไม่ทัน เมื่อเาบัับอูแยออาบวน แล้ววบเร็วี๋ไปบนสันทรายสูันอย่ารวเร็ว
“ุหนู” ารอร้อเรีย้วยวามเป็นห่ว นาเลี้ยวอูามนายสาวไป แ่ถูมือหยาบ้าหนึ่เอื้อมมาว้าบัเหียนไว้เสีย่อน
“ไม่้อามไป าฟาลสั่ให้เ้าไปรอนายหิที่อมาเร็ เาะพานาามไปทีหลัเอ” เ้าอมือ้านั้นเอ่ย้วยน้ำเสียุัน เาเป็นายวัยลานหน้าาถมึทึ รูปร่าสูใหู่น่าเราม
“แ่...” นาพูยัไม่ทันบประโย็ถูเาวานสะุ้โหย
“ไม่มีแ่”
ารอำ้อปิปาเียบ แล้วพยัหน้ารับอย่าำใ
“ามมา” เาสั่เสียห้วน แล้ววบอูไปหน้าบวน ่อนะโนสั่ารเสีย้อ
“ออเินทา่อ”
“าแ่บ้า” ารอ้อนปะหลับปะเหลือ ่อนรีบทำหน้าเป็นปิ เมื่อนที่นา่อนว่าหันวับมามอราวับมีหูทิพย์
~~~~~~~~~***~~~~~~~~~
***อ่าน เพลิเสน่หา มนราทะเลทราย บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน ปาริมา ราินีไอยุป์ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน ลิิรัลำน้ำไนล์ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน บันทึรัสุผืนทราย บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่านนิยายเรื่ออื่นๆ อมัลลิา ไ้ที่เมพ***
https://www.mebmarket.com/index.php?action=search_book&type=author_name&search=มัลลิา&page_no=1
[1] โอเอิส (Oasis) บริเวุ่มื้นในทะเลทราย ึ่มีน้ำพอที่สิ่มีีวิะอาศัยอยู่ไ้
ความคิดเห็น