คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 5 ตอนที่ 1
บทที่ 5
อนที่ 1
มุมรับแในอนโมิเนียมหรูย่านใลาเมือ มัทนาทรุัวลนั่บนโฟาใล้ผนัระ เธอมาที่นี่เพื่อรอพบเพื่อนเ่าสมัยเรียนมัธยม ีราับเธอเป็นรูมเมันสามปี
่อนแยย้ายันไปเรียนมหาวิทยาลัยหลัเรียนบ เธอเลือเรียน้านารเษร ส่วนีราเรียนออแบบแฟั่น แ่ภายหลัมาเอาีในวารบันเทิ เธอโทร. ไปบอเพื่อนรัแล้วว่าะมาหา แ่ผู้เป็นเพื่อนิานึให้เธอมานั่รอที่นี่่อน
หิสาววาามอไปรอบๆ อนโมิเนียมแห่นี้มีเรื่ออำนวยวามสะวที่นเมือ้อารอย่ารบรัน เริ่มาที่อรถส่วนัว สระว่ายน้ำ ห้อฟิเนส ห้อัแห้ ร้านอาหารสุหรู พนัานรัษาวามปลอภัย และพนัาน้อนรับหน้าาสะสวย เธอไม่อยานึเลยว่าเพื่อนรั้อ่ายเินเือนละเท่าไรเพื่อื้อวามสะวสบายทั้หมนี้
มัทนาหยุสายาที่นิยสารบนโ๊ะ้าน้ายมือ ภาพปเป็นรูปอเพื่อนรัในุว่ายน้ำสุเ็ี่ เธอหยิบึ้นมาู้วยวามื่นม ีราเป็นาวเ่นอโรเรียน เธอึไม่แปลใเลยที่เห็นเพื่อนรัเป็นนาแบบื่อัในวันนี้ หิสาวเปินิยสารูไปเรื่อยๆ ่อนหยุอ่านอลัมน์ุบิบอลัมน์หนึ่ เนื้อ่าวพูถึารบหาันอพรรษรับเวธา ลูสาวรัมนรีเิ ทรัพย์ไพศาล
“นนี้นี่เอ” หิสาวพึมพำับัวเอ เวธาสวยเี่ยวทันสมัย แถมยัรวยและทรอิทธิพล ารที่พรรษรเลือหล่อนเป็นู่ีวิึไม่ใ่เรื่อน่าแปลใอะไร
“รอนานไหมลา” เสียีราัึ้น มัทนาเยหน้ามอ แล้วยิ้มให้ผู้เป็นเพื่อน
“ไม่นานหรอ หน้ายุ่เียว เหนื่อยเหรอ”
“ทำานไม่เหนื่อยหรอ แ่เหนื่อยใับารราร ระยะทาไม่ถึสามสิบิโลเมร ับรถเป็นั่วโม” เพื่อนสาวอบ้วยสีหน้าเ็ๆ แล้วถอนใยาวปิท้าย
“อยู่รุเทพฯ มาั้นาน เธอยัไม่ินอีเหรอ”
“ินไม่ลหรอย่ะ ไปุย่อบนห้อันีว่า ันอยาอาบน้ำะแย่แล้ว” ีราึให้เธอลุึ้นยืน แ่มัทนาืนัวไว้ แล้วส่นิยสารให้เพื่อนรัู
“เี๋ยว่อน เธอรู้ัผู้ายนนี้ไหม”
“พรรษร เพรธำร รู้ัสิ เาัะาย” เพื่อนสาวอบหลัาเหลือบามอแวบหนึ่
“ัยัไ” เธอถามอย่าสนใ
“หล่อ รวย แาโนวา วสาวไม่้ำหน้า แ่ไม่บใรนาน เพื่อนันนหนึ่เยเป็นู่วอเา พ่อเ้าประุทุ่มให้ทุอย่า เอาใสารพั แ่พอเพื่อนันิะริั้วย พ่อัวีลับีัวออห่า ประมาว่าอบสนุ แ่ไม่อบผูมั”
“แล้วเพื่อนเธอเป็นยัไบ้า” มัทนาถาม่อ สิ่ที่เพื่อนรับอไม่่าับที่เธอรู้มา หมอนี่เป็นเสือผู้หิัวพ่อ แสนีในอนแร แ่พอไ้สมใ็เี่ยทิ้
