คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #61 : ตอนที่ 56 เที่ยวทะเล [Part.3]
ตอนที่ 56 เที่ยวทะเล [Part .3]
ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา
รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้
ผมที่กำลังนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงรอภูมิอาบน้ำถึงกับสะดุ้งเสียงโทรศัพท์ตัวเอง รีบกระดึ๊บๆไปคว้ามารับ พอเห็นชื่อคนโทรมาความปากหมาอยากกวนตีนของผมก็มาพร้อมรอยยิ้ม
“ฮัลโหล๊ววววยู้ฮู้ วอทซับ อะจึกๆ”
(หึหึ นี่กูโทรผิด ติดหลังคาแดงรึเปล่า ฮะๆ)
“เชี่ยคลื่นกูอยู่สถานกักกันต่างหาก ฮ่าฮ่า” ได้ยินเสียงมันหัวเราะตอบกลับมาเช่นกัน ไอ้เดือนสถาปัตย์มันยังคงอารมณ์ดีทุกเวลา
(ทำไรอยู่ครับ)
“อ่านหนังสือ….” การ์ตูน ทดไว้ในใจเพื่อความดูดี กรั่กๆ
(เหรอ มิน่าฝนตกหนักเลย ท่าทางพายุจะเข้าด้วยนะเนี่ย)
“นี่มึงโทรมากวนตีนกูอย่างเดียวเลยใช่มั้ยห๊ะ”
(ฮะๆ)
“ไม่ต้องขำ ตกลงว่าโทรมาไม มีไร”
(อ๋อ เดี๋ยวนี้ถ้าไม่มีอะไรกูโทรหามึงไม่ได้ใช่มั้ย หะ) มีงอนๆแต่ผมรู้ดีว่าน้ำเสียงแบบนี้น่ะ มันกวน…
“ไม่ได้ เปลืองตัง” ผมนอนไขว่ห้างกระดิกเท้า คิดออกเลยว่าหน้าไอ้คลื่นเป็นยังไง มันคงยิ้มแบบที่มันชอบทำล่ะสิ
(หึหึ ตังกูเหอะพีม แล้วนี่แฟนมึงไปไหน ถึงได้ปล่อยให้มึงมาคุยกับชู้ได้)
“ไอ่ฟายยยยยย ชู้เช้อเหี้ยไร หน้าไม่เหมือนน้องญาญ่าอย่าฝันว่าจะได้เล่นชู้กะกู”
(ฮ่าฮ่าจริงง่ะ โอเคๆไม่แกล้งแล้วครับ จะโทรมาชวนไปกินข้าว)
“ที่ไหน” ไอ้นี่นิมาชวนกูกินข้าวไรตอนนี้ มึงไม่รู้รึไงว่ากูไม่ได้อยู่ในกรุงเทพ อุตส่าห์ขึ้น @krabi @Ao Nang ทุกๆสิบวินาที
(ที่โรงรับจำนำมั้ง)
“วอนแระๆ”
“คุยกับใครพีม” เวรของแท้มาแล้วครับ ผมหันควับมองภูมิที่เพิ่งออกจากห้องน้ำ มันมีแค่ผ้าเช็ดตัวสีขาวพันเอว น้ำหยดติ๋งๆจากเส้นผม แล้วก็ยืนจ้องหน้าผมตาไม่กระพริบ
ผมเลยทำได้แค่ส่งยิ้มเจื่อนๆไปให้ “เอ่อ คุยกับ…..ไอ้คลื่น” แค่นั้นละครับ ภูมิก็ดึงข้อเท้าผมแล้วกระชากไปหามันที่อยู่ปลายเตียง ดีที่ผมคว้าหมอนติดมา ไม่งั้นหน้าผมคงได้ก่อวินาศกรรมกับเตียง
“เอาโทรศัพท์มาพีม”
“อะไรเล่า กูคุยอยู่…” ผมกำมือถือไว้แน่น ได้ยินเสียงไอ้คลื่นเรียกมาแว่วๆ “เฮ้ยภูมิ หื้อออ” มันสามารถริบบีบีของผมไปครองได้โดยการกดหน้าผมลงกับหมอน อ๊ากกกกก กูหายใจไม่ออก ปล่อยกูๆๆๆๆ อื้อออออ๋ายใอ ไอ้ ออก ผมก็ได้แต่ดิ้นๆๆๆๆตีขาไปมา แต่ไอ้ภูมิก็หาได้สงสารผมไม่
“มึงมีไรกับเมียกูดึกๆดื่นๆวะ”
“แดกคนเดียวไม่ได้รึไง
“…..ที่ไหน…หึ…..เสียใจนะไอ้คลื่นไส้เพราะตอนนี้พวกกูอยู่กระบี่……มากระบี่กูคงมาดูเขาพระวิหารมั้ง…. เอาไว้กลับไปก่อน….. เออ”
“เออ…แค่นี้แหละ” ผมได้ยินแค่เสียงภูมิกระแทกเสียงใส่โทรศัพท์และเหมือนว่ามันจะวางไปแล้ว ผมเลยลองดิ้นแรงๆ และถีบมัน
“โอ๊ย มึงถีบกูทำไมเตี้ย” คราวนี้ได้ผลผมหลุดออกมาจากมือมารได้สำเร็จ ผมจ้องหน้ามันอย่างเอาเรื่อง บังอาจมาก ทำกับกูได้นะมึง หอบแดกเลยแม่ง
“ไอ้สะ สัสแฮ่ก ม มึง ทำกูเกือบขาดใจตาย อื้ออออ” คราวนี้จะได้ตายจริงๆเพราะภูมิมันดึงผมไปจูบแต่กูเม้มปากทัน ผมเม้มปากไม่ยอมให้มันจูบ ไอ้ภูมิก็บีบปากผมจนเจ็บ ไอ้ชั่วววววว
“อ้าปากพีม”
“ฮื้ออออ ไม่ๆๆๆ มึงปล่อยกูเลยไอ้สารเลวภูมิ เจ็บนะโว้ยยยสาดดดด”
“จะให้กูจูบดีๆหรืออยากให้ทำมากกว่านี้ หื้ม หึ” ที่ทำไปเมื่อกี้มึงยังไม่พออีกรึไงวะ คราวนี้ผมดิ้นหลุดออกจากมือภูมิและรีบถอยหนีไปจนชิดหัวเตียง ก่อนจะเขวี้ยงหมอนใส่กบาลมัน ใจจริงผมอยากจะเอาโคมไฟฟาดให้มันหัวแตกด้วยซ้ำ เชี่ยแม่ง ชอบเล่นอะไรแรงๆ ผมเจ็บแก้มไปหมด แต่มันยังมีหน้ามาหัวเราะอีก
“หึหึ คิดว่าจะหนีกูพ้นเหรอ เผลอหน่อยแม่งแอบคุยกับชู้” ภูมิท้าวสะเอว อวดอกกว้างๆขาวๆและรอยยิ้มเลวๆให้ผมฉุนหนักกว่าเดิม
“ไอ้คลื่นไม่ใช่ชู้”
“พวกแย่งของคนอื่นก็ชู้นั่นแหละ” ตอนนี้เริ่มเดินอ้อมเตียงมาหาผม อ๊ากกก ไม่นะ
“มันแย่งตอนไหน” ผมก็เริ่มถอยหนี
“อ่อ นี่เข้าข้างมันเหรอ”
“กูไม่ได้เข้าข้างใครทั้งนั้นแหละ มะ มึงจะทำอะไร ไปแต่งตัวดิ”
“หึหึ”
“ไอ้ภูมิ ไอ้เหี้ย อย่าเข้ามานะ ไม่…อื้ออออ”
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เช้านี้มันไม่สดใสเอาซะเลย เป็นเพราะมัน มันคนเดียว ไอ้มนุษย์เหล็กไหล ไอ้ไอร่อนแมน ผมโกรธมันกะว่าจะไม่คุยด้วย แต่แม่งดันปลุกผมตั้งแต่เช้ามืด ผมก็ตื่นมาแบบเบลอๆ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ภูมิมันแบกผมลงมาจากห้อง
มันให้ผมขี่หลังแล้วพาเดินเลียบชายหาดเพื่อรอดูพระอาทิตย์ขึ้น บอกตรงๆ ว่าโกรธมันไม่ลงจริงๆ ทำไมผมใจง่ายแบบนี้เนี่ย แต่จะว่าไปผมก็ไม่เคยโกรธไอ้หล่อเกินข้ามวันเลยซักครั้ง^^
เอาเป็นว่าความผิด?ครั้งนี้ผมจะยกผลประโยชน์ให้จำเลยก็แล้วกัน เห็นแก่ความสวยของพระอาทิตย์ดวงโตตอนที่โผล่จากพื้นน้ำหรอกนะ ฮึ
