◘ ชั่ว...ฟ้า ดินสลาย [Yaoi] ◘

#00

Non, je ne regretted rien ◘ Edith Piaf

เจ็บ

.

.

.

เจ็บจังครับพี่หรั่ง

รอบที่แล้ว  ที่ถูก ‘มัน’ ทำร้าย...

จ้านึกว่า จ้าจะขาดใจตายไปแล้วเสียอีก

แต่ความรู้สึกแผดเผาราวไฟโหมอยู่ในกระบอกตาสองข้าง กับความเจ็บปวดทั่วทุกอณูของร่างกาย  

คล้ายจะยอกย้อนให้ซาบซึ้งใจว่า... ความตาย เป็นทางออกที่ง่ายเกินไป

และ ‘มัน’ คงไม่พอใจนัก...

หากวิธีลงโทษของ ‘มัน’ กลับกลายเป็นการสงเคราะห์ให้จ้าได้เจอหน้าพี่เร็วๆ

พี่หรั่งครับ...

ไหนพี่เคยบอกจ้าว่า หลังจากเจ็บที่สุดจนถึงจุดหนึ่ง...

ความเจ็บปวด จะค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นชา

ทีนี้พอรู้สึกชา...

เราจะก็ไม่เจ็บอีกต่อไป

.

.

.

.

แล้วทำไม...

จนป่านนี้ จ้าถึงยังรู้สึกเจ็บเจียนตายอยู่ล่ะครับ?

 “........อ๊ะ............ฮึก...........” 

ทั้งๆที่คอยสั่งตัวเองให้หุบปาก

แต่เมื่อสิ้นความพยายามกระดิกกระเดี้ยไม่ถึงเสี้ยวองคุลี  

หางเสียงร้าวรวด กลับเล็ดรอดจากปากไม่รักดีของผมจนได้

ได้โปรด...ขออย่าให้มันได้ยินเสียงของผมเมื่อกี๊นี้เลย

ไม่ทันแล้ว!!...

.

.

ต่อให้ตอนนี้ ผมถ่วงลมหายใจไม่ให้อกไหวกระเพื่อม 

หรือไล่งับก้อนสะอื้นแล้วกลืนลงคอได้รวดเร็วแค่ไหน  

ไม่ว่าจะแก้ไข กลบเกลื่อนอย่างไร...

ก็ไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้ว

เสียงกระพือปีกเว้าแหว่งด้วยความชะล่าใจของแมลงเล่นไฟไร้เดียงสาเพียงครู่  

กู่เรียกความสนใจของ ‘ไอ้ปิศาจ’ ได้อย่างชะงัดไม่ผิดไปจากหนก่อนๆ

Non, Rien de rien

(ไม่...ไม่เลย)

Non, Je ne regrette rien

(เปล่า...ฉันไม่เสียใจสักนิด)

Ni le bien qu'on m'a fait

Ni le mal tout ça m'est bien égal

(ไม่ว่าสิ่งดีที่ใครทำให้  หรือสิ่งร้ายที่บังเกิด...ล้วนไม่ต่างกัน)

เสียงร้องเนิบๆของหญิงสาวคนหนึ่งในเพลงที่ผมฟังไม่ออก

เกริ่นให้รู้ถึงการมาของ ‘มัน’ อีกครั้ง...

เสียงหวานๆ หลอนๆ คือ บทโหมโรงนำร่องของ ‘มัน’

ทว่า... เพลงเหล่านั้น เปรียบเสมือนสัญญาณปลดปล่อยความชิงชังชั่วช้า

ที่มันใช้ผลาญพร่าศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย ไปพร้อมๆกับทำลายสามัญสำนึกจากใจผมจนกลายเป็นซากธุลี

Non, Rien de rien

(ไม่...ไม่เลย)

Non, Je ne regrette rien

(เปล่า...ฉันไม่เสียใจสักนิด)

C'est payé, balayé, oublié

Je me fous du passé

(ก็แค่ชดใช้ กวาดทิ้ง ลืมเสีย...ฉันก็หมดเยื่อใย ไม่สนอดีต)

ท่วงทำนอง และเสียงร้องขับขานอ้อยอิ่งเพียงไม่นาน...

ฝีเท้าหนักๆของ ‘มัน’ ก็ดังแหวกอากาศใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

จริงอยู่ ที่สายตาผมยังถูกบดบังจนไม่อาจใช้การได้...

