คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พันธิตรา
1
“ืนนี้ฟ้าโปร่
ว่าไหมุพระนม” พระสุรเสียหวาน เอ่ยับนที่อยู่เบื้อพระปฤษา์
“เพะทูลระหม่อม ฟ้าโปร่เห็นาวั แ่อาาศเริ่มเย็นแล้วนะเพะ เห็นทีเส็ลับำหนัะีว่า เี๋ยวทรพระประวร ทูลระหม่อมพ่อริ้วนมแย่” มือเหี่ยวย่นอ ‘ุพระนม’ ยื่นผ้าลุมผืนหนาให้ับวอ์ระหเบื้อหน้า ที่นเลี้ยมาั้แ่ยัทรพระเยาว์ ทั้รั ทั้เทิทูนเหนือสิ่อื่นใ
“ทรานยุ่เหลือเิน เรื่อเล็ๆน้อยเ่นนี้ ทูลระหม่อมพ่อไม่ริ้วนมหรอ” ‘ฟ้าหิพันธิราสิริภาร’ รับผ้าลุมพระอัสามา อีทั้ยัทรพระสรวลเบาๆให้ับุพระนมอย่าไม่ถือพระอ์
“พุทโถ่ ... รัสไ้ที่ไหนัน
เมื่ออนทรพระเยาว์แ่ทูลระหม่อมฟ้าหิอนมสะุล้มพระานุถลอนิเียว
ทูลระหม่อมพ่อ้อเรียหมอหลวเสียยให่ ทรเป็นห่วพระอ์มานะเพะ
เ๊าะแหม... ท่านมีพระอ์หิเพียอ์เียว ท่าน็ทรห่ว ทรรัอท่าน....”
สีหน้าห่วใยอุพระนมที่ส่มาถึพระอ์
ทำให้ทรอแย้มพระโอษ์เสียไม่ไ้
“ันเ้าใ... ทุนห่วัน ันรู้ี แ่เป็นหวันิหน่อย
ไม่ทำให้ันเ็บหมอนนอนเสื่อหรอุพระนม” เสียพระสรวลล้อเลียนุพระนม
ทำให้สาวให่ร่าท้วมมอ้อนวรอ์บาเบื้อหน้า
“ทูลระหม่อมอนม ประทับนานแล้วนะเพะ ไม่รู้ว่าท้อฟ้ามีอะไรี
ถึไ้เส็มาทอพระเนรทุืน นมว่าท้อฟ้า็เหมือนๆันหมทุวัน”
ุพระนมเอ่ยอย่าเป็นห่ว แ่พระอ์็ไม่ไ้ละสายพระเนรไปาท้อฟ้าเลย
“นมเยไม่เยไ้ยินำนานอนาิโยรีเหรอ”
เสียพระสรวลอฟ้าหิรหน้า ทำใหุ้นมหน้านิ่วิ้วมว
“ำนานอะไรันเพะ นมไม่เห็นเยะไ้ยิน”
“เ๊าะ...ำนานที่ว่านาิโยรีที่ว่าันว่าามที่สุในหมู่บ้าน
แ่นา็ไม่เยสมหวัในวามรัเลย นรัอนามีเหุให้าันอยู่เรื่อย...
