พิศวาสรัก...เมียในดวงใจ

เมื่อเจ้าของริมฝีปากที่เขาทั้งจูบทั้งดูดอย่างรุนแรงและรุกล้ำ ไม่ยอมร้องหรือผลักไสเขาออก ริมฝีปากหนาก็เริ่มซุกไซ้ไปตามผิวเนื้อนุ่ม กระทั่งปลายลิ้นสากตวัดไล้เลียติ่งหูเล็กก่อนจะดูดเม้มหนักๆ ร่างเล็กก็กระตุกรุนแรง ตามมาด้วยอาการสะดุ้งเมื่อฝ่ามือใหญ่ของกฤตภาคย์บีบเคล้นจนก้อนเนื้อนุ่มทะลักเต็มล้นสองมือใหญ่

“กลัวฉันใช่ไหม ขอร้องอ้อนวอนให้ฉันปล่อยเธอสิ แล้วไปจากที่นี่ ถ้าเธอไม่อยากได้ผัวเป็นคนตาบอด”

“อะ”

ทว่าเสียงที่ควรจะขอร้องอ้อนวอนกลับกลายเป็นเสียงครางที่แสนหวาน ทั้งที่เพลงพิณพยายามกลั้นไว้ รู้สึกอายกับคำพูดของเขาไม่น้อยไปกว่าการกระทำที่แสนรุกเร้าเอาแต่ใจ หากความเสียวซ่านที่โจมตีเข้าใส่ก็ทำให้เธอไม่อาจบังคับความรู้สึกของตัวเองได้ ไม่เคยรู้เลยว่าสัมผัสแนบชิดกันของชายหญิงจะนำพาให้เกิดความทรมานที่แสนหวามไหวแบบนี้ หญิงสาวจึงไม่อาจควบคุมตัวเองได้ ร่างกายของเธอกำลังปล่อยไปตามความรู้สึก

ด้านกฤตภาคย์ทั้งๆ ที่เพียงแค่ต้องการจะข่มขู่ให้เธอกลัวและหนีไปจากเขาเสียที หากสัมผัสบริสุทธิ์ที่ได้รับทำให้ชายหนุ่มรับรู้ได้ว่า หญิงสาวในอ้อมแขนเขายังเด็กจริงๆ ไม่ใช่เด็กที่เรือนร่างหรืออายุ แต่เธอบริสุทธิ์ราวกับเด็กน้อย เธอจูบไม่เป็นเลยด้วยซ้ำ...

ปลายจมูกโด่งๆ กดไล้ไปตามผิวแก้มนุ่มเรื่อยมาถึงลำคอ รับรู้ถึงกลิ่นหอมอ่อนๆ ของแป้งเด็ก ทั้งที่ไม่ใช่กลิ่นหอมของน้ำหอมราคาแพง แต่ก็เผลอสูดมันเข้าไปจนเต็มปอดหลายครั้งหลายหน

ร่างเล็กสั่นน้อยๆ เขารับรู้ได้ถึงหัวใจที่เต้นแรง แต่เธอก็ไม่ยอมหนีไปไหน อีกทั้งพยายามกลั้นเสียงครางไว้ จากที่ต้องการจะข่มขู่ให้กลัว ก็กลายเป็นอยากจะแกล้งและทำโทษเธอ...ทำโทษให้เธอครางหนักๆ จนแทบขาดใจ โทษฐานที่บังอาจดื้อกับเขา

“ถ้ายังยืนยันว่าจะอยู่ที่นี่ ฉันก็จะทำโทษเธอให้หนักกว่านี้”

ทั้งๆ ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ทำเอาหญิงสาวแทบจะต้านทานไม่ไหว เพลงพิณจึงไม่อาจคาดเดาได้ว่าถ้าหนักกว่านี้เธอจะขาดใจหรือไม่

“บอกฉันว่าเธอจะไป...พูด เพลงพิณ”

เมื่อถูกบังคับด้วยการเคล้นคลึงสองเต้าอวบหนักๆ พร้อมดูดดึงเบาๆ ที่ติ่งหูเล็ก เพลงพิณก็ไม่อาจทนไหว พยายามกลั้นใจเปล่งเสียงพูดออกไปอย่างยากลำบาก

“มะ ไม่จ้ะ...” แล้วก็ต้องเผยอริมฝีปากขึ้นครางเสียงพร่า เมื่อเขาสวนกลับมาด้วยการดูดเม้มหนักๆ ที่ลำคอเล็ก พร้อมกดหน้าขาแกร่งเข้าคลึงเคล้น

“ไม่ไปใช่ไหม ได้ งั้นแปลว่าเธออยากให้ฉันลงโทษหนักๆ”

“คุณภาคย์ ..”

“ถ้าไม่ ก็หนีไปเพลงพิณ หนีไปซะ อย่าเอาอนาคตของเด็กสาวอย่างเธอมาทิ้งไว้ที่นี่ มันไม่คุ้มหรอก เธอก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่น แค่จะมาหลอกให้ฉันตายใจ จากนั้นก็จะกดมีดแทงลงมาที่หัวใจฉันอย่างเลือดเย็น”

ทั้งๆ ที่กล่าวหาเธอเช่นนั้น หากกฤตภาคย์ก็ยังจูบเธออย่างหนักหน่วง บดเบียดดูดดึงกลีบปากอวบนั่นครั้งแล้วครั้งเล่า ปลายลิ้นร้อนๆ ตวัดไล้เลียปลายลิ้นเล็กจนสมองของเพลงพิณขาวโพลนไปด้วยฤทธิ์เสน่หาจากปากและมือที่กำลังทำโทษเธอ

“มะ ไม่จ้ะ เพลงจะไม่มีวัน...ทำแบบนั้น” เธอตอบเขาทั้งๆ ที่เสียงหอบสะท้าน

“ฉันไม่เชื่อเธอ ไม่มีวันเชื่อ”

……………………………………………….

ตอนนี้มีวางจำหน่ายในรูปแบบebook แล้วนะคะ สามารถโหลดความรักลึกซึ้งของคุณภาคย์ กับเพลงพิณได้ที่mebค่ะ

 http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNjQ5MDQ1IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO2k6MjA2MjQyO30