ตัวฉันและวิญญาณ

ลำดับตอนที่ #2 : ภายในบ้าน

    
       ป้าบอกฉันว่าเจ้าของบ้านจะรอฉันอยู่ในบ้านคิดได้ดังนั้นฉ้นก็ค่อยๆเอาปลายนิ้วไปกดออด  ตืดดดดดดดดดดด!!! อ๊ะมีคนออกมาแล้วนั่นเจ้าของบ้านซิ่นะ แหมท่าทางจะใจดีบุคลิกคล้ายป้าของฉันเลย  พอป้าเจ้าของบ้านเดินมาเปิดประตูและยิ้มให้ฉันฉันเลยยกมือไหว้สวัสดีและยิ้มกลับคืนให้ป้าเจ้าของบ้าน   หลังจากที่แนะนำตัวกันเสร็จป้าก็เชิญฉันเข้าไปในบ้าน ฉันมีความรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูกฉันมีความรู้สึกว่าฉันไม่ได้ยืนอยู่กับป้าเจ้าของบ้านสองคนแต่ฉันรู้สึกแค่เพียงเสี้ยวนาทีเดียวฉันหยุดชะงักและทำหน้าทำตาสงสัยป้าเจ้าของบ้านคงสงเกตุเห็น
 
          "หนูมีอะไรหรือเปล่าจ้ะทำไมทำหน้าแบบนั้น" ฉันส่ายหน้าและยิ้มน้อยให้ "หนูสบายดีค่ะ"
 
      ป้าเจ้าของบ้านเลยพยักหน้าและยิ้มให้ฉันและเดินนำหน้าไป ฉันเดินตามป้าเจ้าของไปและคิดว่าคงไม่มีอะไร 
       
       อืมมบ้านหลังนี้ตกแต่งไว้แล้วด้วยเรียบร้อยมีเฟอร์นิเจอร์อุปกรณ์อำนวยความสะดวกเรียบร้อยอย่างที่ป้าของฉันบอกจริงๆด้วย เพราะฉะนั้นสิ่งที่ฉันแพคใส่กระเป๋ามาคือ เสื้อผ้า ชุดชั้นใน สบู่ยาสีฟันแปรงสีฟัน และเจ้าคอมพิวเตอร์พกพาตัวโปรดของฉันและของเล็กๆน้อยๆจิปาถะ ป้าเจ้าของบ้านเดินพาฉันไปดูบนบ้าน บ้านไม้กะทัดรัดหลังนี้ มีห้องนอน 2 ห้อง ฉันเลยเลือกห้องด้านตะวันออก เพราะมันหันไปทางหน้าบ้านฉันจะได้สูดอากาศสดชื่นยามเช้าแต่แดดอาจจะแรงไปหน่อยเรื่องนั้นฉันไม่สนใจอยู่แล้วฉันชอบอยู่ในที่ซึ่งอากาศถ่ายเทได้สะดวก   นั่นไงเตียงนอน โต๊ะเขียนหนังสือ ตู้เสื้อผ้า ชั้นวางของ ชั้นวางหนังสือเล็ก ของฉันที่ป้าฉันได้จ้างรถขนย้ายมาให้แล้วตั้งแต่เมื่อวานเมื่อวานนี้ฉันน่าจะติดรถขนของมากับป้าจะได้ไม่เดินหาให้เหนื่อยขนาดนี้ป้าฉันจัดวางโต๊ะ ตู้ เตียง ของฉันได้เหมือนห้องเดิมของฉันจริงๆ   ส่วนอีกห้องที่เหลืออยู่ฉันกะว่าปล่อยไว้แบบนั้นหล่ะก็ฉันตัวคนเดียวนี่นาจะให้มีอะไรมากมายหล่ะถูกไหม???

           ชั้นบนนี่มีห้องน้ำด้วยหล่ะห้องน้ำน่ารักเป็นบ้าเลยตกแต่งสวยงามและยังดูใหม่มากๆด้วย ฉันชอบจัง ฝาผนังห้องน้ำปูกระเบื้องสีขาวและสีฟ้าออกแนวทะเลสดใสสวยจังเลย

          หลังจากสำรวจชื่นชมชั้นบนเรียบร้อยฉันก็เดินตามป้าเจ้าของบ้านลงมาและพูดคุยกันทำความรู้จักกันให้มากขึ้นส่วนมากฉันไม่ได้พูดหรอกฉันได้แต่พยักหน้ายิ้มและรับฟังป้าเจ้าของบ้านอัธยาศัยดีจริงคุยจ้อไม่หยุด และป้าก็มีคำถามถามฉัน 

