พร่ำรัก (Infatuation love)
"คุณดนตร์ไม่ได้รักหนู คุณแค่อยากได้หนู คนเลว ไอ้ผู้ชายบ้ากาม" "ที่ฉันทำกับเธอ ยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของผู้ชายบ้ากามเลยนะ อยากรู้มั้ยว่าคนบ้ากามจริงๆ มันเป็นยังไง"
ยอดวิวรวม
21,888
ยอดวิวเดือนนี้
47
ยอดวิวรวม
แท็กนิยาย
ร่างในชุดนักศึกษานั่งอยู่บนเตียง
เธอละสายตาจากโทรศัพท์ในมือมามองเขา และผสานสายตากันโดยบังเอิญ
ดวงตากลมโตคู่นั้นสวยจนดนตร์เผลอมองนิ่งราวกับถูกสะกดด้วยคาถาแม่มด
นิรัชชาไม่รู้จะแสดงสีหน้าอย่างไร
เธอประหม่า มือเย็นเฉียบ ใจสั่นหวั่นไหว
“คุณดนตร์ เสร็จงานแล้วเหรอคะ”
ดนตร์ได้สติตอนนั้น
เขาไม่ตอบคำถามเธอ แต่หันหลังไปปิดประตูช้าๆ
นิรัชชามองการกระทำของชายหนุ่มแล้วเดาไม่ออกเหมือนกัน
กระทั่งร่างสูงสืบเท้าเข้ามาหาเธอ แล้วทรุดนั่งข้างเธอ
“คิดว่าจะหนีกลับไปแล้ว”
เขาบอกเสียงเบา ค่อยทัดผมเธอกับใบหู
นิ้วเรียวราวกับมีกระแสไฟฟ้า
พอเขาแตะลงบนแก้มเธอก็รู้สึกแปรบๆ เหมือนมีไฟฟ้าไหลเวียนในร่างกาย
“ตัวสั่นขนาดนี้ กลัวเหรอ”
แก้มใสเรื่อแดง
ดวงตากลมช้อนมองเขา เป็นแววตาที่แสนใสซื่อ มองลึกลงไปดนตร์เห็นถึงความภักดีของเธอ
“ไม่ตอบ แสดงว่าสั่นสู้”
ร่างหนาขยับตัวชิดเข้าไปอีก
มือข้างหนึ่งจับแขนเล็ก มืออีกข้างเลื่อนจากใบหูไปประคองท้ายทอยเธอไว้
นิรัชชาผมยาวมาก เธอดูแลผมตัวเองมากเป็นพิเศษเขาสังเกตได้
แต่ไม่กี่ครั้งหรอกที่เขาจะได้สัมผัสมัน
นิรัชชายกมือขึ้นมาดันแผงอกกว้างตามสัญชาตญาณเมื่อเขาโน้มตัวลงมา
แต่ทว่าเรี่ยวแรงที่จะผลักไสเขากลับไม่มีเลย สุดท้ายจึงได้แค่วางแหมะไว้อย่างนั้นเมื่อเขาค่อยๆ
จูบเธอ น้ำหอมผสมกับกลิ่นกายเฉพาะตัวของดนตร์ทำให้นิรัชชาหายใจติดขัด
ไม่ใช่หรอก
เพราะจูบอ่อนหวานของเขาต่างหาก
“ฉันคงไม่ต้องถาม
ว่าเธอคิดดีแล้วหรือยัง” ดนตร์กระซิบข้างหู
นิรัชชาเม้มปาก หน้าเห่อร้อนไปหมด
ทำไมนะเธอถึงได้รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย หากเป็นเมื่อก่อนเธอคงกล้าพูดกล้าเถียงแม้ว่าดนตร์จะเป็นเจ้านายแต่เธอก็ไม่เคยหวั่นเกรง
แต่ทว่า...พออยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เธอกลับกลายเป็นใบ้ไปเสียดื้อๆ
ดนตร์จูบลงที่แก้มใส
อีกครั้งและอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ ไล่มายังซอกคอ
มือข้างที่จับแขนเธอไว้ในตอนแรกเลื่อนไปบีบเค้นหน้าอกที่ยกปกปิดด้วยเสื้อนักศึกษาบางเบา
“ปิดไฟได้มั้ยคะ”
นิรัชชารวบรวมความกล้าพูดออกไป บอกตามตรงว่าเธออายจริงๆ
หากต้องเปิดเผยเนื้อหนังต่อหน้าเขา
“ทำไม”
ดนตร์ถามยิ้มๆ เขายอมรับว่าเขาชอบเสียงของเธอ
จะดีแค่ไหนหากว่านิรัชชาเรียกชื่อเขาเวลาทีเขาอยู่บนตัวของเธอ
“ก็เพราะว่า...มันน่าอายนี่คะ”
ดนตร์จูบที่ซอกคอหอมหวาน นิรัชชาถดหน้าหนีแต่จูบนั้นก็ตามติดๆ ไอร้อนจากริมฝีปากของดนตร์ละลายหัวใจเธอ
“เดี๋ยวก็ชิน”
ผลงานอื่นๆ ของ อุ ณ ห ภู มิ ป ก ติ
ผลงานอื่นๆ ของ อุ ณ ห ภู มิ ป ก ติ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
