คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 5 ตอนที่ 1
บทที่ 5
ธิาแห่ไอิส
อนที่ 1
พระราวัอมันรา เมมฟิส อียิป์โบรา
ท้อฟ้าเหนือแผ่นินไอยุป์ในืน้าแรมมืมิราวับลุม้วยำมะหยี่สีำผืนให่ วันทร์ที่เยนวลผ่อลับหายไปาฟาฟ้ายามรารี แล้วแทนที่้วยแสระยิบระยับอวาราหลายแสนหลายล้านว เบื้อล่าแม่น้ำไนล์เอ่อล้นฝั่ สายน้ำสีน้ำเินไหลเอื่อยนำพาวามอุมสมบูร์มาำนัลแ่พื้นพิภพ
เหนือฝั่น้ำเบื้อทิศะวันออ พระราวัสีทออร่ามั้ระห่านท้าทายสายลม แม้ะเป็นเพียที่ประทับั่วราวที่อ์สมมิเทพใ้พำนัในฤูน้ำหลา เมื่อเส็มาวบุมาร่อสร้าพีระมิประำพระอ์ แ่พระราวัอมันราแห่เมือเมมฟิส็ยัามระาราไม่แพ้พระราวัหลวที่เมือธีบส์ ้วยถู่อสร้าามวามเื่อและสถาปัยรรมแบบไอยุป์โบรา
พระราวัแห่นี้ั้อยู่บนฝั่แม่น้ำไนล์้านทิศะวันออามวามเื่ออาวไอยุป์ ที่เื่อว่าทิศะวันออเป็นทิศอนเป็น ในะที่ทิศะวันเป็นทิศอนายึเป็นที่ั้อพีระมิและสุสาน ัวพระราวัมีลัษะเป็นลุ่มอาารนาให่สีทออร่าม ล้อมรอบ้วยำแพหินแ็แรสูให่
เบื้อหลัำแพวัประอบ้วยพระำหนัน้อยให่หลายสิบหลั แ่ละหลัสร้าาไม้ หินแรนิ และทอำ พระำหนัรลาหลัให่ที่สุเป็นที่ประทับออ์ฟาโรห์ ถัออมาเป็นที่พัอบรรานาสนมำนัลใน และราอรัษ์นสนิท ส่วนรอบๆ ำแพพระราวัเป็นที่พัอเหล่า้าราบริพารที่ามเส็
หลัำแพพระราวั เหล่าทหารรัษาวัเินรวราไปามทาเินที่สว่าเรือาแสบไฟึ่ปัไว้ามุ่าๆ เริ่มาประูพระราวัเรื่อยไปถึพระำหนัที่ประทับออ์ฟาโรห์ รอบพระำหนัเหล่าทหารรัษาพระอ์ยืนยามสบนิ่อยู่ามุสำั่าๆ เพื่ออารัาผู้เป็นเ้าเหนือหัว ึ่ำลับรรทมหลับใหลอย่าเป็นสุ
ภายในพระำหนัที่่อสร้าอย่าาม้วยไม้และทอำบริสุทธิ์ พระวรายสูส่าเปล่าเปลือยอฟาโรห์อ์ปัุบันบรรทมอยู่บนพระแท่นเีย้าพระสนมนโปร สายลมเย็นที่พัมาาแม่น้ำไนล์ระทบผิวเนื้อเปลือยเปล่าอพระสนมผิวผ่อ ที่ทรไ้มาาฮิไท์บ้านเิอพระมารา
ส่ผลให้หิสาวสะท้านน้อยๆ แล้วเบียุเ้าับพระอุระอุ่นยิ่ึ้น ฟาโรห์เมนโนฟิสยับพระพาหาอระับอีฝ่ายแน่นเ้า้วยสัาา ่อนที่พระอ์ะเส็สู่นิทรารมย์แสนสุอีรั้ หลัาที่ทรรารำรำศึรัมาเือบ่อนืน
ริมฝั่แม่น้ำไนล์ที่ปลุม้วยผืนห้าเียวี พระวรายสูโปร่ในเรื่อทรที่ทอาเส้นใยลินินเนื้อี ประทับยืนรับสายลมเย็นอยู่เหนือลิ่ที่มี้นปาปิรุสึ้นเบียเสียหนาแน่น พระพัร์าวมาย พระเนรเรียวมริบหรี่ล้วยวามแปลพระทัย
พระเศาสีน้ำาลไหม้ยาวระพระปฤษา์ปลิวไปามแรลมยามวรายสูส่าเหลียวมอรอบอ์ แม่น้ำไนล์ล้นฝั่ามับายิ่นั แ่พระอ์มาอยู่ที่นี่ไ้อย่าไร ็ในเมื่อบรรทมอยู่ในพระำหนัเีย้าพระสนมนโปรมิใ่หรือ
‘ฝัน เราฝันไปนี่เอ’
ฟาโรห์หนุ่มทรรุ่นิในพระทัย ่อนะหันพระวรายลับไปอย่ารวเร็ว เมื่อทรไ้ยินเสียฝีเท้าแผ่วเบาัึ้นที่เบื้อพระปฤษา์ และสิ่ที่ทรเห็น็ทำให้พระเนรสีน้ำเินเ้มลึล้ำเบิ้า้วยวามประหลาพระทัย เบื้อหน้านั้นหิสาวรูปร่าบอบบาในเรื่อแ่ายแปลาำลัยืน้อมอพระอ์
นาเป็นหิสาวร่าเล็บอบบา ผิวาวอมเหลือนวลเนียนลออา ผมยาวสลวยสีำสนิทระแผ่นหลั วหน้ารูปไู่สวยหวาน หน้าผามนไ้รูปสวย มูโ่เล็ ริมฝีปาอิ่มสีมพูระเรื่อ สอแ้มปลั่แ่แ้ม้วยรอยบุ๋มเล็ๆ น่ารั ิ้วเรียวสวยพาอยู่เหนือวาลมโเิรัส ส่อประายพราวระยับสวยามยิ่ว่าวาราในืน้าแรมเหนือแผ่นินไอยุป์ นาำลัแย้มยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ทำให้พระอ์แทบหยุหายใ