นาเลยอพรับวาวในทุๆืนเป็นเวลาหลายปี เพื่อที่นาะสมหวั
ไ้อยู่ับนรัเสียที”
“นอาร้าย... อพรับวาว
หล่อนิว่าวาวะมาเิเป็นนรัหรือไเพะ” ุพระนมัึ้น
“เอ๊ะ นม... ให้ันเล่าให้บ่อนิ”
ทรส่สายพระเนร้อนให้ับุพระนมนสนิท “หลัาหลายปีผ่านไป
ืนหนึ่นาิโยรี็ออมาอพรับวาวเ่นเิม... แ่มันเป็นืนที่ไม่ปิ
รู้ไหมุพระนมว่าเิอะไรึ้น
ืนนั้นวาวสุสาวเ็มท้อฟ้าอย่าไม่เยเป็นมา่อน
เหมือนับเอาอัมีไปโรยไว้บนท้อฟ้าเียวล่ะ”
“แล้วเป็นอย่าไร่อเพะ นาิโยรีไ้พบนรัและรอู่ันอย่ามีวามสุใ่ไหมเพะ
ำนานไหนๆ็เป็นอย่านี้ทั้นั้น” ุพระนมล่าวึ้นอย่ามั่นใ
“เปล่าหรอ รัน้าม... เ้าวัน่อมา็มีนมาพบศพนา
ในสภาพเหมือนหลับสนิท ใบหน้านาอาบไป้วยรอยยิ้ม
เาว่าันว่านรันาายไปเพราะสราม ส่วนนาไ้าไป้วยวามสุ
วิานาไ้ไปหานรัอนาในอีภพภูมินึ และรอรัันลอไป”
“เศร้าริ แล้วอย่านี้มันะสุไ้ยัไันเพะ” ุพระนมถอนหายใยาว
“เ๊าะนาอพรว่าอให้ไ้อยู่ับนรัอนานี่
แ่นาลืมบอว่าอยู่ภพไหน เทพแห่วาว็เลยให้นาายไปอยู่ับนรัอนา”
เสียพระสรวลอทูลระหม่อมฟ้าหิทำให้นา้าหลวรอบพระวรายหัวเราะาม
“แหม...ถ้านมะอบ้า็้อบอเทพแห่วาวสิเพะ ว่าออยู่เป็นนะ
ไม่ออยู่าย”
“นม็ลออเทพแห่วาวบ้าิ
เผื่อท่านะเมาส่นรัมาให้นมสันสอน... สามนท่าน็ะให้นะ!”
เสียนา้าหลวหัวเราะรืน
“นมอายุปูนนี้แล้ว ใระมารันมันล่ะเพะ พระอ์ยัไม่รันมเลย
นมพูอะไรไม่เยทรฟััน”
ท่าทีแ่อนอุพระนมร่าท้วมที่พระอ์เห็นมาั้แ่ทรพระเยาว์ ทำให้พระพัร์ามแย้มรอยพระโอษ์
“นมเ๊าะ… ถ้าันไม่รัุพระนมที่เลี้ยันมาั้แ่เล็ ะให้ันไปรัใรล่ะ แ่วันๆนม็ให้ันเอาแ่เย็บปัถัร้อย ันทำเป็นที่ไหนัน ให้ันทำอะไรที่ันอบบ้าี”
“แ่นั่น็เป็นสิ่ทีุ่ลสรีพึระทำนะทูนหัว”
“โถ่นม… แ่ันเป็นัิยนารีนี่๊ะ านแบบนี้ันไม่เห็น้อทำ…
แ่เอาเถอะ
เห็นแุ่พระนม้อมานั่าน้ำ้าูาวเป็นเพื่อนันั้นานสอนาน ันลับ็ไ้”
ทรแย้มพระโอษ์ให้ับุพระนม พระโอษ์ไ้รูปรับพระพัร์นวลผ่อ พระวีาวเนียนยาม้อแสันทร์นั้น
