พิศวาสซ่านหัวใจ

 

“ฟ้าเชือกมันพันกับผมเรา แกมาแกะให้เราหน่อย ยิ่งเราดึงมันก็ยิ่งพันกันจนแกะไม่ออก”

 ไม่นานประตูหน้าห้องนอนก็ถูกเปิดออก มินตราไม่ได้หันไปดู แต่พยายามก้มศีรษะลง เพื่อว่าเพื่อนของเธอจะได้ช่วยแกะเชือกออกจากเส้นผมที่พันกันได้ถนัด ทว่าทันทีที่ฝ่ามือหนาสัมผัสเข้ากับต้นคอพร้อมลมหายใจอุ่นๆ ร่างอวบอิ่มก็สะดุ้งด้วยความตกใจ!

“ใส่แบบนี้ จะไปยั่วใคร”

 “อาธาม!”

          ตัวของมินตราแข็งค้าง ไม่ต้องหันหน้ากลับไปมองเธอก็จดจำได้ว่าเป็นเสียงของใคร หัวใจหญิงสาวเต้นแรง ในขณะที่มือเย็นเฉียบ ลมหายใจของๆ ชิดใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ในขณะที่ฝ่ามือหนาแกะเชือกที่พันกับผมให้เธออย่างเบามือ แต่เสียงห้าวก็ยังคงดุดันไม่ต่างจากเดิม

          “อาถามว่าจะใส่ไปยั่วใคร”

          “มิ้นไม่ได้ยั่ว” เธอพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น “ก็แค่ชุดว่ายน้ำธรรมดาใครๆ เขาก็ใส่กัน”

          “ธรรมดา” เสียงห้าวที่ทวนคำพูดของเธอ ไม่ได้เย้ยหยันหรือดุดันเหมือนเดิม แต่น้ำเสียงธรรมดาเสียจนมินตราไม่มั่นใจว่าเขาพูดด้วยความรู้สึกเช่นไร มารู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อเขาแกะเชือกที่พันผมเธอออกและผูกมันเข้ากับลำคอของเธอเสร็จสิ้นเรียบร้อย จากนั้นก็หมุนตัวให้หันมาหาเขา

          ใบหน้าหล่อบึ้งตึงยิ่งขึ้น เมื่อมองเรือนร่างขาวผ่องที่อวบอิ่มไปทุกสัดส่วนอย่างเต็มตา หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเล็กมากถ้าเทียบกับเขา ในขณะที่ทรวงอกอวบอิ่มแทบจะล้นทะลักออกจากบราสีแดงเพลิง มันทำให้ธามไทรู้สึกโกรธ เพียงแค่คิดว่าจะมีใครได้มองสัดส่วนของเธออย่างแนบชิดเหมือนที่เขากำลังมอง...รู้สึกกับเธอเหมือนที่เขากำลังรู้สึก

          ร่างมินตราสั่นสะท้านขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่พยายามระงับไว้ แม้ใบหน้าของเขาจะไม่ได้แสดงถึงความปรารถนา นอกจากแววตาโกรธเคืองที่ปรากฏ แต่ก็ทำเอาเธอร้อนผ่าวไปทั้งเรือนร่าง ชุดที่ใส่อยู่นี่แทบจะปกปิดอะไรไม่ได้เลย มินตราจึงรู้สึกไม่ต่างกับกำลังเปลือยกายต่อหน้าเขา เมื่อได้สติหญิงสาวรีบยกมือขึ้นปิดทรวงอกอวบของตัวเอง ทว่าฝ่ามือแข็งแกร่งกลับจับแขนเธอไว้

          “ปิดทำไม ในเมื่อตั้งใจจะใส่ไปโชว์อยู่แล้ว ก็ไม่ต้องปิด”

          “มิ้นไม่ได้โชว์” เมื่อร่างสูงตรงหน้าก้าวเข้ามาหาเธอ เท้าของมินตราก็ถอยหลังโดยอัตโนมัติด้วยความหวาดหวั่น น้ำเสียงของเธอเบาลงเรื่อยๆ ในขณะที่ใบหน้าแดงก่ำ “ชุดว่ายน้ำแบบนี้ใครๆ ก็ใส่กัน”

          “แน่ใจเหรอ” ยิ่งเธอพยายามอธิบาย เขาก็ยิ่งแสดงท่าทีว่าโกรธเคือง มินตราไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องโกรธเธอด้วย หรือโกรธเพราะเอาชุดของหลานรักมาใส่

“ค่ะ ชุดนี้เป็นของฟ้าแต่ฟ้าใส่ไม่ได้ ฟ้าเลยให้มิ้นลอง เพราะมิ้นไม่มีชุด เราแค่จะใส่ไปว่ายน้ำ ไม่ได้จะไปโชว์ใคร”

“ชุดว่ายน้ำที่ปิดอะไรไม่ได้แบบนี้ ถ้าไม่ได้จะใส่เพื่ออวดเรือนร่างของตัวเอง แล้วจะใส่ทำไม”

          แล้วเขาก็พิสูจน์ให้เห็นว่าชุดว่ายน้ำที่เธอใส่อยู่มันบางเบาเพียงใด เมื่อมินตราถอยเท้าไปจนสะโพกชนกับโต๊ะตัวเล็กที่อยู่ไม่ห่างจากเตียงเจ้าหญิงของฟ้ารดานัก เพียงชั่วพริบตาอ้อมแขนใหญ่ก็ยกร่างเธอขึ้นไปนั่งบนโต๊ะโดยที่มินตราไม่ทันตั้งตัว มีผลให้ทรวงอกอวบของเธออยู่ระดับใบหน้าเขาพอดี และก่อนที่เธอจะผลักเขาออก ริมฝีปากร้อนชื้นก็เข้าครอบครองเม็ดทับทิมที่ซุกซ่อนอยู่ใต้เนื้อผ้านิ่มอย่างรวดเร็วและแม่นยำ...