         "ทำไมหนูถึงมาอยู่ที่นี่หล่ะ ไม่กลัวอันตรายหรอกหรือเป็นสาวเป็นนางอยู่ตัวคนเดียวมันอันตรายนะ"     
 
                 แหมป้าเจ้าของบ้านช่างพูดเหมือนที่ป้าแท้ๆของฉันพูดเลยนะสาบานได้ เอ...ป้าเจ้าของบ้านเตี้ยมกันไว้กับป้าของฉันหรือเปล่านี่ เมื่อเดือนที่แล้วฉันจำได้ระหว่างที่ฉันและป้านั่งทานข้าวเย็นกันจู่ๆฉันก็เอ่ยขึ้นมาว่า ฉันอยากออกไปเช่าบ้านอยู่เพราะบ้านของฉันกับที่ทำงานไกลกันมากแล้วฉันเบื่อที่จะต้องตื่นเช้ารีบเร่งไปทำงานฉันอยากไปทำงานโดยที่ฉันนอนได้เต็มที่มีเวลานั่งจิบกาแฟอ่านหนังสือพิมไม่ต้องไปเบียดเสียดกับใครเขาบนรถเมล์หลังจากที่ป้าฟังเหตุผลของฉันป้าได้คัดค้านฉันเต็มที่ถึงขนาดที่ป้ายอมตื่นเช้ากว่าเดิมเพื่อที่จะไปส่งฉันที่ทำงานแล้ววกกลับไปที่โรงเรียน  ฉันปฏิเสธเรื่องอะไรที่ป้าของฉันจะต้องขับรถไปๆมาๆระหว่างที่ทำงานของฉันกับโรงเรียน แต่ป้าของฉันยังหนักแน่นยืนยันคำเดิมเหมือนฉันที่ยังยืนยันเช่นเดิมว่าไม่อยากให้ป้าเหนื่อยและเสียเวลา  จนในที่สุดป้าก็ยอมให้ฉันออกมาอยู่คนเดียวแต่ป้าของฉันก็ได้หาลูกอ้อนเพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องไปว่า

           "หนูจะทิ้งป้าไว้คนเดียวหรอลูก"

            ฉันเลยต้องบอกว่า ฉันไม่ได้ทิ้งและสัญญาว่าจะมาหาป้าทุกเสาอาทิตย์ ป้าฉันให้ฉันยืนยันคำตอบว่าจะกลับมานอนกับป้าของฉันทุกเสาร์อาทิตย์
       ฉันคงแต่มัวคิดถึงเรื่องที่ฉันเอ่ยปากขอป้าของฉันมาอยู่คนเดียวเพลินไปหน่อยป้าเจ้าของบ้านเลยต้องสะกิดฉัน แล้วถามคำถามเดิมว่า

            "หนูสบายดีหรือเปล่า" ฉันยิ้มให้แล้วบอกกับป้าเจ้าของบ้าน 
          
            " ปล่าวค่ะป้าหนูแค่นึกขำเฉยๆที่ป้าพูดเหมือนป้าของหนูเปี๊ยบเลยว่าอยู่คนเดียวจะดีหรือ มันอันตรายนะ ป้าของหนูก็พูดแบบนี้ "
 
            "อุ๊ย ป้าของหนูกับป้าสงสัยจะสื่อสารทางจิตกันได้ 555"
 
          ฉันเลยขำไปตามคำพูดของป้าเจ้าของบ้านจากนั้นป้าเจ้าของบ้านได้ขอตัวกลับแล้วมอบกุญแจบ้านให้ฉัน ฉันรับมาแล้วเดินไปส่งป้าเจ้าของบ้านที่หน้าบ้านป้าได้ชี้ให้ฉันดูบ้านของป้าและพูดด้วยความมีน้ำใจและติดตลกว่ามีปัญหารับปรึกษาเสมอหิวข้าวไปกินข้าวบ้านป้าได้ บ้านป้าเจ้าของอยู่ห่างจากบ้านหลังนี้ไปเพียง 3-4 หลังเท่านั้นเอง ฉันยิ้มแล้วเอ่ยคำว่าขอบคุณ จากนั้นป้าเจ้าของบ้านก็หันหลังเดินมุ่งหน้ากลับบ้าน