เมื่อวานพวกผมเที่ยวกันแบบหนักไปทางกิจกรรมทางน้ำใช่มั้ยครับ วันนี้เลยขอไปสร้างอะไรดีๆเพื่อโลกกันหน่อย ไปปลูกป่าชายเลนกันนนนนนนนนน พอดีน้าปริมชวนน่ะครับ เป็นโปรแกรมการเที่ยวของพนักงานหลังจากประชุมเสร็จ พวกผมก็ไม่ขัดศรัทธา ไปด้วยยยยยย
แต่เมื่อเช้าก่อนจะออกมากับพวกพี่ๆ หลังจากที่ผมกับภูมิกลับขึ้นไปนอนได้ประมานสิบนาที ไอ้คิวก็โทรมาปลุกพวกผมให้แหกขี้ตาตื่นไปดูทะเลแหวก มันบอกว่ามากระบี่ทั้งทีไม่ไปเหยียบทะเลแหวกก็เหมือนมาไม่ถึง เมื่อวานตอนปีนเขาแม่งก็พูดแบบนี้แหละ
มันอุตส่าห์โทรเช็คกับทางอุทยานเลยนะครับว่าถ้าไปช่วงเวลานี้ วันนี้จะเห็นทะเลแหวกมั้ย แล้วก็ไม่เสียดายครับที่ตื่นแต่เช้า นั่งเรือมาไกลขนาดนี้ กับภาพของสันทรายสีขาวละเอียดทอดยาวออกไปซึ่งกั้นน้ำทะเลแสนสวยไว้ เหมือนของขวัญจากธรรมชาติเลย อย่าลืมหาโอกาสมาที่นี่นะครับ^_^
เที่ยวเมืองไทย ไม่ไปไม่รู้
พวกผมกลับมาที่อ่าวนางก็ขึ้นเรือมากับพี่ๆเค้า ก็เฮฮามากครับ กลุ่มพี่สาวและพี่ชาย??ชาวออฟฟิศก็แซวน้องๆนิสิตอย่างพวกผมกันสนุกเชียว ยิ่งพอรู้ว่ามีลูกชายเจ้าของโรงแรมมาด้วย ยิ่งเหมือนตอนไปค่ายที่กาญฯเลย
“เตี้ย มาเดินใกล้ๆกูนี่เดี๋ยวโคลนดูดหาย” โคลนลึกมากเลยครับถึงหน้าขาผมเลย แต่ทำไมของคนอื่นมันไม่สูงเท่าผมวะ ผมยื่นมือไปจับมือภูมิที่ยื่นมารอ คือกูก็กลัวหน้าทิ่มโคลนเหมือนกัน กว่าจะก้าวได้แต่ละขาช่างยากลำบาก
ผมน่าจะเลือกนั่งบนกระดานแบบพวกไอ้ปันไอ้มิค แต่ดูท่าพวกมันคงไม่ได้ใส่ใจกับการปลูกป่าเท่าไร เพราะมันกำลังมีความสุขในการเล่นสไลด์เดอร์แบบลูกทุ่ง มันสองตัวเปลี่ยนกันนั่งบนไม้กระดานแล้วให้อีกคนเข็น เป็นที่สนุกสนาน จนพวกพี่ๆที่บ้าจี้ก็เล่นกับพวกมัน เหอๆ
“อ๊ากกกกก พี่คิววววววววววว อย่านะเว้ย” ไอ้คิวเอาขี้โคลนไล่แปะแก้มไอ้เต้ย และมันก็ทำสำเร็จ
“กร้ากกกกก เออ หล่อว่ะเต้ย” ผมแอบได้ยินไอ้เต้ยด่าบุพการีไอ้คิวด้วย ฮ่าๆๆ
“ร้อนมั้ยพีม” ภูมิถอดหมวกมาพัดให้ผมหลังจากที่เราปลูกต้นที่สองสำเร็จ มันเป็นคนจับต้นโกงกางติดกับหลักไม้ที่เสียบไว้แล้วผมเป็นคนมัดเชือก
“ไม่ค่อยร้อน เราไปปลูกทางนั้นดีกว่า” วันนี้แดดไม่ค่อยแรงครับ อากาศกำลังดี ภูมิพยักหน้าก่อนจะเอาหมวกของมันใส่ให้ผมและคอยจับมือผมให้ก้าวตาม
“น้องๆคะ น้องภูมิน้องพีมพี่ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ย” มีพี่คนนึงเดินเข้ามาชวนพวกผม ผมหันไปยิ้มให้พี่เค้า และมองเลยไปเห็นไอ้เชนกับไอ้มิคกำลังเป็นนายแบบยิ้มหล่ออยู่ท่ามกลางสาวๆราวกับพรีเซนเตอร์การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย หึ เผลอไม่ได้จริงๆ หมอเชนคงกลายเป็นขวัญใจพี่ๆแล้วล่ะมั้ง
“ขอบคุณครับ แต่ผมไม่ชอบถ่ายรูป”
“น่า ไปถ่ายกับพวกพี่รูปสองรูป เห็นใจป้าๆน้าๆหน่อยนะ มีแต่คนอยากถ่ายรูปกับน้องภูมิ” เหอๆ ภูมิหันมามองหน้าผมเหมือนจะขอความเห็น ผมเลยพยักหน้าให้ ภูมิมันชอบกล้อง ชอบถ่ายรูปก็จริงครับ แต่มันไม่ชอบถูกถ่าย ผมก็สงสารมันนะ ฮ่าฮ่า สงสารจริงจริ๊งไอ้หล่อ
สุดท้ายภูมิก็ถูกลากไปเป็นนายแบบคนใหม่ให้คนนั้นเกาะแขนที กอดที มีเสียงกรี๊ด เสียงหัวเราะดังมาเป็นระยะ พี่ๆเค้าดูจะมีความสุขกันมากเลยครับ ผลบุญครั้งนี้ของมึงช่างยิ่งใหญ่นักภูมิ เพราะมึงได้ทำบุญกับคนมีอายุเลยนะเว้ย กร้ากกกกก
“มึงรู้มั้ยฟ่างว่าถ้าเราได้ปลูกป่าชายเลนด้วยกัน ความรักของเราก็จะยาวนานมั่นคง” ผมหันไปมองไอ้แทนที่กำลังอ้อล้อป้อแฟนตัวเอง ไอ้ฟ่างจะอ้วกรดหน้ามันอยู่แล้วครับ
“เหรอออแทน แต่ดูท่าชีวิตมึงไม่น่าจะยาวนะ ปล่อย กูเดินเองได้ ขาไม่ได้สั้น หึ” เหี้ยล่ะ มึงหันมามองกูทำไมเชี่ยฟ่าง
“พี่พีมๆ พี่ฟ่างกับพี่แทนเป็นแฟนกันเหรอฮะ” ไอ้น้องโตเกียวเดินทุกลักทุเลมาหาผม ผมกลัวว่ามันจะหน้าคะมำหัวทิ่มเลยยื่นมือไปให้จับ องครักษ์พิทักษ์โตเกียวหายไปไหนซะละ หึหึ
“ครับ เอ่อ โตเกียวตกใจไหม” ถึงหน้าตามันจะน่ารักแต่ผมก็ไม่ให้ท่าทางไอ้โตเกียวมันจะมีแนวโน้มชอบผู้ชาย เกิดน้องรับไม่ได้ผมจะเสียน้องชายอย่างมันรึเปล่า
“หืมมม ตกใจทำไม น่ารักดีออก พี่พีมกับพี่ภูมิก็น่ารัก โตเกียวชอบ” น้องยิ้มกว้างให้ผม ได้ยินมันพูดแบบนี้ผมก็โล่งใจยิ้มออก แต่ไอ้แววตาซุกซนเหมือนแซวนี่ ก็นะเมื่อวานผมกับภูมิเล่นประกาศศักดากันขนาดนั้นโตเกียวมันไม่รู้ก็บ้าแล้ว
“หรอ ชอบพี่กับพี่ภูมิหรอ แล้วพี่เบียร์ล่ะ ชอบมั้ย” ปากไวเหมือนกันนะกูเนี่ยฮ่าฮ่า น้องโตเกียวก้มหน้า เขินแทบจะกลิ้งลงไปในโคลนเลยครับ หึหึ มีลุ้นแล้วโว้ยยย
เสร็จแล้วเราก็ไปปล่อยเต่าทะเล แล้วมันฮาตรงไหนรู้มั้ยครับ คือ เต่าตัวอื่นๆเนี่ยพอปล่อยมันก็คลานลงทะเล ไปกับคลื่นที่ซัดมา แต่เต่าของไอ้ปัน แม่งเดิน เค้าเรียกคลานนี่ เออนั่นแหละ มันก็คลานกลับขึ้นมาฝั่ง แล้วเดินตามไอ้ปัน ฮามากกก