แต่คลื่นความกระสันอันน่าสะอิดสะเอียนซึ่งพวยพุ่งออกมาจากร่างที่ตบเท้าเข้าหานั้น

กลับทำให้ผมเห็นร่างปีศาจของมันได้อย่างกระจ่างแจ้งในใจเป็นที่สุด

แม้จะข่มใจ บังคับกายให้นอนนิ่งราวกับศพได้

ทว่าของเหลวร้อนๆที่ไหลพรากเป็นสายออกจากสองตา

กลับฟ้องชัดถึงการมีสติรับรู้เต็มที่ของผม

อานุภาพของความหวาดกลัว ช่างรุนแรงเหนือสิ่งใด...

กระทั่งสัญชาตญาณการเอาตัวรอดก็ไม่มีข้อยกเว้น

พี่หรั่งครับ...

ถ้าวิญญาณของพี่ยังวนเวียนอยู่บนโลกนี้...

พี่มาช่วยจ้าออกไปทีได้ไหมครับ?

Avec mes souvenirs

J'ai allumé le feu

(กับความทรงจำ...ฉันเผามันวอดวาย)

Mes chagrins, mes plaisirs

Je n'ai plus besoin d'eux

(ทั้งทุกข์ และสุข...ฉันไม่ต้องการมันอีกต่อไป)

ลมหายใจร้อนๆของ ‘มัน’ สาดซัดเข้าที่ซอกคอ
เสียงสูดดม ดูดกัดข้างๆหูผม ฟังคล้ายเสียงสัตว์สำรอกของเสียออกจากร่าง

มือสองข้างของ ‘มัน’ ฉีกอ้าขาของผมจนแหวกกว้าง แล้วจึงย้ายไปเคล้นคลึงก้นผมราวกับต้องการจะบิดให้เนื้อปลิ้น

ไม่ต้องเสียเวลานับถอยหลังให้มากพิธี...

ความเจ็บจุก เสียดแสบ ปวดปลาบเหมือนโดนฉีกทึ้งดึงร่างเป็นสองส่วนโดยไม่ปรานีปราศรัย ก็กลับเข้ามาเยี่ยมเยือนเรือนกายของผมอีกครั้ง...

...และอีกครั้ง...

...และอีกครั้ง...

...และอีกครั้ง...

...

.

.

.

...และมันคงจะดำเนินไปแบบนี้ซ้ำๆ

จนกว่า ยมทูตจะยอมเมตตา มารับผมไปอยู่กับพี่เสียที

Balayés les amours

Avec leurs trémolos

(กวาดล้างความรักให้สิ้น...ไปพร้อมกับเสียงครวญคราง)

Balayés pour toujours

Je repars à zéro

(กวาดมันทิ้งไปให้หมด ฉันจะเริ่มต้นใหม่จากศูนย์)

“........อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!.......”

Non, Rien de rien

(ไม่...ไม่เลย)

Non, Je ne regrette rien

(เปล่า...ฉันไม่เสียใจสักนิด)

Ni le bien qu'on m'a fait

Ni le mal tout ça m'est bien égal

(ไม่ว่าสิ่งดี  สิ่งร้ายใดๆซึ่งเกิดขึ้นกับฉัน...ล้วนไม่ต่างกัน)

พี่หรั่งครับ...

ร่างกายของจ้า คงทนแบกความเจ็บปวดแสนสาหัสแบบนี้ได้อีกไม่นานหรอกครับ

พี่หรั่ง...

.
.

.

รอจ้าหน่อยนะพี่

แล้วจ้าจะรีบตามไป...

แล้วเราจะได้เล่นสนุกกันเหมือนเดิม

Non, Rien de rien

(ไม่...ไม่เลย)

Non, Je ne regrette rien

(เปล่า...ฉันไม่เสียใจสักนิด)

Car ma vie, car mes joies

(เพราะชีวิต และความรื่นรมย์ของฉัน)

Aujourd'hui, ça commence avec toi

(ในวันนี้...เริ่มต้นอีกครั้ง กับเธอ)

◘------------------------------------------------------------------------------------◘

‘...ชั่วดินฟ้า รัก เธอ เสมอ ใจ

ที่ ฉัน รำ พัน ทุก วัน ฝันไปถึงเธอ...’

นั่นใคร?!!

บอกมานะ...นั่นเสียงใครร้องเพลง?!

...นั่นไม่ใช่เสียงพี่หรั่ง...

...และก็ไม่ใช่เสียงลุงจอม....

...ไม่!