ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    We are ...คือ เรารักกัน [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #66 : ตอนที่ 59 งานวันเกิด

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 47.32K
      167
      29 พ.ย. 54












    ตอนที่
    59 งานวันเกิด








     
    คืนถัดจากวันที่ 13 ผองเพื่อนเหล่าเดอะแก๊งค์ของผมก็ว้อนท์อยากจะเลี้ยงฉลองวันเกิดให้ภูมิ เอ่อ ผมพูดผิด ต้องบอกว่าพวกมันเกิดอยากแดกแล้วให้ภูมิเลี้ยงต่างหาก แต่ผมปฏิเสธ เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะผมไม่พร้อมไงครับ แล้วทำไมผมถึงไม่พร้อม ก็เพราะว่าคืนวันที่13 ผมถูก……นั่นแหละ อย่าให้ต้องพูดได้มั้ยเล่า
     




    แต่ถึงแม้ผมจะปฏิเสธพวกมันเว่าขอเลื่อนไปฉลองวันที่สิบห้าสิบหกได้มั้ย แต่ฝนจะตก คนเลวจะทำชั่วเราห้ามได้เหรอครับ ห้ามไม่ด๊าย และเมื่อห้ามไม่ได้ พวกมันจึงยกพลขึ้นบกบุกรุกคอนโดภูมิตอนบ่ายแก่ๆ ผู้เห็นเหตุการณ์(ไอ้ภูมิ)เล่าว่า พวกโจรห้าร้อยเกือบสิบคนต่างเฮโลกรูเข้ามาในห้องนอนตอนที่เหยื่อ(ผมเอง)นอนหลับปางตายอยู่บนเตียง ส่วนผู้เห็นเหตุการณ์เพิ่งอาบน้ำเสร็จ
     



    จากนั้นไอ้หัวหน้าโจร (ไอ้เชี่ยสารเลวฟ่าง) ยังปากดีบอกว่าพวกมันตั้งใจมาดูผลงานการเซอร์ไพรส์ของผมว่าจะดุเด็ดเผ็ดมันส์กันแค่ไหน เราใช้วิทยายุทธไปกี่กระบวนท่า แม่งเสื่อมจริงอะไรจริง กูไม่ใช่มึงกับไอ้แทนนะเว้ยที่จะสร้างสถิติสามพันท่าน่ะ
     





    ผู้เห็นเหตุการณ์ยังบอกกับทางทีมงานอีกว่า (ผมรู้สึกว่าตัวเองชักจะเพี้ยนขึ้นทุกวัน คึคึ) พวกมันพากันรื้อผ้าปูที่หนอน หมอน มุ้ง ตู้ แล้วมันยังสั่งให้ไอ้เชนตรวจเช็คคราบเลือด พ่อมึงตายไอ้ฟ่าง
     



    พวกโจรใจหยาบได้กระทำการปลุกเหยื่อด้วยการเขย่าตัว ดึงขนตา และจะรุมหอมแก้ม จนผู้เห็นเหตุการณ์ทนดูไม่ได้ เลยตะโกนห้ามและด่าพวกโจร ทำให้เหยื่อเริ่มรู้สึกตัว
     



    ฮ่าฮ่า ตอนนี้แหละครับที่ผมตกใจแทบตกเตียง ลองนึกภาพตามนะครับว่าถ้าคุณลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วมีผู้ชายตัวควายๆนับสิบยืนล้อมเตียงอยู่พร้อมกับมองมาที่คุณด้วยสายตาโฉดๆ คุณจะตกใจมั้ยครับ
     



    แล้วเชี่ยภูมิยังมีหน้าสาระแนไปบอกเขาอีกว่าเมื่อคืนอ่อนโยน ถนอมผมสุดชีวิตไม่มีเลือดแน่นอน ไอ้ควายยยยยยยยย เดี๋ยวกูโดดตึกชั้น15 โชว์เลยสัส ถนอมเหี้ยไร หลักฐานยังเป็นรอยเต็มคอกูเลย>U<
     



    ผมจับใจความสำคัญได้คร่าวๆว่าตอนแรกพวกมันตกลงกันไม่ได้ว่าจะไปฉลองวันเกิดภูมิที่ไหน ต่างคนก็ต่างเสนอที่ที่ตัวเองอยากไป ไอ้คิวก็เสนอว่าเลี้ยงที่ตะวันแดง ไม่รู้มันจะเพื่อชีวิตอะไรนักหนา ไอ้มิคก็บอกว่าลานเบียร์ เออ แต่ล่ะที่ ไอ้หมอเชนก็บอกปิดผับเลี้ยง แม่งละครเกิ้น ส่วนไอ้แทนบอกว่าให้ไปบ้านผม เพราะบรรยากาศดี กินแล้วหนี ห่านี่แม่งกวนตีนสุด
     




    แต่สุดท้ายก็ต้องมาจบที่ห้องภูมิเพราะไอ้ฟ่างมันอยากมาดูผลงาน??? ก็ในเมื่อฟ่างต้องการใคร๊จะกล้าขัดท่านล่ะคร้าบ




    ผมก็เลยต้องปล่อยให้พวกมันดื่มด่ำร่ำสุรากันไป ส่วนผมไม่ไหวครับ ขอนอนเอาแรงก่อนเพราะแค่ลืมตามาสู้รบกับพวกมันเมื่อกี้ก็เพลียจะแย่ ผมเจ็บไปทั้งตัว โคตรพ่อโคตรแม่กูยังไม่เคยทำกูเจ็บขนาดนี้ มึงเป็นใคร ห๊า ไอ้หล่อมึงเป็นครายยย มาทำกับกูแบบนี้ อ๊ากกกกกกกก อย่าให้ถึงวันเกิดกูบ้าง เดี๊ยะๆ กูคิดทบต้นทบดอกหมาภูมิ
     


    ผมลืมตาตื่นมาอีกทีท้องฟ้าก็มืดแล้ว อ่า นอนตอนเย็นทีไร ปวดหัวทุกที ผมเดินลากสังขารออกมาหาพวกมันที่ส่งเสียงเอะอะตั้งวงอยู่กลางห้องรับแขก ไอ้ปันกำลังครองไมค์ร้องคาราโอเกะ อีกมือกำขวดเบียร์ มึงจะกุ๊ยไปไหน
     






    “ม่าเล่ มาเล่ มาเล่ม๊าเล ไม่ไปแล้วมาเล่เซี่ยยยย” ผมเคยบอกแล้วใช่มั้ยครับว่าการร้องเพลงของไอ้ปันมันเป็นแบบลิมิเต็ดอิดิทชั่น จำกัดคนฟัง ต้องจิตแข็งจริงๆถึงจะฟังได้ ไม่ใช่ใครอยากฟังก็จะฟังได้ แต่เพลงนี้ถือเป็นกรณียกเว้นครับ เพราะมันเป็นเพลงเดียวที่ไอ้ปันร้องได้ไพเราะมากๆ อาจเป็นเพราะว่าเจ้าของเพลงก็ร้องเหมือนมีปัญหากับดนตรีและคีย์เหมือนไอ้ปันก็ได้ครับ
     



    “ไอ้ภูมิละ” ผมมองหาภูมิจนทั่วก็ไม่เจอแม้แต่เงาหัว เลยใช้เท้าสะกิดถามไอ้มิคที่กำลังเอาตะหลิวเคาะแก้วให้จังหวะไอ้ปัน ซึ่งมันไปคนละทางเลยว่ะเพื่อน ไอ้มิคมันแหงนหน้ามามองผม รวมถึงไอ้คิวไอ้เต้ยที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
     



    “อะไร ตื่นมาแล้วผัวหายหรอ ไม่เฝ้าดีๆล่ะ สมน้ำหน้า” ดีที่มันยังสละเวลามาด่าผม แม่งคุยกับพวกสวะคงไม่ได้สาระ ผมเขี่ยไอ้มิคออกให้พ้นทางแล้วแย่งแก้วเหล้ามาจากมือมัน
     



    ก่อนจะไล่มันไปช่วยไอ้แทนกับไอ้เบียร์จัดสถานที่และหากับแกล้มในการเมา เพราะไอ้ปันดันกินพื้นที่ กะอีแค่ยืนร้องเพลงแม่งจะเอาโซฟามาล้อมตัวเองกั้นอาณาเขตเพื่อ? มึงกลัวคนเข้าไปแย่งไมค์มึงรึไง แต่ถ้าจะเข้าไปจริงๆผมคงเข้าไปเอาเทปกาวปิดปากมันมากกว่าครับ เสียงหมาฉี่ใส่ถุงก็อปแก๊ปยังเพราะกว่าเสียงไอ้ปันหลายหมื่นเท่า หมื่นๆเท่า
     



