พิศวาสในกรงรัก - นิยาย พิศวาสในกรงรัก : Dek-D.com - Writer
×

    พิศวาสในกรงรัก

    เธอและลูกถูกขังไว้ด้วยกรงหัวใจ...ของเขา

    ผู้เข้าชมรวม

    49,482

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    49.48K

    ความคิดเห็น


    65

    คนติดตาม


    500
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  5 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  30 ต.ค. 62 / 10:43 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ





    พิศวาสในกรงรัก

    “ดึกแล้ว มาทำอะไรห้องนี้”

     เสียงห้าวที่ดังมาพร้อมบานประตูที่เปิดออกมีผลให้ร่างเล็กที่กำลังเคลิ้มๆ จะหลับถึงกับสะดุ้ง รีบขยับตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว เพราะยังปรับตัวไม่ทัน เธอจึงตอบออกไปอย่างงงๆ

    “น้องแก้มนอนแล้วค่ะ”

    “แล้วทำไมไม่นอนกับลูก”

    “ต่ายเอาลูกมานอนห้องนี้ได้เหรอคะ”

    เพราะความคิดที่จะไปนอนร่วมกับเขาไม่ได้อยู่ในสมอง เมื่อเขาถาม เธอจึงเข้าใจไปเองว่าเขาหมายถึงทำไมไม่เอาลูกสาวมานอนด้วยกัน ซึ่งแน่นอนว่าอนาคิณส่ายหน้าในความเข้าใจผิดของเธอทันที

    “ไม่ได้ แก้มใสต้องนอนห้องป๊าเท่านั้น”

    แม้จะยังไม่ชินกับการแทนตัวว่าป๊าของเขา แต่เจลกาก็ไม่ได้เอ่ยทักหรือคัดค้านอีก เพราะถือว่าคุยกันเข้าใจแล้ว

    “ถ้าคุณจะนอนก็นอนได้เลยค่ะ ปกติเจ้าแก้มจะหลับยาวไม่ค่อยตื่นตอนดึก แต่ถ้าร้องงอแงตื่นขึ้นมาจริงๆ ต่ายจะรีบเข้าไปค่ะ”

    เพราะเธอทดสอบมาแล้วในเวลากลางวัน ห้องนี้กับห้องนั้นติดกัน ถ้าไม่ปิดประตูให้สนิทก็พอจะได้ยินเสียงอยู่บ้าง

    อนาคิณไม่ได้รับคำของหญิงสาว ไม่สิ เขาไม่คิดจะรับรู้ด้วยซ้ำ เมื่อเท้าของเขาก้าวเข้าไปหา แล้วหยุดลงตรงหน้าเธอ คนที่ดวงตาแทบจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่ก่อนหน้านี้ แทบจะเบิกตากว้างขึ้น ความง่วงงุนหายวาบไปในทันที เมื่อจู่ๆ เขาก็ใช้สองแขนช้อนสะโพกเธอขึ้น ทั้งที่เธอยังยืนอยู่ มารู้ตัวอีกทีร่างของเจลกาก็ถูกวางลงบนโต๊ะตัวสูง ข้างตู้ของเล่นของลูกสาว โดยที่สองแขนใหญ่ยกขึ้นมากักกันเธอไว้ โดยไม่ให้เธอดิ้นหนีไปไหนได้

    นอกจากหนีไปไหนไม่ได้แล้ว เจลกายังไม่อาจหลบเลี่ยงใบหน้าที่ขยับเข้ามาแนบชิด เพราะตอนนี้ความสูงของเธออยู่ในระดับเดียวกับเขาพอดี จึงไม่แปลกอะไรที่ริมฝีปากและดวงตาของเขาและเธอจะอยู่ในระดับเดียวกัน

    “เธอกำลังดื้ออีกแล้วรู้ไหม และคราวนี้เธอต้องถูกทำโทษ”

    “ต่ายไม่ใช่ลูก คุณ...เอ่อ คุณป๊าจะทำโทษต่ายไม่ได้” ท้ายประโยคดังออกมาเบาวิวกับสรรพนามที่ชวนให้หน้าแดง แต่เพราะสัญญาไว้แล้ว เจลกาจึงต้องกลั้นใจเรียก เอาเถอะไม่นานเธอก็คงจะชินไปเอง (มั้ง)

    “ทำไมจะไม่ได้ ทั้งแม่ทั้งลูก ถ้าทำผิดฉันก็จะทำโทษ”

    “เผด็จการ” เธอว่าเขาเสียงเบา ใบหน้าหวานงอง้ำลงอย่างลืมตัว แทนที่ชายหนุ่มจะไม่พอใจ เขากลับกดยิ้มลึก โดยที่เธอไม่ทันสังเกตเห็น

    “แล้วเธอจะรู้ว่าฉันเผด็จการได้มากกว่านี้” ปลายนิ้วหนาบีบปลายจมูกเล็กเบาๆ ขณะแนบหน้าลงมาชิด 

    “ลูกดื้อต้องตีด้วยมือ แต่ถ้าแม่ของลูกดื้อก็คงต้องตีด้วย...ปาก”

    และก่อนที่เจลกาจะเข้าใจความหมายในคำพูดของเขา ริมฝีปากหนาก็ทาบทับลงมาบนกลีบปากเล็ก ในวินาทีนั้นร่างของหญิงสาวชาวาบราวกับถูกไฟฟ้าช็อต!


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น