We are ...คือ เรารักกัน [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #27 : ตอนที่ 25 อีกคน (ตอบคอมเม้นคะ)

 

ตอนที่ 25 อีกคน

 

ช่วงนี้เหมือนพวกผมแต่ละคนถูกตัดออกจากโลกภายนอก ตะบี้ตะบันอ่านหนังสือลูกเดียว เหลืออีกสองวิชาผมก็จะสอบเสร็จแล้วครับ แต่มีบางคณะที่สอบเสร็จก่อนแล้ว แล้วก็บางคณะที่จะสอบเสร็จหลังพวกผม อาทิเช่น วิศวะ กับพวกคุณหมอทั้งหลาย เลยไม่มีใครติดต่อใคร

 

ส่วนไอ้ภูมิ ผมคุยกับมันวันละสิบนาทีได้มั้ง นอกนั้นก็ส่งข้อความเอา แล้วใครที่คิดว่าคนหล่อๆอย่างมันจะกวนตีนไม่เป็น หึ ไอ้ภูมินี่แหละครับตัวพ่อ

 

“อ่านหนังสือดึก ระวังขาสั้นกว่าเดิมนะ ฮ่าๆ”

“พักผ่อนด้วยนะตัวเตี้ย กูยังไม่อยากได้เมียเหมือนหลินฮุ่ย^^”

“คิดถึงมึงว่ะ ไอ้ผู้ชายโหลดต่ำ”

“ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับที่รัก (ห้ามยิ้ม แหนะๆบอกว่าอย่ายิ้ม):D”

 

“ไอ้บ้าภูมิ” ผมด่าไอ้เจ้าของข้อความปัญญาอ่อน มันบอกว่าห้ามยิ้ม แต่ผมกลับหุบยิ้มไม่ได้ เลยตัดสินใจว่าจะส่งข้อความกลับไปหรือโทรไปด่ามันดี โทรหามันดีกว่าผมปิดหนังสือประวัติศาสตร์ศิลปะตะวันออกที่อ่านทบทวนรอบสองจบแล้วกดโทรหาไอ้ภูมิ

 

“รักนะคะคนดีของฉัน”

“จะวันไหนก็รักเพียงเธอ”

“และจะบอกว่ารักเธอที่สุด”

“ใจดวงนี้ของฉันหยุดที่เธอ”

“รักนะคะคนดีของฉัน……”

 

อื้อหื้อ เพลงรอสายไอ้ภูมิ ผมละลายเลยดีมั้ยเนี่ยเมื่อวานยังเป็นเพลงหวานเย็นอยู่เลย วันนี้พี่บี้มาเองซะงั้น

(ครับเตี้ย) แม่งพูดจาสุภาพ แต่น้ำเสียงกวนทีนมากมาย

“เพลงเพราะเนอะ”ผมทิ้งตัวลงนอนแผ่กับเตียง แล้วยิ้มให้เพดาน ได้ยินเสียงหัวเราะของไอ้คนปลายสายดังมาแว่วๆ

(เอาไว้ให้แฟนฟังน่ะ ตั้งไว้ให้เบอร์พิเศษ คนพิเศษแค่คนเดียว)สงสัยว่ามันจะเครียดกับการสอบ สมองเลยสั่งการแปลกๆ

“เหรอ คงรักแฟนมากเลยเนอะ”

 

(อืม รักมาก ถึงแฟนกูจะโง่แต่มันก็เตี้ย ฮ่าๆ)

 

“ไอ้ฟายยย ด่ากู”

 

(กูด่าแฟนกู ไม่ได้ด่ามึง มายุ่งอะไรเนี่ย) เสียงหัวเราะของภูมิ ยังมีไม่หยุด

“หมาภูมิ เอ้อ กูมันไม่ดี ใช่ซี้”ผมแกล้งต่อว่าและหลุดขำ มือก็เผลอกำเขาไอ้โง่(ตุ๊กตาควายที่ไอ้ภูมิปาลูกโป่งให้น่ะครับ มันชื่อโง่ ผมตั้งเอง ไอ้ภูมิบอกว่า ชื่อนี้บอกความเป็นตัวตนของผมมาก เฮอะ) ผมก็ซื้อให้มันเหมือนกันแต่สีน้ำตาล ชื่อไอ้บื้อ ไม่ต่างกันเลย ฮ่าๆ

 

(ก็ใช่มั้ยล่ะ มึงไม่ใช่แฟน แต่เป็นเมีย เมียอ่านหนังสือเสร็จแล้วเหรอ)

“สัด ระดับกูไม่ต้องอ่าน กูก็ทำได้โว้ย”

(เหรออออ)

“เออดิ แล้วมึงอ่านจบยัง กูโทรมากวนรึเปล่า”

(จบแล้ว กำลังคิดถึงมึงเลย)

“สงสัยจะอ่านหนังสือมาก แล้วเบลอใช่มั้ยเนี่ย”

(เบลอว่ารักแถบ)

“ฮ่าๆ ช่างกล้านะภูมิ มึงนี่เป็นเอามาก อาการหนักแล้วนะกูว่า”

(หึ เพิ่งรู้รึไง แล้วพรุ่งนี้มึงสอบเช้าหรือบ่าย ให้ไปรับมั้ย)

“สอบเช้า ไม่ต้องมาเพราะเดี๋ยวไอ้คิวมารับ”

(ทำไมไอ้คิวต้องมารับ มึงไม่อยากเจอกูเหรอเตี้ย)

“ไม่อยากเจอหรอก  มึงหน้าโหล กูเบื่อ” ถ้าอยู่ใกล้กันผมมีสิทธิ์ถูกมันเตะเลยนะ คึ

(ครับ ผมมันหน้าโหล คุณเตี้ยหน้าอินเทรน หล่อมาก หล่อได้อีก)

“ฮ่าๆ มึงไม่ต้องพูดความจริงก็ได้ภูมิ กูรู้ตัวดีว่ากูหล่อ”

(ถ้ากูรู้สึกหมั่นไส้แฟนตัวเองจนอยากจะกระทืบ กูจะบาปมั้ยพีม) สันดานเก่าเริ่มโผล่ หวานได้ไม่นาน ความโหดโฉดชั่วก็กลับมา แต่หวังว่ามันจะพูดเล่นนะ เพราะผมก็แอบกลัวอยู่ อิอิ

ผมคุยกันอีกไม่กี่คำก็วาง ไปล้างหน้าแปรงฟันอีกรอบแล้วก็เข้านอน ก่อนนอนผมได้รับข้อความสุดท้ายของคืนนี้

 

“ฝันดีนะครับ ไอ้เตี้ยของกู”

ผมยิ้มให้โทรศัพท์ราวกับมันเป็นหน้าของคนที่ส่งข้อความมา แล้วผมก็ส่งกลับไป

“ฝันดีเหมือนกันนะครับ ไอ้เหี้ยของกู แบร่ ฮ่าๆ”

ผมนั่งมองมือถือจนหน้าจอบอกว่า ข้อความที่ส่งไปถึงมือผู้รับเรียบร้อยแล้ว ผมวางโทรศัพท์ไว้ข้างโคมไฟ ปิดไฟและล้มตัวนอน ยังไม่ทันจะหลับตาเสียงสัญญานเตือนว่ามีข้อความเข้าก็ดังลั่น ผมรีบคว้ามาดูพร้อมรอยยิ้ม ไอ้ภูมิคงส่งกลับมาด่า

 

แต่ว่าไม่ใช่ภูมิ กลับเป็นใครอีกคน

 

“หลับฝันดี พรุ่งนี้ตั้งใจสอบนะครับ…”

 

ไอ้คลื่น

 

 

 

……………………………………..

 

 

 

“เฮ้ย หน้ากูเหมือนจัสตินบีเบ่อเหรอวะ แม่งจ้องอยู่ได้” ไอ้คิวโวยวายเพราะตั้งแต่สอบเสร็จผมก็เอาแต่นั่งจ้องหน้ามัน ไม่ใช่แค่ผมซะด้วย รวมถึงไอ้ภูมิ ไอ้แทน ไอ้ฟ่าง ไอ้มิค ส่วนพวกที่เหลือมีสอบบ่าย ยังไม่ออกจากห้องสอบครับ

คนอื่นจ้องธรรมดานะครับ แต่เชี่ยมิคชะโงกเข้าไปจ้องใกล้ๆ จนแทบจะแดกขนคิ้วไอ้คิวอยู่รอมร่อ ไอ้ปันไม่มาก็ใช่ว่าคนประหลาดจะหมดไป ไอ้มิคก็น้อยหน้าซะที่ไหน

 

“มึง……หล่อดีเนอะ” ผมชมไอ้คิวแบบเบลอๆ มันขมวดคิ้วใส่ทันที

“เชี่ยพีม กูขนลุก ไอ้ภูมิมึงลากเด็กมึงไปไกลๆกูเลยนะ บรึ๋ย แหยะๆ” นี่กูน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอคิวผมเอาเท้าสะกิดไอ้แทนใต้โต๊ะ ให้มันดำเนินการตามแผนก่อนที่ไอ้มิค จะทำให้เสียการใหญ่

