คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #59 : ตอนที่ 54 เที่ยวทะเล [Part.1]
ตอนที่ 54 เที่ยวทะเล [Part.1]
เย้เฮ้ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! วันนี้เป็นวันดีครับ พวกผมได้ฤกษ์เดินทางสู่กระบี่แล้วคร้าบบบบบบบบบบบบ^o^ ตื่นเต้นจนนอนแทบไม่หลับ ไปๆมาๆเลยไม่ได้นอน เพราะหลังจากที่ผมจัดของ จัดกระเป๋าเสร็จเกือบๆเที่ยงคืนกำลังจะนอน
ไอ้แทนเสือกโทรมาบอกว่าจะเปลี่ยนเวลาออกเดินทาง จากตีห้ามาเป็นตีสาม เหตุเพราะเชี่ยฟ่างองค์ลง เกิดอยากไปกระทันหัน ห่าแทนแม่งก็เอาใจเมีย เลยโดนไอ้ภูมิด่าไปคนละยกทั้งพี่ชายพี่เขย เพราะภูมิมันยังไม่ได้นอน กูก็ยังไม่ได้นอนเหมือนกัน เชี่ยฟ่าง
สรุปก็ได้งีบกันแค่คนล่ะชั่วโมงสองชั่วโมง แล้วก็ออกจากคอนโดกันตั้งแต่ตีสาม จนตอนนี้จะบ่ายแล้วแต่แม่งยังขับไม่ถึงไหนกันเลยครับ เจอปั๊มก็พัก เจอไข่เค็ม ข้าวหลามข้างทางก็แวะ ตรงไหนสวยๆแม่งก็ลงไปถ่ายรูป ไม่ทราบว่ามึงจะชิลล์กันไปไหนคร้าบบบบ ชาติหน้าจะถึงไหมเนี่ยกระบี่เนี้ยยยยย
อาจจะเป็นเพราะทริปนี้พวกเรายังยึดคอนเซปสโลแกนเดิมประจำกลุ่มครับ นั่นคือ “ชิลล์” สั้นๆง่ายๆได้ใจความ เพราะฉะนั้นการเดินทางสู่จังหวัดกระบี่ครั้งนี้เลยมารถส่วนตัวกัน โดยมีผู้ร่วมอนุโมทนาอาสาเอารถมาสามคัน คือ รถไอ้เบียร์ ไอ้แทน และรถไอ้หมาภูมิ ผู้โดยสารสัมพะเวสีที่เกาะรถไอ้เบียร์ก็มี ไอ้เชน ไอ้มิค ไอ้แมท
ส่วนรถไอ้แทนจะมีใครไปไม่ได้ครับ นอกจากตุ๊กตาหน้าหล่อที่นั่งหน้ารถคู่คนขับ ใช่ครับไอ้ฟ่างนั่นเอง ตามมาด้วยแขกผู้มีเกิบอย่างไอ้ปัน ผมว่าป่านนี้มันคงโดนไอ้ฟ่างล้วงควาบลับไปถึงพวงองุ่นแล้วมั้งฮ่าๆๆ
(ซับไตเติ้ล“เกิบ”เป็นคำนามแปลว่า”รองเท้า” แต่บางครั้งเกิบอาจจะทำหน้าที่เป็นคำกริยาแสดงอาการได้ อาทิเช่น บิน ลอย กระแทกปาก โปเต้น(ผวนเอง) ขึ้นอยู่กับสถานการณ์และอารมณ์ของผู้สวมใส่ในขณะนั้น เกิบ เป็นภาษาไทยที่นิยมใช้ในแถบภาคตะวันออกเฉียงเหนือ// ภาษาไทยวันละคำกับทะเลหัวใจ บู่ววว:P)
ส่วนรถภูมิ ก็ต้องมีผมแสตนบายอยู่แล้ว ^^และยังมีไอ้คู่รักป่วนประสาทเชี่ยคิวกับเชี่ยน้องเต้ย นั่งโต้วาทีกันอยู่ข้างหลัง พวกมันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ออกจากกรุงเทพจนจะเข้าประจวบแล้วครับ-_-เรียกว่าไม่ต้องเปิดเพลงรถก็ไม่เงียบเหงา
ผมหันกลับไปมองไอ้สองตัวเขียวๆที่เถียงกันอยู่ข้างหลัง ที่เขียวไม่ใช่มุมปากหรือเบ้าตานะครับ แต่เป็นเสื้อจำได้ใช่มั้ยครับที่ไอ้คิวเป็นโรคชอบให้คนในกลุ่มใส่เสื้อเหมือนกัน คราวนี้มันสั่งมาในตีม รด.ซึ่งมันทำให้พวกผมปวดตับมาก ดีนะที่ผมยังรื้อเจอ ไม่ได้ใส่มานาน แต่ไม่น่าเชื่อว่ากูหาเจอครับ ที่สำคัญกูยังใส่ได้ครับพี่น้อง
ถึงแม้มีเสียงคัดค้านว่าขอเปลี่ยนตีมได้มั้ยแต่สุดท้ายก็ต้องใส่(บอกแล้วว่าไอ้คิวมันมีของ แม้แต่ไอ้ฟ่างยังต้องยอมให้เลยเรื่องเสื้อ) แม่งผ่านด่านตรวจแต่ละทีกูกลัวจะถูกเค้าคิดว่าเป็นทหารกองเกินถูกเรียกไปช่วยรบที่ชายแดนใต้ ก็เล่นเขียวขจีขยี้ปอดทั้งคันรถ เสื้อ รด กางเกงขาสั้น หนีบแตะ เหมือนลดอายุพวกผมไปเยอะเลย แต่ยังไง ไอ่พีมก็หล่อ อุวะ อุวะ ฮ่าฮ่าฮ่า ขอหมายเหตุนิดนึง ภูมิใส่เสื้อ รด แล้ว หล่อมากกกกก