ยิ่ทำให้พระสิริโมามว่าเิมหลายเท่า วรอ์บาสูโปร่้าวพระบาทลาั้นบันไที่สูเพียสามั้นอศาลาที่ประทับหน้าพระำหนัส่วนพระอ์
โยมีุพระนม และเหล่า้าหลวเินามพระอ์มา ‘ำปูน’
ือื่อพระำหนัส่วนพระอ์พึ่ถูสั่ให้มีาร่อเิมและปรับปรุไม่นาน
แ่่อนพระำหนันี้เป็นที่ประทับั่วราวยามที่้อารทรพระอัษร หรือทรพระรานิพนธ์
เพราะพระำหนัห่าาัวพระราวั่อน้ามา ึมีวามสบ
และให้วามรู้สึเป็นส่วนพระอ์มาว่า ที่มาอื่อพระำหนัำปูนือในบริเวรอบๆพระำหนัมี้นำปูนึ้นเป็นำนวนมา
ำปูนเป็นพรรไม้พุ่มนาเล็ มีอที่มีลิ่นหอมแรไปทั่ว พระราบิาเลยประทานื่อให้ว่า
พระำหนัำปูน
พระำหนัไม่ไ้ให่โมานั
แู่ร่มรื่น ให้วามรู้สึเหมือน ‘บ้าน’ มาว่าเป็นพระำหนัในพระราวั
นี่เป็นสาเหุให้เ้าฟ้าหิแห่รรวี ผู้โปรวามเรียบ่าย
และโปรลิ่นอำปูนเลือที่นี่เป็นพระำหนัส่วนพระอ์
วรอ์สูโปร่ระห ในลอพระอ์เรียมบรรทม ทรประทับรโ๊ะทรพระอัษร
หนัสือเล่มหนาอยู่ในพระหัถ์ พระสุธารสาทีุ่พระนมถือมา
หอมรุ่นนพระอ์้อละสายพระเนราารทรพระอัษร
“วันนี้อาาศเริ่มหนาวแล้ว อีไม่นาน็ะเ้าฤูหนาว พระสุธารสา่วยไ้เยอะเพะ
าลิ่นุหลาบาท้ายพระำหนั นมเห็นอมันำลับานสวย อไม่ไ้...
เลยเ็บมาาแห้ทำเป็นาุหลาบ หอมเียวเพะ” ร่าท้วมอุพระนมเินเ้ามาในห้อบรรทม
ในมือนั้นมีถาพระสุธารสเล็ๆ ที่รอถ้วยาอย่าี
“อบในะ ุพระนม อื้ม...หอมเหมือนทีุ่พระนมบอเลย” พระหัถ์ามรับแ้วพระสุธารสาาุพระนม
พระโอษ์สวยไ้รูปเป่าลมร้อนาแ้วพระสุธารสา ่อนะิบนิหน่อย
“ืนนี้เ้าบรรทมเร็วหน่อยนะเพะ อาาศหนาว เี๋ยวะประวรเอา
อย่าทำเหมือนรั้ที่แล้วนะเพะ ที่ทรพระอัษรนหามรุ่หาม่ำ
นมเห็นแล้วสสารพระวรายยิ่ผอมบาอยู่” ในน้ำเสียนั้นมีแววำหนิ
แ่็เ็มไป้วยวามห่วใย อุพระนมที่มีให้ับฟ้าหิผู้สูศัิ์เบื้อหน้า
“นม็รู้ ว่าเวลาที่ันอ่านหนัสือทีไร ลืมเือนลืมะวันทุที ไม่อยาอ่าน้าๆาๆน่ะ
แ่วันนี้ันสัา๊ะ ว่าะเ้านอนเร็ว” พระโอษ์แย้มว้า นเห็นพระทน์เรียสวย
รอมยิ้มแบบนี้ิ ทีุ่พระนมใอ่อนไปเสียทุที
“นมไปล่ะ อย่าบรรทมึนันะเพะ”
“้ะ ุพระนม…..”