“เ้าอีแล้วหรือ เ้าเป็นใรันแน่...” ฟาโรห์หนุ่มรัสถามแล้วสาวพระบาทเ้าไปหา
“เราถามทำไมไม่อบ” ทรถามอีรั้เมื่อเห็นว่าหิประหลายัไม่ยอมเอ่ยปาล่าววาาใๆ นาเพียแ่ยิ้มเยือน้วยวาพราวระยับ
ฟาโรห์เมนโนฟิสสาวพระบาทเร็วึ้น ปรารถนาเหลือเินที่ะเอื้อมพระหัถ์ไปว้าัวนามาเย่า เพื่อเ้นำอบว่านาือใร แ่ไม่ว่าะทรพระำเนินเร็วเพียใ หิสาวผู้นั้น็เหมือนะยับหนีออไปอีเรื่อยๆ และอนนี้นาำลัะหันหลัาไปแล้ว
“อย่าเพิ่ไปสิ” ฟาโรห์หนุ่มรัสห้ามแล้วถลันเ้าไปหา แ่้าไปเสียแล้ว ร่านั้นเลือนหายไปอย่ารวเร็ว สิ่ที่พระอ์ว้าไ้มีเพียอาาศธาุและลมหอมหอบหนึ่เท่านั้น...
บนพระแท่นทอำว้าให่ วรอ์สูส่าสะุ้สุัว ่อนะทรลุึ้นประทับนั่หอบหายใ้วยวามเหนื่อยอ่อน พระเสโทไหลออมาเ็มพระพัร์และพระวรายทั้ที่อาาศเย็นสบาย
“ทรเป็นอะไรเพะฝ่าบาท” พระสนมนโปรเอ่ยถาม หลัาสะุ้ื่นเพราะารยับัวอย่ารวเร็วออ์ฟาโรห์ที่นอิแอบอยู่
“ไม่ เ้านอน่อเถอะ” รัสอย่านุ่มนวลแล้วทรประอพระสนมนโปรลนอนอีรั้ ่อนะลุึ้นาพระแท่นว้าพระภูษามาทรแล้วเส็ไปประทับยืนเบื้อหน้าพระบัร วเนรสีน้ำเินเ้มทอมอไปยัแม่น้ำไนล์มืมิเบื้อนอ
“เ้าเป็นใรันแน่ นาผู้มีวเนรุั่วาราบนฟาฟ้า เ้าาริาอ้า” พระสุรเสียนุ่มพึมพำเบาๆ ทรพระสุบินเห็นนาประหลาผู้นั้นอีแล้ว ั้แ่เริ่มเป็นหนุ่มแพาน็ทรพระสุบินถึนามาโยลอ ทรมอหานาามที่่าๆ แ่ไม่เยสัรั้ที่ะพบเห็นสรีที่มีลัษะเยี่ยนาในฝันผู้นี้เลยสัน นาึ่พระราทานนามให้ว่า ‘เ้าาริา’
ฟาโรห์เมนโนฟิสเยพระพัร์ึ้นทอพระเนรท้อฟ้ามืมิเหนือพระราวั ท้อฟ้ารารีนี้ามยิ่นั วาวน้อยให่ส่อแสะพริบวิบวาวทั่วแผ่นฟ้าสีนิล แล้วู่ๆ ที่อบฟ้า้านทิศะวันออพลันปราแสเิ้าึ้น ่อนะพุ่ผ่านผืนฟ้าเหนือพระำหนัไปยัเบื้อทิศะวัน,,,ทิศที่ั้อพีระมิ
“าว!” รับสั่้วยวามแปลพระทัย ่อนพระวรายสูะทรุฮวบลเาะอบพระบัร เมื่อทรรู้สึเ็บปวในพระอุระอย่าเียบพลัน ฟาโรห์หนุ่มบพระทน์แน่นปิั้นเสียร้ออพระอ์เอ้วยพระทัยเ้มแ็ แ่ในที่สุ็มิอาทน่อไปไ้ เมื่อวามเ็บปวเหมือนพระหทัยถูบีบ้วยีมเหล็ทวีึ้นเรื่อยๆ
“โอ๊ย...” ทรหลุเสียร้ออย่าเ็บปวออมาแผ่วเบา พระหัถ์เาะอบพระบัรแน่น วเนรสีน้ำเินเ้ม้อมอไปทาที่ั้อพีระมิประำพระอ์ วามรู้สึลึๆ บอให้ทรรู้ว่ามีบาอย่าเิึ้นที่พีระมินั้น
ฟาโรห์เมนโนฟิสวนเลุึ้นประทับยืน้วยพระานุสั่นเทา ่อนะเส็ผลุนผลันออไปาห้อบรรทมราวับพายุหอบหนึ่
####################
***อ่าน ลิิรัลำน้ำไนล์ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน ปาริมา ราินีไอยุป์ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน เพลิเสน่หา มนราทะเลทราย บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน บันทึรัสุผืนทราย บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่านนิยายเรื่ออื่นๆ อมัลลิา ไ้ที่เมพ***
https://www.mebmarket.com/index.php?action=search_book&type=author_name&search=มัลลิา&page_no=1
ความคิดเห็น