“เฮียๆๆๆเฮียภูมิ เฮียเบียร์จะแซงเราแล้ว เฮียสปีดเลยๆ ทำไมเฮียเบียร์ขับเร็วจังวะ”
“มันก็ขับเร็วสิ ไอ้เบียร์มันเป็นแชมป์แข่งรถ มึงไม่รู้เหรอ” ไอ้ภูมิถาม
“เฮียภูมิก็แชมป์เหมือนกันเต้ยรู้ เฮียอ่ะเร็วๆดิเดี๋ยวพวกเฮียเบียร์ชนะ อ๊ากกก เค้าแซงแล้วอ้า โหยยยยยยย ไอ้แมทต้องหัวเราะเยาะเต้ยแน่ๆ” เอ่อ เชี่ยน้องเต้ยครับ เราไม่ได้แข่งแรลลี่รถครอบครัวนะเว้ย แต่จะว่าไปแล้วรถพวกผมรั้งท้ายตลอดเลยว่ะ ก็เพราะไอ้เต้ยนี่แหละเดี๋ยวให้จอดดูนั่น เดี๋ยวจะลงซื้อนี่ มีหนนึงตอนนั้นไอ้คิวมันเปลี่ยนมาเป็นคนขับ
(พวกผมจะเปลี่ยนมือกันทุกๆร้อยกิโลเมตรน่ะครับ ขับชิลล์ๆกินลม ขับไม่เร็วเหยียบแค่100 120กรั่กๆ) ไอ้เต้ยมันอยากลงไปซื้อว่าวที่เค้าขายตามข้างทางอ่ะครับ ไอ้คิวก็พาลงไป แล้วมันก็แกล้งทิ้งไอ้เต้ย โดยการวิ่งกลับมาแล้วออกรถไม่รอแฟน กร้ากกกกก ไอ้เต้ยมันโกรธลงไปนั่งกลางถนนเลย ดีนะที่ไม่มีรถสวนมา ไม่งั้นเหอๆ
“เต้ย มึงไปยุ่งอะไรกับเค้า นั่งเงียบๆซักสองนาทีได้มั้ย” เอาแล้วครับ เริ่มเปิดฉากอีกแล้ว
“ก็เต้ยอยากให้รถเรานำหน้าคนอื่น ดูดิอุตส่าห์แซงเฮียแทนได้ ถูกเค้าแซงกลับล่ะ”
“ถ้ามึงไม่บอกให้กูจอดบ่อยๆเราคงไปถึงมาเลเซียแล้วล่ะเต้ย” ไอ้ภูมิยิ้มให้ไอ้เต้ยผ่านกระจก ไอ้เด็กนั่นก็ไม่สนใจ มันคุ้ยถุงของกินต่อ
“แฮ่ ทาร์ตไข่ เฮียพีมเฮียภูมิกินมั้ย”
“ฮื่อไม่เอาไม่ชอบของหวาน แล้วมึงกินไข่ได้แล้วเหรอเต้ย ไหนบอกว่ากินเจ” ไอ้ภูมิถาม
“มันหมดช่วงกินแล้วเฮียภูมิ หม่าม๊าบอกว่าปีนี้เต้ยทำตัวดี ซื่อสัตย์ เต้ยจะได้บุญเยอะ”
“ถุย ซื่อสัตย์? กูเห็นแม่งซื้อหูฉลามมา บอกทำจากแป้ง ถ้ามึงจะกินแบบนั้นนะ กูว่ามึงกินวัวเป็นตัวๆเลยดีกว่า แม่งตัดกิเลสไม่ได้” ฮ่าๆๆ กินวัวเป็นตัวๆนี่ปอบรึเปล่าวะคิว
“ฮุ๊ พี่คิว ก็เต้ยอยากกินอ่ะมันก็ต้องมีบ้าง แต่ช่วงกินเจมันลดการฆ่าสัตว์ได้เหอะ พี่คิวกินไวท์ช็อคป่ะเต้ยป้อนกินมั้ย” สามารถมากน้องกู มีหลายอารมณ์ในประโยคเดียว
“ฮื่อ กูจะขย้อนออกมาล่ะ มึงจะยัดห่าไรนักหนาห๊ะเต้ย เลิกกินได้แล้ว”
“มึงก็เอาใจมันหน่อยดิคิว อย่าเอาแต่ด่าแต่ว่ามัน” ผมหันไปบอก จริงๆคืออยากแกล้งพวกมันมากกว่า ไม่ได้ห่วงไอ้เต้ยหรอก เป็นพี่ที่ดีมากกู คึคึ
“ใช่ๆเฮียพีม พี่คิวชอบว่าเต้ย ด่าเหมือนเต้ยไม่มีหัวใจ เต้ยก็เจ็บเป็นนะ พี่คิวแกะปีโป้ให้เต้ยหน่อยดิ” ปากมันก็พูดไป มือมันก็ควานหาของกินไป คือ มึงไม่ได้จริงจังกับคำพูดมึงเลยใช่มั้ยไอ้เต้ย
“หึหึ มึงปวดหัวมั้ยคิว”
“มากกกกกกกกกกกภูมิ กูพูดจริงๆนะมึง บางครั้งกูอยากได้ยาสลบมาโปะไอ้เต้ยมากมันไฮเปอร์จริงๆนะเว้ย แม่งบางคืนนะ มันลุกมาเต้น ตีลังกาเอาหัวไถไปกับพื้นตอนตีสามสี่ ห่า กูตกใจนึกว่าผีเข้า” ถึงจะบ่นยังไง ไอ้คิวก็กำลังเอาปากแกะปีโป้ โดยมีไอ้เต้ยกัดปากชะโงกหน้าเข้าไปรอลุ้นอยู่ใกล้ๆ
ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา
รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้
จะไม่มีตรงกลางที่เหลือว่างเผื่อใคร
ถ้าใจเรายังผูกกัน
เสียงเพลงเรียกเข้าของผมดังปุ๊บไอ้ภูมิก็หันมามองปั๊บ และก่อนที่ผมจะกดรับสาย ผมก็ต้องยื่นโทรศัพท์ไปให้ภูมิดูหน้าจอก่อนว่าคนที่โทรเข้ามาเป็นใคร เพื่อที่มันจะได้พิจารณาว่าให้กระผมรับสายได้หรือไม่ได้ ถ้าเป็นเบอร์แปลกๆนี่หมดสิทธิ์ครับ มันจะเอาไปคุยเอง โรคหวงขึ้นสมอง ToT