    ไอ้มิคมันฟึดฟัดใส่ผม แต่ก็ยอมลุกไปช่วยพวกไอ้เบียร์แต่โดยดี หึ ให้มันรู้ซะบ้างว่าห้องนี้ใครใหญ่ คึคึ
     



    “นอนยาวเลยนะมึง เมื่อคืนไอ้ภูมิมันแกะของขวัญกี่รอบวะ หรือแกะกันยันเช้า กร้ากกก” ไอ้คิวเสนอหน้ามาถามด้วยความกระสันใคร่รู้ ไอ้เชนก็นั่งอมยิ้มกอดเข่าจิบเหล้ารอฟังอย่างตั้งใจ ต่อมเสือกพวกมันทำงานล่วงเวลาจริงๆ และคนฉลาดๆอย่างผมก็รู้ดีว่าถ้าพูดไปก็มีแต่จะเข้าตัว สู้นั่งนิ่งๆหล่อๆอมก้อนน้ำแข็งเล่นดีกว่า กูไม่พูดซะอย่างพวกมึงจะทำอะไรได้ หึหึ
     




    “เงียบไอ้สัสเงียบ ที่ถามเนี่ยเพราะพวกกูเป็นห่วงนะโว้ย มึงรีบๆบอกพวกกูมาดีกว่าพีมเพราะถ้าไอ้ภูมิมันรุนแรงกระทำชำเราร่างกายมึงมากเกินไป กูจะได้พามึงไปร้องเรียนกับคุณปวีณาไง ฮ่าฮ่า”
     





    “ถุย” ผมพ่นก้อนน้ำแข็งใส่หน้าไอ้เหี้ยคิวแบบไม่ต้องผ่านกระบวนการคิด เพราะมันเป็นปฏิกิริยาทางกายล้วนๆ “เดี๋ยวมึงจะได้ไปเจอเจ๊เบียบ ไอ้ควาย” ไอ้คิวกับไอ้เชนมันหัวเราะลั่นซะน่าโบกกะโหลกให้หัวทิ่ม ผมได้แต่นั่งอดทนอดกลั้นทำใจดูมันยักคิ้วส่ายหัวด๊อกแด๊กๆล้อเลียนผม อาการเบลอจากการนอนตอนหัวค่ำทำให้ประสิทธิภาพความปากหมาของผมลดลง 20% ตอนนี้เลยยังไม่พร้อมปะทะกับฝูงหมาบ้าในปากไอ้คิวครับ
     







    ไอ้วรนุชเอ้ย
     







    และก่อนที่ผมจะประสาทแดกจนตัดเพื่อนกับไอ้คิว เสียงเปิดประตูก็เรียกความสนใจและช่วยชีวิตผมไว้ซะก่อน คนที่เปิดประตูเข้ามาคือไอ้ผู้ชายที่หายหัวไปจนผมต้องตามหา มันกลับมาพร้อมกล่องของขวัญในมือ ผมมองของในมือสลับกับมองหน้าไอ้ภูมิ ไม่ได้จะว่าหรอกนะแค่อยากรู้ว่าของในมือน่ะใครให้มา
     








    “ไปไหนมา”
     





    “ลงไปหาไอ้เจย์ น้องรหัสน่ะมันแวะเอาของขวัญวันเกิดมาให้…. ตื่นนานแล้วหรอ” ภูมิวางกล่องของขวัญลงบนเคาน์เตอร์ก่อนจะเดินมานั่งทับส้นเท้าตัวเองข้างๆผม เอ่อ ถ้ามึงจะนั่งติดกันขนาดนี้ขึ้นมาขี่คอกูเลยก็ได้นะภูมิ
     




    “อืม ซักพักแล้ว แล้วไอ้เจย์ล่ะ มึงไม่ชวนมันขึ้นมาด้วยเหรอ”




    “ชวนแล้วแต่มันรีบไปทำธุระกับแม่น่ะ มึงนอนตอนเย็นจนแก้มป่องหมดแล้วพีม หึหึ ไปล้างหน้าปะ จะได้สดชื่น” ภูมิยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะฉุดมือผมให้ยืนตามและพาเดินกลับเข้าห้อง
     



    “เฮียภูมิเฮียพีมอ่ะเห็นหัวพวกเต้ยบ้างสิ เอะอะๆก็เข้าห้องตะร๊อดดด” ไอ้เชี่ยน้องเต้ยมันปากว่าตาขยิบ เสียงมันเศร้าแต่หน้าแม่งวอนโดนฝ่าเท้าของผมมาก
     



    “ไอ้เต้ยมึงอย่าไปขัดพวกพี่ๆเขาสิ พี่ภูมิกับพี่พีมเขาจะรีบเก็บเวลชิงแชมป์โลก ฮ่าๆ” ผมพยายามสร้างขันติไม่แยแสเสียงไอ้แมทและเสียงแซวอีกร้อยแปด รีบเดินตามไอ้ภูมิไปแบบงงๆ พอเข้าห้องมาผมก็พุ่งไปฟุบหน้าลงกับเตียงด้วยความมึน ภูมิก็ตามมาดึงแขนอีก



    “พีมไปล้างหน้า”



    “อือออออออออออออ” กูไม่ไปปปปป เมื่อผมไม่มีอาการตอบสนองภูมิก็ฉุดและจูงมือผมพาไปห้องน้ำซะเลย ผมยืนปลงๆอยู่หน้ากระจกซักพัก ก็เปิดน้ำกวักน้ำเย็นๆมาล้างหน้า จากนั้นก็ตามด้วยโฟมล้างหน้าสูตรโคลนจากทะเลเดดซีผสมเม็ดแมงลัก กร้ากกก ล้อเล่น โฟมยี่ห้ออะไรไม่รู้ครับ ไอ้ภูมิมันไปสรรหามาให้ผมใช้ มันบอกว่าความขาวกระจ่างใสไม่ต้องขอแค่นุ่มๆหอมๆพอ แม่งบ้า หมายถึงผมนะบ้าที่ยอมใช้ตามมัน ฮ่าฮ่า
     




    ภูมิมันก็ดีแสนดีที่อุตส่าห์ยืนรอจนผมล้างหน้าเสร็จ “ดีขึ้นมั้ย” มันถาม เราสบตากันผ่านกระจกรูปวงรี ผมไม่ตอบแต่เดินเข้าไปหาและวางหน้าลงกับอกภูมิ ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆอยู่กับอกและเสื้อยืดนิ่มๆหอมๆของมัน มึงจงเป็นผ้าเช็ดหน้าให้กูซะเถอะไอ้หล่อ คึ



     
    “หึหึ ขี้อ้อนว่ะเตี้ย” อ้อนเอิ้นไร ไอ้บ้า มึงอ่ะแหละมาลูบหัวกูเอง ภูมิคว้าผ้าขนหนูนุ่มๆสีขาวมาซับหน้าให้ผม เออ ดีๆ บริการดีแบบนี้เดี๋ยวป๋าพีมให้ทิปอย่างงาม แต่ทิปที่ว่าภูมิมันคงใจร้อนไปหน่อยทั้งที่งานยังไม่เสร็จมันก็เช็ดบ้าง พักมาหอมแก้มผมบ้าง อืม สงสัยเป็นบริการเสริมคืนกำไรให้ผู้ประกอบการ




    “อ้าว มึงสองตัวจะเอากันในห้องน้ำทำไมไม่ปิดประตูก่อนวะ หึ” โลกอันแสนสวยงามของผมถูกไอ้ฟ่างเหยียบลงจนจมไปต่อหน้า มันส่งรอยยิ้มเหยียดๆให้พวกผม ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกทั้งที่มันมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอวไว้แบบหมิ่นๆ



    กูขอสาบานต่อแปรงสีฟันสีฟ้าและสีเขียวสองอันที่ไขว้กันอยู่ในแก้วลายหมี ว่ากูจะตามไปกระชากผ้าเช็ดตัวของไอ้ฟ่างแล้วแห่ประจานรอบวงเหล้า โทษฐานทำวิมานกูล่ม