“ไอ้ปันมึงเป็นพ่อมันรึเปล่าวะ แน่ๆ กูว่าใช่แน่ๆ” ไอ้คิวแซว“มึงแอบไปฟิชเจอริ่งกับเต่าทะเลมาก็ไม่บอกนะ แล้วพะยูนเมียรักของมึงว่าไงบ้างวะ กร้ากกกกกกกก”
“ไอ้คิวววววไอ่เหี้ย ไม่ใช่โว้ย ไอ้เต่าทรพี ชิ่วๆๆไป๊ มึงจะเดินตามกูทำไมเนี้ย ไปลงทะเลนู่นไป๊ป๊ายยยยย อย่ามาเดินตามกู”ฮ่าฮ่า และในที่สุดพวกผมก็ช่วยกันจับเต่าน้อยตัวนั้นลงทะเลไปสู่การเริ่มต้น ผจญภัยชีวิตใหม่ในโลกใบใหญ่ของมันได้สำเร็จ โชคดีนะไอ้เต่าน้อย
การที่ได้ทำอะไรเพื่อโลกใบนี้ แม้มันจะเป็นเพียงสิ่งเล็กๆแต่มันก็เป็นความรู้สึกที่ดีมากๆเลยครับ เราได้อะไรจากธรรมชาติมาเยอะ เอาเปรียบ ทำลายมาก็แยะ ก็ควรจะคืนอะไรกลับไปบ้าง อาจไม่ใช่การฟื้นฟูให้กลับมาสมบูรณ์เหมือนเดิม แต่เป็นการรักษาสิ่งที่เหลืออยู่ให้ยั่งยืนเท่าที่เราพอจะทำได้ คนละนิดละหน่อย ก็ช่วยพยุงโลกเราได้แล้วล่ะครับ^o^
เกือบบ่ายก็ได้เวลากลับที่พัก พวกผมขอบคุณน้าปริม ขอบคุณพี่ๆที่ชวนไปทำกิจกรรมสนุกๆ พี่สาวทั้งหลายเขาบอกว่าว่างๆจะแวะไปแอบดูพวกผมที่มหาลัย ฮ่าๆ
กลับมาว่าจะอาบน้ำนอนพักซักหน่อย ไอ้เชนดันโทรมาชวนให้ลงไปว่ายน้ำที่สระของโรงแรม พวกมึงจะบ้าพลังอะไรกันนักหนาห๊ะ
ผมกับภูมิลงมาก็เห็นไอ้เชน ไอ้เบียร์ว่ายน้ำแข่งกัน ส่วนไอ้ปัน ไอ้มิค ไอ้เต้ย ไอ้แมทกำลังวิ่งสี่คูณร้อยเพื่อม้วนตัว ตีลังกากลับหลังลงสระ นี่สระว่ายน้ำโรงแรมห้าดาวนะครับ ไม่ใช่คลองแสนแสบ เอ่อ เปลี่ยนๆคลองแสนแสบคงไม่มีใครกล้าโดด คลองบ้านสวนแล้วกัน ผมอายฝรั่งที่มองมายิ้มๆ ได้ยินไอ้เต้ยตะโกนแว่วๆว่าอยากเล่นบานาน่าโบ๊ทฮ่าๆๆ มันมีซะที่ไหน บานาน่าโบ๊ทในสระว่ายน้ำ
“พีม จะสั่งอะไรมากินมั้ย หิวรึเปล่า” ภูมิวางผ้าเช็ดตัวและดึงมือผมให้นั่งบนเตียงนอนริมสระที่มีของๆพวกไอ้เชนกองอยู่ ถัดไปก็เป็นมีคู่รักบันลือโลกที่กำลังเถียงอะไรกันซักอย่าง
“ไม่ค่อยหิว ยังอิ่มอยู่ มึงหิวเหรอ สั่งให้เอามั้ย” ผมยืนถามภูมิ ไอ้หล่อส่ายหน้า มันใส่กางเกงขาสั้นเสมอเข่าสีน้ำเงินเข้มลายดอกสีขาว กับเสื้อยืดคอกว้างบางๆสีเทา
“จะว่ายก็ว่ายได้แต่ต้องใส่กางเกงขาสั้นทับอีกตัว ห้ามใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียว” ไอ้ฟ่างมองหน้าไอ้แทนเหมือนจะไม่ยอมทำตาม มันตั้งท่าจะปลดผ้าเช็ดตัวที่พันเอวออก “ข้าว-ฟ่าง” ไอ้แทนเรียกซะเสียงเย็น น่ากลัว
“เออ แม่ง” ฟ่างมันเลยฟึดฟัดๆแต่ก็ยอมใส่กางเกงสีฟ้าสดใสขาสั้นทับกางเกงว่ายน้ำอีกชั้นก่อนจะถอดเสื้อ เชี่ยยยยยย โคตรๆของโคตรอภิมหึมามหาขาว ไม่แปลกเลยครับที่ไอ้แทนจะหวง ก็นะ ของเค้าแจ่มขนาดนั้น ไอ้น้องเต้ยนี่ก็ไม่ได้น้อยหน้า ยิ่งแสงแดดกระทบน้ำในสระสะท้อนมาโดนพวกมันนะ นึกว่าพระเอกโฆษณาโอโม่
ไอ้ฟ่างนี่ไอ้แทนยังยอมให้ถอดเสื้อ แต่ไอ้เต้ยต้องใส่เสื้อกล้าม ฮ่าๆ ส่วนผมน่ะเหรอ เสื้อกล้ามก็ไม่ได้ครับ หมดสิทธิ์ลงสระไม่ว่าในกรณีใดๆ มันเป็นคำสั่งจากเบื้องบนครับ ถ้าไม่อยากเคลียร์กันยาว เราก็ไม่ควรขัด ได้แต่น้อมรับคำสั่งมาปฏิบัติอย่างเคร่งครัด
“เชี่ยฟ่าง มึงแดกสำลีแทนข้าวป่ะเนี่ย ขาวสัส” เสียงไอ้ปันตะโกนแซวก่อนจะวิ่งซิกแซกแล้วลื่นตกสระน้ำไปด้วยท่าที่อุบาทที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา
“ไอ้ปัน ไอ้เหี้ย กระเป๋ากูเปียกมึงตาย” เจ้าพ่อหลุยส์อย่างไอ้ฟ่างรีบคว้ากระเป๋าขึ้นมาตรวจดูความเสียหาย ไอ้ภูมิถึงกับส่ายหัว
“ฟ่างจะหวงทำไม ยังไงคนที่ซื้อก็คือแทน”
“ถูกครับน้องเมีย เงินกูล้วนๆ หกหลักนะมึ้งใบนี้ หึหึ”
“ก็เหมือนที่มึงชอบหมีปัญญาอ่อนนั่นแหละภูมิ ส่วนมึงไอ้แทนถ้าไม่พอใจก็บอกตรงๆ กูจะได้ไม่รบกวน” แล้วมันก็กระโดดลงน้ำไปเลย ปล่อยให้ไอ้แทนนั่งเอ๋อ มองตามตาปริบๆ
“งานเข้าอีกแล้วกู”
“งานช้างซะด้วยสิ” ผมซ้ำเติมมัน ฮ่าๆ
“ทำไมเฮียหุ่นดีจัง เต้ยอยากมีซิกแพคแบบนี้บ้างอ่ะ” ไอ้เต้ยลอยคอมาหาไอ้ฟ่าง แล้วก็ลูบๆหน้าท้องแบนๆของเชี่ยฟ่าง
“แดกเหมือนห่าลง มึงคงหุ่นดีหรอกเต้ย แม่งเที่ยงคืนยังปลุกกูให้โทรสั่งรูมเซอร์วิส” ไอ้คิวที่เดินมาพร้อมพนักงานที่ยกน้ำมาเสิร์ฟ ผมก็นึกว่ามันหายหัวไปไหน ทำตัวดีนะเนี่ย
“เต้ยกินเยอะที่ไหน พี่คิวอย่ามาโม้ พี่คิวๆ เอาน้ำแตงโมปั่นมาให้หน่อย”
“หึหึ หลักฐานคาตาเลยนะมึง” ไอ้ฟ่างกดหัวไอ้เต้ยลงน้ำ มันหยอกมันคุยกับทุกคนยกเว้นไอ้แทน ที่ไอ้ฟ่างแทบจะไม่มองหน้าเลย นอนถอนหายใจเป็นหมาหัวเน่าเลย
“อยากแดกก็ขึ้นมาเอาเอง ภูมิขยับไปดิ้กูนอนด้วย”
“พี่คิวมาเล่นน้ำกับเต้ยเร็ว ไอ้แมทกับพวกเฮียปันเลิกเล่นแล้วอ่ะ มัวไปจีบสาว”
“มึงก็เล่นกับไอ้ฟ่างไปดิ”
“ไม่เอา เฮียฟ่างว่ายเร็วเต้ยว่ายตามไม่ทัน นะพี่คิว ไม่งั้นเต้ยไปจีบสาวนะ”
“หึหึ กูว่ามึงรีบลงสระเถอะคิว” ไอ้ภูมิเอาหนังสือเคาะหัวไอ้คิว เชี่ยคิวก็ส่ายหัวเซ็งๆก่อนจะถอดเสื้อแล้วกระโดดลงไปเล่นมวยจีนใต้น้ำกับไอ้เต้ย