หลัาทอพระเนรเห็นร่าท้วมอุพระนมลับไปแล้ว
พระอ์เอ็ทรพระอัษรไม่นานนั อาเป็นเพราะอาาศเริ่มหนาวเย็นัเ่นพระนมว่า เลยไม่มีพระทัยที่ะอ่านหนัสือมานั
วรอ์เส็ทอพระเนรผ่านพระบัร
‘รรวี’ ไม่เยหนาวเร็วแบบนี้มา่อน แสว่าปีนี้อาหนาวนาน
พระหัถ์เรียวแ้มพระวิสูรออ ทรทอพระเนรเห็นพระบัรมีละออหมอาวโพลน
นแทบะไม่สามารถทอพระเนร้านอพระำหนัไ้ รรวีั้อยู่บนเาสู
ถ้าฤูหนาวมาเร็ว หิมะ็ะมาเร็วามไป้วย หิมะเป็นปัหาให่อที่นี่
ารเินทาัาาโลภายนอ ารเพาะปลูที่ผ่านมา็ใ่ว่าะี
เษรรรมยัทำไ้ผลผลิีแ่ในที่ราบทาอนใ้
อาหารัุนอาวบ้านทาเหนือ็แทบะไม่มี
ทำให้พระราวั้อปล่อยเสบียมาแ่ายทุปี พระอ์ไ้แ่ถอนพระอัสสาสะ
ถึแม้ลัเสบียอพระราวัะไม่าแลนนั
มันอาะเพียพอสำหรับารแ่ายให้าวบ้านที่เือร้อนในฤูหนาว
แ่ถ้าหามีศึสราม เสบียที่มีอยู่ไม่เพียพอแน่ ถึแม้ว่าแว้นประเทศในแถบนี้ะร้าราาสรามมานาน
แ่็ใ่ว่าสถานาร์ะปิีเสียเมื่อไหร่
เปรียบเหมือนภูเาไฟที่รอวันปะทุ็เท่านั้น
ฟ้าหิพันธิราทอพระเนรท้อฟ้ายาม่ำืนผ่านพระบัรในห้อบรรทมพระันทร์ืนนี้ามเหลือเิน
ไม่มีรั้ไหนที่พระอ์ทอพระเนรพระันทร์แล้วรู้สึปล่าวเปลี่ยว
แสนวลสว่าทำให้พระทัยออ์เออบอุ่นอย่าบอไม่ถู
พระอ์ทอพระเนรอยู่สัพั ่อนะเส็ประทับพระแท่นบรรทม วรอ์บาเอนพระปฤษา์แนบไปับพระยี่ภู่ เป็นเพราะวันนี้พระอ์มีเรื่อ้อิมาอยู่หลายเรื่อ
พระอ์เลยบรรทมหลับอย่า่ายายว่าทุๆวัน แพนพระเนรยาวอน
รับับวพระเนรลมโ ถึแม้ะปิสนิทแ่วพระพัร์ามั่อ์เทพี ยิ่มอ
ยิ่เสมือนั่้อมน์สะ ามอย่าัิยนารี ามอย่ามุราุมารีแห่รรวี..
“ื่นบรรทมเ้าัเพะ นอน่อันิีว่า”
เสียอุพระนม ที่พระอ์ะทรไ้ยินผ่านพระรร่อนใรเพื่อนทุๆเ้า
วันนี้็เ่นทุวัน ุพระนมเ้ามาพร้อมับุ้าหลวสอน ที่ะเ้ามาัารแท่นพระบรรทมอพระอ์ในทุๆเ้าให้เรียบร้อย
“เอ๊ะ... นมนี่ยัไัน
เมื่อืนยับอให้ันอย่าื่นสาย พอันื่นเ้า ็ไล่ให้ันไปนอน” พระสุรเสียสใส
รัสับุพระนม หาแ่สายพระเนรยัทอออไป ผ่านพระบัรเยื้อโ๊ะ้าพระที่
“นมห่วนี่เพะ ลัวะบรรทมไม่เ็มอิ่ม... ะเสวย่อน
หรือะสรน้ำ่อนเพะ หม่อมันะไ้ให้แม่สาวๆัารไ้ถู”
“อาบน้ำ่อนแล้วัน อยาะไปรับอาหารเ้าับพ่อ”
วรอ์บาละสายพระเนราพระบัร หันพระปฤษา์มารัสับุพระนมอย่าอ่อนโยน