     
    เชี่ยฟ่างงงงงงงงงงงงงงง



     
    และช่วงเวลานับจากนี้ไปท่านผู้ชมจะได้พบกับการมอบของขวัญที่แสนจะน่าประทับใจที่สุดในปฐพี เป็นช่วงเวลาที่น่าสงสารเจ้าของวันเกิดมากครับ ตอนนี้พวกผมก็เริ่มกรึ่มๆแล้ว ไอ้น้องแมทนี่ลิ้นพันกันแล้วครับ
     





    มันพูดจาแทบจะฟังไม่รู้เรื่องเพราะอิตาลีคำ อังกฤษคำ ขอนแก่นคำ ฮ่าๆ แต่มันก็ยังเป็นน้องที่ดีนะครับอุตส่าห์เดินลงไปเอาของขวัญที่มันลืมไว้ในรถมาให้ภูมิ แต่แม่งไปนานมาก พวกผมเลยให้ไอ้เบียร์ไปตามปรากฎว่าไอ้แมทแม่งไปนั่งหลับที่บันไดหนีไฟชั้นแปดครับ ฮ่าๆๆ
     





    “เพ่ภูมิมมมมม ของขวัญครับเพ่เอิ๊กกกกอั๊ววววก สุ ขา เอ๊ย สุขีๆนะพี่นะ เจริญๆพี่ แฮปปี้ ปะรี่ปี้ปั๊ด” เอ่อ แมท การที่หน้ามึงหล่อแต่มึงกลับมาอยู่ในสภาพนี้ ความเป็นลูกครึ่งของมึงกู้ความหล่อไม่ได้เลยว่ะไอ้น้อง
     



    “ภูมิอ่ะนี่ของขวัญ” รายต่อมาครับ รายนี้ค่อนข้างหนักพอสมควร เพราะแค่จะยื่นกล่องของขวัญให้มันยังหันผิดทาง



    “ปัน!!!!! ทางนี้!!!!!”



    “อ้าววววว แอบมาอยู่ข้างหลังกูเงียบๆก็ไม่บอก   อึก เอิ้กกกกก ว่าแต่มึงมาตอนไหนวะภูมิ” ไอ้ปันหลิ่วตายิ้มแป้นมองภูมิ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ มันเมาจนลืมตาไม่ขึ้น หึหึ



    “กูก็นั่งอยู่ตรงนี้นานแล้วนะ” ไอ้ภูมิส่ายหน้าขำไอ้ปัน เมื่อกี้ก็เพิ่งฮาไอ้น้องแมทไปแต่ไอ้แมทมันยังดีที่ห่อของขวัญมาซะสวย แต่ไอ้ปันไม่ครับ มันเพิ่งมาดึงป้ายราคากันสดๆหน้างานเลย จากที่ผมแอบส่องดูก็หลายตังค์อยู่



    คงอยากรู้ใช่มั้ยครับว่ามันซื้ออะไรเป็นของขวัญวันเกิดให้ภูมิ ลองทายดูซิครับ ผมใบ้ให้ว่ามันเป็นของใช้สำหรับผู้ชาย ไม่ได้แปลกแหวกพิสดารอะไรหรอกครับ ไอ้ปันมันซื้อเนคไทน์ครับ ดูเป็นผู้ดี๊ผู้ดี ดูมีสถุนเอ้ยสกุลรุนชาติ ถ้า…..ไม่ใช่สีส้มมันจะโอมาก นี่มันส้มสะท้อนแสงเกือบแสดเลยนะเว้ย เชี่ยแม่งส้มแบบว่าโคตรส้ม ส้มปรี๊ดดดโส๊มส้ม ถ้าไอ้ภูมิกล้าผูกออกไปข้างนอกนะ มันจะดูเป็นแหยม ยโสธรทันที
     




    “อะอะ ตะลึงเลยอ่ะดิชอบอ่ะดี๊ รสนิยมกูไม่เคยทำให้ใครผิดหวังเพราะกูเป็นคนมีคลาสสึ ถ้ามึงผูกไปเรียนนะภูมินะ รับรองว่าแจ่มใครเห็นใครก็ทัก”



    “แต่จะทักว่ายังไงนี่อีกเรื่องนึงใช่มั้ยปัน หึหึ” ไอ้เบียร์ถามกลั้วหัวเราะ คงเพราะสงสารไอ้ภูมิที่ทำหน้าเหมือนเจอของแสลง ก็แหม เพื่อนอุตส่าห์ซื้อให้จะไม่ใส่ก็เสียน้ำใจ ต้องมีสักวัน ต้องมีสักวัน โชคดีว่ะภูมิ กร้ากกก



    “ขอบใจมากปัน” ไอ้ภูมิเอ่ยปากขอบใจ แต่หน้ามันไปไกลจากคำนี้มากครับ หึหึ ไอ้ฟ่างเลยรีบลูบหัวปลอบใจน้องชายแต่เสือกแหงนหน้าแหกปากหัวเราะซะงั้น ไอ้ภูมิเลยหน้างอเลย
     


    “ไม่เป็นไรๆ กูรู้ว่ามึงชอบมาก เอ้อออ ที่กูไม่ห่อไม่ใช่กูกลัวเปลืองนะภูมิ แต่กูช่วยลดโลกร้อน ลดการใช้กระดาษเพราะถึงกูจะห่อสวยๆมาเดี๋ยวแม่งก็แพะ”
     



    “แกะ!!!!” เป็นมุขแพะที่กระบือมากปัน ไอ้คิวกับไอ้แทนพุ่งหลาวเข้าจูนสมองไอ้ปันอย่างเร็วไวเลยครับ ฮ่าๆ

    “ฮาป๊ะ” ถ้าบอกว่าไม่ฮามึงจะโกรธพวกกูป๊ะ“สุดท้ายกูก็ขออำนวยอวยพรสิ่งดีๆในสากลจักรวาล”

    “เดี๋ยวๆเฮียปัน สากลจักรวาลมันเป็นไงอ่ะเต้ยเคยได้ยินแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลกนะ” เด็กไทยเชื้อสายจีนออริจินัลอย่างไอ้เต้ยยังรู้เลย
     

    “ในสากลโลกมันน้อย จักรวาลมันใหญ่กว่า ของดีต้องเยอะกว่ากูเลยเรียกมาหมดเลยไงจะได้ครอบคลุม มึงนี่ไม่รู้เรื่องเลยเต้ย มาๆภูมิ พนมมือตั้งอธิฐานจิตนะ อายุวันโน สุขัง ขอช้างอีกซักลัง” ไอ้เหี้ยปัน โอยยยยยยยยยยยยย กูเพลีย ไอ้เชนขำจนน้ำตาไหล ไอ้แทนถึงขั้นน้ำลายย้อยเลยครับ
     



    “คาถาอะไรของมึง เดี๋ยวน้องกูก็ซวยหรอก” ไอ้ฟ่างชงเหล้าไปยังขำไป



    “อึก แหมพวกมึงก็อย่าเคร่งนักสิวะ พระพุทธองค์สอนให้เดินทางสายกลาง อึก กูจะอ้วกว่ะ ถุงๆ ขอถุง อึก” มันพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วกแต่ก็ไม่อ้วกแม่งหาถุงเตรียมไว้แล้ว ได้ข่าวว่าห้องนี้มีห้องน้ำสองห้องนะปัน มึงไม่ต้องใช้อุปกรณ์เสริมก็ได้ “พวกมึงหัดคิดใหม่นะ อะไรปล่อยวางได้ก็ปล่อยบ้าง เพี้ยนไปแค่วรรคเดียวอย่ายึดติด โอเค๊” ดูมันทำหน้า กะล่อนได้อีก


     
    “ปล่อยแล้วความหมายเสือกทรุดฮวบแบบมึงมันก็ไม่ควรปล่อยนะปัน เดี๋ยวชีวิตน้องเมียกูจะพินาศ”


    “น้องเมีย? ถุย” ไอ้คิวใช้ปลายเท้างามๆสะกิดหลังไอ้แทนด้วยความสะอิดสะเอียน “ไอ้นี่ก็อีกคน แม่งจ้องหาโอกาสจีบเมียตัวเองตลอดอ่ะมึงไอ้แทน ภูมินี่ของจากกูกับไอ้เต้ยนะ กูเอาหนังสือพิมพ์ห่อเพราะประหยัดพลังงานหารสอง สุขสันวันเกิดมีความสุขมากๆมึง อ้อ ขอให้เมียมึงเตี้ยวันเตี้ยคืนด้วยนะ หึ”
     