ผ่านไปซักพักไอ้เต้ยมันก็เกาะหลังไอ้คิวลอยรอบสระ ไอ้เชน ไอ้ฟ่าง ไอ้เบียร์ก็นู่นแข่งว่ายน้ำ ไอ้ปัน ไอ้มิค ก็ว่ายไปหาสาวญี่ปุ่นหรือเกาหลีไม่รู้ เหมือนมันจะคุยกับเค้ารู้เรื่องนะนั่น ไอ้น้องแมทที่เหนื่อยกับการเล่นเป็นลิงก็มานอนส่องสาวกับผม คึคึ เราแอบสะกิดกันมองสาวๆในชุดบิกินี่ หึหึ เจริญหูเจริญตาดีแท้ โว้ยยยยยยยยยยยย
“พี่พีมๆ สิบนาฬิกาพี่” แว่นตากันแดดนี่มันช่วยอะไรเราได้เยอะจริงๆครับ คึ
“เชี่ยแมทแม่งตู้มว่ะมึง อาโออิชัดๆ”
“ฮ่าๆเป็คเลยดิพี่พีม ตัวเล็กๆปอดบวม”
“หึหึ” โคตรโดนอ่ะครับ แม่เจ้า น้ำลายจะไหล
“อะแฮ่ม ใครรู้ตัวว่าผัวนอนคุมกรุณาอย่าซ่าส์มากครับ หึหึ” ผมหันควับไปมองไอ้แทน เลยเหลือบไปมองภูมิมันหันมามองผมแว่บหนึ่งก่อนจะกลับไปอ่านหนังสือต่อ ไอ้แทนเดี๋ยวกูยุไอ้ฟ่างให้โกรธมึงอีกสิบชาติ
เล่นน้ำจนเหนื่อยพวกผมก็ทยอยขึ้นห้อง ผมขึ้นมาพร้อมไอ้ภูมิ ไอ้เชน ไอ้ปัน และไอ้แทนที่กำลังเดินตามฟ่าง ฟ่างมันเงียบไม่พูดไม่จา แม่งโคตรน่ากลัว
“ป่ะฟ่าง เราไปอาบน้ำ นอนพักกันดีกว่า” พอออกจากลิฟต์ไอ้แทนก็กอดคอฟ่างแต่ถูกสะบัดออก
“ใครบอกว่ากูจะนอนกับมึง กูจะนอนกับน้องกู” ไอ้ฟ่างมองไอ้แทนตาขวางก่อนจะคว้าคอภูมิลากให้เดินไปด้วยกัน โดยที่ผมช่วยอะไรไม่ทัน เสียงโวยวายของภูมิและเสียงปิดประตูดัง ปัง!!!!!! คือสิ่งสุดท้ายที่พวกผมได้เห็น เอาแฟนกูไปเป็นกระสอบทรายระบายอารมณ์แน่ๆ โธ่ ภูมิT^T
“มึงทะเลาะอะไรกันอีกวะ ไอ้ฟ่างถึงได้แปลงร่างเป็นร็อตไวเลอร์ในพริบตา” ไอ้ปันหันมาถามพวกผม ไอ้เชนก็มองหน้าไอ้แทนเหมือนรอคำตอบ
“ไม่รู้โว้ยยยยยย” สุดท้ายไอ้แทนก็มาลี้ภัยที่ห้องผม ผมกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียง มันก็เดินเซ็งๆมาทิ้งตัวนอนลงข้างๆ
“เฮ้อออออออออออ กูแค่พูดเล่นเองนะเว้ย มันจะงอนอะไรนักหนาว่ะ อย่าว่าแต่หลุยส์เลย ชาแนลกุชชี่ อามานี่ พราด้าเวอซาเช่ ถ้าฟ่างอยากได้กูจะบินไปหอบจากฝรั่งเศสมาให้เลย” เอ่อออ
“เออ เอาน่า ไอ้ฟ่างมันก็แบบนี้แหละ เดี๋ยวมันก็หาย” ผมตบไหล่ปลอบใจไอ้แทน ซักพักไอ้คิว ไอ้เชนที่คงจะอาบน้ำเสร็จแล้วก็แห่กันเข้ามา ไอ้คิวมีผ้าขนหนูคลุมหัว มันกระโดดขึ้นมายืนบนเตียงและใช้เท้าเขี่ยไอ้แทนออกเพื่อมานอนแทรกตรงกลาง ส่วนไอ้เชนที่มีผ้าขนหนูผืนเล็กๆซับผมที่หมาดๆก็นั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆ
“ไงไอ้เสือ ได้ข่าวว่าเมียปล่อยประมูลหรอวะ ฮ่าๆ” ไอ้คิวโยนผ้าขนหนูใส่หน้าไอ้แทน
“แม่ง กูเซ็งโว้ยยยยยยยยยยยยย”
“ไอ้เหี้ย มึงจะตะโกนทำไมเดี๋ยวแขกห้องอื่นตกใจ” ผมด่าไอ้แทนที่แหกปากลั่น สงสัยมันคงกลุ้มจนบ้าไปแล้ว หลังจากนั้นห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ
“จะว่าไปเราก็ไม่ได้มาทะเลด้วยกันนานแล้วนะพวกมึงว่ามั้ย ครั้งสุดท้ายตอนปีหนึ่งป่ะวะ” ไอ้คิวถาม
“อืม ที่ไปชะอำไง หึหึ” ไอ้เชนเสริม มันพาดผ้าขนหนูไว้กับเก้าอี้แล้วมาเบียดนอนฝั่งไอ้แทน
“อ๊ออออ ที่ไอ้แทนเมาแล้วจะปล้ำกูใช่มั้ยเชน”
“กร้ากกก ใช่ๆ แม่งฮาชิบหาย กูกับไอ้เชนต้องแงะมึงออกจากไอ้พีมอ่ะแทน” ไอ้คิวมันชิงตอบพร้อมกับหันไปหัวเราะใส่หน้าไอ้แทน ผมกับไอ้เชนก็ฮาไปตามๆกัน ฮ่าๆๆ
นึกถึงตอนนั้นแล้วก็ขำครับ ไอ้แทนมันเมา พอผมเข้าไปพยุงจะพาไปนอนแม่งจะปล้ำผมเฉยเลย มันเอาแต่เรียกฟ่างๆ ตอนนั้นผมก็ไม่เอะใจเล้ย ว่าฟ่างที่ไอ้แทนมันละเมอหาจะเป็นไอ้ฟ่างคนนี้ที่กำลังงอนเรื่องกระเป๋าหลุยส์
“เชี่ยพีม มึงลืมไปได้แล้ว สาดดดด ถ้าไม่เมากูคงทำไม่ลง”
“ฮ่าๆๆ แอบคิดไรกับกูก็บอกมาเห้อ” ไอ้แทนมันคว้าหมอนมาฟาดใส่หน้าผมดั้งแทบยุบ
“จะว่าไปเราแม่งก็คบกันมานานเหมือนกันนะ ตั้งแต่ม.1 นี่ก็กี่ปีว่ะ หก เจ็ด แปด แม่งจะสิบปีอ่ะคบกันมาตั้งแต่ม.1จนปีหน้าก็จะเรียนจบกันแล้ว” ไอ้แทนมันนับระยะเวลาความสัมพันธ์กับผมครับ ฮ่าๆ
“หึ ปีหน้ากูยังไม่จบนะ อีกสองปี” ไอ้หมอฟันมันบอก และห้องก็เงียบลง พวกผมนอนเรียงกันและมองไฟระย้าบนเพดาน อยู่ๆก็รู้สึกว่าพูดอะไรไม่ออก มันเต็มๆในอกอย่างบอกไม่ถูก
“กูดีใจนะที่มีเพื่อนอย่างพวกมึง ถึงบางครั้งเราจะทะเลาะกันบ้าง ด่ากันบ้าง กูก็รู้ว่ามันจะผ่านไป แต่กูคิดไม่ออกเลยว่าถ้าชีวิตกูไม่ได้รู้จักกับพวกมึง มันจะเป็นยังไง”
“หึ อย่ามาชวนซึ้งไอ้แคระ” ไอ้คิวผลักหัวผม ผมเงยหน้ามองก็เห็นคาตาว่ามันกำลังยิ้ม เฮอะ ไอ้ปากแข็ง
“ถ้ามีคนถามว่ากูตายแทนใครได้บ้าง ขอให้จำไว้เลยว่าคำตอบของกูจะมีชื่อพวกมึงอยู่ในนั้นเสมอ” เสียงนุ่มทุ้มของไอ้เชนทำให้ผมยิ้มและหันไปกอดไอ้คิว และพยายามจะให้มือกอดไปถึงไอ้เชนแต่ปลายนิ้วมือไปถึงแค่ท้องไอ้แทน ไอ้คิวมันเขกหัวผมเบาๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นกอดผมไว้
“ขอบคุณจริงๆว่ะ” เป็นเสียงของไอ้แทน
“พวกมึงคุยไรกันวะ ไม่รอกู สาดดดดดด” ไอ้ปันวิ่งพรวดพราดกระโดดขึ้นมาทับพวกผม แล้วเสียงหัวเราะของพวกผมก็ดังขึ้นพร้อมกัน
ขอบคุณพวกมึง ขอบคุณคำว่า “เพื่อน” ขอบคุณจริงๆ
……………………………..
