คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Ep.5 คับที่อยู่ได้...ถึงมันคับใจผมก็จะอยู่
Part เต๋า
ผมถือวิสาสะเปิดประตูห้องของไอ้ตัวเล็กเข้ามาโดยไม่รอเจ้าของห้องอนุญาต ผมกวาดสายตาไปทั่วห้องนอนเล็กๆสีขาวนวล ภายในห้องไร้ซึ่งเครื่องอำนวยความสะดวก มีเพียงคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คที่ถูกวางไว้บนโต๊ะหนังสือไม่ห่างจากหัวเตียงเท่าไรนัก ผมเหลือบมองไปยังเตียงเดี่ยวเล็กเล็กกับผ้าปูที่นอนลายเบนเท็น ที่อยู่ชิดริมหน้าต่างของห้อง ผมเผลอยิ้มมุมปากเล็กน้อย ให้กับเตียงเล็กๆนั่นก่อนหันหน้าไปมองเจ้าของห้อง และทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
“ที่นอนเล็กไปหน่อยน่ะแต่ไม่เป็นไร”
“ใครบอกว่าจะให้นายนอนห้องนี้”
“แล้วจะให้ไปนอนที่ไหน ห้องพี่ชายนายเหรอ ไม่เอาฉันอยู่ห้องกว้างๆมานานแล้วขออยู่ห้องแคบๆแบบนี้บ้างเปลี่ยนบรรยากาศ ถ้าลำบากนักนายก็ย้ายไปนอนที่อื่นดิ
แต่..ไม่ดีกว่า นายต้องนอนห้องนี้ จะได้คอยดูแลฉัน ไม่งั้นฉันจะเพิ่มดอกเบี้ย“
ผมแถไปเรื่อยครับเกินไอ้ตัวเล็กนั่นมันย้ายไปนอนที่อื่นขึ้นมาจริงๆผมจะมาทนอยู่ห้องแคบๆนี้เพื่อ? ไม่มีทาง
“เฮ่อะ! ให้ตายเหอะ ตามใจ แต่บอกไว้ก่อนน่ะเราเป็นคนนอนดิ้น โดนถีบตกเตียงอย่ามาว่าละกัน”
“หมายความว่านายจะนอนเตียงเดียวกับฉันว่างั้น”
ยิ้มซิครับ เข้าทาง ผมเลย ส่วนไอ้ตัวเล็กนั่นหน้าตามันงอเหลือสองนิ้วได้มั้งครับแต่ขอบอกว่าน่ารักโคตรๆ เลยครับ
บนเตียงนอนเล็กร่างสูงนอนเหยียดตัวยาวอ่านหนังสืออย่างสบายใจต่างจากอีกคนที่เดินวนไปมาทั่วห้องนอน
“จะเดินให้ถึงฟินแลนด์เลยรึไง ดึกแล้วมานอนได้แล้วพรุ่งนี้เราต้องออกไปทำงานแต่เช้าน่ะ”
ชายหนุ่มพุดพลางปิดหนังสือวางลงข้างเตียงก่อนเลื่อนตัวไปชิดผนังห้องด้านใน มือหนึ่งใช้เป็นที่รองหัว อีกมือตบพรึบบนเตียงเรียกอีกฝ่าย
“ มะ..มานอนได้แล้ว”
ชายร่างเล็กยืนครุ่นคิดอยู่ครูนึงก่อนก้าวเดินช้าๆมานั่งตรงปลายเตียง สักพักมือยาวก็โอบมายังเอวบางทำเอาเจ้าของร่างสะดุ้งโหย่งลุกพรวดจากเตียง
“เฮ้ย! นายจะทำไรอ่ะ”
ผมรีบปล่อยมือออกจากเอวบางนั่นก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะโกรธผมไปมากกว่านี้ ทำไงได้ครับผมมองไอ้ตัวเล็กจากด้านหลังจู่ๆผมก็รู้สึกอยากทำแบบนั้นขึ้นมาเฉยๆไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
“ก็แค่อยากให้นายรีบนอน มัวแต่นั่งทำมิวสิคเมื่อไหร่จะได้ปิดไฟนอน เปิดไฟแบบนี้นอนไม่หลับโว้ย นอนๆๆอย่าพูดมาก ปิดไฟด้วย”
Part คชา
เอาแล้วไงฮะ ไอ้บ้านั่นคิดไรกับผมรึเปล่าเนี้ยะ มากอดผมแบบนั้นได้เหรอฮะ มันเพิ่งรู้จักกับผมไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วเองฮะ แล้วไหนยังจะมาเรียกผมกับมันว่าเราอีก ได้เหรอฮะ แต่มันแปลกน่ะฮะ ใจผมมันเต้นแรงอีกแล้ว พูดตรงๆผมไม่กล้าล้มตัวลงนอนใกล้ไอ้บ้านี้เลยไม่รู้ว่าทำไมผมนอนกับไอ้เจมส์ก็บ่อยทำไมใจไม่เต้นแรงแบบนี้ฮะ
“อื้ม.....คชา....นายว่าเรียกชื่อแทนตัวแบบนี้ดูดีกว่าม่ะ ฉันเฮ้ย... เต๋าว่าเรียกแบบนี้ดูใกล้ชิดหนิดหนมกันดีน่ะมาฉันๆนายๆน่ารำคาญว่ะ ต่อไปนี้เต๋าจะเรียกแบบนี้น่ะ”
ผมยังไม่ทันตอบเลยฮะไอ้ตัวโตนั่นพูดเองเออเองเรียบร้อยแล้ว หันไปดูอีกที มันดันหลับไปแล้วฮะ ว่าแต่การเป็นลูกหนี้มันต้องหนิดหนมกันขนาดนี้ด้วยเหรอฮะ ผมค่อยๆล้มตัวลงนอนบอกตรงๆไม่รู้ว่าจะนอนหันหลังให้มันดีมั้ย ผมเลยตัดสินใจหันหน้าไปหามัน นั่นไงจู่ๆผมก็มองหน้ามัน ค่อยๆ มองแต่ละส่วนบนใบหน้าไม่สงสัยเลยฮะทำไมไอ้ตัวโตนี่ถึงเป็นซุปตาร์ผมเป็นผู้ชายยังแอบหวั่นไหวเลยฮะ โอ้ย!...คิดไรว่ะ ผมคิดไรอยู่ฮะ ไม่เอาละถ้านอนเห็นหน้ามันอยู่แบบนี้ผมต้องบ้าตายแน่ๆ
“ เป็นไร นอนไม่หลับหรอคชา พลิกตัวหลายรอบแล้วน่ะ” เสียงคนตัวโตแผ่วเบามาจากด้านหลัง สักพักมือเรียวก็ค่อยเลื่อนเข้ามาโอบเอวคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน
“ อย่าขยับซิ ขอนอนแบบนี้สักพักน่ะมันแปลกที่เลยนอนไม่หลับ”
เอาแล้วไงฮะ ผมจะทำไงดีไอ้ตัวโตนี่มันคิดไรอยู่ แต่ก็แปลกน่ะฮะพอมันบอกว่าอย่าขยับผมก็ทำตามที่มันสั่งเฉยเลย ความ
รู้สึกตอนนี้มันแปลกจริงๆฮะ หรือผมคงคิดถึงพี่ไทด์ นอนคิดหาเหตุผลสักพักผมก็เผลอหลับไป
<_> ตอนนี้สั้นไปนิสพอดีงานเข้าแล้วจะรีบมาอัพต่อเน้อ
ความคิดเห็น