    ไอ้คิว ไอ้หะเรี่ยยยย รู้สึกว่าวันนี้ผมจะโดนก่อกวนหนักกว่าทุกคนเลยนะ จะโวยวายก็ไม่ได้เพราะเดี๋ยวมันต้องล้อว่า ไม่ได้หมายถึงผมแต่มันด่าเมียไอ้ภูมิ เดี๋ยวกูเจอทั้งขึ้นทั้งล่อง หนอย ทีแบบนี้หารสอง ไอ้หอก แล้วทีวันเกิดตัวเองแม่งจัดสองวันเพื่อเอาของขวัญสองครั้ง มันเลวครับไอ้นี่มันเลว
     


    “ไม่ห่อกูก็ไม่ว่าอะไรนะคิว แบบไอ้ปันกูก็รับได้” ภูมิรับก้อนขยะนั่นไปถือ มันยิ้มไม่ได้ซีเรียสอะไร ออกจะชอบด้วยมั้งนั่นน่ะ แต่ผมไม่รู้ว่ามันชอบของขวัญหรือคำอวยพรกันแน่ เพราะแม่งอมยิ้มมองหน้าผมนานเกิ๊น เดี๋ยวกูโบกมึงคนแรกไอ้ลูกหมา
     




    “หลบๆ ไร้สาระจริงๆพวกมึงนิ เพื่อนภูมิสุดที่เลิฟนี่คือของขวัญของกูที่จะมอบแก่มึง” อื้อหื้อ เป็นทางการซะยิ่งกว่ากำนันจะเปิดงานแข่งวิ่งควาย “ของชิ้นนี้ทั้งสร้างสรรค์และมีประโยชน์กว่าของพวกมันล้านเท่า” มันมาแล้วครับ สหายคู่หูต่างดาวของไอ้ปัน มันกลับมาหลังจากที่หายเข้าไปในห้องน้ำร่วมสิบนาที
     



    ไอ้มิคมันเป็นแบบนี้แหละครับเวลาเมา มันชอบหายไปในห้องน้ำนานๆมันเข้าไปคุยกับชักโครก บอกว่าเป็นเจ้าพ่อชักโครก กร้ากกก ถ้าว่างๆเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะครับ วีรกรรมของไอ้มิคที่ทำพวกผมฮาจนปวดขากรรไกร
     



    “ของอะไรเหรอมิค” สงสารภูมิอ่ะ มันออกแนวระแวงนะนั่น ก็ดูของขวัญที่ผ่านมาแต่ละชิ้นสิครับ เด็ดๆทั้งนั้น หึ แต่ไม่ใช่แค่ไอ้ภูมิหรอกที่สงสัยว่าไอ้ขวดโหลสี่ห้าขวดนี่คืออะไร พวกผมเองก็ข้องใจเหมือนกัน
     



    “ทั่น ทาน ท๊านนนนนนนนนน นี่คือสมุนไพรบำรุงร่างกาย ขวดนี้คือกระชายดำ อันนี้ม้ากระทืบโลง โหลนี้โด่ไม่รู้ล้ม ส่วนอันสุดท้ายของไอ้พีม ว่านชักมดลูกกระต่ายจิ๋ว” ไอ้ฟายยยยยยยยยย พวกผมหงายหลังวงแตกไปคนละทาง มีแค่ไอ้ปันกับไอ้มิคที่นั่งเชคแฮนยิ้มแฉ่งกันสองคน
     



    “ฮ่าฮ่า กูปวดใจแทนมึงจริงๆภูมิ” สาบานเถอะเชนว่ามึงกำลังปวดใจไม่ใช่เยาะเย้ย


    “ผมชอบว่านชักมดลูกอ่ะพี่ภูมิ ฮ่าฮ่า เดี๋ยวผมจะซื้อไปให้เด็กผมบ้าง” หัดมีดงมีเด็กนะมึงเชี่ยแมท
     
    “เออแม่งคิดได้ไงวะมิค มึงก็รีบๆกินล่ะพีม ผิวพรรณจะได้เปล่งปลั่ง ผัวรักผัวหลง” กูต้องทำยังไงถึงจะกำจัดไอ้คิวออกไปจากสารระบบชีวิตได้ โมโหแม่ง


    “เออ เอาให้เมียมึงแดกด้วยสิ อ๋อ แต่ลืมไปว่ามึงยังไปไม่ถึงขั้นแอดวานซ์ มีผัวใจปลาซิวก็ต้องทำใจนะเต้ย หึ” ทีกูบ้าง สัสคิว ทีกูบ้างงงงงง
     


    “กร้ากกกกกกกกกก” โดนใจใครหลายๆคนเลยครับ



    “เฮียพีมมาว่าพี่คิวของเต้ยทำไม โอ๋ๆๆพี่คิวไม่ร้องนะ ถึงจะใจปลาซิวเต้ยก็รัก ทำไม่เป็นก็ไม่เป็นไร ค่อยๆหัดไปก็ได้ เต้ยไม่รีบนะ โอ๋ๆๆๆ” ไอ้เต้ยโน้มคอไอ้คิวลงมาซบไหล่ มันยิ้มแฉล้มแช่มช้อยให้พวกผม ก่อนจะถูกไอ้คิวฟรีคิกไปไกลสามสิบแปดหลา
     



    “เดี๋ยวมึงเจอไอ้เต้ย” ไอ้คิวมีขู่ครับมีขู่ แต่ไอ้เต้ยมันก็ไม่สนใจเอาแต่ขำคิกๆอย่างพออกพอใจ
     


    “หมาเห่ามันไม่กัดหรอกเต้ย มึงอย่าไปกลัว” ถูกเลยเชน มึงนี่ก็เสี้ยมสอนดีจริงๆ ไอ้คิวเลยล็อคคอไอ้เชนจัดการไสกำปั้นทุบใส่ไม่ยั้ง ปล่อยมันสองตัวสู้กันไปครับ มาสนใจมือไอ้ภูมิที่โอบไหล่ผมดีกว่า เมื่อกี้มันอยู่ที่ไหล่แต่ตอนนี้มันต่ำลงๆจนถึงกลางหลัง แล้วก็มาหยุดที่เอว ผมหันไปมองหน้าภูมิที่อมยิ้มแต่สายตามองไปที่อื่น
     



    “กูร้อน มึงกอดทำไมเนี่ย” คือไอ้ฟ่างกับไอ้เบียร์มองอยู่กูอาย

    “อยากกอด” เออ ตรงดี ตรงซะกูไปไม่เป็นเลยครับคุณแฟน


    “แล้วไอ้แทน ไอ้เชน ไอ้ฟ่าง ไอ้เบียร์ล่ะ ไม่มีของให้ไอ้ภูมิเหรอวะ ไม่รักเพื่อนนี่หว่า เอามาให้กูคนล่ะพันเลย” ค่าอะไรไม่ทราบครับไอ้ปัน หรือค่าภาษีปากขวด


     
    “กูให้ลูกรักมันเข้าคอสที่โชว์รูมกูฟรี 3 ปี มีปัญหาก็พาเข้าศูนย์ได้ทุกสาขาทั่วประเทศ หรือมึงอยากจะเปลี่ยนยาง เปลี่ยนล้อ ใส่แม็ก ปาดท่อใส่ปีกก็ได้ตามสบาย” ป๊าดดดดดด เสี่ยแทนใจปล้ำมาก พวกผมส่งเสียงฮือฮากันเกรียว ไอ้แทนได้ทียิ้มภูมิอกภูมิใจ ไอ้ภูมินี่ตาโตแทบเข้าไปกอดพี่เขยมัน เห็นภูมิมีความสุขยิ้มแย้มแบบนี้ ผมอิ่มใจยิ่งกว่ามันอีกครับ



     
    “แล้วมึงอ่ะฟ่าง ให้อะไรน้องชายสุดที่รัก” ไอ้คิวถาม


    “กูไม่ได้ให้อะไร แค่สั่งไอ้แทนไปจัดการเรื่องที่มันบอกพวกมึงไปเมื่อกี้น่ะ” กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก อันนี้สิของจริง ไอ้ฟ่างผู้อยู่เหนือสรรพสิ่งทั้งปวง โคตรฮาหน้าไอ้แทนมันจ๋อยไปเลย“ชอบมั้ยภูมิ”
     