ซึ่งครั้งนี้คนที่โทรมาก็คือคนที่ขับรถนำขบวนอยู่ ไอ้หมอฟันครับ พอภูมิเห็นมันก็หันไปสนใจการขับรถต่อ
“เออว่าไงมึง….อืม….. เออๆได้” ไอ้เชนมันโทรมาบอกว่าแวะพักรถ(อีกแล้วครับท่าน)
“ว่าไง”
“พวกมันบอกว่ารออยู่ปั๊มหน้า” แวะปั๊มอีกแล้ว -_- กูอยากถึงกระบี่เร็วๆ กูอยากเล่นน้ำ เข้าใจกูม๊ายยยยยยยยยยย
“ดีเหมือนกันเมื่อยแล้ว คิวมึงมาเปลี่ยนกูด้วยนะ”
“อืม เออภูมิ มึงเติมน้ำมันเลยดีกว่า กูขี้เกียจแวะอีก จะได้ขับยาวเลย”
ถึงปั๊มที่นัดแนะกัน ก็เห็นพวกไอ้เบียร์ ไอ้เชนลงมายืนยืดเส้นยืดสาย แต่ไม่เห็นเงาหัวไอ้มิค สงสัยมันคงหลับอยู่ในรถ พอจอดรถให้เด็กปั๊มมาเติมน้ำมัน ไอ้คิวก็กอดคอไอ้เต้ยเดินไปสมทบกับพวกนั้นที่อเมซอน ผมรอไปพร้อมภูมิ เลยลงมายืนบิดคอบิดแขนแก้เมื่อยอยู่ข้างๆตู้จ่ายน้ำมัน ซักพักภูมิมันก็กดเลื่อนกระจกลง
“พีม อย่าไปยืนตรงนั้น เดี๋ยวไฟไหม้” ผมเลิกคิ้ว มองหน้าภูมิงงๆ ไอ้ภูมิมันเลยชี้ไปที่ป้ายที่อยู่ใกล้ๆหัวผม ผมค่อยๆไล่อ่านทีละตัว
“วัต ถุ ไว ไฟ”เชี่ยแม่งงงงงงงง ไอ่ฟายยยยยย ผมวิ่งเข้าไปตบหัวไอ้หล่อเลยครับ มันก็เอาแต่กุมท้องหัวเราะเหมือนถูกใจนักหนา ไอ้ลูกหมา ไอ้เลว ถ้ากูเป็นวัตถุไวไฟ มึงก็เชื้อเพลิงดีๆนี่เอง
สาดดดดดดดดดดดดดด
ช่วงเวลานี้พวกผมกำลังนั่งพัก นั่งจิบกาแฟหอมๆ บรรยากาศในร้านร่มรื่นเป็นธรรมชาติดี เห็นแล้วก็คิดถึงร้านอาปุ้ย สำหรับผมดื่มกาแฟที่ไหนก็ไม่อร่อยติดใจเท่าร้านสวนกาแฟแล้วครับ ขายของสุดตัวนะฮ๊าฟฟฟฟ พอๆ อย่าฮาพีมอย่าฮา
“พีมๆ กูเหมือน ณเดชน์มั้ย” หลังจากพักจนพอใจพวกผมก็เข้ามาซื้อของกินในเซเว่น และไอ้ปันมันกำลังถือขวดน้ำส้มยี่ห้อหนึ่งซึ่งพรีเซนเตอร์คือณเดชน์แฝดน้องของผมเอง(ช่างกล้า) กรั่กๆ มันทำแก้มป่องเหมือนกำลังอมอะไรในปาก “ว่าไงพีม กูเหมือน ณเดชน์ป่ะวะ”
“เหมือน แต่ไม่ใช่ณเดชน์นะ มึงน่ะเหมือน ณ เดดซะมอเล่มากกว่าว่ะ อีกอย่าง…. มึงชอบน้ำส้มหรอว่ะปัน กูนึกว่าแดกแต่น้ำองุ่น หึหึ”
“ไอ้พีมมมมมมมมมมมไอ่ ตะเรี่ยยยยยยยย” อื้อหื้อ เตี้ยเต็มๆหน้ากูเลย แม่งเน้นๆซะด้วย ไอ้ปันเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกจากเซเว่นเลยครับ โอยยย กูฮาปนสะใจ ถึงที่พักก่อนเถอะกูจะเรียกไอ้แทนไอ้ฟ่างมารายงานผล
“พีม ซื้อนมให้ด้วยนะ” ไอ้ภูมิเดินมาสั่งผม ไอ่นี่ก็อีกคนหน้ากูเหมือนเมนูร้านอาหารตามสั่งรึไงวะ แม่งสั่งกูจัง
“นมอย่างเดียวเหรอ เอาขนมอย่างอื่นด้วยมั้ย” แป่วววววว แวว แวว ฮ่าๆไอ่หล่อมันส่ายหน้าก่อนจะลากคอไอ้เชนไปดูหนังสือรถแข่ง ผมก็ไปหยิบนมหมีให้คุณหนูภูมิ เป๊บซี่ ชาเขียว ขนมอีกร้อยแปด
ตอนมาจ่ายเงินเห็นไอ่คุณชายมันกำลังจะจ่ายเลยฝากมันซะเลย ฝากนี่คือฝากของแต่ไม่ฝากเงินนะครับ ฮ่าๆๆๆ ท่านราชนิกูลเบียร์เลยเขกกบาลผมเป็นการเอาคืน
“แฟนก็ไม่ใช่ กูต้องมาจ่ายให้อีก”
“น่าาาาามึง แฟนเพื่อนก็เหมือนแฟนเรา ดูแลดีๆเพื่อนซี้มึงจะได้มีความสุข” ไอ้เบียร์ส่ายหน้าเลยครับ แต่ถามว่าผมอายมั้ย ตอบได้เลยครับว่า ไม่ เพราะกูด้านแล้ว ฮ่าฮ่า
และระหว่างยืนที่ผมกับไอ้เบียร์ยืนรอพี่แคชเชียร์คิดตังค์ ไอ้ฟ่างก็มายืนที่เคาท์เตอร์ข้างๆ มันหันมายักคิ้วให้ผมเพราะสาวแคชเชียร์อีกคนกำลังส่งยิ้มเขินๆและสายตาหวานๆให้มัน