“สรเสร็แล้ว หม่อมันะถัพระเศาถวายนะเพะ”
“าม ามเหลือเิน
ามไม่มีใรเทียบ” ุพระนมล่าวไม่หยุ มือเหี่ยวย่นสาพระเศาถวาย เส้นพระเศาอฟ้าหินั้นทั้หนา
และมันลับ อีทั้สีน้ำาลเ้มรับับพระวีนวลผ่อไ้เป็นอย่าี
เป็นสาเหุทีุ่พระนมมไม่เยหยุปาสัวัน
“วันนี้ไม่้อเปียแน่นนะนม เปียให่ๆหลวมๆหน่อย”
“เพะ เี๋ยวนมผูโบสีฟ้าให้ เ้าั๊น เ้าัน
ับลอพระอ์วันนี้” สายาื่นมในพระสิริโมอุพระนม
ทำให้พระอ์หยุแย้มพระโอษ์ไม่เยไ้
วันนีุ้พระนมถวายานไ้อย่าีเยี่ยมเ่นเย วรอ์สูโปร่ับเปียผมที่ถูถัอย่าหลวมๆั้แ่ลาพระเศียรไล่ลมานเือบสุเส้นพระเศา
ถูมัเป็นโบ้วยริบบิ้นสีฟ้าน้ำทะเล เ้าับสีลอพระอ์ุระโปรยาวรอมเท้าประับลูไม้สวยหรู
ท่อนบนเปิพระอัสา แนยาวถึ้อพระร รัรูป่วบั้นพระอ์
ส่วนอระโปรนั้นอัลีบพลิ้วสวย ยิ่ับวรอ์สูโปร่แล้ว
ยิ่ทำให้พระอ์ทรพระสิริโมยิ่ึ้นไปอี
วรอ์ามเส็ไปามลาพระบาทพร้อมับุพระนม
ทุๆเ้า พระอ์ะ้อเ้าเฝ้าพระราบิา นั่นเป็นสิ่ที่พระอ์ทรทำั้แ่ทรพระเยาว์
ห้อบรรทมออ์ ‘ธนินทรราาธิบี’ อยู่ในส่วนอพระราวัึ่ไลาัวพระำหนัำปูน
แ่ทูลระหม่อมฟ้าหิลับโปรที่ะเส็ไปมามาว่าะพำนั ที่ใที่หนึ่
ทรโปรที่ะทอพระเนรสรรพสิ่รอบทา และโปรารมีปิสันถารับ้าหลวในวั
วรอ์บาเส็มาถึหน้าพระทวารห้อบรรทมอพระราบิา
ุพระนมพยัหน้านิหน่อยให้ับนา้าหลวสอนหน้าบานประู พระทวารึเปิออ
พระอ์่อยๆเยื้อพระบาทเ้าไปในห้อพระบรรทม ปิแล้วในทุๆวัน พระอ์ะเห็นพระราบิาทรานที่โ๊ะทรพระอัษรเป็นประำทุเ้า
แ่ในเ้าวันนี้สายพระเนรลับทอเห็น ‘ผู้เป็นพ่อ’ บรรทมอยู่บนพระแท่น วรอ์บาเส็เ้าไปใล้และประทับบนพระแท่นบรรทม ทอเนรามไปยัพระราบิา
“แปลริ ปิพ่อไม่ื่นสาย หรือะทรประวร?” วพระเนรลมโ
หันพระพัร์รัสับุพระนม ที่อยู่เบื้อพระปฤษา์
“นั่นสิเพะ ามเ้าุหมอีไหมทูนหัว”
“ี นม่วยบอแม่สาวๆหน้าห้อ้วย ให้ไปามหมอมาที”
“ไม่้อหรอ... พ่อแ่เหนื่อย”
วรอ์ที่บรรทมอยู่ ลับเปล่พระสุรเสียแหบพร่าออมา ทว่าพระเนรยัปิอยู่
“ไม่ไ้หรอ่ะ หิะให้พ่อรวให้ไ้
หิอสั่ในนาม ‘ฟ้าหิพันธิราสิริภาร มุราุมารีแห่รรวี’...นม ไปบอให้เาพาเ้าุหมอมารวพ่อที” พระสุรเสียเ็านั่น
ทำให้พระราบิานพระทัย
รู้อยู่เ็มพระอุระว่าลูสาวนเียวนนี้ื้อ้านแ่ไหนแ่ไร