    “ชอบ ขอบคุณนะฟ่าง” เป็นเวลาของสองพี่น้องเขากอดเขาหอมกันครับ แต่ฮาไอ้แทนชิบหาย ได้ข่าวว่าธุรกิจของที่บ้านมึงไม่ใช่เหรอแทน ทำไมให้ไอ้ฟ่างออกคำสั่งได้วะ


    “ของกูรอแปบนึงนะ” ไอ้เชนบอก ก่อนจะลุกไปโทรศัพท์ ซักพักก็มีคนมาเคาะประตู เป็นผู้ชายสองคนที่ยกลังอะไรไม่รู้มาส่ง
     



    “อะไรวะ ระเบิดเหรอ พี่ครับๆไอ้เชนมันให้พี่ขนอะไรมาอ่ะ” ไอ้มิคดูจะอยากรู้อยากเห็นกว่าใครเพื่อน แต่ไม่ใช่หรอกครับ ผมแค่อ้าปากถามไม่ทันมันแค่นั้นเอง คึคึ


     
    พี่สองคนนั้นยิ้มให้พวกผมก่อนจะรับค่าจัดส่งจากไอ้เชนแล้วก็ออกไป พอพี่เขาเดินพ้นกรอบประตูแค่นั้นแหละครับ พวกผมก็พร้อมใจกรูเข้าไปรุมไอ้ลังนั้นทันทีไม่เว้นแม้แต่ไอ้เจ้าของวันเกิด “เฮ้ย พวกมึงถอยไปก่อน”
     

    ไอ้เชนไล่พวกผมเหมือนไล่แมลงวันที่กำลังตอมอุนจิ พวกผมเลยแตกฮือกลับไปนั่งที่กันตามเดิม “สุขสันต์วันเกิดท่านชายภูมิ” ไอ้เชนอวยพรพร้อมหยิบของตัวอย่างออกมา


     
    และสิ่งนั้นมันคือ คือ มันคือไวน์ปี 91 ตามปีเกิดของภูมิ จำนวนยี่สิบขวดตามอายุภูมิ โอ้วววว หรูไปม้อยยยยยยยคุณชนาธิป

     
    “โห เชน” ไอ้ภูมิถึงกับตกตะลึงพรึงพรืด แต่ผมกำลังคิดว่าเป็นลาภปากกูแล้วเฟ้ย เพราะไอ้ภูมิมันคงไม่ขี้เหนียวเก็บไว้ดริ้งค์คนเดียวหรอก ก็คงจะเสร็จพวกผมนี่แหละครับ



    ต่อไปขอให้มีงานเถอะกูจะฉกไปทีละขวดสองขวด โดยเฉพาะไอ้คนที่มันเอามานั่นตัวดีเลย ไอ้เชนมันหลงใหลในการจิบไวน์เป็นชีวิตจิตใจ ยี่สิบขวดไม่คณามือมันหรอก คงหวังผลทำทีเป็นซื้อมาให้แต่ตามมาแจมด้วย ห่าเชนแม่งเลวลึกกว่าทุกคนเลยว่ะ
     





    “ขอบคุณพวกมึงทุกคนนะ สำหรับของทุกอย่างเลยขอบคุณมาก” ภูมิบอกขอบคุณทุกคน ที่จริงแล้วผู้ชายอย่างพวกผม ยิ่งเป็นเพื่อนสนิทแบบนี้จะไม่ให้ของขวัญกันก็ได้ แต่ที่ให้เพราะแค่อยากสร้างสีสันและรอยยิ้มให้กันแค่นั้นเองครับ ^_^
     



    “อ้าว แล้วมึงไม่มีของขวัญเหรอคุณชายเบียร์” ไอ้คิวหันมาถามไอ้เบียร์ที่นั่งยิ้มหวานอยู่ เชี่ยนี่เมาแล้วครับ ถ้าตาหวานๆยิ้มหวานๆเมื่อไรแสดงว่า มล.เบียร์เริ่มเมาแล้ว


    “ให้ไปแล้ว” แม่งแอบไปซุ่มให้ของขวัญกันเว้ย น่าคิดๆ แล้วมันก็สบตายิ้มให้กัน น่านนนนน กูว่าแล้ว ภูมิเบียร์หรือเบียร์ภูมิละเฮ้ยยยยยย


    “เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ กรั่กๆ โอ๊ย” ไอ้ภูมิบีบแก้มผมเพราะมันรู้ว่าผมชอบล้อมันกับไอ้เบียร์ ฮ่าๆ

    “คิดอะไรแต่ล่ะอย่างนะเตี้ย”

    “ใช่ ถ้ากูจะคิดไม่ซื่อ กูคิดกับมึงดีกว่ามั้ยพีม”

    “อ้าว” ไอ้ภูมิหันไปจ้องไอ้เบียร์และมัน…..วิ่งไล่เตะกันครับ


     
     
    “พวกมึงเคยสงสัยมั้ยว่าทำไมเราต้องกินเหล้า อร่อยก็ไม่อร่อย คุณค่าทางโภชนาการก็ไม่มี แถมยังไม่ดีต่อสุขภาพอีกต่างหาก” อยู่ดีๆไอ้ปันก็จุดประเด็นคำถามเด็ดขึ้นมา ก้อนน้ำแข็งเกือบติดคอแหนะ พวกผมยังไม่ทันจะคิดหาคำตอบให้ มันก็ไปต่อแล้ว


    “แต่เราก็กินเหล้าตั้งแต่เกิดยันตาย คิดดูนะเว้ยวันเกิดก็กินเหล้า แต่งงานก็กินเหล้า ปีใหม่ สงกรานต์ งานบวช เรียนจบ สอบติด อกหัก โกนจุกแม่งก็ยังจะกินเหล้า พวกมึงลองช่วยกูคิดซิว่าถ้าเราไม่ฉลองด้วยเหล้า เราจะแดกเหี้ยไรกัน” เอ่อ ถ้าไม่ใช่ไอ้ปันนี่คงไม่มีใครแยกสมองมาคิดเรื่องแบบนี้ได้ว่ามั้ยครับ แต่จะว่าไปก็ถูกของมันนะ ไม่กินเหล้าแล้วจะฉลองด้วยอะไร






    “แชมเปญจ์ไง” หืออออ???????คุณชายมันก็เป็นคุณชายอยู่วันยังค่ำนะมึงไอ้เบียร์ แล้วได้ข่าวว่าแชมเปญจ์ก็มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ มันต่างจากเหล้าตรงไหนไม่ทราบครับ

    “กูคงจนพอดีว่ะเบียร์” ไอ้เชนว่า


    “งั้นน้ำเปล่าดีมั้ยเฮีย” คราวนี้ไอ้เต้ยเสนอ เออเว้ย พวกมึงแม่งก็บ้าจี้คิดตามไอ้ปัน กูนี่แหละคนนึงฮ่าๆ

    “มึงเอาอะไรคิดเชี่ยเต้ย เดี๋ยวได้ฉี่ทั้งวัน” ไอ้แมทว่าเพื่อนซี้มัน แล้วก็พากันคิดใหญ่เลบเว้ย

    “กูรู้ละว่าเราจะใช้อะไรฉลองแทนเหล้า”

    “อะไร”

    น้ำเก็กฮวย หวานหอม บำรุงหัวใจด้วย หรือจะเอาน้ำใบเตย น้ำกระเจี๊ยบ น้ำแปะก๊วย น้ำใบบัวบก ดีมั้ยไอเดียท่านปัน อิอิ



     
    ………………………….”



    ???????????????????????