เอ้อ มึงมันหล่อไปไหนสาวก็มองก็ชอบ เดี๋ยวเพื่อนกูมาแล้วมึงจะหนาว พูดยังไม่ทันขาดคำไอ้แทนก็มายืนซ้อนหลังไอ้ฟ่าง จะเรียกว่ายืนซ้อนหรือยืนติดดี ไอ้ฟ่างคงตกใจว่าใครมายืนใกล้ๆมันเลยหันหลังกลับมามอง จมูกไอ้แทนเกือบเฉียดแก้มขาวๆของฟ่างเลย
“ที่รักจ๊ะ จ่ายให้ด้วยนะ”
“…………………” ไอ้แทนบอกเสร็จก็เกิดความเงียบขึ้นทันที ทั้งพี่แคชเชียร์คนสวยและคนที่ยืนต่อรอคิวถัดจากผมอีกสองสามคนถึงกับหน้าเหวอไปเลย พอไอ้แทนมันวางของเสร็จก็หันมายิ้มมุมปากให้ผมกับไอ้เบียร์ก่อนจะเดินออกไป
ผมเลยชะโงกเข้าไปดูว่า เชี่ยแทนมันฝากจ่ายอะไรว่ะคนถึงตกตะลึงขนาดนั้น เย้สเข้ OoOกล่อง Durex กระแทกตากูเลยครับพี่น้องคร้าบบบบ ผมเห็นไอ้ฟ่างหลับตาและสูดลมหายใจเหมือนพยายามระงับอารมณ์ มันยิ้มเจื่อนๆให้สาว ก่อนจะหันมาถลึงตาใส่พวกผมให้หยุดขำ ไอ้เบียร์กับผมก็ได้แต่มองหน้ากันก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะ
ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ใช่กล่องเดียวด้วยนะครับ ครึ่งโหล กร๊ากกกก ทุกกลิ่น ทุกแบบ
ผมรีบวิ่งออกมาข้างนอกเพื่อเล่าให้พวกไอ้เชนฟัง พวกมันขำกันใหญ่ ซักพักไอ้ฟ่างก็เดินออกมา ตามด้วยไอ้เบียร์ที่หิ้วของให้ ผมสะกิดไอ้เชนเป็นอันรู้กันว่า….ต้องแซว
“ข้าวฟ่างทำไมดูเครียดๆคะ เป็นอะไร” ไอ้ฟ่างหันไปมองไอ้แทนที่ยืนยิ้มพิงรถเขี่ยไอแพดเล่น ก่อนจะพูดเสียงลอดไรฟันว่า
“เป็นม่าย ผัวกำลังจะตาย”
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
และขบวนคาราวานของพวกเราก็ออกเดินทางกันต่อ พอจะเข้าชุมพรไอ้คิวก็เปลี่ยนมาขับให้ภูมิพัก ตอนนี้ไอ้ตัวแสบหลับไปแล้วครับ
“พีม มึงจะไปนั่งข้างหลังกับไอ้ภูมิมั้ย กูจะปลุกไอ้เต้ยให้”
“ไม่เป็นไร ให้น้องมันนอนเถอะ เดี๋ยวกูนั่งเป็นเพื่อนมึงด้วย”
“เหรอ กูก็นึกว่าพวกมึงห่างกันเกินสองวาไม่ได้ หึหึ รู้มั้ยไอ้เชนเรียกมึงว่าถังออกซิเจนประจำตัวไอ้ภูมิ ขาดแล้วมันจะตาย หายใจไม่ออก ฮ่าฮ่า”
“หึหึ” ไอ้ภูมิมันหัวเราะก่อนจะเอนหลับข้างๆไอ้เต้ย
“ลับหลังกูนี่คงเต็มที่เลยเนาะ” ถังออกซิเจนบ้าบออะไร ฮ่วยเดี๊ยะๆไอ้เชน เดี๋ยวกูสับขบวนรถไฟมึงมาชนกันซะหรอก
เราขับมาซักพักทั้งภูมิทั้งไอ้เต้ยก็นอนหลับหัวซุกกัน ผมกับไอ้คิวก็คุยกันเรื่องบ้าบอคอแตก แหกปากร้องเพลง แต่ไอ้สองตัวข้างหลังก็ไม่ตื่นแฮะ และเมื่อมาถึงทางโค้งหนึ่งผมกับไอ้คิวก็หยุดร้องเพลงและหันมามองหน้ากัน
ในกรอบสายตาผมตอนนี้คือผมเห็นรถไอ้แทนจอดอยู่ข้างทางห่างไปประมานสองร้อยเมตรได้ พอขับไปใกล้ๆไอ้คิวเลยชะลอรถและกดเลื่อนกระจกลง ผมนึกว่ารถเสีย ยางแตก ไม่ก็หม้อน้ำระเบิด
แต่พอเข้าไปใกล้ๆไม่ใช่ครับ ไอ้ฟ่างกับไอ้ปันกำลังยื่นฉี่รดหลักกิโลอยู่ กร๊ากกกก แล้วรถพวกไอ้เบียร์ไอ้เชนก็ตามมาถึง รู้สึกจะเป็นไอ้น้องแมทที่เป็นคนขับ พวกมันเปิดกระจกมาตะโกนใส่
“เฮ้ย แม่งพักเอาหนอนเล่นน้ำรึไงว่ะฮ่าๆๆๆ”
“ให้ช่วยพยุงดักแด้มั้ยคะข้าวฟ่าง”
ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
พวกมันโห่แซว เป่าปากเป็นที่สนุกสนาน ไอ้เชนเลยได้รับนิ้วกลางจากไอ้ฟ่างเป็นของกำนัล เมื่อพวกมันแซวจนสาแก่ใจก็ขับรถนำไป ทำได้แสบมาก
“หึหึ แม่งหาที่ฉี่ได้ใจกูมาก ล่อซะทางโค้งเลยสัส” ไอ้คิวพึมพำก่อนจะบีบแตรเสียงดังยาวไปถึงสุไหงโกลกจนไอ้ฟ่างสะดุ้ง แม่งฉี่รดกางเกงมั้ยนั่น