“ะเป็นอะไร นอาเสียใและเสียหน้า เธอถามทำไม สนใเาเหรอ” ีราย้อนถาม
มัทนายิ้มมุมปา แล้วอบเสียเ้ม
“ใ่ สนใมา”
“ริอะ” เพื่อนสาวถามอย่าประหลาใ ่อนส่ายหน้าอย่าไม่เื่อ “เป็นไปไม่ไ้หรอ ันว่าเธอับเาไม่น่าะโรมาพบันไ้เลยนะ”
“ึ้นไปุย่อบนห้อเธอเถอะ แล้วันะเล่าให้ฟัอย่าละเอียเลย”
“ามใเธอ” ีรายัไหล่อย่าที่อบทำ แล้วพาเธอเินไปที่เาน์เอร์ประาสัมพันธ์เพื่อบอเ้าหน้าที่ว่าเธอเป็นเพื่อนอหล่อน ราวหน้าให้เธอึ้นไปรอบนห้อไ้เลย
~~~~~~~~***~~~~~~~~
ลิฟ์วามเร็วสูเลื่อนึ้น้าบนอย่ารวเร็ว ่อนเปิออเมื่อมาถึั้นที่สิบห มัทนาเินามเพื่อนรัออาลิฟ์ ีราพาเธอเินผ่านประูหลายบาน ่อนหยุยืนหน้าห้อหนึ่หหนึ่สอ เพื่อนสาวหยิบาร์ออมาเปิประู แล้ววนเธอเ้าห้อพัอย่าเป็นันเอ
“ถึห้อันแล้ว รไปหน่อยนะ ้อรอถึวันพุธ แม่บ้านถึะมาทำวามสะอา”
“ไม่เป็นไร ันินแล้ว”
มัทนาเินเ้าไป้าใน ห้อพัอเพื่อนสาวแ่แบบโมเิร์น ้านหน้าเป็นห้อรับแ ส่วน้านในั้นเป็นห้อรัวเล็ๆ หน้าห้อรัวั้โ๊ะิน้าว หลัห้อรัวเป็นระเบียัล้า
ส่วนห้อนอนอยู่บนั้นลอย แยออาส่วนอื่นๆ อห้อ ผนัทุ้านิภาพถ่ายอีราในอิริยาบถ่าๆ บาภาพเล็เท่าฝ่ามือ บาภาพให่เือบเท่าัวริ หิสาวอบถ่ายรูปมา เหมาะสมแล้วที่เลืออาีพนาแบบ
“ื่มอะไรี” เพื่อนสาวถาม
“น้ำเปล่า” เธออบพลานั่ลบนโฟารับแ ีราเินหายไปหลับาร์เรื่อื่ม ่อนถือแ้วน้ำเปล่าับน้ำผลไม้เินลับมาหาเธอ
“น้ำบริสุทธิ์ สำหรับนรัสุภาพ ส่วนนี่น้ำส้มอนาเอ” ีราวาแ้วน้ำลรหน้าเธอ แล้วทรุัวลนั่ร้าม หล่อนิบเรื่อื่มอย่าสบายใ พอหมรึ่แ้ว็ถามถึเรื่อที่พู้าไว้
“เธอพร้อมะเล่าเรื่อนายพรรษรให้ันฟัหรือยั”
“พร้อมแล้ว” มัทนาวาสมุบันทึอรนาลรหน้าเพื่อนรั แล้วเล่าเรื่อที่เิึ้นให้อีฝ่ายฟัอย่าละเอีย เริ่มั้แ่เรื่อที่รนาอุ้มท้อลับบ้าน น้อสาวเธอลายเป็นเ้าหินิทราเพราะรรภ์เป็นพิษ และเรื่อที่เธอสืบรู้ใน่วสอสามวันมานี้
“เรื่อริเหรอเนี่ย” เพื่อนสาวพึมพำหลัฟัเรื่อทั้หมบ
“หน้าาันเหมือนนอบพูโหหรือไ” เธอย้อนถามเสียเ้ม ีราโบมือไปมา แล้วอธิบายำพูอน
“เปล่า ันไม่ไ้บอว่าเธอโห ันแ่ิว่ายายเล็เป็นเ็่าัหวัธรรมา ส่วนนายพรรษรเป็นไฮโรูปหล่อพ่อรวย เาสอนไม่น่าะโรมาเอันไ้เลย”
“ัน็อยาให้เป็นอย่าที่เธอพูเหมือนัน แ่มัน็เป็นไปแล้ว ไม่เื่อเปิไอะรีพวนั้นูสิ”