“คิว ใครตั้งชื่อให้มึงวะ” คงไม่ทันแล้วล่ะครับ “กูว่าจริงๆแล้วมึงต้องชื่ออิคคิว เฮ้ยพวกเราต่อไปนี้เรียกไอ้คิวว่าอิคคิวนะ ดีมั้ยเพื่อน” ไอ้ภูมิลากคอไอ้มิคมานั่งข้างๆเหมือนเดิม สงสัยจะเหยียบเท้าด้วย ไอ้มิคถึงได้ทำหน้าเจ็บปวดแบบนั้น

“หน้ากูดูเหมือนเณรนักรึไงห๊ะ กูชื่อไอคิวโว้ย ไม่ใช่อิคคิว”

“มึงไม่ต้องไปสนใจไอ้มิคหรอกคิว มึง เอ่อ มึง มึงยังไปร้านพี่โอ้อยู่มั้ย” ไอ้แทนถามได้ตรงประเด็นมาก แผนที่พวกผมคุยกันไว้  สิ่งแรกคือเช็คความรู้สึกของไอ้คิวว่ายังเหมือนเดิมหรือเปล่า หมายถึงมันยังรักยังรู้สึกกับน้องนมปั่นของมันอยู่มั้ย พวกผมจะได้เดินเกมส์ถูก และเหมือนจะได้ผล

“ถามทำไม” มันสวนกลับไอ้แทนทันที เซี้ยววินาที ที่ดวงตาคู่นั้นของไอ้คิววูบไหวและเหมือนจะหลบตา

“ก็ถามดู พี่โอ้สบายดีรึเปล่าวะ”

“ก็ดี”

“มึงยังไปบ่อยเหรอ”

“มึงอยากพูดอะไร ก็พูดตรงๆเลยดีกว่าแทน” ไอ้คิวเริ่มหงุดหงิด เหมือนไม่อยากจะคุยแล้ว

“เปล๊า ก็ถามดู นึกถึงสมัยก่อนไง ที่มึงชอบไปบ่อยๆ  ไม่รู้แม่ง มีอะไรดี”สงสัยไอ้แทนมันจะอยู่กับไอ้ฟ่างมากเกินไป เลยถูกไอ้ฟ่างออสโมซิสรังสีความน่ากลัวใส่ สายตงสายตา คำพูด แม่งดูเจ้าเล่ห์ไปหมด  

 

ไอ้คิวไม่ตอบ มันควงปากกาในมือเล่น เวลาที่มันแก้ปัญหาไม่ได้ หรือตกอยู่ในสถานการณ์กดดัน ไอ้คิวมักจะเงียบ นิ่ง ไม่ตอบสนองสิ่งเร้า ผมกับไอ้แทนมองหน้ากันเพราะรู้ดี

แต่ยังไม่ทันที่จะง้างปากไอ้คิวให้สำเร็จ เสียงหลอนประสาทของไอ้ปันก็ดังแทรกมาซะก่อน ฮึ่ม พวกกูกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม เชี่ยปันมาเสียหมด

“พวกมึงงงงง กูสมเสร็จแล้วววว” ไอ้ปันวิ่งโร่แหกปากมาแต่ไกล สมเสร็จเหี้ยไรของมึงเนี่ย สมเสร็จมันสัตว์ป่าสงวนใกล้สูญพันธ์เว้ย

“สอบเสร็จบ้างเหอะปัน”ผมบอกมันตอนที่ถูกมันเบียดจนเกือบตกม้านั่ง ดีที่ภูมิคว้าแขนผมไว้ทัน

“เออน่า มันก็เหมือนๆกันแหละ เอ้อคิว กูมีของมาฝาก นมปั่นเย็นๆ ส่วนของพวกมึง วีต้าพรุนสกัดจากรังนกแท้”

“วีต้าพ่อมึงสิ สกัดจากรังนก”

“อิอิ แล้วคุยอะไรกันอยู่ น่าสนุกจัง เล่าให้กูฟังบ้างสิ ว่าไงๆ”มึงเอาขนตาเส้นที่เท่าไรดู ถึงเห็นว่าบรรยากาศตอนนี้สนุก ห๊ะ ปัน

“พวกกูกำลังคุยกัน ว่าถ้ากูเตะปากมึง จะเป็นยังไง ใช่มั้ยครับแทน”ฮ่าๆ ไอ้ฟ่าง เอาคางเกยไหล่ไอ้แทน ลอยหน้าลอยตาตอบ กวนตีนมาก แต่ภูมิถึงกับส่ายหน้าให้กับความเลวของพี่ชายมัน

“เตะปากกู กูก็เจ็บสิ”

“เออ ไม่อยากเจ็บก็หุบปาก”

“ไอ้แทนถ้าเมียมึงคลอดลูก กูขอซักสองตัวนะ จะเอาไปเฝ้าบ้าน แม่งดุชิบหาย”

“ฮ่าๆ” พวกผมพร้อมใจกันหัวเราะไอ้ฟ่างที่ถูกไอ้ปันหลอกด่าเป็นหมา ไอ้แทนนี่คงสะใจมากตบมือตบโต๊ะซะเว่อร์ เลยถูกไอ้ฟ่างตบหัวกลับ เออ มันรักกันด้วยลำแข้งจริงๆ


“มึงนั่งจ้องแก้วทำไมวะคิว แดกสิแดก แดกเลย” ไอ้ปันคะยั้นคะยอ

“พวกมึงเป็นเหี้ยไรกันวะ ทำไมทำตัวแปลกๆ”

“แปลกยังไง แปลกตรงไหน ไม่เห็นแปลก เนอะภูมิ”

“อืม” เออ มึงก็เออ ออ ไปกับมันนะภูมิ

“อยู่ดีๆ ซื้อ…นมปั่นให้กูทำไม”

“อ้าว ก็กูจำได้ว่าเมื่อก่อนมึงชอบกินไง พอดีกูเดินผ่านเห็นมันน่ากินเลยซื้อมาฝาก กูหวังดีนะคิว ดื่มนมจะได้ฉลาด มึงอยากสมองนิ่มแบบไอ้พีมหรอ”


“เชี่ยปัน แม่งเกี่ยวอะไรกับกูวะ” แค่นั้นแหละ ไอ้คิวเลิกระแวง คว้าแก้วนมปั่นมาดูด ยิ้มเลวยักคิ้วให้ผม สรุปต้องเอากูเข้าแลกใช่มั้ย ไอ้ตัวข้างๆนี่ก็ขำไปกับเขานะ

“หัวเราะอะไรภูมิ พ่อมึงเสียหรอสัด”

“อ้าว พ่อมันก็พ่อกูนะเชี่ยพีม โอ๊ะโอ เป็นพ่อสามีมึงด้วยนะนั่น ฮ่าๆ” ไอ้ฟ่าง มึงนี่เหนือคำบรรยายเกินไปแล้ว

“พ่อเมียกูด้วยใช่มั้ยฟ่าง”

“ไม่เสือกซักเรื่องก็ไม่มีใครรู้หรอกว่ามึงจัญไรไอ้แทน”

กำลังแหกปากสาดน้ำลายใส่กันมันส์มาก แบบไม่มีไอ้หน้าไหนฟัง มีแต่คนจะพูด เสียงโทรศัพท์ไอ้ภูมิก็ขัด มันยกมาดู

“ไอ้เบียร์น่ะ” พวกผมพยักหน้า มันก็รับโทรศัพท์เพื่อนซี้มัน

 

“เออ…. อยู่คณะกู มึงจะมามั้ยหรือจะกลับบ้าน… อือ…. แล้วไอ้เชนล่ะ…. อืมเดี๋ยวกูโทรหา” ไอ้ภูมิคุยกับไอ้เบียร์เสร็จก็หันมาจ้องหน้าผม หลังๆมานี่ผมเริ่มเข้าใจภาษาตาของมันมากขึ้นครับ

เรียกว่าไม่ต้องพูดแค่มองตาก็เข้าใจว่างั้นเถอะ เหอๆ ส่วนมากดวงตาไอ้ภูมิจะตั้งโปรแกรมคำสั่งไว้อย่างเดียว

อย่างตอนนี้ตามันบอกผมว่า “กูจะกลับบ้าน มึงต้องกลับกับกู” งี้แหละครับมีแฟนหล่อพูดน้อยโลกส่วนตัวสูง เข้าถึงยาก  ไอ้พีมเลยต้องมีความสามารถพิเศษเยอะหน่อย นี่ถ้าเอาผมไปฝึกมากๆอาจจะกระโดดลอดห่วง หรือดมหายาบ้าได้ก็เป็นได้นะครับ

“ไอ้ฟ่างงง อ้าว พวกมึง ไอ้พีม ไอ้คิว ไอ้แทน ไอ้ปันปัน มาทำอะไรที่นี่” เพื่อนสุดสวย แต่ปากกรรไกรของผม มายืนงงอยู่หัวโต๊ะ