“โอยยยยยยยยย พวกมึงเป็นไรกับเมียกูมากมั้ยสาดดดด ปล่อยให้มันเยี่ยวดีๆเห้ออออ” ไอ้แทนโผล่หัวออกมาด่าพวกผม
“ฮ่าาาาาาา” ผมกับไอ้คิวแท็กมือกัน หัวเราะจนปวดท้อง จนไอ้ภูมิกับไอ้เต้ยตื่น แล้วก็หลับต่อ เหอๆ พวกผมเลยออกรถนำหน้าพวกไอ้แทน
“ไอ้แทนนี่มันก็รักไอ้ฟ่างมากนะ มึงว่ามั้ยพีม”
“เอ๊า ก็แฟนทั้งคนมันจะไม่รักได้ไง”
“แหม๊ เหมือนมึงใช่มั้ย ตั้งแต่คบกับไอ้ภูมิ มึงไม่ค่อยสนใจกูเลยรู้มั้ย” อ้าววววววว
“อย่าคิว อย่ากวนตีนกู ขอร้อง”
“กูพูดจริงๆ” น้ำเสียงจริงจังของไอ้คิว ทำให้ผมยิ้มค้างและอดหันไปมองไม่ได้ มันเหลือบมองผมครู่นึงก่อนจะพูดต่อ
“เมื่อก่อนเราแทบจะตัวติดกัน จนพวกไอ้หนึ่งยังแซวว่ากูกับมึงเป็นผัวเมียกัน มึงชอบไปนอนที่บ้านกู ไปช่วยปั่นงาน บางครั้งกูก็มาค้างกับมึงเป็นเดือนๆ มึงชอบแย่งมาม่ากูแดก ดึกๆก็ออกไปซื้อกระทิงแดงด้วยกัน แล้วตั้งแต่ที่มึงเป็นแฟนกับไอ้ภูมิ มึงจำได้มั้ยว่าครั้งสุดท้ายที่เราได้ทำแบบนั้น…..มันนานแค่ไหนแล้ว”
ผมกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอ ผมทั้งงงทั้งตกใจ ผมไม่รู้ว่าตัวเองทำให้เพื่อนน้อยใจ ผมไม่รู้จริงๆ ถึงผมจะรักภูมิ แต่ผมไม่เคยลดความสำคัญของเพื่อนลงเลย พวกมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต แล้วทำไมผมทำให้ชีวิตอีกส่วนน้อยใจได้ ผมไม่รู้จริงๆ
“คิว…กู ขอโทษ …..มึง กูก็เหมือนเดิม กูไม่ได้เปลี่ยนไปนะ มึงคิดแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไร” ผมไม่ได้ตั้งใจ แต่ผม
บังคับเสียงไม่ให้สั่นไม่ได้
“ช่างมันเหอะ”
“คิว กูแคร์มึงนะเว้ย กู ก็….” เดี๋ยวก่อนนะ ครั้งสุดท้ายงั้นเหรอ ครั้งสุดท้ายที่เร่งทำงานกับไอ้คิวก็เมื่ออาทิตย์ก่อนสอบไง ที่ผมไปหมกตัวสุมหัวอยู่กับมันสามวันสามคืนจนภูมิต้องคอยส่งข้าวส่งน้ำ ผมมองหน้าไอ้คิวที่ตอนนี้เหมือนกำลังกลั้นขำจนหูแดง ไอ่ไอ่ ไอ้ ไอ้ชั่ววววววววววววววววววว“สัสคิว ดราม่าหลอกกู”
“กร๊ากกกกกฮ่าฮ่าฮ่าแม่งหลอกง่ายชิบหาย ไอ้แคระเอ๊ยยยย”
“สาสสสสสสสสสส กูตกใจหมด ไอ้เลว” ผมเตรียมจะฆ่ามันที่บังอาจทำให้กูใจหาย แต่ผมนึกได้ว่าไม่อยากตายหมู่ กูจะไม่ทำร้ายมึงก็ได้ แต่จอดรถเมื่อไรมึงตาย
“อย่านะเว้ย อย่านะเว้ย กูขับรถอยู่นะ หึหึ ฮ่าๆๆๆ หน้ามึงโคตรเอ๋อเลยไอ่สัส น้องพีมแคร์พี่คิวมากเหรอจ๊ะ ไม่กลัวคุณหนูภูมิหึงเหรอ” ผมหันไปมองภูมิที่ยังหลับปุ๋ยเป็นหมอนให้ไอ้น้องเต้ยพิงเฮอะ ถ้าไอ้ภูมิจะหึงกูกับมึง สู้หึงกูกับกางเกงในซะยังจะดีกว่า
“ห่าคิว มึงก็รู้ว่ากู…..แม่งยังจะมาหลอกอีก”
“หึหึ ก็เพราะมึงเป็นแบบนี้แหละ” ไอ้คิวยื่นมือมาผลักหัวผม “กูกับมึงไม่ค่อยได้คุยกันเรื่องพวกนี้เท่าไร แต่กูดีใจนะที่เห็นมึงกับไอ้ภูมิมีความสุข พวกกู ทั้งไอ้แทน ไอ้เชน ไอ้ปัน ถึงมันจะบ้าๆบอๆก็เถอะ แต่พวกกูห่วงมึงนะ กูรู้ว่าภูมิดีกับมึง รักมึง แต่มึงก็อย่าลืมว่าพวกกูก็รักมึงไม่น้อยไปกว่ามัน”
มันยื่นมือมาขยี้หัวผมแถมด้วยผลักเบาๆ ผมก็อธิบายไม่ถูกแต่มันก็เป็นความรู้สึกตื้นตันในหัวใจที่สุดเลยล่ะครับ “ตอนที่มึงคบกันแรกๆกูคิดว่ามึงจะติดไอ้คุณหนูภูมิจนลืมพวกกูซะอีก”
“หวงกูเหรอ หื้มมมม” ผมจับแขนมันและยื่นหน้าไปพูดใกล้ๆ รู้สึกว่าเชี่ยคิวหล่อขึ้นมานิดนึง