    มันไปแล้ว ไปแล้วจริงๆ ไปเถอะ ไปแล้วอย่ากลับมานะปัน พวกผมพูดอะไรไม่ออก ไว้รอให้ถึงวันเกิดมึงนะปันกูจะต้มน้ำใบบัวบกกรอกใส่ขวดไปให้มึงแดกให้หนำใจ
     
     





     
     
    หลังจากให้ของขวัญไอ้ภูมิและพาไอ้ปันไปส่งหลังคาแดง ก็มีคนสลบสไลไปสองสามราย มีไอ้แมท ไอ้เต้ย ไอ้เชน ไอ้เชนมันบอกว่าปวดหัวเลยเข้าไปนอนก่อน ส่วนไอ้มิคก็หลับๆตื่นๆ พอๆกับไอ้เต้ย ไอ้เต้ยมันคงเพลีย จะไม่เพลียได้ไงครับพวกผมที่นั่งดูมันยังเพลียแทน มันทั้งวิ่งเล่นซนรอบห้อง แล้วยังเมามาโชว์เต้นบีบอยอีกเดี๋ยวก็ตื่นมาเรียกพี่คิวๆเต้ยเจ็บตา พี่คิวเต้ยปวดฉี่ พี่คิวๆเต้ยฝันด้วยนะเมื่อกี้อ่ะบลาๆๆๆๆ ส่วนไอ้แทน


     
    “ฉันต้องทำทำอะไรซักอย่างแล้ว ให้ฟ่างนี้ไม่แคล้วไม่คลาดกัน ให้ฟ่างรู้ว่ามีคนคนอย่างแท้นนน” เป็นเพลงที่ไม่มีสัมผัสนอก ไร้สัมผัสใน ไม่มีเสียงเอกเสียงโท ไม่เพราะ มันอาศัยเอาความหล่อและความดันทุรังเข้าสู้ จนถูกไอ้ฟ่างจับถั่วกรอกปากหลายรอบแล้วครับ ฮ่าๆ



    อีกหน่อยถ้าไอ้แทนยังไม่หยุดร้องเพลงจีบไอ้ฟ่าง ผมว่าฟ่างมันคงสับคัตเอาท์ตัดน้ำตัดไฟ แต่ไอ้แทนก็ไม่แคร์ครับ มันยังเห่ายังหอนต่อ ทีที้แม่งขนมาทั้งลูกทุ่ง ลูกกรุง เพื่อชีวิต อินดี้เร้กเก้


    “เปรียบฟ่างเพชรงามน้ำหนึ่ง หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า” มันจับคางไอ้ฟ่างให้หันมาสบตา แล้วกระพริบตาปริบๆใส่ ไอ้ฟ่างถอนหายใจแล้วปล่อยให้ไอ้แทนทำตามใจอยาก มันก็ร้องมั่วไปหมดละครับงานนี้


    “ถ้าไม่ใช่แทน ทำฟ่างไม่ได้”กร้ากกกกกกกกก เออ อันนี้กูชอบว่ะ มันต้องร้องว่าคนไม่ใช่แฟน ทำแทนไม่ได้ แม่งเพลงเค้าเพราะๆไอ้แทนก็เอามาแปลงเสียหมด
     



    “เสียงร้องจากตั๊กแตน ไม่เอาๆ เสียงร้องจาก แมงดา ศิษย์ฟ่างน้อย เพราะมั้ยจ๊ะเมียจ๋า” ไอ้แทนแม่งขี้เหล้า มันจับคางไอ้ฟ่างมาใกล้ๆแล้วหอมแก้มโชว์ความเก๋าเรียกเสียงโห่จากผม ไอ้เบียร์ ไอ้ภูมิ ไอ้คิวได้ลั่นห้อง


    “มีผัวผิดคิดจนตัวตายจริงๆ” มึงเพิ่งรู้เหรอฟ่าง กูว่ากว่าจะรู้ตัวก็สายเสียแล้วว่ะเพื่อน

     
    แต่ไม่ว่าจะยังไง วันเกิดของภูมิปีนี้พวกผมก็มีความสุขกันถ้วนหน้า



     
    ขอให้ภูมิของผมมีความสุขแบบนี้ตลอดไป
     
     












    ………………………………….










     
     
    หลังจากที่มหาลัยถูกน้องน้ำสั่งปิดแบบไม่ถามความสมัครใจ ตอนนี้ก็ได้เวลาเปิดเทอมซะทีครับ เรียกว่าปิดนานซะจนเกือบลืมว่าผมต้องมาเรียน ก็ต้องเข้าใจอ่ะนะครับว่าช่วงนี้น้องน้ำใหญ่ ใครๆก็ต้องเชื่อฟัง หึหึ
     




    เปิดเทอมสองก็มาพร้อมกิจกรรมมากมาย ทั้งงานราษฎร์งานหลวง งานพระราชทานปริญญาบัตรที่ปู่ๆสายรหัสผมจะกลับมา งานกีฬามหาลัย กีฬาประเพณี คริสต์มาส ปีใหม่ โอ๊ยเยอะครับ เด็กเรียนอย่างผมเครียดนะเนี่ยบุ่ยยย และงานที่กำลังจะมาถึงในเร็วๆวันนี้คือ เปิดบ้าน งานนิทรรศการวิชาการนั่นเองครับ
     




    ตอนนี้ทุกคณะทุกภาควิชาก็กำลังเตรียมงานกันวุ่นวาย ใครมีของดีๆเด็ดๆก็งัดออกมาโชว์ศักยภาพกันในงานนี่แหละครับ คณะศิลปกรรมของผมก็เช่นกัน วิ่งวุ่นกันตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสี่ แต่ปีสามอย่างพวกผมสบายหน่อยเพราะปล่อยปีสองมันทำ หึหึ เป็นพี่ที่ดีมั้ยล่ะ ฮ่าฮ่า ล้อเล่นครับ
     





    แต่ละชั้นปีก็มีหน้าที่ต่างกันไป อย่างปีนี้พวกผมปีสามมีหน้าที่รับผิดชอบจัดการเรื่องสถานที่ เป็นชนชั้นแรงงานมาก แบกไม้อัด ยกถังสีจนเอ็นขึ้น งานคณะตัวเองก็ต้องทำ แล้วไหนยังต้องไปพัวพันกับไอ้พวกวิศวะที่ผมไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอีก อันนี้เหนื่อยยิ่งกว่าครับ
     





    กูไม่ได้เรียนกับพวกมึง มึงยังจะให้กูไปด้วย ผมก็ไม่รู้ว่างานเปิดบ้านวิศวะนี่มันมีอะไรบ้าง เดาๆว่าน่าจะมีโชว์สิ่งประดิษฐ์สุดแสนจะมหัศจรรย์พันลึกฝีมือพวกมันนั่นแหละครับ
     





    แต่อีกรายงานที่ผมขอเดาว่าน่าจะเป็นไฮไลค์ของงาน อันนี้ผมพอจะรู้มาบ้างเพราะพวกมันจัดกันทุกปี ใครๆก็รู้ มันคือมินิคอนเสิร์ตของพวกวิศวะครับ ก็จะมีหลายวงขึ้นโชว์เรียกเรทติ้งให้คนแห่ไปดูพวกมันเยอะๆ คณะผมก็มีนะแต่อาจจะไม่มีคนมาดูเยอะเท่าพวกมัน
     




    ก็นะ หนุ่มวิศวะหล่อๆ เท่นิดๆเถื่อนหน่อยๆพวกสาวๆคงชอบ ใครจะมาสนใจไอ้หนุ่มผมยาว มือขวาจับดินสอ มือซ้ายถือกระดาษอย่างพวกผมล่ะ แต่ประเด็นนั้นอย่าไปสนใจ มาสนใจตรงที่ไอ้หล่อกับเพื่อนมันก็เป็นอีกหนึ่งวงที่จะขึ้นโชว์นี่สิครับ




    ก่อนที่จะโชว์มันก็ต้องซ้อมใช่มั้ยครับ นั้นแหละครับประเด็น คือภูมิมันหิ้วผมไปซ้อมด้วย หมายถึงภูมิพาผมไปดูมันซ้อมดนตรีนะครับ ไม่ใช่เอาผมไปซ้อมแบบซ้อมกระสอบทราย ฮามะ ไม่ฮาเหรอ ไม่ฮาก็อย่าหัวเราะดิ โด่ ฮ่าฮ่า
     



    สถานที่ซ้อมดนตรีของพวกมันเป็นบ้านเพื่อนในวงมันนั่นแหละเพราะบ้านไอ้คนนั้นมีห้องอัด ห้องซ้อมดนตรี เห็นบอกว่าพี่ชายไอ้คนนี้เป็นนักดนตรีนักแต่งเพลงด้วยน่ะครับ รู้จักมั้ยครับไอ้คนนั้น มันเป็นเพื่อนของไอ้คนนี้ไง ที่ผมเล่าให้ฟังวันนั้นอ่ะ ตอนนั้นน่ะคึคึ
     


    แต่วันนี้ผมกะว่าไม่ไปกับภูมิเพราะต้องช่วยน้องๆเพื่อนๆเตรียมงานเหมือนกัน พูดถึงเพื่อน ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟังครับ คือตั้งแต่เปิดเทอมมาได้สามสี่วันเนี่ย ก็ไม่ค่อยจะได้เรียนเต็มเม็ดเต็มหน่วยซักเท่าไรหรอกครับ อาจเป็นเพราะกิจกรรมที่ผมร่ายมาด้วยส่วนหนึ่ง แต่เหตุผลที่แท้จริงที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือความขี้เกียจครับ อันนี้สำคัญ ฮา
     



