คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : My superstar (รักหมดใจเจ้านายขี้เก๊ก) ภาคพิเศษ
ภาคพิเศษ
หลังจากที่เรื่องราวอุปสรรคที่เข้ามาพิสูจน์รักแท้ของผมกับคชาได้ผ่านพ้นไป ความรักของผมกับคชาก็งอกเงยเพิ่มมากขึ้นทุกวัน จนผมแทบไม่อยากอยู่ห่างจากคชาเลยแม้แต่นาทีเดียว คชาไปไปมามาระหว่างบ้านผมกับบ้านพี่ไทด์เพราะไม่อยากให้ใครพูดในทางที่ไม่ดี หลังจากที่พ่อกับแม่เดินทางกลับมาจากออสเตรเลีย ผมจึงขอให้แม่ไปสู่ขอคชาจากพี่ไทด์อย่างเป็นเรื่องเป็นราว ผมไม่ชอบให้มีใครมาพูดถึงคนรักของผมในทางที่ไม่ดี ตอนนี้คชาย้ายมาอยู่ที่บ้านผมอย่างถาวร จนตัวของเราสองคนติดกันยิ่งกว่าแฝดอินจันซะอีกเรียกว่าเห็นผมที่ไหนเป็นต้องเห็นคชาที่นั่น และถ้ามีวันไหนที่คชาไม่ได้ไปกับผมเราก็จะโทรคุยกันตลอด บางครั้งผมก็นึกสนุก บอกรักเจ้าตัวเล็กผ่านทวิตของเราก็จะให้ทำไงได้ผมอยากประกาศให้โลกนิรู้ว่าเรารักกัน ดูอย่างวันนี้ซิทั้งผมและเจ้าตัวเล็กเราแทบไม่อยากลุกจากเตียงเลย ผมอยากกอดเจ้าตัวเล็กที่กำลังหลับอยู่นี้ให้นานที่สุด เฮ้อ! ใบหน้าเรียว จมูกโด่ง คิ้วสวยๆแล้วดูปากบางเป็นกระจับของเจ้าตัวเล็กนี่ซิให้ตายเถอะ ทั้งหมดนี่เป็นของผม =_= ถ้ามีใครเข้ามาเห็นผมนอนยิ้มแก้มแตกอยู่คนเดียวแบบนี้คงต้องคิดว่าผมเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ แต่ผมก็ยอมครับยอมให้คนคิดว่าผมบ้าก็ตัวเล็กมันน่าหลงใหลซะขนาดนี้ ไม่ไหวละ ไม่เอาดีกว่าเกิดผมยังนอนดูหน้าของตัวเล็กอยู่แบบนี้มีหวังผมคงไม่ได้ทำอะไรทั้งวันแน่
ผมตัดสินใจค่อยเลื่อนแขนของตัวเองที่ถูกคนตัวเล็กหนุนอยู่ออกอย่างช้าช้า เพราะกลัวว่าตัวเล็กจะตื่น ผมสังเกตเห็นลมหายใจที่ออกมาของตัวเล็ก ทำไมมันดูแผ่วเบาสลับกับต้นแรงอย่างผิดสังเกต ผมเขย่าตัวและส่งเสียงเรียกชื่อคชาให้ตื่น แต่กลับไม่มีปฎิกิริยาตอบกลับจากคนตัวเล็ก
“ชา ชา คชา ได้ยินเต๋ามั้ย ตอบเต๋าซิคชา ได้ยินไหมอย่าล้อเล่นแบบนี้นะเต๋าไม่ชอบ คชา” ผมตะโกนเรียกชื่อคชาเสียงดังลั่นบ้าน ก่อนช้อนร่างบางขึ้นไว้ในอ้อมแขนและพาตัวคชาวิ่งลงไปยังชั้นล่าง
“มีอะไรเต๋าตะโกนเรียกชื่อคชาซะเสียงดังเชียว”คนเป็นแม่เปรยขึ้นก่อนหันไปมองลูกชายที่กำลังอุ้มร่างบางไว้ด้วยความตกใจ
“ไม่รู้ผมเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น ใครก็ได้เอารถออกที เร็วๆซิเว้ย” ตัวโตพูดน้ำเสียงตกใจ และเกรี้ยวกราด
ร่างบางถูกนำตัวเข้าห้องไอซียูอย่างรวดเร็ว คนตัวโตเดินกระวนกระวายอยู่ตรงด้านนอก ตัว
โตทรุดตัวลงนั่งชันเข่าตรงประตูด้านหน้า ไทด์และต้นตบไปตรงบ่าของคนตัวโตเบาเบาอย่างปลอบโยน
คนตัวโตแหงนหน้าขึ้นมองไปด้านบน น้ำตาค่อยๆไหลลงอาบสองแก้ม จนทุกคนรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดนั้นของคนตัวโต
“ใจเย็นนะเต๋าเดี๋ยวคชาก็ดีขึ้น หมอนัทไม่ปล่อยให้คชาเป็นอะไรไปหรอก”ต้นปลอบอย่างห่วงใย สักพักประตูห้องไอซียูก็ถูกเปิดออก หมอนัทเดินออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก
“หมอคชาละ คชาเป็นไงบ้าง ผมเข้าไปหาคชาได้ไหม”
“..................”