“อะไรๆ หวงไร ส้นตีนเหอะ” หึหึ ปากแข็งที่สุดอ่ะมัน ไอ้คิวทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ สนใจแต่ถนนเบื้องหน้า
“มึงก็อย่าหลงไอ้เต้ยจนลืมกูล่ะ” การที่คนปากแข็งอย่างไอ้คิวที่นานๆครั้งจะยอมพูดความรู้สึกของมันทำให้ผมรู้สึกว่าอยากจะยิ้มกว้างๆ สำหรับผมเพื่อนกับแฟนต่างก็เป็นคนสำคัญ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ผมไม่รู้ว่าคนอื่นจะมีปัญหาเรื่องแฟนกับเพื่อนเข้ากันไม่ได้ มีแฟนแล้วทิ้งเพื่อน หรืออาจจะติดเพื่อนจนลืมแฟน
แต่ผมเอง ซึ่งก็ไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย แค่บังเอิญโชคดีที่เพื่อนกับแฟนเป็นเพื่อนกัน ที่สำคัญผมก็โชคดีที่มีเพื่อนดีๆแฟนดีๆที่พร้อมจะเข้าใจ
ผมยิ้มให้ไอ้คิว ยิ้มให้คนที่นอนหลับอยู่ข้างหลัง ก่อนจะหันกลับมาทอดสายตามองไปยังถนนเบื้องหน้า เส้นทางที่ยังเหลืออีกยาวไกล
ชีวิตของเราก็คงเหมือนกับการเดินทาง ทุกคนมีความหวัง มีความฝัน มีเป้าหมาย และต่างก็มุ่งมั่นเดินไปสู่เส้นชัยที่ฝันใฝ่ เราต่างก็คิดว่าการยืนอยู่ตรงเส้นชัยนั้นมันคือความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่
จุดหมายมันอาจจะสวยงามก็จริง แต่สำหรับผมเรื่องราวต่างๆ ความสนุก ความสุข มิตรภาพระหว่างการเดินทางมันน่าจดจำมากกว่า ยิ่งเรามีเพื่อนร่วมทางที่พร้อมจะก้าวไปด้วยกัน ก็จะยิ่งเป็นความทรงจำที่มีค่าของชีวิตยิ่งกว่าความสำเร็จใดๆเลยล่ะครับ
…………………………………
วู้วววววววววววววววววววววววววววววววววววว ถึงแล้วครับ ถึงแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ สิบกว่าชั่วโมงแห่งการเดินทาง มันคุ้มค่าจริงๆที่ได้มาเห็นทะเลสวยๆท้องฟ้าใสๆ สดชื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนน
พวกผมมาถึงโรงแรมของไอ้คิวที่อ่าวนาง สวยมากกกกก บรรยากาศร่มรื่น โรงแรมเป็นแบบไทยประยุกต์ผสมผสานกับกลิ่นอายแบบบาหลี ตอนแรกพวกผมจะพักรีสอร์ทอีกที่ที่ไร่เลย์ แต่ไม่ไหวครับ เพราะไอ้คิวบอกว่าต้องนั่งเรือไป วันนี้เหนื่อยแล้ว ไม่ไหวจริงๆ ก็เลยเปลี่ยนมาเป็นโรงแรมในเครือยศวาทินอีกแห่งที่อ่าวนางซึ่งที่นี่ก็ถือสวยมากๆแล้ว ก็นะ โรงแรมห้าดาว มันก็ต้องเนี้ยบกันหน่อย
พอเข้ามาถึงล็อบบี้โรงแรมก็มีพี่สาวสวยในชุดไทยมาต้อนรับตั้งหลายคน สวยเว้ย ไอ้เชนแม่งโปรยยิ้มแผ่คาริสม่าของมันใส่จนพี่สาวพนักงานต้อนรับทั้งหลายเขินกันเป็นแถบๆ ไอ้ฟ่างต้องคอยลากคอมันมา
ด้วยการแต่งตัวของพวกผมวันนี้ ถ้าจำไม่ได้จะทวนให้ฟังอีกที เสื้อนักศึกษาวิชาทหาร กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนลูกชายเจ้าของโรงแรมนะ คาดว่าพี่ๆรปภ คงหิ้วพวกผมออกไปโยนลงทะเลแล้วล่ะ(หารู้ไม่ว่าไอ่ลูกชายเจ้าของโรงแรมนี่แหละที่เป็นคนต้นคิดให้ใส่แบบนี้)
ผมรู้สึกเหมือนพวกพี่ๆฝ่ายต่างๆดูจะตื่นเต้นและจับจ้องมองมาที่พวกผมซึ่งนั่งเล่นนั่งหลับอยู่ที่ล็อบบี้รอใครซักคนที่ไอ้คิวบอกให้รอ ก็คงรู้กันล่ะมั้งว่าเชี่ยคิวเป็นทายาทอสูร ฮ่าๆๆ
ไอ้ฟ่างกับไอ้แทนไปเดินดูบรรยากาศ ดูการตกแต่งรอบๆ ปล่อยเค้าไปเค้าเรียนถาปัด ไอ้เต้ยกับไอ้แมทก็โม้เรื่องพรุ่งนี้จะไปไหน ไอ้ภูมินั่งซบไหล่ผมฟังเพลง ไอ้เชนคุยโทรศัพท์ ไอ้ปันกับไอ้เบียร์เล่นเกมส์