    ผมน่ะยังดีนะคร้าบบบบที่เข้าเรียนบ้าง ต่างจากมนุษย์อีกตนหนึ่งมันเพิ่งมาเรียนครับ พวกผม ทั้งไอ้หนึ่ง ไอ้โจ ไอ้ชาย และเพื่อนๆอีกหลายคนพร้อมใจกันยืนขึ้นเมื่อเห็นหัวไอ้เชี่ยคิวเดินเข้ามาใกล้




    ขอเสียงปรบมือต้อนรับไอ้คิวด้วยครับ ที่วันนี้มันได้เดินทางมาเยือนมหาวิทยาลัยอย่างเป็นทางการหลังจากที่แม่งห่างหายไปนานแรมปี ผมนำทีมทุกคนปรบมือให้เกลียด ต้องเกลียดตัวนี้แหละครับ เหมาะสมกับมันที่สุด มันเลยกระโจนเข้าโบกหัวผมกะเอาเต็มเหนี่ยว แต่กูหลบทันเฟ้ย
     



    สภาพไอ้คิวแม่งดูไม่ได้ กางเกงยีนส์ขาดๆรุ่ยๆ เสื้อนิสิตเหมือนไม่ได้รีด ปล่อยลอยชาย แขนก็พับลวกๆ ที่สำคัญ แม่งหนีบแตะมาครับพี่น้อง
     



    มึงไปฟัดกับหมาวัดไหนมาวะคิว สภาพแม่งโคตรดูดี เทรนด์ใหม่เหรอสัสไอ้หนึ่งเอ่ยปากแซว


    ฟัดกับน้องสาวป้ามึงมั้ง พวกมึงทำส้นตีนไรกันอยู่วะ แม่งวุ่นวายชิบหายหรือคณะเราจ้างลิเกมางานฌาปณกิจมึงเชี่ยหนึ่ง


    พ่อมึง ไอ่สัส มึงไปอยู่โลกไหนมา สัปดาห์หน้ามีงานนิทรรศการโว้ย


     
    น้ำท่วมแม่งยังจะจัดอีกเหรอวะ สมควรปลดมันออกให้พ้นสภาพการเป็นนิสิตมั้ยครับ


    พีมมึงพาเพื่อนมึงไปอัพเกรดด่วนเลย กูว่าอาการหนักแล้ว


     
    รุ่นนี้คงต้องยกขึ้นซาเล้งอย่างเดียววะหนึ่ง กูว่า เฮ้ยเชี่ยไอ้คิวดีดขี้เล็บใส่หน้าผม อี๋ ไอ้นี่เล่นสกปรก



    “ช่วงนี้สมองกูลาพักร้อน ไม่มีกำหนดกลับโปรดเห็นใจผู้ชายหน้าตาดีด้วยนะครับเฟรนส์ๆ หึหึ เออพีมมึงเห็นไอ้เต้ยมั้ย”
     



    “อยู่กับพวกไอ้กายมั้ง ทำซุ้มที่หน้าคณะ มึงมาก็ดีแล้ว ไปบอกมันว่าให้เอาตะปูกับ…….”




     
    ผู้ชายยยยยยยยยยยยย ผู้ชายขา ไม่ทราบว่าพวกมึงจะอู้อีกนานมั้ยคะ ถ้าอู้เสร็จแล้วก็ช่วยยกฉากขึ้นมาได้แล้วค่ะหรือจะให้กะเทยยกเองอีดอก ว๊ายต๊ายตาย ผัวหนูเสด็จประพาสมหาลัยแล้วรึ ผัวขา อีกรีนปรี่เข้ามาประชิดติดไอ้คิวด้วยความไวแสงมากครับ
     


    อีกรีนมันเป็นแม่งานเลยนะ วิ่งรอกฝ่ายนั้นฝ่ายนี้ เห็นแล้วเหนื่อยแทนมัน แต่ทุกครั้งมันก็ยังเฮฮา ร้องกรี๊ดๆ มีร้อยยิ้มเสมอ ผู้ชายอย่างผมยังนับถือมันเลย
     



    ทำไมมึงมาคนเดียว เพื่อนมึงไปไหนหมดห๊ะไอ้คิวถาม
     



    แหม ห่วงใยแม้กระทั่งเพื่อนเมีย เดี๋ยวเมียจะชี้แจงแถลงไขให้ทราบนะเพคะเด็ดพี่ อีจีจี้ไปซ้อมรำพิธีเปิดให้อีพวกนางรำมหาลัย อีเคที่ไปประชุมที่สภา อีแบงค์ไปแรดกับเด็กมันค่ะผัวขา



    กูไม่ได้ถามถึงอีสามตัวนั้น แต่กูหมายถึงเพื่อนมึงอีกสิบสี่ตัวที่หลุดออกมาพร้อมมึงตอนน้ำท่วมน่ะ เค้าจับเข้ากรงหมดแล้วเหรอวะ มึงนี่ก็เก่งนะรอดพ้นสายตาเจ้าหน้าที่มาได้ อีกรีนแมมบ้า





    กร้ากกกกกกกกกกกกกกก



     
    กรี๊ดดดดดดดดดดดด เดี๋ยวกูปล่อยพิษใส่ พวกมึงหัวเราะอะไรกันย๊ะ หุบปากๆๆๆหึหึ อีกรีนหันมาแว๊ดๆใส่พวกผมที่รุมหัวเราะมัน



    เฮ้ย น้ำลายมึงกระเด็นโดนแขนกู กูจะตายมั้ย เซรุ่มมึงมายังวะไอ้โจแกล้งบ้าง


    อีบ้า บุญของมึงเท่าไรที่ได้สัมผัสน้ำลายกู เพราะมันบริสุทธิ์ประหนึ่งน้ำทิพย์จากเขาพระสุเมรุเชียวนะคะ
     


    ท่าทางจะเป็นเขาพระวิหารมากกว่าว่ะ เออ อีกรีนกูว่ามึงขาวขึ้นนะ มึงไปชุบตัวบ่อไหนมาวะ ไอ้ชายจับแขนอีกรีนพลิกไปพลิกมา พอมีคนชมอีงูแมมบ้ามันเลยขึ้นวอครับ มันบิดกระมิดกระเมี้ยนเชิดหน้าสู้ฟ้าเพื่อแสดงความงาม?ที่มันคงเข้าใจผิดไปคนเดียว
     

    ณ จุดนี้น้องกรีนต้องขอบอกตามความเป็นจริงว่า…..


    ขอเนื้อๆ กูเบื่ออีน้ำมามากพอแล้ว อีงูเก็งกอง

     
    ค่ะๆผัวขา ใจร้อนจริงนะมึง คือว่าน้องกรีนมียาดีค่ะ พวกมึงๆรู้จักกลูต้ามั้ยคะ ยาที่กินแล้วขาวสว่างไสวไฉไลประดุจหลอดไฟนีออน


    ไม่รู้จักหรอกกลูต้า รู้จักแต่กูตีนไอ้คิวบิดหัวนมอีกรีน จนมันร้องกรี๊ดๆวี๊ดๆด้วยความชอบใจเหมือนทุกครั้งที่ไอ้คิวเล่นถึงเนื้อถึงตัวมัน ออกแนวเจ็บแต่ก็ยอมเพราะชอบ
     


    “กลูต้าเหรอ กูเคยเห็นพี่สาวกูซื้อมากิน มันไม่ดีต่อตับไม่ใช่เหรอวะ กินมากๆระวังได้ฟอกตับนะมึง” ไอ้โป้งเตือน แต่อีกรีนแค่ยักไหล่ ชิลล์ๆตามสไตล์มัน
     



    มึงไม่ต้องเป็นห่วงอีเขียวแอฟริกานี่หรอกโป้ง อย่างอีกรีนน่ะมันไม่เป็นโรคตับหรอก เพราะมันไม่มีตับ แม่งว่างๆคงนั่งจกตับตัวเองมาแดกเล่น ฮ่าฮ่าจริงมั้ยเขียว อ้อ มึงอย่าลืมไปเปลี่ยนกระด้งล่ะเดี๋ยวบินไม่ขึ้น เวลาออกหากินขี้ตอนกลางคืน เกิดกระด้งมีปัญหาหรือว่าหนักพุงตัวเอง ตกลงมาอาจจมน้ำตายได้นะมึง
     