“อ้าวฝ้าย มึงรู้จักกันด้วยเหรอ” ไอ้มิคถามงงๆ

“เออ นั่นสิ มึงรู้จักพวกไอ้ฟ่างด้วยหรอฝ้าย” ไอ้คิวงงบ้าง

“หึ น้อยไปสิ ฝ้ายอ่ะเมียเก่ากู”

“เชี่ยฟ่าง ปากหมานะมึง กูเป็นเมียน้องมึงต่างหาก จริงมั้ยคะภูมิ” ไอ้ฝ้ายยิ้มหวาน สไลด์ตัวลงนั่งข้างไอ้ภูมิ จะว่าไปโลกมันก็กล๊มกลม ที่ฝ้ายมันจะรู้จักพวกผมทั้งสองกลุ่ม แต่ตอนนี้เป็นกลุ่มเดียวกันแล้วนิเนอะ

“อ้วกกก ส้นตีนเหอะ พวกมึงดูดิ ได้ยินไอ้ฝ้ายพูดคะ กูขนลุกเลย” ไอ้คิวยื่นแขนมากลางวง

“อ้วกทำไม ตีนใครติดคอมึงห๊ะ มึงก็เหมือนกันไอ้แทน อย่าหล่อให้มันมากนัก เดี๋ยวกูอดใจไม่ไหว ฮ่าๆ”

สรุปคือไอ้ฝ้ายกับไอ้ฟ่างเคยคบกันจริงสมัยเมื่อนานมาแล้ว แต่บังเอิญด้วยความปากหมาระดับตำนานทั้งคู่ คบกันอยู่ดีๆกลายเป็นเพื่อนรักซะงั้น ผมก็เพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ


ปกติมีแต่เปลี่ยนจากเพื่อนเป็นแฟน นี่เปลี่ยนแฟนมาเป็นเพื่อน แต่ก็เล่นเอาอึ้งเหมือนกันกับความจริงที่ว่าไอ้ฝ้ายสุดยอดแห่งความปาก…กับไอ้ฟ่างเจ้าพ่อความเลวเคยคบหากัน มันจีบกันยังไงวะ ไอ้แทนมันก็คงรู้มาก่อน เพราะมันดูไม่ตกใจ ไม่ตื่นเต้นเท่าไร

 

“แล้วสามีสุดที่รักกูไปไหน”ไอ้ฝ้ายย้ายที่มานั่งเบียดไอ้มิค  แถมคว้าแก้วนมปั่นไอ้คิวไปดูดเสียงดัง ภาพพจน์อดีตเฟรชชี่ศิลปกรรมไม่เหลือแล้ว

“สามีมึง?ใครวะ”

“ก็พี่เชนกับพี่เบียร์ไง ไม่อยู่กับพวกมึงเหรอ”

“ตกลงจะเชนหรือจะเบียร์” ไอ้ปันถาม แต่มันก็ไม่สนใจจะรอเอาคำตอบ เพราะกำลังช่วยไอ้มิคเลี้ยงทามาก็อต โอ้ววว นี่ศตวรรษที่ 21 แล้วนะ ยังมีทามาก็อตเล็ดรอดเหลือมาอีกเหรอ

“น้องฝ้ายของสองคะ เอ๊ะ ขอหมดนี่เลยแล้วกัน พวกมึงนี่ก็เข้าใจคบเพื่อนนะ แม่งกูนึกว่ารวมคนหล่อ”

“มึงพูดถูกใจว่ะ”

“ถูกใจก็เรียกใช้บริการได้นะคะคุณแทน”

“บริการขัดส้วม ถูบ้าน อะไรประมานนี้รึเปล่าวะฝ้าย”ฮ่าๆ ไอ้ฝ้ายหน้างอ หน้าบึ้ง แต่พวกผมกลับหัวเราะสะใจ นานๆทีจะมีเหตุให้ฝ้ายด่าไม่ออก ต้องรีบสมน้ำหน้ามัน สุภาพบุรุษกันมาก รุมแกล้งผู้หญิง ฮ่าๆ

 

“หึ” เสียงไอ้ฟ่างครับถ้าฝ้ายจะสังเกตซักนิดนึง คงจะเห็นมือไอ้แทนที่โอบเอวไอ้ฟ่างอยู่

 

 

 “แล้วตกลง มึงมาทำอะไรแถวนี้วะ”


“พี่กูคุมสอบ เลยมารอมัน” พี่ไอ้ฝ้ายเป็นอาจายร์สอนในคณะวิศวะครับ “เออ พีม เรื่องค่ายตกลงมึงไปใช่มั้ย”

“อืม ไปดิ ไอ้คิวไอ้เต้ยก็ไป”

“ค่ายอะไรพีม” เสียงเย็นๆจากคนที่นั่งข้างๆ แม่งนรกมาเยือนแล้วกู ผมลืมบอกไอ้ภูมิว่าจะไปออกค่าย หน้ามันตอนนี้เลยคำว่าหงิก บึ้ง ไปไกลแล้ว

“เอ่อ ค่ายศิลปะ กูว่าจะบอกมึงนะ แต่มันยุ่งๆน่ะ เอ่อ คือ กูลืม”

“มึงอยากไปหรอภูมิ” ไอ้ฝ้ายยื่นหน้ามาถามตาแป๋ว ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย แต่ไอ้ภูมิก็หาได้สนใจไม่ มันยังเอาแต่จ้องผมตาไม่กระพริบ อย่าเพิ่งแดกหัวกูนะภูมิ “หึ เสียใจนะจ๊ะที่รัก ครั้งนี้มีแค่ถาปัดกับศิลปกรรม นอกนั้นหมดสิทธิ์จ๊ะ เออ มึงไม่ไปเหรอฟ่าง”

“ไม่ว่ะ กูกลัวมึง”

“กลัวเหี้ยไร กูไปค่ายครั้งนี้ก็เพื่อการนี้แหละมึง คอยดูกูจะหาแฟนถาปัด กลับจากค่ายกูคงได้ผู้ชายเป็นพรวน” น่ากลัวเกินไปแล้วเพื่อนผมเข้าใจนะว่าจบหญิงล้วนมา แต่ช่วยทำอะไรที่มันเข้ากับหน้าตาหน่อยเถอะฝ้าย

 

“ไอ้คิว ไอ้พีม พรุ่งนี้สอบเสร็จไปเจอกันที่ห้องสโมฯนะ พี่เจตจะแจ้งกำหนดการ พวกถาปัดก็จะมา ผู้ชายถาปัดอ่ะมึ้ง สเป็คกู”

“น้อยๆหน่อยมึงไอ้ฝ้าย ผู้ชายคณะกูก็เลือกเหอะ อย่างมึงนี่ หึ ใครเค้าจะเอา เฮ้ยพีมมึงเอามั้ยวะ แบบไอ้ฝ้าย”ไม่บอกไม่เชื่อนะครับ ว่ามันสองตัวเคยเป็นแฟนกัน กัดกันขนาดนี้

“ให้ฟรีหรอวะ ขอกูคิดดูก่อนนะ”

“ไอ้พวกเชี่ย ที่กูยังไม่มีแฟนเพราะกูมีมาตรฐานโว้ย”

“ฐานเจดีย์หรือฐานข้อมูลวะ ฮ่าๆ” ไอ้คิวหัวเราะเสียงดัง พร้อมผลักหัวฝ้ายอีก

“ระวังนะมึง เลือกมากๆจะตายบนคาน ผู้ชายสมัยนี้ยิ่งมีน้อย”ไอ้มิคพูดโดยที่ตาอยู่ที่ทามาก็อตในมือไอ้ปัน

 

“หึ มีน้อยกูไม่ห่วงว่ะมิค แต่เสือกแดกกันเองนี่สิ” มันมองไอ้ฟ่างยิ้มๆ ผมก็ร้อนๆหนาว ๆ ภูมิก็ยังนั่งหน้านิ่ง ไม่มีอารมณ์ร่วมกับใครหน้าไหนทั้งนั้น ผมกับมันคงมีคุยกันยาวแน่ๆเรื่องที่ผมจะไปค่าย

“อะไร มองทำไม”ไอ้ฟ่างถามกลับนิ่งๆ ไม่ได้สะทกสะท้าน และไม่ขยับออกจากไอ้แทนด้วย

“มึงกับไอ้แทนคบกันใช่มั้ย”

“ใช่ แล้วไง” กูนึกว่าไม้บรรทัด ตรงมากอะไรมากครับฟ่าง ส่วนไอ้แทนยกนิ้วโป้งให้กับความเจ๋งของแฟนมัน

 “ฝ้ายยมึงรู้ได้ไงวะ” ไอ้คิวมันสงสัย

 