ไอ่มิคนี่หลับครับ เชี่ยนี่แม่งนอนตั้งแต่กรุงเทพยันกระบี่ มันฮาตรงที่ไอ้แมทแกล้ง ตอนที่เพิ่งมาถึงโรงแรมแล้วไอ้มิคมันสะลึมสะลือ ไอ้แมทบอกว่า พี่มิคถึงแล้วพี่สวนสยาม ไอ้มิคงัวเงียมาบอกว่า อ้าว กูนึกว่าไปกระบี่ ป่ะ เปลี่ยนชุดเล่นสไลด์เดอร์
ฮ่าฮ่าฮ่า
พวกผมนั่งรอประมานสิบกว่านาทีก็มีพี่ผู้หญิงท่าทางจะเป็นหัวหน้าหรือผู้จัดการล่ะมั้งกับผู้ชายที่ใส่ยูนิฟอร์มแบบไทยๆน่าจะพนักงานโรงแรมสองคนเดินแกมวิ่งมาทางพวกเรา ไอ้คิวก็ยกมือไหว้ พวกผมก็ไหว้ตาม
“สวัสดีค่ะ คุณคิวมาถึงนานรึยัง พอดีพี่ติดกรุ๊ปผู้บริหารอยู่เลยออกมาต้อนรับไม่ทัน ต้องขอโทษด้วยนะคะ” พี่คนนั้นขอโทษขอโพยพวกผมยกใหญ่
“ไม่เป็นไรครับพี่ฝน ผมก็เพิ่งมาถึง พวกมึงนี่พี่ฝนมือขวาพ่อกู พี่ฝนนี่เพื่อนๆผมครับ” พวกผมก็สวัสดีพี่ฝนอีกรอบ ท่าทางเป็นผู้หญิงคล่องแคล่วน่าดู และคงจะสนิทกับไอ้คิวด้วยมั้ง
“สวัสดีค่ะ พี่นึกว่าดาราวัยรุ่นญี่ปุ่นเกาหลีซะอีก แต่ยังไงพี่ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ” พี่เค้ายิ้มให้พวกผมอย่างทั่วถึง
“ไม่เป็นไรๆครับ ผมคงต้องรบกวนพี่ฝนอีกหลายอย่าง มานี่พ่อไม่รู้นะเนี่ย”
“แหมคุณคิว ถ้าท่านประธานไม่รู้แล้วใครจะสั่งให้พี่เตรียมห้องล่ะคะ พี่ฝนว่าคุณคิวกับเพื่อนไปพักเลยมั้ยคะ มากันเหนื่อยๆ ว่าแต่คงไม่ต้องให้พนักงานอย่างพี่พาไปหรอก ไหนๆก็มากับลูกชายเจ้าของที่นี่” พี่ฝนยิ้มไปพูดไป ดูเป็นมิตร มีมนุษยสัมพันธ์ดีแบบคนที่ทำงานด้านบริการ
“อย่าแซวๆเดี๋ยวจีบน้องฟ้านะ” ดีนะว่าไอ้เต้ยไม่อยู่ตรงนี้ ไม่งั้นล่ะก็…..หึหึ
“แหม ได้คุณคิวเป็นน้องเขยนี่ พี่ยกยัยฟ้าให้ฟรีเลยเอ๊า ดูสิพนักงานสาวๆจ้องกันใหญ่เลย แม่พวกนั้นคงไม่รู้ว่าเป็นลูกชายท่านประธาน แล้วนี่ขับรถกันมาใช่มั้ยคะ” พี่ฝนหันมาถามและแจกยิ้มเผื่อแผ่มาให้พวกผม
“ครับ เมื่อยมาก”
“ใช่มั้ยคะ ก็กรุงเทพอ่ะเนอะมานี่ก็เกือบพันกิโล งั้นพี่ว่าไปนวดผ่อนคลายที่สปาดีมั้ย ที่นี่เรามีนวดบำบัด ทำทรีทเม้นท์ห่อตัวจากสมุนไพรไทยด้วยนะคะ”
“มีนวดบำบัดด้วยเหรอครับ ป่ะปัน กูเจอแล้วที่รักษามึง”
“เชี่ยแทน จะบำบัดกูทำไม ว่าแต่ สปาอยู่ตรงไหนอ่ะพี่” พี่ฝนแกขำ ก่อนจะเรียกคนมาให้พาไอ้ปันไปบำบัด เอ้ยไปสปาแม่งไปจริงๆด้วยเว้ย แถมลากไอ้เชน ไอ้มิค ไอ้เต้ยไปด้วย ไอ้คิวจะเรียกก็ไม่ทัน มันพูดกับพี่เค้า แต่ตามองตามหลังไอ้เต้ยไปแล้ว เหอๆ
“งั้นเดี๋ยวพี่จะให้คนเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บให้ ต้องการอะไรเรียกพี่ฝนได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงนะคะ หรือจะทานอะไรก่อนมั้ยคะ”
“ขอบคุณครับ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมกับเพื่อนจัดการเอง เอ่อ พี่ฝน พ่ออยู่ไหน ผมโทรไป พ่อบอกว่าอยู่ภูเก็ต เอาจริงๆห้ามหลอก” พี่ฝนยิ้มขำ
“ท่านประธานอยู่ภูเก็ตจริงค่ะ แต่จะขึ้นไปแม่ฮ่องสอนวันนี้ เดี๋ยวพี่ก็ต้องไปด้วย คุณคิวไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาตามไปช่วยดูงานนะคะ”
“ฮ่าๆๆ พี่เค้ารู้ทันมึงว่ะคิว”
หลังจากคุยกับพี่ฝนเสร็จ พวกผมก็แยกย้ายขึ้นห้อง ไอ้คิวกับไอ้เต้ยก็นอนห้องเดียวกัน ไอ้แทนกับไอ้ฟ่าง ผมกับภูมิ ส่วนที่เหลือมันจะนอนด้วยกันหมดเลย แต่เอาเข้าจริงๆ พวกผมก็คงไปสุมหัวเล่นไพ่ที่ห้องพวกไอ้เชนนู่นแหละ