มัทนาี้ไปที่สมุบันทึอน้อสาว ีราหยิบไปเปิูทีละหน้า รูปถ่ายและ้อวามอรนาทำให้สิ่ที่เธอพูน่าเื่อถือ เพื่อนสาววาสมุบันทึล แล้วถามเธอ้วยสีหน้าหนัใ
“ริ้วยสิ แล้วเธอะทำยัไ่อไป”
“ยายเล็เป็นแบบนี้เพราะเา นายพรรษร้อรับผิอบยายเล็ เา้อแ่านับน้อสาวัน” เธออบเสียหนัแน่น ีรามวิ้วรุ่นิ ่อนส่ายหน้าไม่เห็น้วย
“ันว่ามันไม่่ายนะ ถ้าเาไม่ยอมแ่ เธอะเอาอะไรไปบัับเา”
“ันถึ้อให้เธอ่วยไ”
“ันนี่นะ” นาแบบสาวี้ัวเอ แล้วถามๆ “่วยยัไ อย่าบอนะว่าะให้ันไปลาัวเามาแ่านับน้อสาวเธอ”
“เธอไม่้อทำนานั้นหรอ แ่่วยทำให้ันสวย็พอแล้ว”
“ทำให้เธอสวยนี่นะ”
“ใ่” เธอพยัหน้ายืนยัน “นายพรรษรอบผู้หิสวยๆ ถ้าันสวย ันะเ้าถึัวเาไ้”
“เธอะทำอะไรันแน่ บอมารๆ เลยีว่า เธอยิ่พูันยิ่”
“เธออย่ารู้เลย ันไม่อยาให้เธอเือร้อนไป้วย แ่บอว่าะ่วยหรือเปล่า็พอ ส่วนเรื่ออื่นๆ ันะัารเอ” เธอสบาเพื่อนรั ีราถอนใยาว่อนอบล
“่วยสิ ยายเล็็เหมือนน้อสาวัน เป็นยัไ็เป็นัน เราไปันเถอะ”
“ไปไหน”
“พาเธอไปทำสวยน่ะสิ” เพื่อนสาวึเธอลุึ้นยืน มัทนายอมทำาม แ่ไม่วายถามอย่าสสัย
“ไปอนนี้เลยเหรอ”
“ใ่ เรื่อวามสวยมันรอันไม่ไ้หรอ โยเพาะเธอันว่า้อทำนานเลยละ” ีราวาามอทั่วัวเธอ ่อนส่ายหน้าอย่าหนัใ
“ันูแย่มาเลยเหรอ” เธอถามเสียอ่อย
“พอสมวรเลยละ แ่ไม่้อเป็นห่วนะ ันรู้ัมืออาีพหลายน รับรอว่าเธอสวยสมใแน่” เพื่อนสาวยิ้มอย่าเ้าเล่ห์ แล้วูมือเธอเินออาห้อพั
มัทนาลอบมอผู้เป็นเพื่อน ีราเป็นนสวย ถ้าเธออร้อให้หล่อน่วย แผนารอเธอ่ายึ้นมา แ่เธอทำแบบนั้นไม่ไ้ เพราะถ้าานนี้พลาเธอิุหลายปี ีราำลัไปไ้ีในวารนาแบบ หล่อนไม่วรมาเสียอนาเพราะเธอ
~~~~~~~~***~~~~~~~~
***อ่าน ุหลาบามเทพ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน เ้าบ่าวรับ้า บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน รัสุหัวใ บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
***อ่าน อุ่นไอหัวใรั บับสมบูร์ไ้ที่เมพ***
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNjI4MjI0IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMTc1MjEiO30
***อ่านนิยายเรื่ออื่นๆ อมัลลิา ไ้ที่เมพ***
https://www.mebmarket.com/index.php?action=search_book&type=author_name&search=มัลลิา&page_no=1
ความคิดเห็น