“โอ๊ย ให้กูบอกเลยมั้ยว่าในกลุ่มพวกมึงเก้าคนสิบคนเนี่ย ใครผัวใครเมีย มันจะไปดูยากอะไรก็ดูตาไอ้แทนที่มองไอ้ฟ่างสิ เพื่อนกันมันไม่มองแบบนั้นหรอก ไอ้ปัน ไอ้มิค ยังเป็นความหวังของชะนีได้ ส่วนมึง” มันชี้มาที่ผม “เป็นของใครระหว่างไอ้คิวกับไอ้ภูมิ”ไอ้คิวรีบคว้ากระดาษขึ้นมาโบก เป็นสัญลักษณ์ว่า กูยกธงขาว ไอ้ฝ้ายหันมามามองผมแบบเคืองๆ

 

“หล่อ… รวย… เก่ง แม่งก็กลายพันธุ์กันไปหมด” มันพ่นคำว่าหล่อใส่หน้าไอ้ภูมิ รวยมันก็ด่ากราด เก่งมันก็สาดใส่อย่างทั่วถึง “แล้วดูเหลือไว้ให้พวกกูแดกดิ มีแต่กากๆ แม่ง”



ผมอยากด่ามันกลับเหมือนกัน แต่ถึงมันจะเป็นเพื่อน มันก็เป็นผู้หญิงผมคงด่าไม่ลง อย่าใส่กระโปรงสิวะ พ่อจะปล่อยหมากัดให้หมด

 

“เฮ้ย พี่กูคุมสอบเสร็จแล้ว ไปก่อนนะเว้ย ค่อยเจอกัน ไอ้คิวไอ้พีมอย่าลืมนะพรุ่งนี้ห้องสโมฯ” ไอ้ฝ้ายถลกกระโปรงพีทกระโดดข้ามโต๊ะ ผมล่ะเสียวแทน มึงจะแมนแข่งกับพวกกูใช่มั้ยฝ้าย

“ชาตินี้จะมีผู้ชายคนไหนเอามันวะ”

“หึหึ อย่างน้อยมึงก็เคยคบมันแหละฟ่าง”

“มึงเงียบไปเลยมิค”

 

 

…………………………………………

 

เย้ สอบเสร็จไปอีกหนึ่งตัวแล้ว พรุ่งนี้ก็จะสอบวิชาสุดท้าย แต่วันนี้ผมยังกลับบ้านไปพักผ่อนไม่ได้เพราะต้องไปฟังกำหนดการเรื่องออกค่าย ผมนั่งรอไอ้เต้ยกับไอ้คิวที่ม้านั่งหน้าคณะ ไอ้เต้ยไปซื้อของกิน ส่วนไอ้คิวไปเข้าห้องน้ำ

 “พีม”มีเสียงเรียกจากข้างหลัง

“อ้าวคลื่นมึงมาทำไรแถวนี้” เออ มันก็เก่งเนอะ มองข้างหลังยังจำได้ว่าเป็นผม แล้วทำไมคราวก่อนมันตบหัวกูได้วะ

“ก็มาประชุมเรื่องไปออกค่ายไง พี่คณะมึงนัดมา”ผมขยับให้ไอ้คลื่นกับเพื่อนมันนั่งร่วมโต๊ะ

“อ๋อ แหะๆ กูก็ลืม” ผมก็เพิ่งสังเกตว่ามีพี่ๆเพื่อนๆต่างคณะเดินขึ้นตึกไป ก็นะ ถาปัดกับศิลปกรรมบางทีมันก็ดูกลมกลืน แยกไม่ค่อยออกหรอกครับ ไอ้คลื่นยิ้มให้ผม ก่อนจะแนะนำเพื่อนมันให้ผมรู้จัก

“พีม นี่ไอ้กี้ ไอ้เคเพื่อนกู เค กี้ นี่พีม” ผมพยักหน้า ยิ้มทักทายเพื่อนของคลื่น รู้สึกคุ้นๆหน้าไอ้คนที่ชื่อเค

“หึ มิน่า มึงถึงเพ้อนัก” ไอ้กี้หันไปยักคิ้วให้ไอ้คลื่น

“เงียบไปเลยมึง”คลื่นทำหน้าโหดใส่กี้ แต่ไอ้กี้แค่ยักไหล่หัวเราะกับไอ้เค อะไรของพวกมันวะ

“เฮียยยยพีมมมมมม อะ อ้าว ใครอ่ะ” ไอ้เต้ยร้องลั่นมาแต่ไกลแต่ก็ต้องเหวอเมื่อเห็นคนแปลกหน้า มันมองหน้าคนนั้นที คนนี้ที

“เต้ย นี่พี่คลื่น พี่กี้ พี่เค เพื่อนเฮีย พวกมึง นี่ไอ้เต้ย น้องกู” ไอ้พวกนั้นก็พยักหน้า แต่ไอ้เต้ยนี่สิ มนุษยสัมพันธ์มึงจะดีไปไหน

“หวัดดีครับ เต้ยชื่อเต้ยนะ เป็นน้องเฮียพีม พวกเฮียเรียนถาปัดเหรอ เท่ห์ดีว่ะ เรียนภาคไรอ่ะ หน้าตาดูดีเนอะ ข๊าวขาว แล้ว…..”

“ไอ้เต้ย พอแล้ว มึงรู้จักเค้ารึไง เอ่อ ขอโทษนะเว้ย ไอ้นี่มันพูดมากน่ะ”

“ไม่เป็นไร ดูบ๊องๆดี”ไอ้กี้ว่ายิ้มๆ

“เต้ยไม่ได้บ๊องซะหน่อย อ๊ะ พี่คิวมาแล้ว เต้ยไปก่อนนะ เฮียๆหวัดดีครับ”

“เฮ้ย มึงไม่เข้าประชุมเหรอเต้ย” ไม่ทันแล้ว ไอ้เต้ยวิ่งไปนู่นแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมสัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์ไอ้เต้ยถึงต้องคอยวิ่งหลบไอ้คิว รู้แค่ว่าเป็นคำสั่งไอ้ปัน ไว้สอบเสร็จผมจะไปสอบปากคำมันเอง ไอ้คิวมาถึงก็วางแขนพาดคอผม ทิ้งน้ำหนักลงมาให้ผมรับเต็มๆ

“เชี่ยคิว กูหนัก”

“อย่าสำออย”

“อ้าวไอ้เค/ไอ้คิว” มันสองตัวเรียกชื่ออีกคนพร้อมกัน 


“รู้จักกันเหรอ” ผมหันไปถามไอ้คิว

“เออ ก็ไอ้เคมันเล่นเบสให้วงกู” อ๋ออ มิน่า หน้าคุ้นๆ ไอ้เคคนนี้นี่เองที่วันลอยกระทงปีที่แล้วมันเมาถูกตำรวจจับ จนมาขึ้นคอนเสิร์ตไม่ได้ จนไอ้เชนต้องไปเล่นแทน

“กูก็ว่ากูคุ้นหน้าไอ้พีม แม่งเพื่อนมึงนี่เอง เออคิวนี่คลื่นกับกี้ เพื่อนกู” รู้จักกันแล้วก็ดี ผมจะได้ไม่ต้องแนะนำ พวกมันทักทายกัน แล้วเราทั้งหมดก็ลุกไปเข้าห้องสโมฯไอ้คิวกับไอ้เคมันกอดคอกันพูดเรื่องดนตรีมีไอ้กี้เดินตามหลังผมกับคลื่นเดินรั้งท้าย

“เป็นไง ทำข้อสอบได้มั้ย”

“ได้สิ……. ได้เดาว่ะ ฮ่าๆ แล้วมึงเป็นไงบ้างวะ”

“ก็ดี…. เอ่อ… วันก่อนได้รับข้อความมั้ย”มันเกาท้ายทอยแล้วยิ้มๆ ไอ้คลื่นเป็นคนที่ยิ้มเก่งมาก เวลามันพูดก็เหมือนยิ้มอยู่ตลอด แล้วก็ยิ้มทั้งปากทั้งตา นี่ถ้าไม่ติดว่ามันยังพูดจาปกตินะ ผมคงคิดว่ามันดูดเนื้อมาแน่ๆ คนบ้าอะไรจะมีความสุขยิ้มได้ยิ้มดีแบบนี้มั่งวะ

“อ่อ ได้รับแล้ว ขอบใจนะเว้ย พอดีกูตังค์หมดเลยไม่ได้ส่งกลับ แหะๆ” ผมตบหลังขอบคุณมัน

“อืมไม่เป็นไร เออพีมพาไปซื้อน้ำหน่อยสิ คอแห้งว่ะ” เชี่ย มาแห้งอะไรตอนจะถึงห้องสโมฯวะ แต่ด้วยความที่อยากไปเจ้าบ้านที่ดี ก็จะไม่ด่ามันออกสื่อครับ

“ไปดิ เฮ้ยคิว ไอ้คิว เดี๋ยวกูพาไอ้คลื่นไปซื้อน้ำนะ มึงเข้าไปก่อนเลย”

“เออๆ” ถ้าตาผมไม่ฝาด ผมเห็นไอ้กี้มันยิ้มๆด้วย แต่สายตาไอ้คิวที่มองคลื่น ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้ว่ามันเป็นสายตาแปลกๆ เหมือนหยั่งเชิงอะไรกันซักอย่าง