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่พวกผมจะอยู่กระบี่เลยตกลงกันว่าวันนี้จะไม่ทำอะไรทั้งนั้น นอกจากพักผ่อน นอนเบาๆชิลล์ๆ ส่วนใครที่เป็นห่วงไอ้แทนกับไอ้ฟ่างสบายใจได้ครับ มันคืนดีกันแล้วเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อคืน
เมื่อวานใช่มั้ยตอนที่พวกผมนอนคุยกัน น่าจะผ่านไปประมาณสองชั่วโมงกว่าๆได้มั้ง ภูมิก็เดินหน้าบึ้งกลับมาห้อง บอกว่าฟ่างให้เวลาไอ้แทนสามวิในการวิ่งไปที่ห้องไม่งั้นมันจะล็อกประตู ถือเป็นการหมดเวลาง้อ โทษคือตายสถานเดียว ไอ้แทนแม่งวิ่งหางจุกตูดแบบไม่คิดชีวิตเลย ฮ่าๆ
ไอ้ฟ่างหายงอน บรรยากาศสดใสก็กลับมา เลยมาสุมหัวที่ห้องพวกไอ้เบียร์ นอนดูหนัง จิบเบียร์ และ
“อ้ากก พี่คิวแม่งโกง นั่นมันเงินเต้ย เอาคืนมา” ไอ้ตัวเมียมันโวยวายดิ้นพล่านๆ
“โกงเหี้ยไร มึงดูไพ่กูโจ๊กสามตัว นี่ๆๆ” ไอ้ตัวผัวมันยกยิ้มกวนตีน สงสัยธุรกิจครอบครัวจะมีปัญหาซะแล้วครับ ไอ้เต้ยมองไอ้คิวด้วยสายตามืดหม่น ถ้ามันลุกขึ้นเตะปากไอ้คิวได้มันคงทำ มันเลยเลือกทำอย่างอื่นที่มันทำได้ ด้วยการเซแถ่ดๆไปเกาะออเซาะไอ้เชน
“เฮียเชน~เพื่อนเฮียมันกวนตีน มันแกล้งเต้ย” ไอ้เชนส่ายหัวแล้วโอบไหล่ไอ้เต้ยพลางยิ้มมุมปากไปให้ไอ้คิว ที่ตอนนี้ตาแทบถลนแล้ว ห่าเชนนี่มันชั่วร้ายจริงๆ ใครมีปัญหา หย่ากับแฟนไม่ได้มาหาไอ้เชนนะครับ มันช่วยได้ หึหึ
“เฮ้ย มากไปแล้วๆมึงไอ้เชน ไอ้เต้ย มานี่”
“ไม่ เต้ยไม่ไป พี่คิวต้องคืนเงินเต้ยมาก่อนดิ”
“เต๊ยยยยยย เงินแค่ห้าบาทเองนะเว้ย” ไอ้คิวดูอ่อนอกอ่อนใจ ดูเหมือนคนสิ้นไร้ปัญญา ฮ่าฮ่า ไอ้เต้ยนี่โคตรพ่อเอาแต่ใจ โคตรดื้อจริงๆ
“ทำไมละ ห้าบาทก็เงิน แค่บาทเดียวพี่คิวยังไม่มีปัญญาหาเองเลย เอาคืนมาเลยนะ เอาเงินเต้ยคืนมา”เออจริงว่ะ ไอ้เต้ยมันพูดถูก แต่ผมว่าไอ้เต้ยมันไม่ได้เห็นคุณค่าของเงินอย่างที่มันพูดหรอก มันแค่ต้องการเอาชนะแฟนมันมากกว่า
“เออๆมาเอาๆแม่ง นี่กูมีแฟนอยู่ปี2 หรือป2กันแน่วะ ห่าเชนปล่อยเมียกูได้แล้ว”
“ขอกอดต่ออีกนิดนะ ไอ้เต้ยมันตัวนิ่มดีว่ะ”
“สัด” ไอ้คิวดึงแขนเด็กมันมานั่งเคียงข้าง ไอ้เด็กหน้าหล่อมันเลยยิ้มหน้าบานที่ได้เงินห้าบาทคืน เฮ้อ กูละเหนื่อยแทนมึงจริงๆคิว
“มึงนี่เปรี้ยวได้ใจกูจริงๆน้องรัก” ไอ้แทนที่นอนอยู่บนโซฟาผลักหัวไอ้เต้ยเบาๆ
“ก็ไอดอลของเต้ย คือเฮียฟ่างนิ”
“หึ กูไม่ได้ทำตัวปัญญาอ่อนเหอะ” ไอ้ฟ่างมันด่าแต่ตายังจดจ้องไพ่ในมือพร้อมกับส่งตีนขาวๆไปถีบไอ้ภูมิที่แอบดูไพ่มัน
พอเล่นไพ่กันจนเมื่อยมือ ผมก็นอนกองกันเกลื่อนห้อง ตื่นมาก็ไปหาอะไรกินที่ร้านข้างนอก เพราะไอ้เบียร์อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง แล้วก็ไปเดินดูของฝากกันด้วยครับ ไอ้เต้ยหอบของกินเต็มไม้เต็มมือ แต่ประทานโทษ หอบนั้นมันกินเอง ไม่มีของฝากเลย
“เฮียฟ่างกินหอยเชลล์อบชีสป่าว เอามั้ย”
“ไอ้เต้ย เฮียฟ่างมันไม่กินหอยมึงไม่รู้หรอ หึหึ” ไอ้ปันกอดคอไอ้เต้ยแล้วแกล้งพูดดังๆ
“ถูกเลยปัน เมื่อก่อนฟ่างมันก็กินนะหอยน่ะ แต่ตอนนี้มันงดบริโภคหอยแล้วมันหันมากินไข่แทน”กร้ากกกกกกกกกก แม่งเสื่อม โคตรเสื่อม แก้วเฉาก๊วยนมสดในมือไอ้ฟ่างปลิ่วว่อนเฉียดหัวไอ้คิวไปนิดเดียวครับ ไอ้ปันกับไอ้คิวแท็กมือหัวเราะลั่นจนคนหันมามอง
“พวกมึงเลิกล้อฟ่างได้แล้ว ทำไมชอบเอาความจริงมาพูดเล่นวะ”
“ฮ่าฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้ภูมิ ไอ้น้องเลว พวกมึงคงไม่เคยเห็นนรกสินะ มากูจะสงเคราะห์ให้” ไอ้คู่พี่น้องมันก็ไล่ฆ่ากันรอบๆตัวผมทำเอามึนหัวไปเลย
กลับมาถึงโรงแรมพวกผมเอาของไปเก็บแล้วก็วิ่งโร่ลงทะเลไปเล่นน้ำเป็นการปิดท้ายก่อนจะเดินทางกลับกรุงเทพพรุ่งนี้ ผมเลยไปชวนไอ้โตเกียวมาเล่นด้วย พอมาถึงไอ้เบียร์ก็เอาไปดูแล พาไปหาซากเปลือกหอยซากปะการังสุดหาดนู่นนนนน
ไอ้เชน ไอ้ฟ่าง ไอ้แทน ไอ้น้องแมทไปว่ายน้ำ
“มึงสองตัวไม่ไปสหวีวี่วี กลางทะเลบ้างหรอวะ” ไอ้ปันถาม มันเลิกแทะเม็ดทานตะวัน(มันไปเอามาจากไหน ตอนไหนวะ) ไอ้ภูมิเลิกคิ้วหันมามองหน้าผมยิ้มๆ ก่อนจะหันไปเกากีต้าร์ต่ออย่างอารมณ์ดี แม่งกูอยากจะเอาไปเผาไฟทิ้ง ไอ้ผมอยากลงทะเลใจจะขาดแต่มันน่ะสิ
“กูไม่ชอบคนคล้ำ” นั่นแหละครับเหตุผลของมัน เชี่ยแม่งบอกว่าถ้าผมไปเล่นน้ำตอนนี้แดดแรงแล้วผิวของผมจะดำ มันไม่ชอบ ไว้เย็นๆค่อยเล่น แล้วกูจะมาทะเลทำแป๊ะอะไรวะ “อีกอย่างไว้ค่อยสวีทตอนกลางคืน จัดหนักรอบเดียว เนอะเตี้ย” พ่อมึงสิ แสรดดดดดดดด ไอ้มิคไอ้ปันตบมือผิวปากชอบใจอย่างกับญาติเสีย ผมหรอนั่งตัวแดงปล่อยสัตว์เลื้อยคลานไปกัดขาพวกมัน