    “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”



    “กร้ากกกกกกกกกกก”




    อีดอก อีปลวกคิว กูเบื่อไอ้พวกแก่ๆแบบพวกมึงแล้ว ไปหาน้องๆปีสองแซ่บๆกินดีกว่า กูไปนะคะผัวขาของน้อง อีกรีนกัดปาก ทำตาเชื่อม และลูบไล้ตามตัวไอ้คิว ก่อนจะถูกไอ้คิวกระชากสายสะพายที่มันไปหามาจากไหนไม่รู้ มาคล้องให้ตัวเอง
     



    “ไป๊ อีงูสหวัด มึงรีบไปไกลๆกูเลยไป ถ้าน้ำลดเมื่อไรกูจะจับส่งเขาดินให้หมด”
     



    “จับกูไปแล้วก็อย่าลืมเอาผู้ชายล่ำๆหล่อๆมาถวายกูทุกวันนะคะ อ๊อ ที่สำคัญกรุณาอย่าเอากูไปไว้ใกล้กรงชะนีจะถือเป็นพระคุณมากค่ะเด็ดพี่ อร้ายยยยย ไอ้พีม ไอ้โจมึงสองคนไปยกถังสีมาให้พวกน้องๆด้วย ฟลอโล่มี โอเค๊” อีกรีนมันเดินเชิ่ดๆบิดๆกลับไปฐานที่มั่นของมันแต่มิวาย โยนงานให้ผมอีก พออีกรีนไปทุกคนก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ทำงานส่วนของตัวเองกันต่อ
     





    ไอ้คิวที่กำลังจะเนียนเลี่ยงออกไปหาไอ้เต้ย ก็ถูกไอ้ชายกับไอ้หนึ่งลากคอไปช่วยย้ายโต๊ะ ย้ายเก้าอี้หน้าคณะ หึหึ โคตรจะสมน้ำหน้า เขาว่าคนล้มอย่าข้าม แต่สำหรับไอ้คิว กูจะกระทืบซ้ำอีกซักทีสองที หึหึ ที่มันหายหัวไปหลายๆวันก็เพราะไปตามง้อไอ้เต้ยนั่นแหละครับ ได้ข่าวว่าหอบผ้าหอบผ่อนไปบ้านไอ้เต้ยเลยมั้ง
     







     
    เธอและฉันจับมือเคียงกันนับจากนี้
    ผ่านความเดียวดายที่สองเรานั้นเคยมี
    เมื่อมีเธอคนที่แสนดีอยู่ตรงนี้……
     




    เสียงเรียกเข้าใหม่ของผมเพราะป่ะ เพราะไม่เพราะคิดดูว่าไอ้โจถึงกับมองผมด้วยสายตาแขยง หึหึ กูฟังเพลงรักแล้วผิดตรงไหน ใครจะอินดี้ใต้ดินลึกถึงแกนโลกอย่างมึงเชี่ยโจ



    “เฮ้ยโจ กูขอคุยโทรศัพท์แปบนะ เดี๋ยวตามไป”



    “แหนะๆเด็กโทรมาล่ะสิมึง ใครวะบังอาจมาฉกเพื่อนกู จะใช่ไอ้รูปหล่อที่ขับเบนซ์มาส่งบ่อยๆรึเปล่าน้า หึหึ” ไอ้โจพูดแค่นั้นก็รีบวิ่งหน้าตั้งหนีเท้าผมที่เตรียมเตะหน้าแข้งมัน ฝากไว้ก่อนเถอะมึง



     
    “ว่าไงภูมิ”
     


    (อยู่ไหน) เวลาคุยโทรศัพท์ถ้าเสียงภูมิออกแนวดุๆ นั่นให้คาดการณ์ไว้เลยครับว่ามันอยู่ท่ามกลางเพื่อนมัน เพราะตอนนี้ในสายเสียงดังมาก แยกแทบไม่ออกว่าเสียงอะไรเป็นอะไร
     

    อยู่ที่คณะมึงเรียนเสร็จแล้วหรอ


    (อืม เสร็จแล้ว กำลังจะไปซ้อมดนตรี มึงอยู่หน้าคณะใช่มั้ยรออยู่ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวกูไปรับ)


    มารับทำไม


    (แล้วจะถามทำไม บอกให้รอก็รอ) หลายกิจจังนะมึงกูไม่มีสิทธิ์ในการใช้ชีวิตเลยใช่มั้ย


    ก็เราคุยกันแล้วไงว่าวันนี้กูจะอยู่ช่วยงานที่คณะ เดี๋ยวกลับเอง
     

    (เราเหรอ รู้สึกจะมีแค่มึงนะที่ตกลงอยู่คนเดียว) เมื่อเช้าคุยกันเรื่องนี้แหละครับ เกือบทะเลาะกันไปแล้วรอบนึงผมห็นภูมิมันเงียบไปก็นึกว่าจะโอเคเซย์เยสเห็นด้วยกับผม ที่แท้มันก่อกบฏเงียบนี่หว่า
     


    แต่กูยังทำฉากเวทีไม่…..พีม ไอ้พีม อีกรีนบอกว่าถังสีอยู่ไหนนะ ไอ้โจตะโกนแทรกมาถาม แปปนึงนะภูมิ… ถึงสีก็อยู่ในห้องสโมฯไง มึงหาดูดีๆ ไม่งั้นก็ถามพวกพี่ใบเตย” ไอ้โจพยักหน้าพร้อมกับตะโกนกลับมาว่าให้ผมรีบไปช่วยมันหา แล้วยังบอกอีกว่าไอ้บาสฝ่ายประสานงานกำลังตามตัวผม “เออๆเดี๋ยวกูไป….ฮัลโหลภูมิ”
     
     

    (เสียงใคร) งานเข้าจนได้กู


    “อ่อ เพื่อนกูๆ”


    (แล้วบาสคือใคร มันตามหามึงทำไม)
     



    “ก็เรียกไปคุยเรื่องนิทรรศการนี่แหละ พวกมันเป็นเพื่อนกูจริงๆก็เหมือนไอ่คิวไง ไม่มีอะไรคร้าบบบ” ถ้าผมเอาไปบอกไอ้โจกับไอ้บาสว่าแฟนผมหึงผมกับมัน พวกมันคงวิ่งไปกระโดดน้ำตาย เพราะทำใจไม่ได้
     



    เมื่อก่อนก็ว่าภูมิขี้หึงขี้หวงจนเป็นที่กล่าวขานแล้วนะครับ ตอนนี้ยิ่งหนัก ตั้งแต่ที่ผมแกล้งเซอร์ไพรส์มัน ภูมิก็แทบจะไม่ยอมให้ผมห่างไปไหน มันอาการหนักถึงขั้นที่ว่าตามผมเข้าห้องน้ำ จะขี้จะเยี่ยวก็ห้ามล็อคประตู
     



    เมื่อวานภูมิมันลงไปว่ายน้ำที่สระของคอนโด ผมไม่ได้ไปด้วยเลยเอาหนังสือการ์ตูนเข้าไปอ่านในห้องน้ำ แล้วนั่งเพลิน พอไอ้ภูมิมันกลับเข้าห้องมาแล้วหาผมไม่เจอ เท่านั้นล่ะครับมันอาละวาดตะโกนเรียกหาผมลั่นจนคนแตกตื่นไปทั้งคอนโด
     









     
    (อืม เดินออกมาได้แล้ว กูรออยู่หน้าคณะ)







     
    เหมือนเป่าปี่ใส่หูควาย พูดไปก็ไม่รู้เรื่อง สรุปกูก็ต้องไปกับมึง แม่งๆๆๆ อย่าให้ไอ้พีมเป็นใหญ่บ้างนะ ไอ้หมาภูมิ




    Y_Y
     





















    TBC >>>>>>>>>>>>







    ……………………….



    -          ขอโทษที่ล่าช้านะคะ ขอให้คนอ่านมีความสุขกับการตามติดชีวิตหนุ่มๆ ^^


    -          เมื่อวานตาลไปทำบุญเลยเอาบุญมาฝากขอให้ทุกคนได้บุญกันถ้วนหน้า ช่วงนี้ลมหนาวก็เริ่มมาแล้วอย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×