 

 

“มึงจะกินอะไรมั้ย” คลื่นมันหันมาถามผมที่มองหาของกิน ซุ้มโค้กกำลังจะปิดต้องรีบคิด

“ป้าครับ เอานมตราหมีรสน้ำผึ้งกล่องนึง” มีคนบางคนชอบกิน คนๆนั้น คลั่งเท็ดดี้แบร์เลยชอบนมตราหมีด้วย มันสอบเสร็จรึยังนะ มันบอกว่าวันนี้จะมาคิดบัญชีที่ไม่บอกมันเรื่องไปค่าย

“หึ ชอบกินนมเหรอพีม แล้วทำไมไม่สูงล่ะ”

“สัด มันเป็นยีนส์เด่นโว้ย ไม่รู้อะไรอย่ามาพูด” ของขึ้นครับ เหวี่ยงเลย แม่งแตะปมกู แต่เชี่ยคลื่นกลับหัวเราะซะตาปิด นี่ไม่กลัวกูเลยเหรอ

“ฮ่าๆ ผมขอโทษนะครับ กระผมไม่ได้ตั้งใจจะว่าคุณพีมเลยนะ ดีกันๆ” ผมไม่สนใจไอ้คลื่นที่ปากพูดว่าขอโทษแต่แววตายังดูสนุก ผมทำเนียนไม่จ่ายเงินแล้วเดินหนีมา ผมไม่ได้โกรธอะไรมันหรอกแค่จะให้มันจ่ายค่านมให้ ฮ่าๆ

“เจ้าเล่ห์นักนะ หลอกให้กูเลี้ยง” มันวิ่งมาจนทันผม ผมยักไหล่ ดูดนมตราหมีในมือ มันหวานๆหอมๆ มิน่าไอ้ภูมิถึงชอบทั้งที่ปกติมันแทบจะไม่แตะของหวาน เฮ้อ คิดถึงมันอีกแล้ว

 

ผมกับคลื่นเปิดประตูเข้ามาก็ตกเป็นจุดสนใจของคนในห้อง ผมค้อมหัวขอโทษที่มาช้า รีบเดินไปนั่งกับไอ้คิวไอ้ฝ้าย ไอ้คลื่นก็ตามมาติดๆเพราะพวกไอ้กี้ก็อยู่ตรงนั้นด้วย

สาวๆคณะผมมองไอ้คลื่นแบบน่ากลัวมาก เก็บน้ำลายด้วยครับ

พี่เจตกำลังพูดเรื่องหน้าที่ ว่าใครอยู่ฝ่ายไหน มีพี่ผู้ชายอีกคนที่ผมไม่คุ้นหน้ายืนอยู่ใกล้ๆคอยเสริม

“คิวๆพี่คนนั้นใครวะ”

“พี่อาร์ท นายกสโมฯถาปัด ไอ้เคบอกว่าพี่แกเมียเยอะมาก ของเค้าดีนะมึง” กูขอแค่ข้อมูลกายภาพ ไม่ต้องให้ข้อมูลเชิงลึกก็ได้

พี่เจตบอกว่า ที่ต้องเลื่อนกำหนดการจากต้นเดือนมาเป็นกลางเดือน เพราะน้องบางคนยังสอบไม่เสร็จ น้องมาจากต่างโรงเรียน ถ้ากลางเดือนน้องๆก็คงปิดเทอมกันแล้ว น่าจะสะดวกกว่า

พี่อาร์ทก็พูดต่อว่าไปครั้งนี้สามวันสองคืน สองวันนั้นจะทำกิจกรรม แต่อีกวันสุดท้ายก่อนกลับจะไปเที่ยว แล้วก็แบ่งหน้าที่แต่ละฝ่าย คิดว่าผู้ชายออกศอกกว่าอย่างผมอยู่ฝ่ายอะไรครับ สวัสดิการ เหอๆ

ฝ่ายโปรแกรมก็ไปเตรียมงาน แต่ละฝ่ายต้องมีคนทั้งสองคณะคละกันไป แต่ก็ไม่เป็นปัญหาเพราะบางคนก็รู้จักกันอยู่แล้ว เหมือนไอ้เคกับไอ้คิว มันสองตัวอยู่ฝ่ายวิชาการครับ ต้องสอนน้อง แม่งใครจัดวะ แต่แทนที่มันจะไปคุยเรื่องงาน ไอ้คิวกลับให้ไอ้เคไปขอเบอร์รุ่นน้องคนนึงอยู่ถาปัด

“พีมๆ คนที่เดินเข้ามาพร้อมมึง ใช่เดือนถาปัดอินเตอร์ปีที่แล้วป่ะวะ” ไอ้ฝ้ายสะกิดแขนผมยิกๆ ฝ้ายมันก็อยู่สวัสดิการ(ขี้ข้า ฮ่าๆ)เหมือนผมนี่แหละ มันชี้ไปที่ไอ้คลื่น ซึ่งตอนนี้ถูกพี่อาร์ทลากไปคุยงานบรรยากาศในห้องเหมือนตลาดวันจ่ายตรุษจีนมาก ใครที่รู้จักกันแล้วก็คุย ใครที่เพิ่งรู้จักกันก็คุย แล้วใครที่อยากรู้จักใคร(ไอ้คิวไอ้เคเป็นต้น)ก็ยิ่งคุย

“หืม ไอ้คลื่นน่ะนะ ไม่รู้ดิ มึงไม่ไปถามมันล่ะ”

“โหย แม่งใครจะกล้าวะ เห็นแบบนี้กูแพ้คนหล่อนะมึง”

“อ้าว งี้มึงก็แพ้กูดิ อย่าลืมกินยาแก้แพ้กันไว้ด้วยนะครับฝ้าย” ผมดึงแก้มใสๆของฝ้ายอย่างหมั่นเขี้ยว แต่มันเหยียดปากเหยียดตามองผมแบบรังเกียจมาก

“เจียมบอดี้บ้างนะพีม เดี๋ยวปีหน้าเจ้จะส่งมึงเข้าประกวดมิสทีนไทยแลนด์ ฮ่าๆ”

“เชี่ย”

“ว่าแต่คนนั้นชื่อคลื่นใช่มั้ย ถ้างั้นก็คนนี้แหละที่เป็นเดือน แม่งหล่อสมคำร่ำลือ ทริปนี้กูมีอาหารตาแล้วโว้ย” ผมส่ายหน้าเอือมระอากับไอ้เพื่อนคนสวย


สงสัยว่าไอ้ฝ้ายจะจ้องคลื่นมากไปจนเจ้าตัวหันมามอง คลื่นสบตากับผมแล้วส่งรอยยิ้มตามแบบฉบับของมันมาให้ ไอ้ฝ้ายรีบโบกไม้โบกมือยิ้มหวานกลับไป ไอ้คลื่นก็ยิ้มรับเขินๆ

“ไหนมึงบอกอาย มึงแพ้คนหล่อไงฝ้าย นี่โบกมือจนจะทิ่มตากูแล้ว”

“กูเช็คความรู้สึกเว้ย ถ้ากูเขินแสดงว่ากูชอบเค้า นี่กูปลื้มเฉยๆเลยกล้าโบกมือให้เค้าไง” ทฤษฎีอะไรของมัน

“กูติดต่อให้เอามั้ย”ผมยักคิ้วกวนมัน

“ไม่ดีกว่าวะ หล่อเกิน แม่งไม่ปลอดภัย อีกอย่างดูท่าว่าเค้าคงอยากให้หมาแถวนี้คาบไปแดกว่ะ ไอ้พีมมึงอ่ะ ตลอด ผู้ชายมันเป็นอะไรไปหมดวะ กูเซ็ง” ไอ้ฝ้ายมันก็บ่นของมันไป ไม่ได้เพ้ออะไรถึงคลื่นอีก มันบอกมันเป็นคนเบื่อง่ายเบื่อเร็ว เอ่อ นี่ก็เร็วไปนะครับเพื่อน

 

                                    …………………………………………

 

ออกจากห้องสโมฯผมก็มองหาเพื่อนชายนายคิว เพราะมันบอกว่าจะไปส่ง แต่ผมเพิ่งรู้จากไอ้เคเมื่อตะกี้ว่าไอ้คิวไปส่งน้องรหัส แม่เจ้า!!!! มันไปส่งกันได้ไงวะ วอทแฮปเพ่น ไหนไอ้เต้ยบอกว่ามันจะกลับไปก่อนไง

 

เกิดอะไรขึ้นกูอยากรู้ อย่าบอกนะว่ากามเทพปันทำภารกิจแรกสำเร็จ ตอนแรกว่าจะโกรธไอ้คิว แต่ผมเปลี่ยนใจ ไม่โกรธก็ได้ ผมยกโทรศัพท์ขึ้นดู กำลังชั่งใจว่าจะโทรหาภูมิดีมั้ย แต่ก็กลัวว่ามันกำลังสอบ งั้นกลับเลยแล้วกัน ถ้ามันสอบเสร็จคงโทรมาเองละมั้ง