“เฮีย ดูพี่คิวดิหาเรื่องเต้ย”
“อ้าว มีเรื่องอะไรกันอีกวะ”ไอ้คิวกับไอ้เต้ยเดินหน้าหงิกมาทั้งคู่ พวกผมมองไอ้คิวกับไอ้เต้ยสลับกันไปมา อะไรอี๊กกกก
“ก็น้องชายสุดที่รักมึง แจกเบอร์ไอ้หน้าปลาดุกนั่น”
“ก็บอกว่าไม่ได้ให้เบอร์เต้ย แค่แกล้งบอกมั่วไปเฉยๆ พี่คิวอย่าโง่ได้ป่ะ”
“นี่ด่ากูโง่เลยหรอ ห๊ะเต้ย”
“ฮึ๋ย ไม่คุยด้วย งอน” แม่งเดินลงทะเลไปเลยเว้ย ไอ้คิวก็วิ่งตาม ตะโกนด่ากันจนได้ยินไปทั้งเกาะ
“ไอ้คู่นี้มันจะฆ่ากันตายวันไหนวะเนี่ย กูว่าเราจองศาลาไว้รอเลยมั้ยมึง” ไอ้ปันกับไอ้มิคก็ขำคิกๆกันสองคน
พอแดดร่มลมตกไอ้แทนก็ชวนเตะบอลชายหาด มีคนทั้งหมดสิบสองคนซึ่งก็แบ่งฝั่งล่ะหกมันก็จะลงตัว แต่โตเกียวบอกไม่เล่นเพราะน้องมันเตะไม่เป็น เลยเหลือสิบเอ็ด ปัญหาก็เกิดสิครับ จะแบ่งทีมยังไงในเมื่อมันเป็นเลขคี่
“มึงไม่ต้องเลยเบียร์ ห้ามชิ่ง มึงต้องเตะ” ไอ้ภูมิดึงคอเสื้อไอ้เบียร์ที่ทำท่าว่าจะตามโตเกียวไปนั่งใต้ต้นไม้
“ห่านี่แม่งจะซั่มเด็กตลอดเวลา” ไอ้เชนว่า
“กูเปล่า ก็เห็นพวกมึงแบ่งไม่ลงตัวไงกูเลยเสียสละ”
“อ๋อเหรอออออ ไม่เป็นไรเบียร์พอดีโรคเก๊ากูกำเริบ กูขอโอนกรรมสิทธิ์ให้มึงเตะแทนนะ เดี๋ยวกูไปพักกับน้องโตเกียวรอแล้วกัน ฮ่าฮ่า”เชี่ยมิคไม่รอฟ้ารอดิน มันบินเลยครับ
“หึ ไอ้ชายน้อยมันช้า มึงคาบไปแดกเลยมิค ” ไอ้ฟ่างตบหลังไอ้เบียร์เสียงดังและตะโกนบอกไอ้มิค มันหันกลับมาทำท่าโอเคแบบทะเล้นๆ ไอ้เบียร์ถึงกับส่ายหน้า
พอไอ้มิคถอนตัวพวกผมก็แบ่งทีมกันฝั่งล่ะห้าคน รู้มั้ยครับว่าพวกผมแบ่งทีมกันยังไง หึหึ เป็นวิธีที่อาจจะกระทบกระเทือนต่อความสัมพันธ์ฉันแฟนเลยทีเดียว เพราะแบ่งโดยใช้สถาบันสมัยมัธยมเป็นเกณฑ์ครับ อารมณ์เหมือนตอนแข่งกีฬาจตุรมิตรเลยว่ะ ความรักในสถาบัน การทำเพื่อศักดิ์ศรีแห่งสุภาพบุรุษ อินเนอร์มันเริ่มมาแล้วครับ ฮ่าฮ่า
ไอ้แทนกับไอ้ภูมิก็เป่ายิงฉุบว่าทีมไหนต้องถอดเสื้อ และแล้วไอ้แทนก็ชนะ พวกไอ้ภูมิต้องถอดเสื้อ พอพวกมันถอดเสื้อแค่นั้นแหละ เทศกาลแซวครั้งยิ่งใหญ่ก็บังเกิดขึ้นครับ ไอ้ฟ่างแม่งอย่างขาวแล้วตามคอตามอกมันมีรอยดูดเต็มตัว หึหึ
ตอนมันถอดว่ายน้ำเมื่อวานยังเห็นไม่ชัด สงสัยเป็นหลักฐานที่ไอ้แทนง้อเมื่อคืน ฮิ้วววววว คนแรงๆแน่ๆอย่างไอ้ฟ่างยังอาย ไอ้เต้ยนี่วิ่งข้ามฝั่งมาหลบข้างหลังคนที่น่าจะทำรอยบนตัวมัน พวกผมโห่แซวสนุกปาก ไหนบอกว่ายังไปไม่ถึงขั้นแอดวานซ์ไงว่ะ
“ไปโดนอะไรกัดมาหรอคะข้าวฟ่าง รอยแดงเต็มตัวเลย” ไอ้เชนผิวปากแซวไอ้ฟ่าง ฮ่าฮ่ามันตัวแดงเลย
“หมากัด” ไอ้ฟ่างตอบเสียงดังฟังชัด ไอ้แทนหัวเราะตัวงอ ยอมรับชะตาหมาๆที่มันเป็นคนทำ
“เอ….หมามันกัดเป็น แต่เท่าที่รู้หมาดูดไม่เป็นนะพี่”
“เหี้ยแมท มึงพูดอีกคำเดียวเจอตีนกู”
“ภูมิมึงดูดิ หลังไอ้เต้ยก็มีรอยคล้ายๆของพี่ชายมึงเลย สงสัยหมาที่กัดพันธุ์คล้ายๆกัน” ไอ้เบียร์ก็เอากับเค้าด้วย
“แต่มึงโคตรขาวว่ะฟ่าง ดูกี่ทีๆกูก็สยิว” ไอ้ปันทำหน้าหื่นๆใส่ฟ่าง
“มากไปแระๆใครมองเมียกู เกรดลด ไอ้เต้ยมึงจะเล่นมั้ยบอลเนี่ยหรือจะเล็มหลังเพื่อนกู”
“พวกเฮียก็อย่าล้อเต้ยเซ่ เขินนะ”
“เออๆไม่มีใครเขาแซวมึงหรอก ตอนทำละไม่เสือกอายนะมึง” ไอ้แทนว่ายิ้มๆ
“ก็ตอนนั้นมันมืด อุ๊บส์”
“กร๊ากกกกกกกกกก” พวกผมขำจนเจ็บไส้
“มึงฮามากไอ้น้อง” ไอ้แทนตะโกนด่าขำๆ ไอ้คิวเอี้ยวคอไปขำแฟนมัน ส่วนไอ้เต้ยจะมุดทรายไปหาเปลือกหอยแล้ว
“เออคิว ตกลงมึงกับไอ้เต้ยยังไม่ได้อะบะซะระแฮ่มกันอีกเหรอ” ศัพท์วิชาการมากปัน
“เออ ทำไม”ฮ่าๆๆมีฉุนๆพูดเรื่องนี้มีฉุน ผมเตะทรายใส่ไอ้คิวด้วยความหมั่นไส้ สงสารก็แต่ไอ้เต้ยฮ่าๆอายจนหัวจะแดงแล้ว
“แม่งอ่อนว่ะ ได้แต่แทะๆเล็มๆ” ไอ้เชนว่า พวกผมชอบล้อไอ้คิวบ่อยๆเรื่องที่มันยังไม่ได้ อะ อะไรนะที่ไอ้ปันมันว่าเมื่อกี้ อ๋อ อะบะซะระแฮ่ม เรื่องจริงครับ
ไอ้เต้ยกับไอ้คิวมันยังไม่ลึกซึ้งถึงขั้นนั้น ซึ่งผมก็แปลกใจมากเพราะก็อย่างที่รู้ๆว่าไอ้คิวมันเชี่ยวขนาดไหน แล้วไอ้เต้ยก็ไม่ได้ไร้เดียงสาออกจะพอๆกันด้วยซ้ำ
ผมเคยถามไอ้คิว มันก็บอกว่าเพราะไอ้เต้ยยังเด็ก ถึงจะเคยผ่านผู้หญิงมาแต่ว่ามันไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย ไอ้คิวเลยรอให้เรียนจบก่อน ให้ถึงเวลาก่อน ซึ่ง ผมอึ้งมาก
บางครั้งเซ็กส์ก็ไม่ใช่ส่วนประกอบของความรักเสมอไป รักกันก็ไม่จำเป็นต้องมีอะไรกันเกินเลย ยิ่งเป็นเวลาที่ยังไม่เหมาะสม ยิ่งไม่สมควร เหมือนโดนมันด่า แต่จะให้ทำไงวะก็บรรยากาศหัวหินมันพาไปนี่หว่า กูขอโทษที่ชิงสุกก่อนห่าม ฮืออออออออออ