“เรื่อแ่นี้ทำไมหิ้อทำเป็นเรื่อให่”
“หิเปล่านะ... แม่ฝาพ่อไว้ับหิ หิแ่ลัวว่าพ่อะเป็นโรร้ายแร
ันไว้ีว่าแ้นะะ ถ้าพ่อประวรหนั แม่ที่อยู่บนฟ้าริ้วหิแย่เลย”
พระโอษ์สวยแย้มว้าให้ับพระบิา
“หินี่่าพู่าเรา เหมือนแม่ไม่มีผิ”
เสียพระสรวลอราาธิบีัึ้น
เรียร้อยยิ้มใหุ้พระนมและเหล่า้าหลวไ้ในวามรัในานะที่ ‘พ่อมีให้ลู’ มาว่าที่ะเป็นในานะ ‘ราาธิบีที่มีให้ับมุราุมารี’
“หิลูแม่ไะ... อ้าว เ้าุมาแล้ว
พ่อลุไหวไหม ” วรอ์บา่วยประอพระราบิาให้เอนพระปฤษา์ับหัวพระแท่นบรรทม
“ถวายบัมระหม่อม” ท่านเ้าุหมอ
ที่อายุรุ่นราวราวเียวับพระราาธิบี เินเ้ามาในห้อบรรทมพร้อมับอุปร์แพทย์ในระเป๋า
โ้ำนับัิยราทั้สอพระอ์
“วันนี้หิ้อเหวยนเียวแล้ว เี๋ยวบ่ายๆ
หิะมา่วยทรานเพะ... เ้าุหมอหมอฝาทานี้้วยนะะ แล้วไปรายานพระอาารที่ัน้วยนะเ้าุ”
ทรแย้มพระโอษ์ให้ับพระราบิา ่อนะประทับยืนึ้น แล้วรัสับเ้าุหมอ
ทีู่แลพระอาารพระราาธิบี
“ระหม่อมรับทราบ” ฟ้าหิพันธิราพยัพระพัร์เล็น้อย
่อนะเส็ออโยมีุพระนมามไป้วย
“ะีเหรอเพะที่ะไม่ราบทูลพระอ์”
“ทีแรันั้ใะมาบอพ่อนะนม แ่พอเห็นอาารพ่อแล้วไม่สู้ีนั
ันิว่าไม่บอะเป็นารีว่า แ่นี้พ่อ็านหนัมาแล้ว
เรื่อนี้ันิว่าันัารเรื่อ ‘นั้น’ ไ้”
หลัาที่เส็ออมาาห้อพระบรรทมอพระราบิา พระอ์ทอพระเนรเห็นสีหน้าเป็นัวลอุพระนมแ่มัึ้น
ึรัสเอ่ยว่าทระัารไ้้วยัวอพระอ์เอ ถึแม้ะไม่มั่นพระทัยเลย็ามที
“แ่ในานะเ้าฟ้าเ้าแผ่นิน
หม่อมันิพ่อทูลระหม่อมพ่อวระทรทราบนะเพะ
มันไม่ใ่เรื่อเล็ที่ทูลระหม่อมแ้วอนมะัารไ้้วยัวอพระอ์เอเสียเมื่อไหร่”
“อย่าเลย ถึแม้เรื่อนี้เป็นเรื่อให่็ริ แ่ถ้าทราบแล้วะทรประวรหนัเปล่าๆ
ันเป็นห่วอาารอพ่อมาว่าสิ่อื่น นมไม่้อัวลนะ และันำับท่านเ้าุลาโหม
ท่านเ้าุพลเรือนแล้ว ว่าอย่าบออะไรับพ่ออนนี้ ันะบอเอเมื่อถึเวลา”
สายพระเนรลมโทอออไปยัธราสัลัษ์แห่ประเทศ
‘รรวี’ ที่ิอยู่หน้าห้อพระบรรทมอ พระราาธิบี ธผืนแเลือหมู มีอุหลาบสีาวอยู่ึ่ลา
ที่เถาออุหลาบนั้นยัมีหนามแหลม ามนั... แ่ถ้าไม่ระวั็อาเ็บัวไ้
หลัาทอพระเนรไปยัธผืนให่นั่นแล้ว พระพัร์็เิึ้น ในพระทัยิอะไร
ุพระนมไม่อาทราบไ้ นอาพระทัยพระอ์เอ...
-----------------------------------------------
ความคิดเห็น