 

 “พีม กลับไงวะ” เสียงของไอ้คลื่นทำให้ผมหันกลับไปมอง มันเดินมาหยุดยืนใกล้ๆผม

 

“รถไฟฟ้ามาหานะมึง ฮ่าๆ แล้วมึงละ” คลื่นมันยิ้มและผลักหัวผมเบาๆ

“พอดีวันนี้เอารถมา งั้นให้กูไปส่งนะ”

 

“เฮ้ยไม่เป็นไร บ้านกูไกล”

“คงไม่ไกลเท่าไปสงขลาหรอกใช่มั้ย น่านะ ไปด้วยกันประหยัดพลังงาน”ไม่รอฟังคำตอบไอ้คลื่นก็ลากผมไปที่รถมัน เห็นหน้าตาใจดี ไม่คิดว่าจะมีนิสัยชอบบังคับเลยนะมึง

 

 

“โห บ้านมึงโคตรน่าอยู่ ป่าดงดิบจำลองชัดๆ”

“เชี่ยคลื่น มึงชมหรือมึงด่าวะ”

“ก็ชมสิ ใครจะกล้าด่ามึง”

“อ่ะนะ ป่ะ ไปกินกาแฟ ตอบแทนที่มาส่ง”ผมให้คลื่นนั่งรอที่ห้องรับแขก ผมเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บ ถอดถุงเท้า หนีบแตะแล้วพามันลัดเลาะมาตามซุ้มดอกไม้ที่เชื่อมหน้าบ้านกับหลังร้าน เส้นทางสายไหมของผมครับ คึ

“พี่หนิงพี่อ้อมหวัดดีคร้าบบ คลื่นนี่พี่สาวกู พี่ๆครับไอ้คลื่น เพื่อนพีม”

“สวัสดีครับ” มันยกมือไหว้พี่ๆ

“สวัสดีคะน้องคลื่น เพื่อนน้องพีมมีแต่คนหล่อๆเนอะ พามาบ่อยๆนะคะ พี่ชอบ” พี่หนิงพี่อ้อมรับไหว้ไอ้คลื่น พร้อมกับแซว ไอ้คนที่ยืนหล่ออยู่ข้างผมก็ยิ้มเขินตามประสา

“จะฟ้องพี่ก้อง ว่าคู่หมั้นอยากกิ๊กเด็ก”

“ถ้าได้แบบน้องคลื่น พี่จะยอมทะเลาะกับก้องซักครั้ง” พี่อ้อมพูดเองก็ขำตัวเอง ผมสั่งเมนูของตัวเองแล้วก็ของไอ้คลื่นเสร็จก็พามันมานั่งนอกร้าน

“พี่สาวแท้ๆเหรอ หน้าไม่ค่อยเหมือนกันเลย”

“เปล่า พี่เค้าเป็นพนักงานที่ร้าน”

“อ่อ ร้านมึงเตกแต่งสวยดีนะ ดูเรียบง่ายสบายตาใช้ธรรมชาติเป็นจุดเด่น” เอ่อ วิญญานความเป็นสถาปนิกเริ่มมาแล้วครับ

“มาแล้วคะ อัลม่อนคอฟฟี่ครีม ลาเต้คาราเมล แล้วก็ไวท์ช็อคชีสเค้กคะ ครบมั้ยเอ่ยน้องพีม”

“ครบครับคนสวย” ผมยิ้มให้พี่แนนที่ยกของมาบริการถึงที่ ปกติผมไม่ชอบให้พี่ๆเค้ามาเสิร์ฟแบบนี้ แต่เพราะมัวคุยกับไอ้สถาปนิกเพลินเลยลืมไปยกเอง พี่แนนยิ้มให้ผมสองคนก่อนจะเดินเข้าร้านไป

 

ผมกับคลื่นนั่งคุยอะไรกันเรื่อยเปลื่อย เราคุยถูกคอมาก เพราะมันเป็นคนที่คุยสนุก มีมุขตลกแปลกๆมาเล่า คลื่นเป็นผู้ชายง่ายๆสบายๆ มันกับผมชอบอะไรคล้ายๆกันด้วย
 


แต่เสียอย่างเดียว มันชอบจ้องตาผมนานเกินไป ผมเลยทำตัวไม่ถูกเวลาที่เผลอมองตาคมๆคู่นั้น ถ้าสบตากันปกติก็คงไม่เป็นไร แต่นี่เหมือนสายตาของคลื่นมันมีอะไรมากกว่านั้น

 

“พีมถ้าสอบเสร็จ จะทำอะไรเหรอ”

“กูคงกลับเชียงใหม่ว่ะ มึงล่ะ”

“กูยังไม่ได้คิดเลย คงช่วยพ่อทำงานมมั้ง”

“…………………..”

“………………….” แล้วจู่ๆ ผมกับมันก็เงียบโดยมิได้นัดหมาย

“เอ่อ….พีม…”

 

“หืม อะไรเหรอ” ผมตักเค้กคำสุดท้ายเข้าปาก และรอฟังไอ้คลื่น ที่มันเงียบไปพักใหญ่ ผมเห็นมันจับแก้วกาแฟแน่น แล้วก็หลุบตามองโต๊ะ

 “มึง…เอ่อ….”

“ฮะๆ เฮ้ย เป็นไรวะ เมื่อกี้ยังคุยดีๆอยู่เลย ทำไมติดอ่างล่ะ”

“พีม… มึง มีแฟ….….”

 

อาจจะเป็นคนนี้ จะอยู่ตรงตรงนี้
มาเติมวันดีๆ ต่อจากนี้ไป
อาจจะเป็นคนนี้ ถ้าหากเป็นคนนี้
โลกที่เคยว่างเปล่า มันไม่เหมือนเดิม

 

“เฮ้ย เดี๋ยวกูรับโทรศัพท์แปปนะ” ผมบอกคลื่น แล้วรีบเดินออกมารับโทรศัพท์ ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองเผลอยิ้มรึเปล่าตอนที่เห็นเบอร์ที่โทรเข้ามา ก็ไม่ได้รอโทรศัพท์จากมันนะ ผมไม่ได้รอจริงๆนะ เชื่อมั้ยเนี่ย หึหึ

“อืม ว่าไง สอบเสร็จแล้วเหรอ”

 
(เสร็จแล้ว กำลังขับรถไปหา อยู่บ้านใช่มั้ย)

“อยู่ เฮ้ยโทรศัพท์ห้ามขับนะมึง”ผมบอกมันด้วยรอยยิ้ม มืออีกข้างก็ปัดดอกกล้วยไม้เล่น ได้ยินเสียงภูมิหัวเราะด้วย

(เป็นห่วงเหรอ)

“ก็นิดนึง บังเอิญเป็นคนดีน่ะ เลยมีเมตตาต่อสัตว์โลกทั่วไป”

(หึ ปากดีให้ตลอดนะพีม กูไปถึงแล้วมึงจะโดน)

“แม่งหื่นวะ”

(หึ เดี๋ยวก็รู้ว่าหื่นหรือไม่หื่น งั้นแค่นี้ก่อนนะพีม)

“อืม ขับรถดีๆล่ะ”

 

ผมวางสายจากภูมิ มองไปที่ไอ้คลื่น มันกำลังส่งยิ้มมาให้ ผมก็ยิ้มตอบกลับไป ก็คลื่นเป็นเพื่อนอีกคน ภูมิมาเจอคงไม่เป็นไรหรอก

 

 

 

TBC >>>>>>>>>>>>>>

 

……………………………..

 

ร่างกายและจิตใจรวนคะ อิอิ เลยไปปรับให้มันปกติ พี่ๆน้องๆสอบเสร็จรึยังคะ เก็ทเอถ้วนหน้าเน้อ

มีรูปไอ้โง่กับไอ้บื้อมาให้ดูด้วยคะ หุหุ

 

แล้วก็ต่อด้วยตอบคอมเม้นดีกว่า^^ รวบรวมมาตั้งแต่สมัยก่อนโน้นคะ ฮ่าๆ พอกไว้นาน

 

คุณ SPP12กรี๊ดดดด ครั้งแรกในห้องนั่งเล่น แล้วครั้งที่สองที่ไหนเอ่ย คึคึ ตาลจิ้นนะเนี่ยตาลจิ้น

 

คุณ kw@ngun แล้วชอบภูมิแบบตอนแรกๆหรือตอนนี้คะ แต่ตาลว่าภูมิไม่เปลี่ยนไปนะ แค่ไม่ค่อยแสดงด้านอ่อนโยน มาเจอพีมมันเลยแสดงอออกมากไปหน่อย ฮ่าๆ

 