วู้ๆๆๆๆๆ ห้องผมวิวสวยสุดยอดเลย มีอ่างแมงกุดจี่ด้วย(อย่าฮาพีมอย่าฮา) ฮ่าๆอ่างจากุดชี่ครับ สำรวจในห้องนอน ในห้องน้ำเสร็จ ผมเลยออกมายืนรับลมที่ระเบียง มองออกไปเห็นน้ำทะเลใสๆเห็นภูเขาเขียวๆตัดกับก้อนเมฆสีขาวๆ
ไม่มีที่ไหนสวยเท่าเมืองไทย บ้านของเราแล้วล่ะครับ
ผมสูดเอากลิ่นธรรมชาติกลิ่นทะเลเข้าเต็มปอด พอเข้าห้องมาก็ปรากฏว่าไอ้ภูมิหายไปแล้ว หายไปไหนฟระ สงสัยไปทวงPSPกับพี่ชายมั้ง เมื่อตอนขึ้นลิฟต์มาเห็นไอ้ฟ่างแย่งน้องเล่น
ว่าจะอาบน้ำ แต่ไว้ก่อนดีกว่า ขอนอนพักก่อนดีกว่า ผมกระโดดลงนอนคว่ำหน้าบนเตียงนุ่มๆที่มีผ้าไหมผืนนิ่มคลุมอยู่ อาจจะด้วยความเหนื่อยความเพลียจากการเดินทาง หรืออาจจะเป็นเพราะสายลมเย็นๆที่พัดเข้ามาทางประตูระเบียงที่ผมเปิดไว้ ทำให้เปลือกตาผมค่อยๆปิดลง และเคลิ้มหลับไปในเวลาไม่นาน
ผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ท้องฟ้าก็เปลี่ยนสีแล้ว แสงสีส้มอ่อนสาดส่องเข้ามาในห้อง ผมกระพริบตาไล่ความมึน และเพิ่งสังเกตเห็นว่าภูมินอนหลับอยู่ข้างๆ เหมือนเดจาวู ตอนที่ไปหัวหินเลย
ใบหน้าหล่อใสที่ผมคุ้นเคยนอนตะแคงอยู่ข้างๆห่างจากหน้าผมแค่ลมหายใจกั้น มันเป็นภาพที่ไม่ว่าเมื่อไรก็ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ
ผมนอนมองหน้าคนหลับอย่างไม่รู้เบื่อ หึหึ หายใจฟี้ๆเหมือนลูกหมาเลยไอ่หมาภูมิ ผมใช้ปลายนิ้วเขี่ยขนตายาวๆของภูมิที่ทอดตัวนอนเรียงเป็นระเบียบ คิ้วสีดำเข้ม จมูกโด่งแหลม ปากมันเล็กบางๆ รวมกันออกมาก็เลยหล่อสินะ ไอ้หล่อ
และไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ที่ทำให้ตอนนี้ผมกำลังเคลื่อนหน้าเข้าไปหาภูมิ ค่อยๆเข้าไปใกล้ๆจนปลายจมูกเราสัมผัสกัน ผมเอียงหน้ากดริมฝีปากจูบลงที่ปากสีชมพูส้มๆของภูมิ ผมแค่เอาปากแตะค้างไว้ แต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้น หัวใจเต้นแรงจนกลัวว่าคนหลับจะได้ยินรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่สิ่งที่รู้แน่ๆตอนนี้คือผมแอบจูบแฟนตัวเองไปยิ้มไปเขินไป
“ภูมิ เมื่อไรกูจะเลิกเขินมึงซักที”
>////////////////////////<
TBC >>>>>>>>>>>
………………………
- สอบเสร็จแล้ววววววววววววววววววววววววววววววโว้ยยยยยยยยยยยยยย(ค่ะ)
- ปั่นสดอีกแล้ว ร้อนมั้ยฮ่าๆๆ
-ทุกคนคงรู้ว่าตาลเป็นคนหัวช้า เพราะฉะนั้นการเดินทางไปเที่ยวก็ต้องไปแบบช้าๆ(ถ้าเป็นคนอื่น เขาคงได้เล่นน้ำกันแล้ว กร๊ากกกกกก)
- มีคนอ่านถามชื่อเพลงที่อยู่หน้าเพจ ชื่อเพลง กันและกันของ Modrendogค่ะ เพราะเนอะ ตาลก็ชอบ ความหมายดีด้วย
- ส่วนลิ้งค์ข้างล่างนี้เป็นการจิ้นส่วนตัว จะแวะไปดูก็ได้หรือไม่ดูก็ได้ค่ะ อิอิ (สำหรับคนรักน้องเต้ยคร๊า)
http://www.flickr.com/photos/68132200@N05/sets/72157627830234546/
- ใครอยู่กระบี่ฝากส่องหนุ่มๆและฝากดูแลเป็นไกด์พาเที่ยวหน่อยนะคะ^_^
สุดท้าย ก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่น้องชาวไทยที่กำลังประสบภัยน้ำท่วมนะคะ ใครที่พอช่วยเหลือหรือบริจาคทรัพย์หรือสิ่งของแม้จะเพียงเล็กๆน้อยก็ขอให้ช่วยๆกันนะคะ ถือว่าช่วยเหลือเพื่อนคนไทยด้วยกัน ขอให้สิ่งศักดิ์คุ้มครองบ้านเมืองเราค่ะ
ความคิดเห็น