“กูว่าไอ้ภูมิกับไอ้พีมอ่อนวะ หกเดือนครั้ง ปีนึงก็สองครั้ง” สัดปัน พวกกูไม่ใช่ปลาแซลม่อนนะมึงที่ต้องรอฤดูวางไข่แล้วค่อยผสมพันธุ์ หกเดือนครั้งพ่อง
“ใช่ๆ พวกพี่ก็ว่าแต่ไอ้เต้ยกับพี่ฟ่าง ลองให้พี่พีมถอดเสื้อดิ ผมว่าไม่ต่ำกว่าสิบ” อ้าววววว ผมสำลักน้ำลายกับเสียงหัวเราะตัวเอง วนมาหากูได้ไงวะไอ้แมทไอ้น้องเลว ผมหันไปมองภูมิมันแค่หัวเราะหึหึยักไหล่ หนอยยยย มึงจะไม่รับผิดชอบใช่มั้ยไอ้ไอร่อนแมน
แซวกันจนสาแก่ใจก็ได้เวลาเริ่มการแข่งขันนัดสู้เพื่อสถาบัน เป็นการแข่งที่อัปปรีย์ที่สุดเท่าที่ผมเคยเล่นบอลมา มีทั้งผลัก ขัดขา ดึงแขนก็มี
ยิ่งไอ้ฟ่างกับไอ้แทนปะทะกันทีไร ไอ้แทนก็พยายามจะลวนลามแฟนตัวเองทุกครั้ง ไอ้ฟ่างมันเลยเหนื่อยสองเท่าไหนจะเลี้ยงบอลไหนจะต้องระวังไอ้แทน เห็นแจกลูกถีบกับฝ่ามือไปหลายครั้งหลายหนเหมือนกัน ผมกับฟ่างแย่งลูกกันจนมันออก กำลังเถียงกันว่าใครเป็นคนเตะออก โดยให้ทุกคนตัดสิน ซึ่งทีมใครก็เข้าข้างทีมนั้นแต่ไอ้ฟ่างมันดันเล่นแบบสกปรก
“แทนมึงเลือกเอา จะอยู่ข้างกูหรือเพื่อนมึง”
“โห่ แม่งมีแบบนี้ด้วย” ไอ้ปันโวยวาย ไอ้ฟ่างมันถามไอ้แทนแบบคนที่ถือไพ่เหนือกว่า ไอ้เชนใช้เท้าสะกิดเท้าผมเป็นการส่งซิก ผมมองตามันและพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
“ไอ้ภูมิ งั้นมึงก็เลือกมา ไอ้ฟ่าง หรือ กู”
เสียงโห่เสียงแซวดังประมานเจ็ดจุดแปดริกเตอร์เกิดคลื่นยักษ์ได้มั้ยเนี่ย หึหึ ไอ้หล่อมันยิ้มและขายเสียงมาเข้าข้างผมให้ผมได้เขี่ยลูก แต่สุดท้ายก็จบเกมส์ด้วยชัยชนะของพวกไอ้ฟ่าง5-3เชี่ยแทนเป็นนักฟุตบอลมหาลัยซะเปล่า แม่งพึ่งพาอะไรไม่เคยได้ ก็นะ เอาแต่กอดแฟนทีเผลอไม่ได้ตั้งใจเล่นเลย
…………………………………
ดึกๆพวกผมก็หอบกีต้าร์ หอบเหล้ามาตั้งวงที่ชายหาด ได้กีต้าร์ กับแกล้ม น้องแก้ว และลุงจอห์น ริมทะเล ลมทะเลเย็นๆ เสียงคลื่นเพราะๆคลอเสียงเพลงเสียงกีต้าร์ บ๊ะ แบบนี้แหละครับที่สุดของการกินเหล้า
บรรยากาศที่คุณคู่ควร คึคึ
ไอ้คิวร้องเพลงจีบไอ้เต้ยไปหลายเพลง ยิ่งเพลง จูบ ไอ้เต้ยแทบระเหยกลายเป็นไอรวมตัวเป็นเมฆแล้วกลั่นตัวเป็นฝน ฮา ไม่ใช่แล้ว
พอเริ่มเมาพวกมันก็เอาแต่แซวน้องโตเกียว ไอ้เชนไอ้แทนก็เปลี่ยนกันหยอดน้อง ไอ้มิคนี่จะเอ็นดูน้องมาก น้องเดินไปไหนมันก็เดินตาม ไม่พูดไม่จา จ้องหน้าอย่างเดียว ผมละกลัวโตเกียวจะร้องไห้เพราะกลัวไอ้มิคสิง มันบอกว่าอยากเอาไปเลี้ยงที่บ้าน น้องกูไม่ใช่หมากระเป๋านะมึง แต่เหมือนโตเกียวจะกลัวๆไอ้ภูมิ เพราะไม่กล้าคุยด้วยเท่าไร
“ภูมิ ชวนน้องคุยหน่อยดิ เอาแต่มองแบบนั้นน้องมันกลัว” ผมกระซิบบอกภูมิ
“ก็น่ารักดีเลยมอง ไม่ใช่ไม่ชอบ”
“ก็นั่นแหละลองไปคุยกับน้องหน่อยนะ เผื่อน้องอยากเล่นด้วย” ผมกล่อมอยู่นานภูมิก็ยอมลุกไปหาน้องโตเกียว “ไปเล่นกับพี่มั้ยครับ”
“เอ่อ ครับ” น้องยิ้มแป้นเดินตามภูมิมานั่งข้างๆผม เห็นไหมไอ้ภูมิก็อ่อนโยนได้ และผลประโยชน์จึงตกเป็นของไอ้เบียร์เพราะมันนั่งถัดจากผม
“กูอยากได้ว่ะ แม่งเอ๊ยกูอยากกระโดดใส่” ไอ้มิคทำท่าจะกระโจนใส่โตเกียว ไอ้คิวกับไอ้แมทช่วยกันจับ ฮ่าฮ่า แม่งเมาแน่ๆ
“เฮ้ยมิค ใจเย็นเพื่อนใจเย็น”
“ไม่ได้ๆ ไม่ได้มิค กูเจอก่อน กูฉี่จองไว้แล้ว” เชี่ยปันก็ตามมาติดๆ โตเกียวไม่ใช่เสาไฟฟ้านะมึง
“พวกมึงหยุดเลย ห้ามยุ่งกับน้องกู มันยังเด็ก” ผมโอบไหล่โตเกียวน้องมันก็มองงงๆ มึงรู้ตัวมั้ยเนี่ยว่าเค้าจะขย้ำคออยู่แล้ว
“ม.5ไม่เด็กแล้ว ไอ้เชนมีเมียตั้งแต่ตอนม.2” ไอ้ปันมันบ่นอุบอิบๆ
“กูศึกษาวิชาชีวะ วิชาสรีระเว้ย หึหึ ที่ทำไปเพื่อการศึกษาทั้งนั้น” ไอ้เชน ไอ้ห่า ฟังไม่ขึ้น พวกผมก็ดื่มก็ร้องไปตามประสาแต่ว่าผมก็เงี่ยหูฟังตลอดว่าไอ้พี่ชายกับน้องโตเกียวมันคุยอะไรกัน
“พี่เบียร์ โตเกียวลองดื่มได้มั้ยฮะ”
“หืม เหล้าเหรอ ไม่ได้ครับ” พี่เบียร์ลูบหัวน้อง ตานี่แม่งเหมือนอยากกลืนกินน้องมาก ก็นะ ของเค้าน่าหวงน่าห่วง แต่โตเกียวยังไม่ได้เป็นของไอ้เบียร์นี่หว่า
“ทำไมละฮะ ทีพี่เบียร์ยังดื่มได้เลย”
“ก็พี่เป็นผู้ชาย”
“โตเกียวก็ผู้ชาย 16 แล้วด้วย”
“แต่มันไม่เหมือนกันครับโตเกียว”
“ไม่เหมือนยังไงหรอฮะ”
“พี่เบียร์โตแล้ว แข็งแรง เอ่อ จะพูดยังไงดีวะ คือเหล้ามันไม่ดี พี่เบียร์ไม่อยากให้โตเกียวยุ่งกับสิ่งไม่ดี”
“ไม่ดี แล้วพี่เบียร์ดื่มทำไมล่ะฮะ” ถ้าเป็นคนอื่นคงโดนตีนไอ้คุณชายเบียร์ไปแล้ว แต่โตเกียวไม่ได้กวนตีน น้องถามตามความซื่อ ตาใสๆแป๋วๆคู่นั้นยืนยันได้