คุณ นางฟ้าแสนดื้อ เล่นเกมส์เปิดไพ่ชิมิคะ กติกาก็ง่ายแสนง่าย สมมุติว่ามีคนเล่นห้าคน ก็เอาไพ่มาสี่ใบเลข1-4 แล้วก็เอา K(King) มาใบนึง ก็รวมเป็นห้าใช่มั้ยคะ ที่นี้ก็แจกไพ่ คึคึ ใครได้ K ก็สั่งได้ทุกอย่างจ้า (นี่ชั้นกำลังมอมเมาเยาวชนอยู่มั้ยเนี่ย) ฮ่าๆๆ เจอคนหน้าเหมือนพีมหรอคะ ทำไมไม่ดักทุบหัวแล้วลากกลับบ้านมาสอบสวนคร๊า แอร๊ยย ตาลอยากเจอ อยากโดน (18+ )กรั่กๆ

คุณ may be เจอคนอายุเท่ากันแล้ว เย้ แสดงว่าตาลยังไม่แก่ ฮ่าๆ

คุณ หิมะโปรย เพลงเพราะมากพี่ซินก็งาม ไว้ตาลจะหาโอกาสเอาเพลงนี้ลงนะคะ

คุณ F♥N:;BB คนรักปันมักไม่ปกตินะคะ เอาใจช่วยน้องเต้ยต่อไปเนอะ

คุณ Silsiz แอร๊ยยย ลากเข้าห้องเลยนิ เต้ยมันจะกล้าไม่น๊อ แต่ก็น่าสนนะคะ ฮ่าๆๆ

คุณ อัศวินสีขาว คนรักปันโผล่มาอีกแล้ว สงสัยว่าสาวๆสมัยนี้จะชอบผู้ชายที่เป็นตัวของตัวเอง กร๊ากกก

คุณ StraWBerry_ImIn สงสารน้องเหมือนกันคะ คิวมันน่าจะรู้ตัวในเร็ววันนี้แหละ

คุณRabbit อ่อ ตอนที่คิวมันเดินผ่านหน้าร้านทุกวันเพราะจะไปเขียนรูปคะ เลยต้องผ่านทางนี้ ส่วนตอนที่คิวยืนอยู่หน้าร้าน คิวไม่เห็นเต้ยคะ น้องเต้ยนั่งอยู่ในร้าน พี่ดินสอกับคิวเป็นคนๆเดียวกัน พี่ดินสอหายไปคิวก็เลยไม่เคยเดินผ่านหน้าร้านไงคะ แหะๆ งงรึเปล่าเอ่ย

คุณ cuteymummy  คนรักกันย่อมเข้าใจกันเป็นธรรมดาคะ ใช่มั้ยพีม (มั้ง<<<พีม) หลายใจนะเนี่ย ชอบทุกคู่แบบนี้

 

 

คุณ: PuriPuriPuri น้ำตาเป็นรสชาติของชีวิตคะ กร๊ากก กว่าคิวจะรู้ตัว คนอ่านคงเสียน้ำตาไปเยอะ แต่อีกไม่นานคะ ไม่นานๆ

คุณ: Delphine คนอื่นก็หล่อนะคะ ชอบคิวคนเดียวหรอ

คุณ bia_lux ช่วงนี้น้องนมปั่นฟีเว่อร์ มีแต่คนรัก

คุณ kataiyai ถ้าพีมพาภูมิกลับบ้าน จะบอกคุณพ่อคุณแม่ว่ายังไงน๊อ คึ

 

คุณ!^:kluay:^! อีกไม่นานคิวก็จะรู้เรื่องทุกอย่างแล้วคะ

คุณ RetrorianLOVE_ReTroSpecT คู่แข่งมาถึงหน้าบ้านแล้ว แต่ภูมิยังไม่รู้เรื่องเลย รู้วันไหนอาจมีคนตายได้คะ ฮ่าๆ เดี๋ยวตาลจะไปสะกิดภูมิให้มันรู้สึกตัวนะคะ

คุณ Alfula ตาลก็ชอบเรื่องราวของพี่ดินสอกับน้องนมปั่นเหมือนกัน ประทับใจดีเนอะ

คุณ PuriPuriPuriBallon ~ โอ๋ๆไม่ร้องคะ เห็นบอกว่าอ่านกี่ทีๆก็ซึ้ง คุณPuriPuriPuri อ่านหลายรอบเหรอ โอ้ววว สุดยอด

คุณBallon ~    ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้คะ กด like เลยหรอ ฮ่าๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ

 

คุณ Taisetsu ขอบคุณมากๆที่ชอบเรื่องนี้คะ อ่านข้ามวันข้ามคืนเลยทีเดียว ตาลก็เคยเป็นนะ เวลาชอบเรื่องไหนแล้วมันอ่านจนวางไม่ลง นั่งอ่านยันเช้า ฮ่าๆ แต่ยังไงก็อย่าลืมรักษาสุขภาพนะคะ หนุ่มๆเค้าฝากมาบอกว่ายินดีต้อนรับเป็นเพื่อนจ้า

คุณ KH_HT//SpaicalLOve ปันมันบ้า ซีวอนอะไรจะไปอยู่ดงบังแถมมีนิชคุณด้วย ฮ่าๆ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็ดีนะคะ

 

คุณ key's girl ขอบคุณมากๆคะสำหรับคำชม แอร๊ย เขิน แล้วก็ยินดีต้อนรับสู่โลกของพีมภูมิและเดอะแก๊งค์ อ่านมาราธอนอีกคนแล้ว ฮ่าๆ อย่าลืมพักผ่อนสายตานะคะ ว่าแต่คุณkey's girl ก็แอบหลายใจเหมือนกันนะ ชอบหนุ่มๆแก็งค์นี้ทุกคนเลย แต่ตาลแนะนำว่าให้ชอบคนที่ยังไม่มีคู่จะดีที่สุดคะ เพราะแต่ละคนหึงโหด ฮ่าๆ

คุณ sin เจอนักอ่านมาราธอนอีกแล้ว แบบนี้อ่านเสร็จต้องดื่มวีต้าเบอรี่นะคะ อิอิ อ่านตอนเรียนพิเศษด้วย ฮ่าๆ ระวังคุณครูจับได้แล้วตีก้นลายนะคะ ไว้เรียนเสร็จค่อยอ่านดีกว่าเนอะ^_^ แต่ตาลเห็นด้วยนะว่าคนหล่อทำอะไรไม่ผิด ภูมิจะเอาแต่ใจแต่ก็น่ารัก ส่วนเรื่องอ่านไปหัวเราะไป เป็นอาการเบื้องต้นของคนที่อ่านเรื่องนี้ทุกคนคะ ยังไงก็ฝากติดตามต่อไปด้วยนะคะ

คุณ Yara พีมมันดูดีขึ้น เพราะมันบ้ามากกว่าเดิมรึเปล่า ไม่เกี่ยวกับว่าเสียตัว กร๊ากกก เรื่องของคลื่นยังมีอะไรอีกเยอะคะ หุหุ

คุณ Kyoใช่แล้วคะ เรื่องบางเรื่องก็เข้าใจยาก เพราะคนเราต่างก็มีเหตุผลของตัวเองทั้งนั้น แต่ถ้าได้ลองคุยกันและเปิดใจ เรื่องมันก็จะง่ายและเข้าใจกันมากขึ้นเนอะ กอดน้องkyo กลับคะ ฮ่าๆ กระโดดกอดพี่เดี๋ยวล้ม เดินมากอดดีๆดีกว่า

คุณ Renga So™ แฟนคลับปันมาอีกแล้ว ฮ่าๆ ปันไม่มีคู่หรอกคะ บ้าขนาดนั้นใครจะเอา (ฮึ่ม ไรวะ ผมไม่ได้บ้าโว้ย<<< ปัน)

 

คุณ Ponie รู้สึกจะเป็นคนแรกที่ชอบคลื่น ต่อไปรับรองว่าไม่ผิดหวังคะ ฮ่าๆ คลื่นของเราจะมาแน่นอน

 

คุณ Daramoni แวะมาดูบ่อยๆสิคะ ตาลชอบลงนิยาย ตอนคนอ่านเผลอ คนอ่านเป็นห่วงพีมแทนภูมิขนาดนี้ น้องคลื่นคงแทรกยากคะ

คุณ YJ-TOEY กรี๊ดด คุณYJ-TOEY เป็นคนที่เม้นยาวมากคะ จะยาวกว่านิยายแล้ว ฮ่าๆ ใครว่าตาลเป็นคนกวนๆ ไม่ใช่ซะหน่อย เค้าออกจะอ่อนหวานเรียบร้อย (เหรอออ<<<หนุ่มๆในเรื่อง) ฮ่าๆ ขอบคุณมากๆนะคะที่ชอบเรื่องนี้ แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆ จะลองพยายามดู แต่ก็หนักเอาการนะ เอ็นซี เนี่ย ฮ่าๆยังไงก็ฝากติดตามตอนต่อๆไปนะคะ

คุณ Blaze Luminaz แฟนคลับแทนฟ่างแสดงตัวแล้วคะ ไม่ได้เม้นย้อนหลังไม่เป็นไรคะ ตาลไม่ซีเรียส แค่มีคนอ่านก็ดีใจแล้ว ว่าแต่อ่านในมือถือ โอ้วว เก๋ไก๋มากคะ อิอิ