“ตอบผมซิหมอ คชาละ ตอบซิเว้ย”ตัวโตเปรยเสียงเกรี้ยว
“ใจเย็นซิลูก”คนเป็นแม่พูดพลางจับมือของลูกชายไว้
หมอนัทหลับตาพริ้ม สูดลมหายใจเข้าปอด สีหน้าความเครียดมองเห็นได้ชัดเจน
“ผม............ผมทำเต็มที่แล้ว ขอโทษนะเต๋า ไปหาคชาเถอะ” หมอนัทก้มเคารพ พ่อแม่เต๋าก่อนเดินเลี่ยงไปยืนอีกฝั่ง ตัวโตรีบวิ่งเข้าไปยังด้านในห้อง ร่างบางนอนสงบนิ่งอยู่บนเตียง มีเพียงสายระโยงระยางเต็มไปทั้งตัวคนตัวโตสวมกอดร่างบางด้วยความเจ็บปวด
“ฟื้นซิคชา......คชา.............พูดกับเต๋าซิ..คชาไม่รักเต๋าแล้วเหรอคชา.....เราสัญญากันแล้วว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป..ทำไมทำแบบนี้คชา...คชาได้ยินเต๋ามั้ย..”ตัวโตพูดเสียงเครือ ทั้งที่น้ำตายังคงไหลออกมาไม่ยอมหยุด
ทุกคนจ้องมองไปยังร่างสูงที่กำลังคร่ำครวญเรียกชื่อคนรักด้วยความเจ็บปวด เจมส์ที่กำลังซบไหล่ต้นเผยยิ้มตรงมุมปากเมื่อมองเห็นคนร่างบางที่นอนบนเตียงแอบชูสองนิ้ว ตาข้างหนึ่งขยิบ แลบลิ้นบางเจ้าเล่ห์ออกมาเล็กน้อย ก่อนจะซิบกระซาบบอกต่อๆกันอย่างเป็นนัย จนคนตัวโตจับสังเกตได้เมื่อเหลือบไปเห็นรอยยิ้มของคนเป็นแม่ที่ยืนข้างเตียงฝั่งตรงข้าม ตัวโตจึงหันกลับมามองร่างบางที่นอนยิ้มหวานอยู่บนเตียง
“คชา......แกล้งเต๋าเหรอ”
“ทุกคนรวมหัวกันทั้งหมดเลย(ทุกคนส่ายหน้าปฎิเสธคำถาม).......หมอนัทนี่หมอก็เอากับเขาด้วยเหรอ”
“หมอไม่เกี่ยว........คชาบังคับให้หมอทำ”หมอนัท ปัดมือปฏิเสธ ขณะที่คนตัวเล็กลุกพรวดลงจากเตียงนอนวิ่งไปหลบด้านหลังแม่เต๋า
“ไอ้ตัวแสบ......มานี่เลยยยยยย”
“อร้ายยยยยยแม่ช่วยด้วยยยยยย......” ตัวเล็กวิ่งออกไปตรงระเบียงด้านนอก คนตัวโตคว้าเอวบางนั้นมาสวมกอดเอาไว้โดยไม่ได้รู้สึกอายต่อสายตาหลายคู่ที่จ้องมองอยู่ด้านใน
”เต๋าไม่รู้เหรอโรคหัวใจของคชามันหายดีตั้งนานแล้ว...เต๋านี่ช่างไม่รู้อะไรเล้ยยย”
“แกล้งเต๋าทำไม รู้มั้ยเต๋าแทบจะบ้าตายตอนหมอนัทบอก....ชานี่ร้ายกาจที่สุดเลย”ตัวโตเอนหัวไปชนกับหัวของคนตัวเล็ก
“ก็... คชาอยากรู้ว่าเต๋ารักคชาแค่ไหนมากเท่าที่คชารักเต๋ารึเปล่า”
“แล้วรู้รึยังว่าเต๋ารักคชามากแค่ไหน”
ผมไม่ตอบคำถามของเต๋า แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเต๋ารักผมมากไม่น้อยไปกว่าผมเลย ผมคิดว่าความรักที่เรามีคงมากเท่าๆกัน มันจึงทำให้ผมอยากมีชีวิตอยู่เพื่อหัวใจของเราสองคน
ความคิดเห็น