“เออ นั่นสิ แทนๆ ไอ้แทนทำไมเราต้องกินเหล้าด้วยวะ” คุณชายเบียร์มาดขรึมผู้ดีไม่เหลือแล้วครับ ณ เวลานี้
“เอ๊าไอ่นี่ กินมาตั้งแต่หย่านมแม่ เสือกอยากมารู้เหตุผลอะไรตอนนี้วะ กูไม่รู้เว้ย แดกๆตามกันมามั้ง” แล้วไอ้แทนก็หันไปร้องเพลงจีบฟ่างต่อ
“งั้นพี่ให้ลองจิบนิดนึงนะครับ”
“ฮะ” น้องยิ้มร่ามันยกแก้วเหล้าของไอ้เบียร์ขึ้นจิบ จะไหวมั้ยนั่นแค่ได้กลิ่นก็เมาแล้วมั้ง
“พรวด อี๋ ขมอ่ะพี่เบียร์ เหม็นด้วย โตเกียวไม่ชอบ”
“เห็นมั้ย พี่บอกแล้วว่ามันไม่อร่อย ต่อไปโตเกียวอย่าดื่มเหล้านะครับเข้าใจมั้ย”
“เข้าใจฮะ”
“งั้นกินน้ำหวานดีกว่า น้องโตเกียวเอาแฟนต้าหรือเป๊บซี่ดี”
“แฟนต้าฮะ”
“เลี้ยงง่ายแฮะ ไปอยู่กับพี่ป่าว เป็นน้องพี่ ที่บ้านพี่มีขนมเยอะเลย ของเล่นก็มี ไปมั้ยๆ” ไอ้ปันมันจิ้มๆแขนน้องแล้วแลบลิ้นใส่เหมือนหยอกเด็กสองขวบ น้องกูฝันร้ายแน่ๆ
เที่ยงคืนกว่าคนอื่นๆแยกย้ายกันขึ้นไปนอนหมดแล้วเพราะพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางกันแต่เช้าพวกผมเลยดื่มไม่หนักมาก ส่วนผมกับภูมิยังไม่ได้ไปไหน มันชวนผมนั่งรับลมเล่นอีกซักพัก
ภูมินอนราบไปกับผืนทรายนุ่มๆส่วนผมนั่งกอดเขามองท้องทะเลยามค่ำคืนเบื้องหน้า คิดถึงตอนที่ไปหัวหิน หึหึ เสียงระลอกคลื่น เสียงลม กลิ่นอายทะเล ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนทะเลก็มีเสน่ห์ในแบบของมันเสมอ
“หนาวมั้ย” ภูมิลูบหลังผมเบาๆ ผมหันไปมองคนที่นอนอยู่และยิ้มให้ คืนนี้พระจันทร์ทรงกลดสวย แสงนวลตาทำให้ผมเห็นใบหน้าหล่อเหลาของภูมิได้ชัดเจน
“ก็…นิดหน่อย”
“ให้กอดมั้ย จะได้หายหนาว” มันหัวเราะและลุกมาโอบกอดผมไว้ซะแน่น
“หึ ไอ้บ้า” ผมเอียงศีรษะลงพิงไหล่ภูมิ กอดของไอ้หล่อทำให้หายหนาวได้จริงๆ ผมรับรู้ถึงจมูกคมที่กดลงบนขมับ ก่อนที่ภูมิจะจับมือซ้ายของผมไปกุมไว้ มันคลึงแหวนที่นิ้วนางเล่น ผมเลยบีบมือภูมิกลับไปเบาๆ อยากให้เราอยู่ด้วยกันแบบนี้นานๆ
“ภูมิ”
“ครับ”
“เปล่า เรียกเฉยๆ” ตอนแรกกะจะบอกรักมัน แต่ดันเขินขึ้นมาซะก่อน>///<
“เอ๊า แบบนี้ก็มีด้วย เรียกแล้วไม่พูด หึหึ” เสียงของภูมิดังอยู่ชิดใบหู ภูมิก้มลงหอมแก้มผมก่อนจะกระชับกอดให้แน่นขึ้น
“พีม”
“หื้มมมม” ผมตะแคงหน้าไปถามคนที่มองผมอยู่ก่อน เลยถูกภูมิขโมยจูบไปแบบไม่ได้ตั้งตัว
“แต่งงานกันนะ”
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………
- ตาลไม่ได้ตั้งใจให้มันยาวขนาดนี้น๊า ไม่อยากจะเม้าท์ว่าตอนแรกจะยัดมันลงในตอนเดียว แต่นางมิสามารถค่ะ กร๊ากกกก
- ใครที่ฝากแบนเนอร์รบกวนแปะให้อีกครั้งได้มั้ยคะ มันหลุดหายไปหน้าไหนก็ไม่รู้ แง๊ เค้าหาไม่เจอ ขอโทษนะคะ แปะอีกรอบน๊า
- ตอบคำถามนิดนึง อิอิ จากคำวิจารณ์และชื่นชม ขอบคุณมากๆค่ะ ชมมากเค้าเขินนะ แล้วก็ที่สงสัยว่าฟ่างเป็นเกย์มาตั้งแต่แรกหรือออกสาวเพราะตาลบอกว่าฟ่างเขียนตา กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก มันไม่ใช่แบบน้านนนน ฮ่าๆ ฟ่างเขียนขอบตาแบบพั้งค์อ่ะค่ะแบบพวกร็อคๆญี่ปุ่นเค้าทำกันอ่ะค่ะ ฟ่างไม่ได้แต่งหน้า กรีดอายส์ลายเนอร์ตวัดหางงามงอนราวหางหงส์ ไม่ใช่นะคะ ฮ่าๆ มันก็แมนๆนี่แหละ มีคนบอกว่าฟ่างแมนกว่าภูมิด้วยซ้ำ ฮา
- ตอนที่แล้ว มีพี่คนหนึ่งบอกว่าแผนที่ประเทศไทยตาลผิดรึเปล่า พอกลับไปดู ฮาแทบทรุด ฮ่าๆๆ คนที่มาอ่านหลังๆไม่รู้หรอกเพราะเดี๊ยนเข้าไปแก้ไขแล้วนะเคอะ มีตาลกับพี่คนที่บอกรู้กันสองคนเนอะ แล้วก็ขอบคุณมากๆๆนะค๊าที่ช่วยบอก รวมถึงพี่เลดี้สาวสวยแห่งไร่เล ขอบพระคุณมากค่าที่ไปตามหาโรงแรมยศวาทิน กร๊ากกกกกก โรงแรมห้าดาวสไตส์บาหลีอาจจะมีหลายที่ก็ได้ค๊าคุณพี่ อิอิ
- ถึงแฟนคลับปันทุกท่าน ที่เหมือนจะอกหัก ตอนนี้ก็พอมีหวังกันแล้วนะจ๊ะ สงสารพี่องุ่น กระซิกๆ พยายามต่อไปนะคะ
- หลงน้องโตเกียว เด็กอะไรก็ไม่รู้ น่ารักน่าหลงจริงมั้ยคะ คุณชายยยยย
- อยากได้ภูมิ อยากได้ๆๆๆๆๆ อยากวางยาพีม แล้วฉกน้องภูมิมาไว้ในสังกัด โฮะๆๆ (อ้าววววว ไมพูดงี้อ่ะพี่<<<<น้องพีม)
- รู้สึกวันนี้นางจะคึก เวิ่นเว้ออย่างหาที่ลงไม่ได้ ฮา ค่ะสุดท้ายท้ายสุดก็ต้องขอบคุณทุกๆคนที่แวะเวียนมาให้กำลังใจทั้งในเด็กดี ในเล้า ในเฟส ในแฟนเพจ ในเอ็ม ในอีเมลล์ ในบล็อก ในทวิตเตอร์ (เฮือกกกกกก เหลือช่องทางไหนอีกมั้ยคะ) ขอบคุณทุกๆคนมากๆนะคะ เค้าซึ้ง แอร๊ยยยยยยยยย นางงามตาลรักทุกคนค่ะ(กัดปาก น้ำตาคลอ เดินออกไปเยี่ยงผู้ดี)
ความคิดเห็น