คุณ [P]LE[N]G >[+++] นั่นสิคะ ผู้ชายแบบแทนถ้ามีขาย ตาลนี่แหละจะเหมามาให้หมด (อะไรนะ พูดใหม่ซิ<<<ฟ่าง) แอร๊ยย เจ้าของเขามาแล้วคะ

คุณ [เสพศิลป์] เบียร์ปัน โอ้ววว มายก๊อดดด ไม่นะคะ ตาลรับไม่ได้ ไม่จริงๆๆ ฮ่าๆบ้าไปแล้วอีตาล ตาลว่า
ปล่อยให้สองคนนี้เป็นเพื่อนกันแหละดีแล้ว เหอๆ เพราะแค่คิดก็ (อย่าให้ผมตกนรกทั้งเป็นเลยครับ<<<เบียร์)

คุณ Ton รู้สึกดีใจมากๆคะที่ได้เป็นหนึ่งในสามเรื่องที่คุณton เคยอ่าน ^_^ นิยายแนวนี้มันเบาสมองดีใช่มั้ยคะ ฮ่าๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า ปล กรี๊ดดด จริงหรอคะ อยากเห็นน้องภูมิน้องภีมจัง ตาลก็เคยรู้จักคนนึงลูกชื่อภูมิกับภีมเหมือนกัน น่าร้ากกกกกกกกกก

คุณ~~3-M@D       เป็นคนอ่านที่ขยันมากๆคะ เข้ามาดูทุกวันเลย ต่อไปจะพยายามอัพบ่อยๆนะจ๊ะ ฮี่ๆ

คุณ Chubby   เย้ ดีใจด้วยคะที่อ่านทันตอนล่าสุด และแล้วสาวคนนี้ก็หลงเสน่ห์ไอ้ปันอีกคน มันมีอะไรดีเนี่ย (หึหึ ก็คนมันหล่ออ่ะพี่<<<<ปัน) คนอ่านมีความสุขตาลก็ดีใจคร๊า

คุณ Lee_aum มหาลัยนี้เป็นมหาลัยในฝัน มันไม่มีจริงคะ ฮ่าๆ(รึเปล่า) ขอบคุณสำหรับกำลังใจน่ารักๆคะ และก็ยินดีด้วยคะที่อ่านทัน เหนื่อยแทนเลยอ่ะ เพราะมันก็หลายตอนอยู่ อิอิ ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ปล เด็กศิลกรรมมันบ้าและฮาแบบนี้แหละคะ กร๊ากก

 

คุณ นานา คุณนานาเป็นนักอ่านที่ฉลาดมากคะ จับทางตาลได้ตร๊อดๆ แบบนี้ก็หลอกยากสิ ฮ่าๆ แต่ชอบเม้นของคุณนานานะคะ เพราะมันยาว กร๊ากกกก

 

คุณ wolf-moon ฮี่ฮี่ ขอโทษที่ปล่อยให้รอนานนะคะ ตอนหน้าจะจัดพีมภูมิมาให้อ่านแบบฟลูออฟชั่นแน่นอนคะปล รูปใครหรอคะในดิสอ่ะ หล่อจัง คึ

คุณ ก้อยจ้า กร๊ากกก กระโดดหอมพี่ก้อยกลับ ชอบเม้นพี่ก้อยมากเพราะดูถึงเนื้อถึงตัวตาลเสมอ ที่สำคัญมันยาวมากคะคุณพี่ ตาลนึกว่ารายงานวิชาการ เรื่องที่ปันมันแย่งซีนเดี๋ยวตาลจะตักเตือนให้ ว่าอย่าเกินหน้าเกินตาเรียกความฮามากนัก ส่วนคู่เอก ตาลคงไม่กล้าไปบอกให้เค้าเลิกหวานคะ กลัวภูมิเตะเอา ส่วนน้องเต้ย อีกไม่นานทุกอย่างก็เคลียร์แล้วคะ ขอบคุณพี่ก้อยที่คอยติดตามมาตลอดนะคะ ว่างๆติวญี่ปุ่นให้บ้างเน้อ

คุณ Kataurii ปันมันไม่ทำเสียแผนหรอกคะ เพราะปันนี่แหละจะแผลงศรรักให้พี่ดินสอกับน้องนมปั่น อิอิ

คุณ  the Little ปันขายดีมาก สาวติดอีกแล้ว

คุณ  Boss_sanowa กรี๊ดดดด คุณน้องบอสสส(น่าจะน้องนะ ฮ่า) ขอบคุณมากนะคะที่ไปแนะนำนิยายของตาล ปลื้มมมมม เดี๋ยวตาลจะไปเม้นขอบคุณในไอดี อีกรอบนะคะ จุ๊บๆ

คุณ  Onelove~129  สรุปว่าปันรวมเอาซูจูทูพีเอ็มและดงบังมารวมกันคะ ฮ่าๆ ถ้าเอาBigBang ของตาลมารวมด้วยก็คงดีไม่น้อย คึ ขอบคุณมากนะคะที่ชอบภูมิพีมและบรรดาเพื่อนๆ ว่าแต่น้องมิ้งจะเป็นเมียน้อยภูมิเลยหรอ โอ้ว เริ่ดคะคุณน้อง แต่เรื่องรวมเล่ม กร๊ากกกก อย่าเพิ่งไปคิดถึงเรื่องนั้นเลยคะ อ่านในเด็กดีนี่แหละเนอะปล ไปเที่ยวหัวหินสนุกมั้ยเอ่ย ไม่ได้ของฝากพี่ตาลก็ไม่เสียใจคะ แค่รู้ว่าน้องมิ้งคิดทำการใหญ่พี่ก้กรีดร้องลั่นบ้าน “มีคนชอบนิยายชั้นขนาดนี้เลยหรอ” ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ ไอเดียคุณน้องบรรเจิดมาก

คุณ  Chicky_love ถ้าตอนปิดเทอมต้องห่างกัน ตาลก็ไม่แน่ใจว่าภูมิหรือพีมใครจะเหงามากกว่ากัน หึหึ

คุณ  dream182769 ตาลไม่อยากให้คนอ่านแซด เลยส่งปันมาสกัดความเศร้า ดูเหมือนจะได้ผลนะคะ ฮ่าๆ ส่วยคิวเต้ย อีกไม่นานเกินรอ เรียบร้อยคะ วู้ววววววววว

คุณ  Chicky Goy  ถึงปันมันจะไม่น่าไว้ใจ แต่ว่าจริงใจนะจ๊ะ รับรองว่าช่วยเต้ยได้แน่นอนจ้า

คุณ  นู๋แนน ปันปันได้ใจคนอ่านอีกแล้วอ่ะ

คุณ  love lollipop  เห็นฉากสวีทแล้วดีใจจนลืมความเศร้าของเต้ยเลยชิมิ ฮ่าๆปล แอบมาเม้ามอยในบล็อกบ่อยนะเรานะ อิอิ

คุณ  peach  ขอบคุณมากๆเลยคะที่ติดตาม ไม่ได้เป็นสมาชิกของบอร์ดก็ไม่เป็นไรคะ จะเม้นหรือไม่ก็ไม่ว่ากันเนอะ ตาลไม่ซีเรียส ได้ทำให้คนมีความสุขตาลก็แฮปปี้ อิอิ แต่ว่าขอบคุณมากๆเลยคะอุตส่าห์ไปเม้นให้ในบล็อก ไว้เราติดต่อกันทางนั้นก็ได้ ฮ่าๆ

 

 

เย้ ตอบเสร็จแล้วคะ ขาดตกของใครต้องกราบขอประทานอภัยงามๆนะคะ แบบว่าดินพอกหางหมู ว่าจะตอบก็ไม่ได้ตอบซักที แอร๊ยย ขอโทษนะคะ แต่อยากให้รู้ว่าอ่านทุกเม้น ขอบคุณทุกคนมากๆ

บางเม้นอ่านไปฮาแทบสำลัก บางเม้นก็ยาวเทียบเท่านิยายตอนนึงเลยทีเดียว ชอบบบบบ อิอิ และสุดท้าย อยากฉลองคะ ภูมิพีมและเดอะแก็งค์ติดอันดับ 4 หมวดนิยายสบายๆคลายเครียดค่า กรี๊ดดดดดด

ตอนแรกไม่รู้แต่มีสายรายงาน โฮฮฮฮ ปลื้มมาก ได้เพราะคะแนนโหวตจากทุกคน แต่มีคนบอกว่ามันขึ้นอยู่กับยอดวิว แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ตาลก็ซึ้งงงง
 

ตาลไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้เท่าไรอ่ะคะ แบบว่าแต่งนิยาย อ่านเม้น สนใจแค่นี้ เวลาเห็นตรงโหวตก็ไม่ค่อยเข้าใจว่ามันคืออะไร เอาไว้ให้ใครโหวต โหวตยังไง จนมาเข้าใจวันนี้แหละ ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะจ๊ะ แหม๊ มันน่าอัพนิยายให้อ่านทุกวันจริงๆ